Vandaag de eerste woensdag van de maand en zoals vaker gebeurd maak ik dan plaats voor een gast, deze week de gastblog van Mariëlle ten Berg. Ik ben blij dat ook zij mijn verzoek heeft aangenomen. Dank je wel, Mariëlle.
Beste lezers,
Vandaag mag ik bij Ellie op haar blog te gast zijn. Ik vind dat een hele eer hoor en een genoegen ook. Wij kennen elkaar nu een aantal jaren via een schildercursus als ik het wel heb. Weet u uit welke hoek de wind waait!
Mijn naam is Mariëlle ten Berg, 60 jaar jong (meestal, op sommige dagen iets minder jong). Ik schilder en teken in allerlei technieken en met verschillende media. Heerlijk vind ik dat. Maar ik voorkom dat ik ga ‘dwarrelen’ door me een tijd lang te focussen op één techniek of één onderwerp.
Wat me altijd weer boeit zijn de dingen die buiten te zien zijn, alles wat leeft. Water, wolken, weerspiegelingen, maar ook mensen. Wij horen ook bij de natuur, gewoon een wat gecompliceerd soort zoogdier. Of verbeelden wij ons dat we gecompliceerder zijn dan andere?
Natuur dus. Abstract, portret, af en toe een landschap. Daardoor ga je beter kijken. Beter proberen te begrijpen hoe dingen in elkaar zitten, hoe je een kleur kunt mengen, dingen in perspectief weer kunt geven. Je gaat ook op een andere manier andere problemen benaderen als je ergens over nadenkt. Misschien is dat wel de kracht van kunst, mensen op een andere manier laten kijken en denken. Toch blijf ik wel oog hebben voor het wonder, de schoonheid, daar verandert gelukkig niets aan.
Het is alleen soms spijtig dat je geen geur kunt schilderen, dat je een portret geen parfum kunt meegeven of de geuren van de seizoenen. Je kunt ruiken wanneer het herfst wordt, de geur van rijping, sterke lucht van aarde, schimmels. Ook de winter heeft een eigen geur van ijzigheid die in je neus prikkelt. Een geur die ik met lichtblauw associeer. De lente, ik denk dat iedereen die geur wel kent, de frisheid en de lichtheid. En de zomer, die heeft zo’n zondoorstoofde geur van droge aarde, gemaaid gras en als toppunt voor mij de zoetige lucht als je in augustus door de bloeiende heidevelden fietst of loopt. Er zijn waar ik woon veel heidevelden in de buurt. Ook hier is vergrassing, dat is jammer, maar het paars kan ik ieder jaar wel bewonderen. Het warme paars, ik houd ervan.
Dat doet me denken aan een vraag die ik een keer tijdens een expositie kreeg, wat mijn lievelingskleur was. Op dat moment was dat zeker niet de kleur rood, ik kreeg het bloedheet opeens en dat zal best zichtbaar geweest zijn. Ik heb als schilder geen lievelingskleuren. Elke kleur heeft zijn functie in het geheel en misschien is een niet zo fraaie tint wel een prachtige mengkleur.
In mijn kleding en ons interieur kun je zien dat ik blauw wel waardeer, maar ook hier samen met andere kleuren. Een mens eet toch ook niet alleen wortels? Het gaat altijd om de samenhang, het evenwicht, yin en yang. De dag bestaat omdat de nacht bestaat en omgekeerd.
Exposeren is geweldig maar soms ook moeilijk, mensen vragen je om iets te vertellen over je werk. Wat de bedoeling ervan is, wat je gevoel was toen je het maakte, dat soort dingen. Terwijl ik met verf het hele verhaal verteld heb! Dat moet je dan als het ware vertalen. Zo lastig! Bovendien vind ik het fijn om in mijn werk de toeschouwer, de beschouwer, ruimte te laten tot interpretatie. Ik verf geen stamppot!
Waarom schiet me die tekenles te binnen op de middelbare school toen we als opdracht kregen om een sneeuwlandschap te tekenen? Ik was veertien en dwars op dat moment, al een aantal saaie lessen achter de rug en geen zin in een tekenopdracht. Maar sneeuw, wacht eens even, die is wit, net als het papier!
Ik heb dus niets getekend. Toen de leraar vroeg waarom ik niets gedaan had verklaarde ik dat hij stond te kijken naar de verbeelding van een allesomvattend dik pak sneeuw. De man veranderde in ijltempo van een vredelievend kalm persoon in een woeste rode furie waar een hoop herrie uit kwam. Wat een dwarse puber dan wel weer grappig vindt. De man wou duidelijk stamppot.
Er zijn dan ook van die momenten dat ik tijdens een expositie het liefste in een hoekje zou staan viool spelen. Of ik zet een ezel neer, kunstenaar aan het werk. Hoe leuk is dat? Mijn werk kun je bekijken op Facebook bij ‘Mariëlle ten Berg Schilderijen’. Ook op Instagram kun je mij volgen @marielletenberg. Helaas heb ik nog geen eigen website. Kunstenaars willen schilderen, tekenen en ik heb heel weinig commercieel talent, maar als je iets leuks ziet, stuur me dan gerust een persoonlijk berichtje!
Ellie, heel erg bedankt dat ik dit op jouw blog mocht doen, dat ik je gast mocht zijn. Een genoegen en een eer!
Foto boven tekst aquarel en collage
van Mariëlle ten Berg papier A3
21 reacties. Plaats een nieuwe
Dank voor je delen van je gevoelens op doek etc. Mariëlle. Vind zeker je eerste 2 abstracte ”stamppotten” heel mooi!. Jammer dat je nog geen website hebt. Wat je schrijft over vertellen over je werk hoor ik vaak. Zelf ben ik geen schilderwonder, maar iemand die het erg waardeert en er mijn eigen verhaal bij denkt. Misschien heel anders dan wat de schilder er mee bedoeld heeft. Ik zal je op FB zeker opzoeken.
Hallo Marnel,
Wat goed dat je de moeite neemt om een werk te beschouwen, erin te duiken en er zelf bij, over, te denken! Ik ben blij dat te lezen. Dat je andere dingen erbij denkt dan de kunstenaar is logisch: we zijn allemaal anders en we lopen allemaal een ander pad. Dat er paden bij elkaar komen, prachtig!
Dank voor je reactie,
Met vriendelijke groet,
Mariëlle
Marnel, het is zo mooi te lezen dat je schilderkunst kunt waarderen en je eigen gedachten bij een werk hebt. Dat je ervan houdt weet ik ook zeker, jullie hebben werk van mij in huis hangen, daar ben ik echt heel trots op! Fijn dat je van Mariëlle’s verhaal en haar kunst hebt genoten!
Mooi zoals je over jezelf schrijft.
Herkenbaar, dat missen van het commerciële talent. Daar heb ik ook last van.
Ik ga gauw eens een kijkje op je fb pagina nemen.
Hallo Wilma,
Dank voor het compliment.
Met vriendelijke groet,
Mariëlle
Ik heb ook zo genoten van het ‘kijkje’ in Mariëlle’s binnenste, Wilma, haar gedachten en gevoelens! Zij heeft het ook heel mooi verwoord!
Mariëlle met veel plezier gelezen en gekeken naar Uw werk.
Had ook de eer op Ellie Schmitz haar gastblog te mogen schrijven. Het werk heb ik bekeken en vind het heel mooi en bijzonder. Ik schrijf op Instagram mijn gedichten, Dit is mijn passie. Wordt geïnspireerd door de natuur, bloemen en planten, zee water en wind en verdere algemene zaken.
Ja Mariëlle alles heeft en tijd en plaats, Zou het leuk vinden, neem ook een kijkje op mijn Instagram/ Trudy Faber gedichten.
Vriendelijke groewten GTrudy
Hallo Truitje,
Wat fijn dat je mijn werk waardeert! Ik ga op Instagram uw werk opzoeken. Gedichten, heerlijk. Roepen beelden op, inspiratie? In dat geval laat ik u dat weten.
Vriendelijke groet,
Mariëlle
Trudy, fijn je weer hier te lezen. Ik heb met jou, Mariëlle en alle anderen zo’n fijne gasten op mijn website gehad, daar heb ik ook enorm van genoten. Fijn dat jij ook net als Mariëlle door alles van de natuur geïnspireerd raakt en ons daardoor mooie gedichten kan laten lezen. Lieve groet!
Prachtig verwoord Mariëlle!
Ik zie jou regelmatig aan het werk. Ik geniet daar van en jij bent voor mij een voorbeeld t.a.v. ‘het bij Jezelf blijven’!!
Je staat ook open voor een mening over jouw werk.
Ik maakte ooit een schilderij en wist zelf niet wat het moest/ging verbeelden. Jij zei toen meteen ‘plastic soep’. (Zeer actueel onderwerp) mooi dat jij dat erin zag en ik heb het ook zo genoemd.
Groetjes,
Ans
Ans, welkom op mijn website, het is altijd fijn hier nieuwe mensen te ontmoeten!
Wat een mooie complimenten heb je voor Mariëlle. Voorzover ik haar ken kan ik mij daar helemaal bij aansluiten. Ook ik heb de ervaring van openstaan voor feedback en die ook willen geven, ik vraag wel eens om haar mening.
Heb je zin mijn wekelijkse blog te volgen of op de hoogte te blijven van mijn werk dan kun je je e-mailadres achterlaten, de mogelijkheid is er onderaan op elke pagina van de website.
Hallo Ans,
Leuk je hier te zien! En dat Plastic Soep inderdaad de titel van een van je werken is geworden…doet me deugd.
En een voorbeeld voor wat betreft “bij jezelf blijven”: dat is een geweldig compliment!
Morgen zie je me weer aan het werk en ik jou met je prachtige kleurgevoel.
Genoten van deze gastblog. En van de foto’s. Dank je wel.
Fijn dat je hebt genoten Athy en het is altijd leuk ook andermans werk te zien en van een andere techniek te horen of te lezen. Zelf heb ik nog nooit met paraffine gewerkt, ben er wel benieuwd naar!
Dankjewel Athy!
Een heel leuk gastblog en graag gelezen Mariëlle. Jouw manier van werken spreekt mij wel aan, ik denk dat dit inderdaad het ‘dwarrelen’ voorkomt, of in ieder geval wat inperkt. Je blijft op deze manier gewoon lekker bij je eigen les. 🙂 Jouw oplossing om een wit vel papier tot een volkomen wit landschap te ‘bestempelen’ vind ik geweldig leuk. Die leraar had denk ik een kort lontje, hij had je ook een compliment kunnen maken. Maar ja, je schreef het al: hij wou stamppot. 😀 Hartelijke groet!
Jannie, wat fijn dat je herkenning vindt in Mariëlle’s manier van werken, mooi! Ik heb bij het verhaal uit de tekenles mijn hoofd geschud wat betreft de leraar, hij begreep denk ik weinig van pubers, jammer toch. Lieve groetjes 🙌🏻
Hallo Jannie,
Fijn, de herkenning! Dat verhaal van die leraar bedoel ik. Jouw oplossing zou pedagogisch waarschijnlijk beter geweest zijn. Maar dit leverde iets op om over te lachen.
Ik merk inderdaad dat ik door een tijd lang met dezelfde materialen, dezelfde techniek te werken mezelf goed kan focussen, de techniek goed in de vingers krijg en dat ik goed kan onderzoeken wat er aan variaties en uitbreidingen mogelijk is. En dat ik niet van het een in het ander “dwarrel”, het helpt echt! Gewoon mijn eigen richtingaanwijzers plaatsen en af en toe een hek.
Doe jij dat ook?
Met vriendelijke groet,
Mariëlle
Nou Marielle, die Tekenleraar van jou heeft niet goed begrepen waar het om ging. Natuurlijk had hij je moeten roemen om je inventiviteit. Het zijn altijd zo van die gemiste kansen. Soms duurt daarmee het te bewandelen pad langer, aan de andere kant, daardoor vind je dus uiteindelijk ook je eigen weg. Mooie keuze lieve Ellie. <3 <3
Hallo Berna,
Tekenlessen op school…op de basisschool altijd het gezeur over “dat er nog meer op het papier kon”, op de middelbare school moesten we een jaar lang bomen tekenen, of sneeuw, haha. Eigenlijk is het een wonder dat er mensen zijn die doorgaan met tekenen na zulke belabberde voorbeelden.
Inderdaad, mijn eigen weg toch gevonden. Het was een lange reis, maar wel een boeiende. En de reis gaat verder, steeds verder, alsmaar, heerlijk!
Met vriendelijke groet,
Mariëlle
Berna, ik ben het helemaal met je eens, de tekenleraar miste de flexibiliteit, het begrip en het ‘out of the box’ initiatief van Mariëlle. Net als met jou Berna en met Mariëlle ben ik met alle gasten ontzettend blij. Vind het een compliment dat jullie mijn gast willen zijn! ❤️