Vandaag is het 1 december, de eerste woensdag van de maand, maar zonder gastblog. Het lijkt mij leuk alle gasten nog eens te bedanken en voor wie het heeft gemist vermeld ik nog een link naar hun mooie verhalen. Leuk om te lezen en reacties voor hen zijn natuurlijk altijd welkom.
Dankjewel Berna voor Mijn Alma Mater
Ook Michiel bedankt voor je gastblog-je gastcolumn
En Sonja dankjewel voor je Gastblog voor Ellie
Trudy veel dank voor Een kennismaking en gedichten
Wilma, ook jij bedankt voor je mooie verhaal en de muziek
Dankjewel Mariëlle voor Beste lezers met mooie foto’s van je werk
Sophie, ook jij veel dank voor Emoties met je eigen kijk op kunst
En Willem Adelaar veel dank voor je prachtige collages
Vandaag is het sowieso een speciale datum. Tien jaar geleden, op een donderdag in 2011, hebben Man en ik elkaar op het stadhuis van Eindhoven het jawoord gegeven. We hebben toen een geregistreerd partnerschap afgesloten. Als mensen nu denken dat is niet echt, dat klopt niet. Het is tegenwoordig op sommige punten wel anders dan een huwelijk, de wet is intussen weer aangepast. Onder andere is bij emigratie naar het buitenland het geregistreerde partnerschap niet geldig. Maar aangezien ik geen globetrotter ben zal ik dus niet emigreren naar een ander land.
Wel zou het mij leuk lijken ergens een atelier te hebben, midden in de natuur met een fijne temperatuur en daar dan zo nu en dan enkele weken te vertoeven. Eerst maar eens gaan genieten van het eigen atelier dat in het verschiet ligt, wie weet heb ik dan geen behoefte meer ergens anders te schilderen.
Maar terug naar ons GPS zoals Man en ik het geregistreerde partnerschap gekscherend noemen. We hebben dezelfde rechten en plichten als getrouwde mensen en hebben aan elkaar het jawoord gegeven, in goede en slechte tijden. Er was een ambtenaar van de burgerlijke stand en twee getuigen die nog bezwaar konden maken. Gelukkig is dat niet gebeurd, zij hebben gewoon getekend, ook dat was een verplichting. Zonder getuigen niet ‘trouwen’, maar zonder ringen kon het wel, die hadden we namelijk niet.
Na afloop hebben we met de getuigen uren aan tafel gezeten voor een uitgebreide en feestelijke lunch om deze stap te vieren en om hen te bedanken. Zij zaten in het complot, we hadden namelijk aan niemand verteld dat we naar het stadhuis zouden gaan.
Maar ook betekent vandaag 1 december dat over precies twee maanden de overdracht is van het huis dat Man en ik hebben gekocht. Dan hebben we de sleutel, weer een eigen plek en kunnen we aan de slag. Poetsen, schilderen, hier op het park inpakken, verhuizen en daar weer uitpakken en inrichten met onze eigen spullen. Nog 62 dagen te gaan.
En ongelooflijk, alweer bijna een heel jaar voorbij. Afgelopen 31 december hebben Man en ik elk een groot vel papier gepakt en onze wensen opgeschreven. Daarna hebben we het papier opgerold en tegen middernacht buiten in brand gestoken. ‘Daar gaan onze wensen de lucht in’ zeiden we nog tegen elkaar en natuurlijk was de grootste een huis te vinden. We geloofden er allebei heilig in dat het zou lukken en het is gelukt.
In het atelier gebeurt er natuurlijk ook nog van alles. Geen grootse dingen, mijn hoofd is vol van regelen en dromen over het huis. De kleine doekjes die nog niet klaar zijn en het zijn er nogal wat probeer ik af te maken en ook in te lijsten als het moet. Enkele werken op papier gaan in een passe partout.
Het nieuwe atelier heb ik al verschillende keren ingericht, het verandert steeds een beetje, maar de hoofdlijnen staan en het dromen over die eigen ruimte gaat ook door.
Ik zeg het misschien wel wat vroeg, maar Man en ik gaan met een fijn gevoel deze maand en dit jaar uit en het nieuwe jaar, ‘het jaar van het huis’ weer in. Het wordt een mooie decembermaand, dat kan ik jullie verzekeren.
Foto boven tekst eigen werk
‘Winter’ Acryl op Khadi papier
Ingelijst in passe partout 40×40 cm
18 reacties. Plaats een nieuwe
Van harte gefeliciteerd, bruidspaar. Maak er een feestelijke dag van en nog heel veel fijne jaren samen toegewenst.
Groetjes van Robert Steur
Dank je wel Robert, leuk je hier weer te ontmoeten! Fijn om even stil te staan bij zo’n dag, niet altijd is alles vanzelfsprekend.
Heel graag gedaan Ellie. Het was een leuk initiatief. Haha, die appel. Ik wist niet dat het een tinnen bruiloft heette, als je tien jaar getrouwd was. Wij waren ook stiekem getrouwd, ooit. Op Terschelling. Met getuigen van het raadhuis, haha en een ringetje van de plaatselijke drogisterij.
Heerlijk vooruitzicht, het nieuwe huis en lekker snel al. Nu even winteren en genieten 😊❤️😊
Je was een hele fijne gast, de eerste, Berna! De appel was een leuke vondst van Man, ik werd zo gewekt met koffie erbij. Zo leuk om te lezen dat jullie ook stiekem zijn getrouwd, had niet anders verwacht nu ik het weet. Ringetjes van de drogist erbij maakt het nog specialer ♥️ ‘Winteren’ komt morgen binnen als PostNL mee wil werken, verheug mij op het boek!
Hoi Ellie,
Gefeliciteerd met jullie 10 jaar GPS! Nog een extra feestje in december. Kan nooit kwaad.
Toevallig zat ik vanmorgen aan jouw aftellen te denken, nu weet ik: nog 62 dagen. Die vliegen voorbij hoor.
Groetjes,
Mariëlle
Dank je wel, Mariëlle. Gisteren was speciaal en ook woensdag-schrijfdag, toen nog 62 dagen, vandaag nog 61 te gaan💃 Lieve groet!
Dat verbrandingsritueel heeft dus goed uitgepakt Ellie. En 10 jaar een tinnen paar! Gefeliciteerd en nog heel veel jaren erbij in jullie nieuwe woning en hopelijk in goede gezondheid samen en met veel creativiteit in je nieuwe atelier. Liefs en groetjes van mij! xxx
Jannie, dankjewel voor je lieve woorden. Zo bijzonder dat verbrandingsritueel en dat hetgeen je het meest wenst ook nog werkelijkheid wordt. We zijn blij en dankbaar en van plan er iets moois van te maken, in elk geval een ‘thuis’! Lieve groetjes ♥️
Transitie is het woord? Geweldig, Man zijn muziek en jij je eigen kunst in je eigen atelier. Wat voor licht heb je daar?
Werken met je ogen/handen en met je hoofd inrichten, herinrichten, hopen, plannen en vooruit leven. Kan mij voorstellen dat je de tijd wel vooruit zou willen duwen.
Heb de site foto’s nog eens bekeken. Een huis met de voordeur in het midden is altijd een vriendelijk huis, vind ik. Je adres heb ik al in mijn bestand, maar je postcode nog niet. Laat je dat ff weten tzt?
Want je thuis is waar de post op de mat valt. Vandaar.
Transitie zou je het kunnen noemen, het verbrandingsritueel met de grote wens en erin geloven. Het heeft geholpen, de wens vervuld, een huis gevonden! Weet je, ik heb als kind altijd al genoten van huizen met de voordeur in het midden, vriendelijk en een knusheid straalt dat uit of geborgenheid. Bij ‘ons’ huis is de deur iets meer naar rechts, maar een kniesoor die daar op let, ik ben er zó blij mee. Ook met alle andere dingen, de sfeer, de kamers, alles wat we willen is er. Zo’n groot geluk, Athy! Natuurlijk geef ik mijn nieuwe adres nog door want inderdaad, ‘je thuis is waar de post op de mat valt’. Overigens…de brievenbus staat buiten rechts van de voordeur, geen deurmat, maar wel ‘onze’ brievenbus waar de post in valt! Lieve groetjes 🌹
Ik heb dat GPS nooit begrepen. Voor mij klinkt het als een zakelijke overeenkomst en dat voelt voor mij niet fijn, maar voor mijn omgeving wel; tot mijn verbazing zijn bijna al mijn dierbaren aan de GPS, behalve mijn broer en die is gescheiden. Dus of trouwen zo trouw is? Dit terzijde. Het gaat om jullie geluk en dat spat de appel uit, enig! Nog minder dan twee maanden en dan kan het nieuwe leven echt beginnen. Ik verheug me er ook op, Ellie.
Anne, ik weet dat je zo over het geregistreerde partnerschap denkt, maar voor mij en wat betreft het gevoel is het niet anders dan getrouwd zijn. Ik heb beide geprobeerd, kan het weten 😉 sinds 2018 is de wet iets veranderd, maar 10 jaar geleden was de emigratie het enige verschil. We hebben eigenlijk alles hetzelfde tot en met een trouwboekje en alles is hetzelfde geregeld, alleen heet het anders.
‘Het geluk spat de appel uit’, dat is leuk gezegd en leuk gevonden van Man, de kaarsjes hadden houvast nodig, alleen jammer dat de vlammetjes snel doofden, het lontje in het dunne gedeelte. En dan het huis, jaaaa, nog minder dan twee maanden, was het maar al zover, kon ik het huis toch al laten zien, zo’n zin in! Lieve groetjes 🙌🏻
Van harte gefeliciteerd met jullie lustrum. Ik wens jullie ook nog vele gelukkige jaren erbij.
Geniet van deze dag.
Selma, dankjewel voor je lieve reactie. Fijn je hier weer te zien, warme groet ❣️
Fijn voor je Ellie al die lichtpuntjes die heb je wel verdiend na die lange zoektocht naar het huis van je dromen., oja ook nog gefeliciteerd liefs Coby
Coby, dank je wel! Het is heel bijzonder en heel fijn nu eindelijk uitzicht op een huis en weer een toekomst te hebben. Lieve groetjes ♥️
Van harte gefeliciteerd met deze “mijlpaal”.
Wij zijn negen jaar geleden in september ook alleen met getuigen getrouwd. Een aantal familieleden wist het, de rest kreeg een kaartje wat we op die bewuste dag op de post hebben gedaan. Ik vond het heerlijk rustig om op deze manier te trouwen.
Veel succes en plezier met alle voorbereidingen voor het verhuizen!
Lieve groet, Wilma
Wilma, leuk te weten dat jullie ook ‘stilletjes’ zijn getrouwd. Ons leek het ook leuk, maar we hebben het later pas als het zo in een gesprek te pas kwam, verteld. We hebben op de dag zelf ontzettend genoten van samen, de getuigen erbij en de heerlijke lunch en het was goed het zo te doen. Nu zijn we ‘op pad’ naar een thuis en weer toekomst, heerlijk! Lieve groetjes 🌺