Eindelijk hebben we de fles champagne open kunnen maken, die stond al even klaar in de koelkast. De kurk heeft geknald en we hebben ons kleine feestje samen gevierd.
En nu is er na een beetje rare week ook weer wat rust. Na ‘Ellendige emoties – Hoeveel kruim’ van vorige week (voor wie het nog niet heeft gelezen) en de goedkeuring van de bank komt er van alles op je af. Omdat we zo snel mogelijk van het park weg willen, hebben we voor een groot deel de strakke planning al klaar. De werklieden zijn al geregeld, wat en wanneer te doen, wat in te kopen en nog zoveel meer.
In de eerste week schilderen en de boekenkasten in elkaar zetten. Jullie kennen ze vast wel, de welbekende Billy’s van het grote Zweedse warenhuis. Halverwege de tweede week van februari beginnen de vrije dagen van Man en is de verhuizing door een verhuisbedrijf vanuit de opslag afgesproken. De verhuizing vanaf het park hebben we ook al geregeld, er is hulp en Man heeft de bus al gereserveerd.
Maar het laatste jaar heb ik vaak een raar gevoel gehad als ik dacht aan onze meubels en huisraad weggestopt in dozen in de opslag. Ik voelde er niets meer bij, dacht dat ik het niet meer hoefde, alles kon missen. Ook de meest dierbare spulletjes behalve een bed, een tafel en een stoel. Om te kunnen schilderen heb ik hier toch van alles nieuw ingekocht, in het begin miste ik het een en ander. Daar heb ik tot nu toe toe mee vooruit gekund, bovendien weet ik niet eens meer wat ik allemaal uit het atelier in Waalre heb opgeslagen.
Man heeft het vaak gehoord, ik heb het regelmatig gezegd, ik hoef niets meer uit de opslag. Het is vaak uit wanhoop geweest als ik het uitsprak. Afgelopen zaterdag, onderweg naar huis na het afscheid van zijn tante zijn we naar de opslag gegaan. Van de drie hebben we twee units open kunnen maken, de derde sleutel thuis in een kistje en heb ik staan kijken en foto’s gemaakt. Zoveel emoties zijn er door mij heengegaan. Wat ik niet allemaal heb gezien. Zelfs van het kleinste stukje van iets, de units propvol, wist ik meteen weer wat het was.
De bank rechtopstaand, stoelen, tafeltjes, een kastje, nog een kastje, lampen, het mooie gebloemde gordijn. Ook een afwasteiltje, een opstapje, een vloerkleed en nog een. Daar het theekastje van mijn ouders en de spiegel van oma. En toen kwamen de tranen. Van blijdschap en het verlangen om deze spullen weer om mij heen te hebben, de tevredenheid over alles wat er op ons wacht. Het voelde als pure rijkdom.
En nu is het echt aftellen tot de overdracht bij de notaris op 1 februari volgend jaar. Dat klinkt ver weg, maar het is vandaag nog maar 69 dagen. Voor die tijd is er natuurlijk nog wel het een en ander te regelen en in te kopen. De eerste inkoop is trouwens al gedaan, gordijnen voor in het atelier.
Sinterklaas vieren we voor het laatst hier, niet met cadeautjes, maar met veel marsepein. De tanden vallen ervan uit, maar ik ben er dol op. December is voor mij een klein beetje een snoepmaand met die marsepein, de gevulde speculaas en amandelstaaf. Heel slecht al die suikers, maar daarna is het ook weer voor een jaar voorbij. De kerstboom wordt hier volgende maand voor het laatst opgetuigd en de verjaardag van Man is ook voor het laatst in dit huis. En dan is het al januari.
Hoe blij we zijn is wel duidelijk. We beseffen en bedenken ook ondanks gemopper en wanhoop dat dit huis ons onderdak heeft gegeven en beschermd. Daar zijn we dankbaar voor, maar we geven het nu graag door aan iemand anders.
Dan wil ik jullie nog allemaal bedanken voor de mooie en leuke reacties op het grote nieuws van vorige week. Hier, maar ook op Instagram, Facebook en via e-mail. Het waren er veel, daar zijn we ontzettend blij mee.
Foto boven tekst eigen werk
‘Violet’ Acryl mixed media op
katoen in witte baklijst 38×46 cm
18 reacties. Plaats een nieuwe
Hoi Ellie,
Kijk, dit is pas echt een heerlijk verhaal, ik kan het me zo goed voorstellen, eindelijk mogen jullie al je mooie dierbare spulletjes een nieuw plekje geven, je ermee omhullen. Je eigen thuis. Niet alleen een dak boven je hoofd maar een warm nest. Ook dat wordt straks een feestje. Wel een vermoeiend feestje maar dat kan even niet anders.
Maar eerst de feest/snoepmaand! Marsepein, wat een prachtig woord nu ik het zie staan trouwens, is inderdaad erg lekker. De goede dan toch. En borstplaat, maar ook kruidnootjes. En gevulde speculaas en een amandelletter. Dan is er nog dat jeugdsentiment: kikkers en muizen. Ik vind het sinterklaassnoep lekkerder dan het kerstsnoep, dat is lang zo speciaal niet. Dus het kan goed zijn dat wij met Kerstmis lekker pepernoten eten naast de hartige hapjes. Dat zijn bij ons vaak olijven en kaas, hummus op een toastje, niet te veel hapjes want dan is er geen ruimte meer voor de maaltijd.
Het kerstmenu, hoe doe jij dat? Ik houd het huiselijk, maak de toppers van het afgelopen jaar. Een paar jaar geleden heb ik een culinair zeer verantwoorde zuurkoolschotel bedacht, met camembert en tortellini. Die zal wel weer op tafel komen. En voor de andere dag een zelfgemaakte pizza, van volkorenmeel zodat je bite hebt. Een witte pizza dus zonder tomatensaus, met een lading groenten maar dat ga ik in december pas bedenken. Toetjes maken vind ik tegenwoordig ook zo leuk, vroeger gaf ik daar niets om maar dat is veranderd. Mijn lievelingstoetje? Sticky toffee pudding. Heel machtig maar ontzettend lekker. In Schotland hebben we tijdens een rondreis gekeken waar ze de beste hadden. Dat was volgens mij in Aberfeldy, bij The Fountain. Een pub die ook lekkere curry heeft. Omdat die sticky toffee pudding zo zwaar is maak ik voor kerst vaak een variatie erop en vervang ik de pudding door vanille-ijs. Sticky enough, want de rest blijft natuurlijk. Je snapt nu dat ik lichte kleine voorgerechtjes maak…
Kerstmis is hier helemaal een huiselijk feest, geen opgeprikt gedoe. Als je een spijkerbroek en een slobbertrui aan wilt, prima. Groot gala mag ook, gewoon doen waar je je goed bij voelt. Heerlijk, ik krijg er zin in!
Oud en Nieuw, jullie laatste feestje achter de slagboom voor de drukte losbarst. Blijf gezond want je moet verhuizen!
Groetjes,
Mariëlle
Mariëlle, het voelt ook zo, ‘eindelijk eindelijk’ en ‘op’ naar een nieuw thuis. En ja, je hebt gelijk, niet alleen marsepein, gevulde speculaas en amandelstaaf, natuurlijk ook de muizen en de kikkers met hun binnenste van fondant. Hoe kan ik dat vergeten, het water loopt mij nu in de mond, zo verschrikkelijk lekker! En wat betreft kerstmis, dan ook nog fondant en banketstaaf met amandelspijs, maar een speciaal kerstmenu maken wij niet, we eten waar we zin in hebben en dat kan van alles zijn. Van een stamppot tot een zelfgemaakte pizza tot een kaasplank, gewoon een gerecht wat we lekker vinden. Toetjes ben ik niet zo’n fan van, liever een lekker bonbonnetje of een fondantje bij de koffie. Wat we dan doen, we gaan meestal eerste kerstdag naar een museum, maar of dat dit jaar kan en de andere dag in huisbroek en trui heerlijk rommelen, schilderen, muziek luisteren, lezen, net waar we zin in hebben. Lieve groet!
Van harte gefeliciteerd. Voorpret is een van de mooiste dingen in het leven!
Warme groet en een dikke knuffel voor allebei!
Lieve Mieke, dank voor je felicitaties en je leuke berichtje. We hebben enorm veel voorpret om in ‘ons’ huis een nieuw thuis te maken! Liefs ♥️
Op weg naar nieuw en (nog) onbekend. Maar dat blijft niet lang onbekend.
Het is mooi geweest en nu voorwaarts mars.
Dankjewel Athy voor je fijne woorden. Inderdaad ‘op’ naar de toekomst, een nieuw thuis en mooie herinneringen maken! ❤️
Wat heerlijk om straks weer al je vertrouwde spullen om je heen te hebben!
Wilma, het is heel goed geweest om naar de opslag te gaan. Het voelt weer fijn en het verlangen naar alles wat mij ooit dierbaar was is er weer, we maken er nu op een andere plek weer een thuis mee! 🙌🏻
Wat heerlijk jouw geluk tussen de woorden te lezen. Het zien van jullie leven in de boxen lijkt me zeker iets wat emotie geeft. Het is jullie leven samen en van vroeger, oma, ouders …… Het is zeker fijn dat jullie nu onderdak hebben, maar het is niet eigen. Je kunt niet jullie stempel drukken op de ruimte waar jij of man bezig is met wat je zo graag doet. Droom in december met al het lekkers heerlijk over hoe en wat. Vier man’s verjaardag en dan de laatste puntjes op het nieuwe geluk! Ik wens het jullie zo.
Marnel, net als vorige week kon ik nu over niets anders schrijven dan over dit onderwerp. Ik zal jullie misschien nog vaker ‘spammen’ met huis- en verhuisperikelen, hopelijk niet erg, mijn hart en hoofd zijn er vol van! Wat fijn hoe goed jij aanvoelt wat er te zien was in de opslag, ons leven samen van toen en toen, van ouders en nog langer geleden. Het huis op het park heeft ons beschermd, maar nu ‘op’ naar een nieuwe toekomst, vandaag nog 67 dagen, we gaan door met aftellen en intussen genieten we van al het leuks en lekkers dat we hier nog hebben. ♥️
Ellie denk dat de tijd nu voorbij vliegt bijna eind november.
Dan de feestmaand en de kerstdagen, oud en nieuwjaar.
Dan komen de voorbereidingen. druk, druk.
Vroeg donker, voor je het weet wonen jullie in het nieuwe huis. En dan komt
het voorjaar. Veel succes met alles.🍁💖🍂🌹🌺
Liefs van Trudy
Lieve Trudy, het is zo fijn te weten dat we in het voorjaar al zijn verhuisd, we kunnen zien hoe de bloemen, de bomen en de struiken in de tuin tot bloei komen en hoe het huis ons thuis wordt. Het duurt niet meer zo heel lang, maar ik kan wel ongeduldig zijn, gelukkig is er nog van alles te doen, ik denk dat de tijd inderdaad vliegt. Lieve groetjes ❤️🍀
Lieve Ellie
Ja, spullen in een opslag. Inderdaad denk je haast met nieuw verder te kunnen, maar als het dan zover is dat je die dierbare dingen weer kan zien, is de stop van de fles en stromen de herinneringen binnen. Oneerlijk dat je nu kan plannen en doen met de verhuizing over twee maanden in het vooruitzicht. Geniet van alles. Van afscheid nemen van. Het park en van plannetjes verzinnen voor de toekomst. Lieve groet, ook voor manlief. 😊❤️
Berna, zoveel herinneringen en emoties bij de opslag, ik had alles wel meteen mee willen nemen, weg dat nare gevoel ‘het doet me niets meer, ik wil het niet meer’. We zijn blij, dromen over het geluk een huis te hebben, over het inrichten, maken plannen en zijn nieuwsgierig naar de groei en bloei in de tuin. Heerlijk, kan niet anders zeggen. Lieve groetjes ♥️👋🏻
Fijn hè Ellie. En nu je weet dat het einde in zicht is, zijn de laatste dagen op het park ook niet meer erg denk ik. Ik houd altijd wel van die tussenfasen, de sfeer is dan zo bijzonder. De vermaarde cinq à sept is een geliefd moment van het etmaal voor mij, net als herfst en lente. Leuk alles mee te beleven. Geniet ervan!
Anne, heerlijk om te weten dat het nu op het park echt eindig is. Dankbaar voor bescherming en onderdak, maar nu verder, veel zin in! Deze tussenfase is zeker heel leuk, regelen, plannen maken, dromen, verlangen en aftellen, heerlijk! Ik voel hetzelfde, einde middag is een fijne tijd net als de lente en de herfst, die voelen allebei als een overgang/tussenfase voordat het echt losbarst, de warmte en de kou.
Ik loop hopeloos achter met lezen overal en zie dit nu pas.
Van harte gefeliciteerd met jullie nieuwe woning.
Ik ben heel blij voor jullie.
xx
Het is fijn dat je nu nog even langskomt, dankjewel, maar ik weet ook dat je er bent! Eindelijk ja, we hebben een huis en de overdracht is al per 1 februari. Nu een beetje aan het idee gewend, maar de eerste paar weken was het zo onwerkelijk na ruim 4 jaar wonen op dit park. We hebben er zo ontzettend veel zin in! Ik zal voor vakantie nooit meer een huisje huren op een park…🤣