Vandaag ga ik een blog schrijven waar ik al langer tegenaan hik, maar eerlijk gezegd wil ik deze helemaal niet schrijven. Toch moet het. Ik heb er goed over nagedacht. Voor korte tijd of langer of altijd (???) stop ik met bloggen. Elke dag sta ik te dubben, ga ik schrijven of ga ik schilderen. Al jaren doe ik allebei, maar ik merk dat ik mij er het laatste jaar niet meer prettig bij voel. Het besluit is er, ik moet een keuze maken. Ontzettend moeilijk. Zou mijzelf bijna een schuldgevoel aanpraten want bij allebei ligt mijn hart en niet in het minst geniet ik van het contact met mijn lezers. Maar ik wil niet meer iedere dag dubben, word er onrustig van en dat is natuurlijk nooit de bedoeling.
Ik blog al heel wat jaren en schilder ook al een poos. Toch, ondanks dat ik ooit woensdag-schrijfdag in het leven heb geroepen blijf ik wiebelen. Merk dat het niet ten goede komt aan het schrijven en ook niet aan het schilderen. Op woensdag schrijf ik zonder enige reserve, al jaren de vaste dag. Er is zoveel om over te schrijven, niet alleen voor de blog, ook voor mezelf wil ik veel vastleggen op papier. In de schetsboeken zou je misschien alleen tekeningen of studies verwachten over kleuren en schilderijen, maar ook daarin schrijf ik. Dat gaat gewoon vanzelf. Het wordt de hoogste tijd een besluit te nemen. Onderhand is het zover gekomen dat ik er ‘ie-wie-waai-weg’ voor moet doen om die keuze te maken.
Voorlopig richt ik mij alleen op het schilderen, het atelier en open-atelier-dagen waar iedereen van harte welkom is. De eerstvolgende open dagen op 25 en 26 juni aanstaande. Ook wil ik meer aandacht voor het huis en de tuin en tussendoor vooral het lijf wat rust gunnen. Een beetje roofbouw is er het afgelopen half jaar wel geweest en nog meer last van de reuma wil ik proberen te voorkomen. Het is een grillige aandoening die zijn eigen gang gaat en ervoor zorgt dat er vierentwintig uur per dag oorlog in het lijf is. En door deze keuze te maken hoop ik het dagelijks wiebelen (lees: dubben) achter mij te laten en de onrust weg te nemen. En passant is dat ook beter voor mijn welzijn.
Maar ik hoop wel heel erg dat jullie op de lijst met e-mailadressen willen blijven staan. Ik ga zeker nog post versturen. Zo nu en dan een nieuwsbrief, misschien eens per maand of ik schrijf toch een blog, misschien ook eenmaal per maand. Ik moet er eerst mijn weg in vinden en laat het gebeuren.
Mijn website kunnen jullie natuurlijk wel altijd bezoeken en het nieuwe werk zien. Als alles goed gaat wordt binnenkort de webshop geopend. Op Instagram en Facebook blijf ik gewoon posten en jullie begroeten. Voor nu dank voor al die jaren dat jullie trouw mijn blog hebben gelezen. En velen van jullie waren er elke week met reacties, dat heb ik altijd enorm gewaardeerd en ook daarvoor dank 🌹
Foto boven tekst eigen werk ‘Zonder titel’
Gewassen inkt en acryl op Khadipapier
Ingelijst achter glas in blank houten lijst
30 reacties. Plaats een nieuwe
Hoi Ellie, ik blijf je zeker een beetje volgen hoor. Jouw beslissing is heel herkenbaar voor mij ik heb het ook geprobeerd gedichten en schilderen maar dan wordt toch een een soort verplichting en dat schrijft niet fijn en in het schilderen kan ik ook alles kwijt.
Alvast heel veel succes straks, liefs
Coby, dank voor je reactie. Ook jij hebt ermee geworsteld begrijp ik, maar ik blijf zo nu en dan wel eens een nieuwsbrief versturen en fijn dat je mij wilt blijven volgen! Dat doen we dan hier én op Instagram. Lieve groetjes 💚
Ik kan me er alles bij voorstellen. Soms voelt het niet zoals het zou moeten voelen. Dan moet je keuzes maken. Maar geen keuze hoeft voor altijd te zijn. Je moet nu doen waar je je goed bij voelt. Het schilderen krijgt prioriteit en dat is toch prima. Je kunt het bloggen elk moment weer oppakken. Stiekem denk ik dat je dat ook wel weer gaat doen. Geef het rustig de tijd.
Mies, het is fijn dat je aanvoelt wat er speelt, maar echt leuk is het dan niet, altijd maar denken wat te doen. Gelukkig heb ik nu een besluit genomen, dat geeft lucht en we zullen elkaar zeker tegenkomen, bij jou, hier of op Facebook. Nieuwsbrieven komen er te zijner tijd en wie weet zoals jij zegt: ‘Stiekem denk ik dat je dat ook wel weer gaat doen. Geef het rustig de tijd.’
Goedemorgen lieverd, heel begrijpelijk wat jij schrijft. Een kunstenaar heeft vrijheid nodig. Schrijf een blog wanneer jij er klaar voor bent. Het is een creatieve bron die alleen stroomt als jij het kan. Ik weet zeker dat er dan ook wat meer ruimte komt . Druk op de ketel geeft alleen maar stress . En wij weten allemaal dat stress niet gezond is.
Tot gauw ziens en nogmaals wat jij geschreven hebt is heel begrijpelijk.
Liefs Linda 😘
Linda, heel veel dank voor je mooie reactie en begrip. Het is ook precies zo zoals jij het beschrijft ‘druk op de ketel geeft alleen maar stress’ en dat is inderdaad niet goed voor de creativiteit. Tot ziens en geniet van daar waar je nu bent! 🌷
Goedemorgen Ellie soms moet je de dingen in het leven een andere wending geven. Dat is goed volg daarin je hart en zinnen. Wij blijven elkaar zeker volgen op Instagram.
Schilderen schrijven een heerlijke ontspanning Ellie. Geniet van alle mooie dingen.
Wij gaan vrolijk voort.
Liefs van Trudy
Het leven is altijd een gaan en soms weer een stap terug. Voor nu heb ik deze keuze gemaakt en vind dat ook wel spannend, waar ga ik heen met mijn atelier, de kunst, het schilderen en de open dagen? Ik heb er zin in meer werk te maken en natuurlijk ook om jullie daarvan op de hoogte te houden. Mooi weekend Trudy, liefs 💗
Lieve Ellie,
Alle begrip voor de keuze die je nu maakt. Ben ook niet verbaasd erover. Zo lang niet voluit kunnen schilderen vanwege beperkte ruimte en mogelijkheden. Nu je die ruimte wel hebt wil je er ook vol voor gaan. Zoals Mies al schreef het hoeft niet definitief te zijn. Je hebt bij mij gezien hoe het soms kan lopen. Heel veel plezier en rust in het lijf toegewenst en contact houden we sowieso
Het geeft nu rust dat ik deze keuze heb gemaakt, Sonja. Je hebt ook precies verwoord dat er dingen aan vooraf zijn gegaan, niet even, maar een aantal jaren waarin ik mij niet vrij heb kunnen voelen, dat heeft mij enorm geraakt. Bovendien heeft het lijf er ook van geleden en neem ik wat meer rust en bouw weer aan een toekomst in het atelier, in het huis en dat samen met Man. Daardoor kan ik vast ook weer meer genieten van alle contacten die ik heb. Schrijven zal niet verdwijnen, blijf dat doen voor mezelf en voor de nieuwsbrief die ik zo en dan wil versturen. Liefs en succes met het schrijven 💚
Hoi Ellie,
Het is goed, dit besluit. Rust en vrijheid, dat heb je nodig, dat is de voedingsbodem waarop creativiteit gedijt. En een lijf met reuma ook, dat komt goed uit.
Verder is het leven geen agenda met hokjes; het is meer als een stroom, een rivier, met snellere gedeeltes en ondiepe stukken waar het water zich verbreedt en langzaam maar zeker verder zijn weg zoekt. Het leven de bedding, de mens het water, stromen mogen we, na elke bocht een ander uitzicht.
Jij bent door vele bochten gestroomd, dit jaar, de jaren in Heel, je hele leven. Na deze bocht is het rustiger, mag je langzamer gaan. Op naar een nieuwe bocht, een stroomversnelling, water weet niet wat het tegenkomt op weg naar de zee. Mensen ook niet. Goede reis en natuurlijk blijf ik je volgen, we houden contact!
Liefs,
Mariëlle
‘Jij bent door vele bochten gestroomd, dit jaar, de jaren in Heel, je hele leven. Na deze bocht is het rustiger, mag je langzamer gaan. Op naar een nieuwe bocht, een stroomversnelling, water weet niet wat het tegenkomt op weg naar de zee. Mensen ook niet.’
Dat heb je mooi verwoord, alles, maar bovenstaand is precies dat wat mij heeft doen besluiten het (voorlopig) anders aan te pakken. Het werd ook hoog tijd. Fijn dat je mij blijft volgen en ja, contact blijft er natuurlijk ook, te leuk om niet te hebben 😊 mooi weekend, liefs!
Goedemorgen lieve Ellie. Je hebt meer dan gelijk. Uiteraard blijf ik je volgen en bekijken wat voor moois er bij komt. Heb je wat te schrijven dan is dat ook meer dan welkom, maar alles doen wat jij leuk vindt met een lichaam dat op z’n tijd jou een standje geeft. Een dikke knuffel en ga genieten van je huis, je lieverds, je kwasten en doeken, je pennen en je boeken!
Wat ga ik hier nu op zeggen, lieve Marnel. Alles wat je zegt is zo waar, ook jij weet dat. Het voelt nu goed dat ik deze keuze heb genomen, schrijven gaat niet over, maar op een laag pitje. Een nieuwsbrief komt er zo nu en dan als ik iets te vertellen heb en verder genietn van alles wat mij ten deel is gevallen en dat is heel veel. Liefs!
Groot gelijk.
Moeten is niet de bedoeling.
Ik houd je blog in mijn reader en zodra er weer iets komt, ben ik er als de kippen bij natuurlijk, dat begrijp je?
Geniet van je schilderen.
En pas op jezelf/je lichaam.
Kus.
Dank lieve Kliefje! Het doet goed dat ik in je reader blijf ☺ zo nu en dan ga ik toch wel iets versturen. Te leuk om contact te hebben en te houden. De keuze is goed geweest, ik was zó moe. Liefs en pas ook goed op jezelf en je lijf. xx
Ellie, ik begrijp je helemaal. Het gevoel te “moeten” schrijven heb ik ook al veel langer. Ik sloot een keer mijn website vanwege andere oorzaken. Ben daarna weer een nieuwe gestart die na verloop van tijd een flink maandbedrag vroeg. Weer besloot ik te stoppen met schrijven en toch bouwde ik weer een nieuwe website op die nog steeds niet naar mijn zin is. Al mijn verhalen van de vorige website er in gezet en juist nu door die nieuwe website “moet” ik ineens weer schrijven. Het gaat me makkelijk af, maar de vraag waarom ik dit doen wordt wel steeds groter.
Misschien laat ik de website voor wat ‘ie is en stop ik een gewoon weer een poosje met schrijven. Wie weet mis ik het niet eens.
En………………ook ik schrijf bijna dagelijks iets in een schriftje.
Wilma, Ik heb altijd heel graag geschreven en geblogd, dat laatste vanaf de eerste start met pauzes in 2013. In de loop der jaren heel veel plezier aan gehad, het schrijven blijft ook wel, maar ik ben moe van alles wat ik heb gedaan en het lijf dat niet zo goed meewerkt. De keuze is goed, zo voelt dat. Wie weet gaat het voor jou ook anders worden of zo nu en dan eens een blog posten, ik blijf je toch volgen en dat zullen veel meer mensen doen. Bovendien heb jij zoveel andere leuke dingen te doen waar je hart misschien toch net iets meer naar uit gaat. Mooi weekend en lieve groetjes.
Beste Ellie,
als bloggen als een ‘moeten’ voelt is dat het verkeerde werkwoord dat gebruikt wordt.
Ermee stoppen om je volledig over te kunnen geven aan je grote liefde is helemaal geen schande; zolang je de uitkomsten hiervan maar met ons blijft delen op andere kanalen. Wellicht zien we je toch weer een keer terug als blogger. Komt tijd… komt raad.
Warme groet
Dank Mieke voor dit mooie bericht. Alle respons die ik hier nu krijg is zo mooi om te lezen, doet heel goed en ook dat er begrip is en jullie mij blijven volgen. Beter kan het niet. Ik blijf zeker delen Mieke, dat is te leuk en bij deze BELOOFD! Lieve groetjes!
Lieve Ellie, natuurlijk wil ik op jouw mail-lijst blijven staan. En ik vind het heel verstandig van jou, en moedig ook, dat je voor jezelf gekozen hebt. We zien je vast nog wel langskomen zo nu en dan, hier, of elders. Wat de reuma betreft: ik weet wat die pijn in kan houden. Artrose is ook een vorm van reuma en die heeft mij nu flink in de greep. Ik moet binnenkort – hopelijk is de wachtlijst niet te lang- een infiltratie krijgen in de lage rug ( lumbale spinale stenose) want kan bijna niet meer lopen van de pijn. Daarnaast zijn er ook andere delen vanwege de artrose pijnlijk voelbaar. Dus alle begrip, sowieso! Geniet van je schilderwerk en alles wat daarmee samenhangt. We verliezen elkaar vast niet uit het oog. Veel liefs en veel geluk met alles! <3
Jannie, wat naar voor je dat je zoveel pijn hebt door artrose. Ik hoop dat de operatie je oplevert wat je wil, minder pijn, goede beweging en dat de revalidatie goed verloopt. Laat je weten wanneer je aan de beurt bent? Ik heb geen artrose maar reumatoÏde artritis waarvoor ik veel medicijnen gebruik en die mij op de been houden en een rolstoel voor uitstapjes. Maar die hebben veel bijwerkingen en door die aandoening heb ik weinig energie en ik wil zoveel doen omdat het zo leuk is dat ik vaak over de grens ga. Vandaar deze keuze. Meer rust en niet zoveel nadenken of dit of dat, dat vreet energie. Ik blijf jou natuurlijk en alle anderen ook volgen op social media of op ieders blog, ik blijf ook posten, werk dat ik maak of nieuwigheden vertellen zoals over open dagen en een kunstmarkt, alles wat ik doe. Liefs Ellie
Lieve Ellie, alle begrip hoor! Geef jezelf de vrijheid om niet meer, of zo nu en dan een blog te schrijven. Belangrijk is dat je er zin in hebt en plezier. Niet meer dubben, gewoon doen wat je hart ingeeft!
Bovendien heb je ook wellicht meer werk te doen voor huis en tuin…?
Ik blijf graag op de lijst staan en wil je graag blijven volgen ook al is het maar zo nu en dan.
Lieve groet Anne
Lieve Anne, ik heb er een tijdje mee geworsteld, het schrijven is zo leuk om te doen en heb ik al mijn hele leven gedaan. Maar het was toch tijd een wending aan mijn dagen te geven en een keuze te maken, ook rust is belangrijk en ik merkte dat ik die niet meer zo had, té gejaagd in het schrijven, té gejaagd in het schilderen en dat komt de creativiteit niet ten goede. Bovendien is het op deze plek weer fijn te ‘rommelen’, daar heb ik mij altijd bij kunnen ontspannen en dat deed ik te weinig. Dus nu alleen kwast en doek en zo nu en dan iets met woorden. Lieve groetjes!
Ha Ellie,
Gewoon doen waar je zin in hebt. Geen verplichting. En wie weet over een tijd is er weer ruimte of zin om iets te schrijven en dan doe je dat. Of niet. Als het gevoel van verplichting er maar af is.
En eerst weer wat opknappen. Het zijn best heftige tijden geweest.
Veel liefs,
Selma
Dank voor je mooie reactie, Selma. Het is goed en ik voel me goed deze keuze nu te hebben gemaakt. Wat de toekomst brengt zie ik dan wel, voor nu ezel en doek prioriteit en vooral rust nemen, te vaak de grens overgegaan. Mooi weekend en lieve groetjes 🧡
Lijkt mij, lieve Ellie, dat je al wiebelend een overdachte beslissing hebt genomen. Ik kan mij de veelheid van taken die je jezelf oplegde goed voorstellen en, hoe graag ook, het gewicht daarvan.
De tol van de afgelopen jaren doet zich ook gelden, denk ik.
Rust voor verf, huis en tuin lijkt mij niet misplaatst. En hoe je alles verder gaat verwoorden merken wij wel.
Fijn dat je werk zichtbaar blijft voor ons.
Je hebt je sporen wel verdiend. Succes met je hele eigen pad. Er is een tijd van komen en van gaan.
VCoor wat het waard is, ik denk dat voor nu die ene weg kiezen je juiste tijd van gaan is. Veel liefs….
Athy, het is goed dat ik nu de knoop heb doorgehakt. Ik was er al langer mee bezig, zag het niet als opgelegd, zo voelde het ook niet, maar het is voor nu even genoeg. Zoals Mariëlle hierboven zegt ‘door veel bochten gestroomd’, dat is het meer, de tol is het. Natuurlijk blijf ik in contact met jou en anderen via een nieuwsbrief en social media. Liefs!
Alleen maar een goede keuze lieve Ellie. Neem het leven zoals ze komt. Nu is er alle tijd om je op het schilderen aan te leggen. Natuurlijk blijf ik op de maillijst en ik hoop nog altijd eens je mooie atelier e bewonderen. Heel veel geluk met manlief en alles wat je vanaf nu gaat ondernemen. Knuffie voor de toekomst. ❤️❤️❤️
Lieve Berna, het was er de tijd voor een keuze te maken, wel moeilijk want zowel het schilderen als het schrijven zijn liefdes, maar het telkens dubben kostte zoveel mij te veel energie. Jij en ik blijven elkaar sowieso zien op social media, op jouw blog en ook eens in mijn atelier hoop ik, heel erg welkom met je lief, je zus, een vriendin of alleen. Op de open dagen binnenkort kan het, maar ook gewoon op doordeweekse dagen, laat het me dan even weten, niet dat ik net op de fiets zit. Liefs ♥️