Vandaag schrijf ik non-stop over wat er in me opkomt, het was een opdracht van mijn docent schrijven enkele jaren geleden. Ik hang er geen tijdslimiet aan en zonder er veel bij na te denken ga ik net zo lang door totdat ik het zelf genoeg vind en er voor jullie misschien nog een touw aan vast te knopen is. In mijn hoofd gaat het alle kanten op, net een carrousel, het draait maar door.
Niet dat ik niets heb meegemaakt de afgelopen dagen, van alles heb ik gedaan, maar er is niets bij waarvan ik denk er een fatsoenlijke blog over te kunnen schrijven. En ik moet toegeven dat ik geprikkeld ben, eerlijk is eerlijk.
Al de hele week slaap ik slecht, volle maan en harde wind zijn er debet aan. En bij harde wind brommen de elektriciteitsmasten vanuit hun tenen als ze die hebben, zó hard dat ik het als bedreigend voel. Ook nogal wat pijn in het lijf waardoor ik draai en woel en uiteindelijk maar een tijdje in het huis heen en weer ga lopen. Jullie begrijpen wel dat Man door mijn gespook ook geen oog dicht doet. Hij kan er wel iets beter tegen dan ik.
Na een paar van zulke nachten gaat er van alles mis. Ik ben overprikkeld en niets lukt meer en kan ook even nergens meer tegen. Wie van jullie herkent dit? Gebeurt het jullie dan ook wel eens dat alles wat je doet niet goed gaat, zelfs binnen een ochtend al? Vandaag is tot nu toe zo’n dag en mijn rust is ver te zoeken, jaloers op Sam.
Kleding hangt en ligt verspreid aan en over rekken en in kasten door het hele huis. Nooit gedacht dat ik er zo’n zooitje van zou maken, maar het excuus is plaatsgebrek en dat is het ook echt. Niet dat ik heel veel heb en elk seizoen iets nieuws koop, juist niet, maar een paar weken geleden heb ik wel flink ingekocht. Was toe aan nieuwe dingen en dat gebeurt niet vaker dan een keer in de zoveel jaren. Ik ben wat kleding betreft gehecht aan tijdloos en doe er lang mee, erbij mijn eigen franje en frivoliteit. Sjaals, lange oorbellen, happy-socks, een leuke print in de maillot, laarzen of sneakers. Ook bij een ‘nette’ jurk of rok voor een gelegenheid. Heerlijk, precies met mijn kleding doen wat ik wil en waar ik op dat moment zin in heb.
Vanochtend heb ik het een na het ander aangetrokken, opnieuw gecombineerd, niets kon mij bekoren. Zoveel tijd mee verloren, werd ongeduldig, wilde aan de schrijfdag beginnen. Uiteindelijk heb ik een spijkerbroek, sneakers, een blouse en een vest aangetrokken. Dat daar zoveel tijd voor nodig was, soms snap ik mijzelf niet.
Een afspraak voor de vaccinaties heb ik ook gemaakt, maar daar ben ik wel een uur mee bezig geweest. Een uur? Ja, een heel uur. Het heeft wat voeten in de aarde voordat ik kan beginnen, want telkens is er een melding dat die website niet bestaat. Dan ineens kan ik een heel eind komen, maar plots staat het stil. Uitloggen, opnieuw inloggen, blijkt dat er al een afspraak in de e-mail staat. Die heb ik zelf niet gekozen want juist op die pagina om te kiezen kon ik niet verder. Uitloggen en weer inloggen, afspraak wijzigen. Dan lukt er helemaal niets meer.
Bellen naar de praktijk. Ik ben de zevende wachtende in de rij. Als ik dan eindelijk aan de beurt ben en uitleg wat ik heb gedaan en graag wil zegt de assistente ‘ik kan het mij voorstellen’. Blijkbaar ben ik niet de enige met het probleem. Maar na heen en weer overleg wordt duidelijk dat als ik eenmaal een afspraak heb die niet meer gewijzigd kan worden, dan is alles met mijn patiëntnummer weg. Dacht echt heel even dat ik gek was, maar de website werkt gewoon niet goed. Gelukkig heb ik nu de afspraak aan de telefoon kunnen regelen.
Ook gebeld naar de kliniek in Nijmegen. Daar ben ik de zoveelste wachtende in de rij, maar gaat het sneller. Gelukkig want ik ben een beetje kribbig aan het worden. Geduld is een schone zaak, maar voor mij niet altijd. Een van mijn mindere eigenschappen is ongeduldig zijn. Is er iemand die daar ook last van heeft en er al een oplossing voor heeft gevonden? Ik lees het graag in de reacties.
Gefietst heb ik elke dag en genoten van het heerlijke najaarsweer. Rondom het water de Lange Vlieter en daar in de buurt genietend van de prachtige herfstkleuren. Ook heb ik nog een kort bezoekje gebracht aan een expositie van het Kunstenaarscollectief Perron 1 in Onze School in Maarheeze.
Ontzettend leuk om in het atelier te zijn en de kunst te bekijken. Mooi werk gezien al ben ik niet lang gebleven. Het werd te druk en te vol. En nu de besmettingen weer zo hard oplopen denk ik dat bezoekjes, al waren het er nog niet veel weer tot een minimum gaan en ik mij voorlopig een beetje afzijdig houd. Er zijn zoveel besmettingen, ook van mensen die gevaccineerd zijn.
Veel thuis zijn is voor mij geen straf. De mensen die mij kennen weten dat ik een huismus ben. Ik kom tijd tekort, lees veel, probeer van alle bloggers die mij intussen dierbaar zijn geworden hun blogs bij te houden en ook te reageren. Er ligt nog een stapel gekregen Volkskrant magazines en natuurlijk nog enkele nieuwe boeken.
‘Sterren op het doek’ is weer begonnen. Mooie eerste aflevering met Arjen Lubach, hebben jullie ook gekeken? Wat vonden jullie ervan en van de schilderijen? Ik heb gelezen dat de winnaar al veel opdrachten heeft gekregen. Ontzettend leuk voor hem.
Natuurlijk heb ik ook nog geschilderd. Doeken voorbewerkt, het werk op papier afgemaakt en in passe partout ingelijst. Een tweeluik op paneel is klaar, al afgelakt en dat gaat in een houten baklijst. Ook alles op de website gepost en daar is natuurlijk meer te zien. In het atelier staan nog enkele doeken op de grond die nog niet klaar zijn, ik verveel mij daar dus nooit. Trouwens, vervelen ken ik niet, zoveel leuks om te doen en van te genieten.
Het is al vroeg in de middag als ik dit schrijf, het ontbijt staat nog naast me en zo nu en dan neem ik iets. Weinig eetlust, te moe, te gespannen en dat alles door slaapgebrek. Vandaag is het bijna non-stop geworden. Heb wel op die manier geschreven, maar later alinea’s en een paar foto’s ingevoegd. Het is anders zo’n lange lap tekst zonder enige kleur en misschien een beetje saai voor jullie.
Een paar jaar geleden heb ik ook non-stop stukjes gepost. Misschien leuk om die te lezen? Dat kan hier en hier en op deze pagina ook nog.
Volgende week is er weer een gast op mijn website. Ik verheug er mij op, weet natuurlijk wie het is 😊 Hoop dat jullie er dan ook weer zijn.
Foto boven tekst eigen werk
‘Avondrood’ 3 op linnen
24×30 cm in baklijst
18 reacties. Plaats een nieuwe
Het was weer leuk om te lezen Ellie. Hoop wel dat het hierna wat rustiger voor je is.
Zal de komende maand misschien niet alles kunnen lezen met het schrijfwerk dat ik ga doen. Maar daarna ben ik er gewoon weer hoor
Ik wens je veel succes met de november-schrijfmaand Sonja, knap dat je aan deze challenge meedoet! Neem de tijd, we zien elkaar zeker weer bij jou of hier 🧡
Hoi Ellie,
Deze blog geeft heel goed jouw spanning en overprikkeldheid weer, voelbaar bijna. Dat heb je knap gedaan!
Ik hoop echter dat je de rust weer een beetje terug hebt want niet-slapen is heel slecht voor je geestelijke en lichamelijke gezondheid. Jaloers op Sam…ik kan het me voorstellen. Leuke foto’s trouwens, van Sam in slaap en vooral die van net-wakker. Schattig kattig!
Ik vond het heel bijzonder om je bij ons op het atelier te mogen ontvangen en samen naar de expositie te kijken. Gezellig om elkaar weer te zien ook. Dat je niet langer bleef was een goede beslissing: toen ik mijn jas pakte, waren er een paar mensen gekomen die niet goed op afstand letten, ook heel veel mensen zien en met wie ik zelf ook héél voorzichtig ben. Goed gedaan dus!
Na maandag heb ik het tweede pand van mijn trui afgebreid, nu de mouwen. Het zelfportret heb ik afgemaakt, ik heb nieuwe plantjes een plekje mogen geven in ons huis, met een handschoen aan mijn ene hand. Niet omdat ik cactussen gekocht heb maar omdat ik daar een flinke wond heb en nog maar één lymfeklier. Uitkijken dus. Nu hoop ik dat de planten op de goede plekken staan en dat ze heel lang en gezond mogen leven en groeien. Bloeien is niet nodig, dat geeft last als je zoals wij hooikoorts hebt.
Gisteren heb ik een werk waar ik nog niet blij mee was meegenomen naar het atelier. Na veel sparren weet ik wat ik ermee ga doen: de oplossing was nota bene door het raam bij mijn ezel te zien! Nu nog aan de slag, dat zal wel volgende week worden.
Rust goed uit Ellie, dank voor je komst en deze blog, tot gauw!
Groetjes,
Mariëlle
Mariëlle, de mindere dagen zijn weer voorbij en hebben mij ook weer iets geleerd: proberen meer te relativeren, de rust te bewaren en daarvoor ook echt tijd te reserveren. Ja, op Sam zou je jaloers worden, zij hoeft niets behalve brokjes in het bakje, wat water, op muizenjacht gaan en slapen, wat wil een poes nog meer? Het was erg leuk het atelier en het werk te bekijken, zo’n uitstapje is altijd inspirerend. En wat heb je allemaal nog leuke dingen gedaan, geschilderd, gebreid, met plantjes in de weer geweest, zo gezellig allemaal en ik weet dat je er erg van kunt genieten, fijn hoor! Lieve groetjes 🧡
Ha lieve Ellie. Wat een snoepje, die schattige Sam. Heerlijk zoals ze de rust weten te bewaren. Pluis kijkt nu heel alert waar de beweging van mijn hand toe zal leiden. Ze is er nog niet gerust op en zit klaar voor de sprong. Ook niet een vollemaansgezicht-week, met nachten die eindigen rond een uur of drie, vier. Klaar wakker en gedachten, die blijven malen. Ik moet dan altijd denken aan het liedje van Martine Bijl, die voor het eerst op vakantie is en zingt: ‘Hoe zou het met Rosa zijn en met Jakoba…’.
Malle associatie. Straks ga ik weer door de kledingkast. Skip kleding die ik al een tijd niet meer heb gedragen en kan dan weer lange tijd vooruit.
Er zijn veel gevulde dagen, dat leidt af, maar zorgt ook voor zorgvuldige inbedding van de rust. Ben veel op de IPad aan het tekenen. Straks komt de rest vanzelf weer. Lezen, schilderen, snoeien. Ik laat het maar over me heenkomen. Lieve groet en sterkte. Wat een heerlijke foto van manlief en jou in de herfstzon, om blij van te worden. ❤️❤️❤️😊
Berna, wat is dat toch dat er zoveel vrouwen met slaapproblemen zijn, korte nachten, klaarwakker en malen. Ik geloof echt dat mannen daar minder last van hebben. Heeft het te maken met alles wat we aan indrukken opdoen, dat die bij ons meer binnenkomen? Een paar jaar geleden pakte ik dan mijn boek, maar dat doe ik nu ook niet meer bij gebrek aan een goede lamp, maar ook niet zoveel zin, lees wel op de Ipad het nieuws of kijk even op kunstsites. Als ik mij goed herinner is Pluis ook een heel mooi beest, heerlijk om bij je te hebben, toch?! Mooi dat jij ook op een duurzame maner met kleding omgaat, er is als je goed in de kast kijkt zoveel mogelijk of enkel met een ander accessoire erbij kan het een hele andere outfit zijn. Het is heerlijk jouw dagboek te lezen en daardoor ook geïnspireerd te raken, dank daarvoor 🧡💚
Ik zie het allemaal voor me en kan niet helpen dat ik in de lach schiet, haha, hartstikke leuk Ellie!
Intussen is het weer wat rustiger Anne, gelukkig! 😎
Heel duidelijk dat kijkje in je leven deze week. Niet de beste week! Dat je nachten weer wat beter zijn hoop ik voor je. Dat is herkenbaar net als het overprikkeld zijn en het geduld verliezen. Dan gaat veel verkeerd omdat ik er het geduld niet voor heb en totaal geen zin om dat te krijgen. Naderhand kan ik veel aan mijn persoon wijten.
Het is fijn om toch te lezen dat er nog altijd tussen het negatieve door dat positieve van je leven doorklinkt. Schilderen, fietsen, lezen, Man en uiteraard vergeet ik dat pluizige lieverdje niet.
Op naar een week waarin je rust kunt vinden en positief en negatief weer samen kunnen werken 😉 !
Niet fijn voor jou Marnel dat het kijkje in mijn leven herkenbaar is want dat betekent dat jij ook slaapproblemen kunt hebben en overprikkeld raakt, maar wel fijn voor mij dat er herkenning is. Er zijn ook mensen die het onzin vinden of misschien zelfs aanstellerij, dat is mijn ervaring, maar ik sta erboven. Het is hoe ik mij wel eens kan voelen en het is zoals het is. Gelukkig gaan die momenten ook weer over in meer rust en ontzettend genieten en dat is er nu ook weer, heerlijk! Jouw laatste woorden ‘positief en negatief weer samen kunnen werken’ vind ik goud waard, dank! 🧡
Wat lief Ellie de poes en de rust die zij/hij uitstraalt. Hoop voor jou Ellie dat de
rust en je slaap weer snel herstelt.
Zo nodig in deze tijd waar de angst en onrust ons wordt gegeven regeert.
Je weet Ellie heb zo mijn bedenkingen.
Ontspanning een goed gegeven.
Wat een mooie foto van jullie.
Ben benieuwd naar de volgende gast.
Lieve groeten Trudy
.
Lieve Trudy, in mij is het intussen weer veel rustiger en ik kan weer meer relativeren en genieten. Alles wat er om ons heen en in het leven van nu gebeurt heeft ook invloed en misschien heb ik daar nog wel het meeste last van en houdt het mij uit mijn slaap. Gelukkig kan ik mij met mijn bezigheden ook weer uit dat geprikkelde gevoel halen en alle fijne reacties hier zorgen daar natuurlijk ook voor. Dank voor je complimentje en ‘op’ naar de gast van volgende week, net als al mijn gasten die hier al zijn geweest, heel erg leuk! Lieve groetjes 💚
Net als Anne Vellinga schoot ik ook af en toe in de lach. Dat het voor jou verschrikkelijk moet zijn om je zo te voelen lijkt me duidelijk.
Ongeduldig! Ja, dat heb ik ook wel een beetje in me. Een poos geleden was bij podium Witteman een “jonge held”, een pianist. Een geweldige pianist en hij was pas een jaar of 15. Paul Witteman vroeg of hij nog tips had om zo goed piano te kunnen leren spelen. Wat mij van het hele antwoord bij is gebleven is dat hij zei: “Vooral geen haast hebben”. Die zin heb ik schijnbaar goed in mijn oren geknoopt, want sinds die tijd heb ik met alles minder haast. Heerlijk!
Wilma, heerlijk dat je om mijn geklungel hebt kunnen lachen, toch goed geweest om erover te schrijven, maar de rust is natuurlijk allang teruggekeerd. Dat ongeduldige is soms een erg vervelend trekje, maar de uitspraak ‘vooral geen haast hebben’ lijkt mij een hele goede. Ik schrijf ‘m op en hang ‘m op zodat ik deze woorden regelmatig kan lezen, wie weet helpt het om rustiger te blijven!
Hoi Ellie, weer leuk om je blog te lezen en wat een schatje Sam. Sowieso zijn katten enige beesten, ze gaan zo lekker hun eigen gang. Ongeduldig: herkenbaar 🙂 maar sommige eigenschappen zijn niet te veranderen.
Sam is de laatste jaren (ze is inmiddels 16) wat socialer geworden. Voorheen was het met recht een ‘katje’. Ze geniet er nu ook echt van om naast je of op de voeten te liggen, voorheen was daar geen sprake van. Eigengereid is ze wel 😻 en ik troost me maar met jouw uitspraak dat sommige eigenschappen niet te veranderen zijn!
Toch leuk om je non-stop te lezen hoor Ellie. Ik heb de aflevering van sterren op het doek ook bekeken, hou er van! En wat de pijn betreft: dat heb ik helaas ook, heb versleten gewrichten, zowel in heup, rug, nek en de schouder begint nu ook mee te doen. Ook ik heb nachten waarin ik pijnlijk lig te woelen, maar gelukkig zijn er ook nachten waarin ik wel goed slaap. Het lopen wordt bij mij steeds moeilijker en op de fiets stappen lukte laatst niet. Ik ben in therapie en ook in behandeling bij orthopedie en richt me nu op de Mediterrane levensstijl in de hoop dat ik hiermee de schade nog wat kan terugdringen (al is slijtage niet echt te verhelpen, maar hopelijk wel wat te verlichten) of verdere schade te beperken. In ieder geval heb ik je blog weer graag gelezen en hopelijk slaap je intussen ook weer wat beter. Lieve groet en ik kijk uit naar je (voor mij bekende) gast!
Fijn dat je ‘mij’ weer graag hebt gelezen Jannie, dat vind ik een compliment. Jammer dat je ook regelmatig pijn in je lijf hebt en dat kan ervoor zorgen dat je minder energie hebt, misschien is het ook een seintje om even wat rust te nemen, misschien te reflecteren. Ik hoop voor jou dat de behandelingen en de Mediterrane levensstijl je goeddoen. Misschien wil je wat uitleg geven over deze levensstijl? Misschien kun je er ook een blog over schrijven op je eigen website? Ik zou het leuk vinden en met mij meer lezers, daar ben ik van overtuigd. Intussen gaat het met mij weer goed hoor, er zijn van die dagen…maar gelukkig gaan ze ook weer voorbij. Volgende week een leuke gast! Lieve groetjes 💚