Wat die drie met elkaar te maken hebben, een slagboom, de griepprik en de pneumokokkenprik? Ik zal het jullie vertellen.
Op een park wonen betekent ook achter een slagboom wonen. Om in en uit te rijden met de auto heb je een pasje nodig. Bezoek wordt zo opgehaald bij de slagboom en ook weer weggebracht. Fietsend kun je langs de slagboom gaan, er is zeker een meter ruimte voor wandelaars en fietsers. Altijd maak ik van die ruimte gebruik ook al staat de slagboom open. Je weet maar nooit of het ding plotsklaps naar beneden komt.
Aangekomen bij de uitgang staat er een auto, maar de slagboom is open. Dat is vreemd. Ik heb de eigenaardige gewoonte om te kijken als ik ergens op een ongewone plek een auto zie staan. Kijken of er iets aan de hand is. Een overblijfsel van een ander leven lang geleden, andere man in de auto onwel werd en ik met man en macht aan het stuur en aan de handrem heb gerukt. Onderwijl ook proberend, meer schoppend tegen zijn voet, mijn voet op het rempedaal te krijgen.
Blijkbaar is het er toen onbewust bij mij ingeslopen, kijken of er iets aan de hand is. Ook nu. Terwijl ik met de fiets een beetje naar links ga zie ik haar, mopperend en met haar armen zwaaiend, de auto start niet. Intussen fiets ik ook verder. Ik hoor Man nog roepen als ik een enorme druk voel van iets dat mij raakt, intuïtief probeer ik mij staande te houden en word naar achteren getrokken. Dat heeft Man gedaan, ik ben mij er nog steeds niet van bewust. Ik zag niet dat de slagboom intussen weer naar beneden kwam.
Dat we zijn geschrokken is niet zo verwonderlijk. Nu is het minder, maar nog steeds zie ik een film aan mijn oog voorbijgaan waarbij de slagboom op mijn hoofd of in mijn nek terechtkomt. Dat was donderdag.
En jullie weten vast nog wel dat het zo moeilijk was bij de huisarts een afspraak te maken voor twee prikken tegelijk, voor de jaarlijkse griepprik en voor het eerst ook voor de pneumokokkenprik. Dat kon volgens de huisarts gelijktijdig en zo gebeurde het ook afgelopen vrijdag.
Rechts de griepprik, links de pneumokokkenprik, rechts voelde ik goed, links had ik kunnen denken dat de prik nog niet gezet was. Bang ben ik niet. Na jaren en jaren zelf spuiten ben ik wel gewend aan een naald die mijn lijf in gaat. Daarna heb ik niet zoveel meer gedaan, was ineens zó moe. Uiteindelijk lag ik onder een deken op de bank, Sam boven op de deken. In eten had ik niet zoveel zin, des te meer dorst had ik.
’s Avonds vroeg het bed in, geslapen als een roos en de volgende ochtend voelde ik mij gelukkig weer redelijk kwiek behalve een stijve arm en plaatselijk behoorlijk rood en pijnlijk. Maar dat was geen reden de afspraak met ‘oudste’ vriendin L. en haar man af te zeggen. We hebben heerlijk geluncht en zoals altijd was er veel te vertellen.
Eenmaal weer thuis voelde ik mij steeds beroerder. Het rood op de arm breidde zich uit, meer pijn, warm en koud, een grieperig gevoel en een kant van mijn gezicht rood en warm, maar geen koorts. Blijkbaar is de pneumokokkenprik mij niet zo goed bekomen. Tel daarbij op de gekneusde arm waar de slagboom met een enorme kracht op terechtkwam, het scheenbeen met een beurse plek en de enorme spierpijn door de onverwachte beweging die ik maakte. Het was me het weekje wel. Ik heb veel geslapen en nauwelijks iets gedaan, kortom malaise. Maar gelukkig voel ik mij weer goed.
Foto boven tekst eigen werk
‘Moods’ nummer 4, 5, 6 en 7
‘Longing for the sea’ en ‘Stormy sea’
Ingelijst door IROK Kunstgalerie en
IROK Lijstenmakerij in Horst
18 reacties. Plaats een nieuwe
Hoi Ellie,
Wat een week weer, het valt soms niet mee om in leven te blijven…moet je wat voor over hebben. Geen slagboom meer, dat zou heerlijk zijn. Geen pneumokokkenprik meer voor jou ook, als ik het zo lees.
Hier is de week anders gelopen. We hebben besloten niet meer naar huizen te zoeken tot de markt weer wat genormaliseerd is. Wat er sinds dat besluit gebeurt: de huizen komen naar ons toe! Een vriendin woont met haar man in Duitsland in een grote boerderij, ze schreef dat de huurder van de Einliegerwohnung had opgezegd. Of dat iets voor ons was, als pied à terre in die streek. Dat was eergisteren.
Gisteren belde een makelaar dat een bepaald huis weer aangeboden werd, of we nog belangstelling hadden. Ik moest wel even nadenken om welk huis het ging…bleek dat we daar niet hadden kunnen kijken destijds omdat we op Terschelling zaten. Dus op de reservelijst stonden. Ja, nog steeds geïnteresseerd. Blijkt de enige bezichtigingsmogelijkheid op de allerdrukste dag van het nog resterende jaar op het werk te zijn….dat gaat dus weer niet lukken.
Ondertussen ben ik wel benieuwd naar vandaag, dat snap je! De ramen moeten gezeemd, dat stel ik al maanden uit. Zo’n hekel als ik daaraan heb! Daarna mag ik mijn ateliertje in, er ligt een portret in uitvoering, aquarel, plus nog drie andere dingen waar ik mee verder kan. Het komt goed vandaag.
Ellie, ik wens jou een betere week maar de blog was wel goed. De werken erbij zijn fantastisch.
Groetjes,
Mariëlle
Mariëlle, dankjewel voor je uitgebreide reactie. Heerlijk je te lezen, echt een bijdrage aan de blog. Denk dat alle lezers ervan kunnen genieten, ik in elk geval wel. Hoe waar is het het dat als je iets loslaat het vaak vanzelf op je pad komt. Jammer van de mogelijkheid tot bezichtiging. Wilde je ook niet alleen gaan of met een vriendin of makelaar erbij? Ik ben al vaker alleen geweest, wil geen enkele kans voorbij laten gaan. Ben benieuwd naar je vorderingen in het atelier, maar je zult ze vast hier of daar laten zien. Dankjewel ook voor je complimentje over de blog van deze week en het werk erbij. Lieve groetjes!
Jeetje Ellie, wat een narigheid met zo’n slagboom. Het wordt echt tijd dat jullie “het huis” vinden en van het vakantiepark af kunnen. Ik denk niet dat je bij je eigen huis een slagboom neer gaat zetten.
Haha Wilma, ik dacht wel meteen ‘hier moet ik toch echt weg zien te komen’ en nooit meer achter een slagboom wonen! Gelukkig is het goed afgelopen, het zijn van die ongelukjes die zomaar kunnen gebeuren.
Ja Ellie dat was me het weekje wel zo ik lees. En zo gaan de weekjes maar voort in afwachting wat wij weer kunnen verwachten.
Maar onze eigen weg gaan wat goed dunkt voor een ieder van ons.
Succes met het vinden van een huis hoewel het moeilijk is in deze overspannen huizenmarkt. Hopen maar op betere tijden.
Een fijn weekend en liefs van Trudy ✍️📚💖🍁
.
.
Dat zeg je mooi Trudy, ‘in afwachting wat wij weer kunnen verwachten’ en ‘onze eigen weg gaan wat goed dunkt voor een ieder van ons. Zo is het, zo maakt eenieder zijn eigen leven waar men zich prettig bij voelt. Mooi weekend, lieve groetjes 🧡🌹
Wat een week 🙁. Eng het autoverhaal. Dat vergeet je nooit. Blij dat de prikken er in zitten en jij weer beetje de oude bent.
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen Marbel, voor de vrouw achter het stuur, zij was weg toen ik op de fiets terugkwam en ook voor mij. Ik heb een fijne engelbewaarder 😇
Jeetje Ellie, wat een pech. Toch blij voor jou dat je je nu weer goed voelt, en hopelijk houdt dit gevoel wat langer stand. Lieve groet!
Soms gebeuren er in het leven rare dingen, dat zal iedereen wel kunnen beamen denk ik zo. Maar alles is weer goed en volgende week ben ik hier gewoon weer met een nieuwe blog. Lieve groetjes 🧡
Hallo Elly,
Wat schrijf je toch heerlijk.
Steeds weer genieten van je schrijven.
Veel liefs voor jou xxx
Welkom op mijn website Lillian, ontzettend leuk je hier te kunnen begroeten! Fijn om te lezen dat je mijn blogs leest en ervan kunt genieten, een mooi compliment, dankjewel! Lieve groetjes en blijf gezond 🧡
Je verhaal herinnert me aan een tv programma van heel lag geleden: twee mannen zitten te breien op een keukenstoel, verkleed als vrouwen. Ze nemen de week door. Gebroken benen, kapotte ramen, akelige ziekten passeren de revue, om telkens te eindigen in de slogan ‘Erg hè.’ Daar moesten wij dan erg om lachen en als er bij ons thuis weer eens een gebroken arm was van mijn broertje of een migraine van mij, dan zeiden we steevast ‘Erg hè’ en dan was het minder erg.
Zoiets ervaar ik ook in wat jij deze week meegemaakt hebt en hoe je het vertelt. Leuk hè (de gevleugelde woorden van mijn moeder als het leuk was.)
Anne, mooi dat de blog deze herinnering bij jou naar boven brengt. Ik geniet van jouw reactie. Ken het tv programma niet, maar bij het lezen van twee mannen verkleed als vrouw en ook nog breiend heb ik een brede glimlach op mijn gezicht! Dat is toch ‘leuk hè 😊
Help.
Ellie ik dacht dat ik allang wat geschreven had. Ik leefde met je mee met de onberekenbare slagboom, de mooie doeken, maar kennelijk is het antwoord opgelost. Weet dat ik bij je was, al die tijd. Liefs en laat ons nog lang genieten, zonder die malle verwikkelingen ❤️❤️❤️
Berna, heerlijk dat je nog terug bent gekomen, zie je hier graag 😀 Ja, ik weet dat je er bent, dat voelt gewoon zo en het is een bijzonder fijn ‘weten’. Dank voor je lieve woorden en ik ben het sowieso met je eens ‘nog lang genieten zonder die malle verwikkelingen’, daar ga ik voor 🙏🏻🍀♥️ Liefs!
Het was je weekje wel, lieve Ellie.
Slapen en rust helpen dan het beste, daar heb je ook gehoor aan gegeven. Wat goed dat man je in de gaten hield, bij die slagboom. Hij trad even op als engel en dat doet hij wel vaker, krijg ik de indruk.
Vorig jaar kreeg ik beide prikken tegelijk. Nauwelijks reactie. Ik ben sterk, denk ik dan. Maar er komen andere problemen aan de horizon, tenminste, dat voel ik nu zo. Wollig hoofd en aanval van heftige duizeling. Zo hebben we allemaal ons eigen paadje. Mooi geschreven en het verband van lang geleden paniek achter het stuur, die auto die verkeerd staat en de slagboom die je ontging, terwijl je daar altijd bang voor bent….mooie verbinding, duidelijk ook.
Lieve Athy, fijn je hier weer te lezen. Een engelbewaarder hebben we denk ik allemaal, ze zijn er gewoon! Fijn dat jij geen last van de prikken had, maar ik grossier de laatste jaren in heftige bijwerkingen, gelukkig nu weer voorbij. Na het voorval jaren geleden heb ik er blijkbaar onbewust een gewoonte van gemaakt te kijken, het gaat als vanzelf dat ik dan naar iemand toe fiets, loop of rijd. Echter geen zorgen meer, deze keer had het een vervelend staartje, maar ik ben weer opgeknapt. Kunnen jouw wollige hoofd en de duizelingen ook veroorzaakt worden door vermoeidheid? Lieve groetjes ❤️🍀