Volgende maand wonen we al vier jaar in het tijdelijke huis, al vier jaar onderdak op een recreatiepark. In het begin was het natuurlijk fijn dit huis te hebben. We waren er zelfs heel blij mee nadat we het onze hadden verkocht en we hadden er ook alle vertrouwen in dat we op termijn een nieuwe eigen plek zouden vinden.
Maar dat het zo lang zou duren had niemand kunnen bedenken. Ik heb er al eens eerder over geschreven. Dat vertrouwen is in de loop der tijd wel wat afgebrokkeld. Misschien heb ik mij de eerste weken ook veilig gevoeld. Ik was druk bezig met vreemde spullen en een beetje huisraad van onszelf het huis eigen te maken. Op de fiets de omgeving te verkennen, maar het is nooit gelukt mij hier en in deze omgeving veilig en thuis te voelen. Mij ‘verloren’ voelen kreeg al snel de overhand en dat gevoel is alleen maar erger geworden.
Binnenkomen op het park kan alleen met een pasje via een slagboom, dat wil zeggen, als je met de auto bent. Wij halen dan ook onze bezoekers met auto bij de ingang op. Maar wil je zonder pas binnen parkeer je op de parkeerplaats voor de slagboom en loop je zo het hele park over. Fietsers kunnen nog naast de slagboom binnen of ook via de parkeerplaats. Kortom, iedereen kan hier rondlopen.
En het gebeurt ook wel eens dat je wordt opgewacht. Staat er plots iemand naast je auto die op het raampje klopt als het nog dicht is. Maar al geopend om de pas voor het scan apparaat te houden, vind ik dat bijzonder bedreigend, een vreemd hoofd zo dichtbij. Man heeft het gehad, ik ook al een paar keer, maar we geven onze pas natuurlijk niet uit handen, dat is wat men dan wil. Of er staat een auto die achter je aan komt en zodra je onder de slagboom doorgaat de bestuurder van die wachtende auto in volle vaart ook nog net eronder door kan rijden. Bingo, men is op het park.
Ik heb geen idee hoeveel mensen hier illegaal verblijven, hoe vaak we ’s nachts iets horen waarvan we zeggen ‘wat vreemd’. Uit bed gaan, maar geen hand voor ogen zien. Het is pikkedonker aan de achterkant en aan de voorkant is er één straatlantaarn die zwak verlicht.
Onderdak op een recreatiepark betekent ook dat velen een loper hebben om binnen te komen. Ik begrijp wel dat het nodig is voor de mensen van de technische dienst, het personeel dat de huizen komt schoonmaken of werknemers die de huizen schilderen of er anderszins klussen doen. Maar ik heb er een vervelend gevoel over. Dus neen, veilig voel ik mij hier in geen enkel opzicht. Extra schuifjes of sloten op de deuren? In het begin heb ik het vaker gevraagd, maar dat wordt niet gedaan. Al zo vaak heb ik bedacht dat als er beneden iemand binnenkomt wij boven als ratten in de val zitten. We kunnen nergens heen of aan de straatkant door het raam naar buiten springen.
We zien hen hier wel vaker rijden, maar vanochtend kregen we bezoek van de politie. Of we vannacht iets hebben gehoord. Tussen drie uur en half zeven is er dichtbij ingebroken. Portemonnee en autosleutels gestolen en twee auto’s foetsie.
Nee, veilig heb ik mij hier dus nooit gevoeld en nu helemaal niet meer. De inbraak is erg dichtbij. Ik heb teveel gezien, gehoord of opgemerkt. Maar helaas hebben we nog steeds geen huis gevonden. Een huis waar we ons veilig in voelen, waar je zoveel mogelijk zelf kunt doen om dat te realiseren. Maar sowieso een huis, de spullen uit de opslag halen, een atelier maken en een muziek-luisterkamer voor Man. Een eigen warm nest waar we graag zijn en dat geborgen gevoel hebben. Ik ben geen globetrotter, heb behoefte aan een vaste eigen plek. Voor mij geldt niet ‘daar waar je bent, is je thuis’. Nooit zo ervaren, als kind al niet.
Wie heeft een huis te koop, wie weet of er ergens een huis te koop komt. We hebben een groot zoekgebied, regio Zuidoost Noord-Brabant, Noordoost Noord-Brabant, regio Noord Limburg dichtbij Nijmegen en ook zoeken we in die stad met een straal rondom van tien tot vijftien kilometer.
Ik vraag het niet graag, maar het uitzichtloze en de wanhoop dat er nauwelijks een plek te koop is, is er natuurlijk al langer en dat doet ook geen goed aan de inspiratie om te schrijven en te schilderen. Wie? Wie zoekt mee? Alle ideeën met liefst een bestaand huis, vrijstaand en een tuin zijn welkom. We geven niets om luxe, wel houden we van een huis met karakter, buiten een beetje ruimte en vooral rust. De reuring van winkels voor de dagelijkse boodschappen in de buurt zou ook fijn zijn.
Wij gaan natuurlijk steeds vol vertrouwen en goede moed verder, maar af en toe lukt dat niet meer zo. En de gebeurtenis van vannacht doet er geen goed aan, bedreigend en dichtbij. Mijn eerste reactie was dan ook ‘ik ga niet meer naar bed’, maar dat is natuurlijk onzin. Natuurlijk had ik wel meteen een onderwerp voor deze blog, in een vloek en een zucht stond het op papier.
Foto boven tekst eigen werk
‘Thuis’ Acryl op katoen
Niet ingelijst 30×40 cm
24 reacties. Plaats een nieuwe
Het is inderdaad maatschappij onwaardig de huidige huizennood en dat er veel te veel – betaalbare – huizen nodig zijn die er niet blijken te zijn. En het probleem wordt alsmaar erger en erger. Jammer dat ik jou, jullie niet helpen kan.
Warme genegen groet en liefdevolle donderdag,
Ingo, veel dank voor je hartelijke reactie. Het is al heel fijn als je voelt dat mensen meeleven en inderdaad de huidige huizennood is onwaardig voor iedereen die een eigen plekje zoekt, voor jong en oud. Lieve groet!
Kan me voorstellen dat jullie zo verlangen naar een thuis! M’n eerste gedachte was , joh doe gek en geef je op voor kopen zonder kijken, maar ik zie mij dit niet doen en jou eigenlijk ook niet. Al weet je nooit 😉 . Ik zal je delen en vragen aan hen die in de regio wonen uit te kijken en ook te delen. Hoop toch zo dat je je veiligheid gauw terug krijgt in jullie thuis.
Marnel, ook al zo’n lieve reactie van jou en dat je deelt vind ik geweldig, dankjewel. ‘Kopen zonder kijken’ tja, dat is al zoiets. Ik heb vorige week de uitzending gezien en ja, ik denk wel dat er goed werk voor je wordt verricht, maar…Ik hoop nog altijd op zelf een huis vinden.
Ja Ellie ook in het Westen waar ik woon de huizennood. En het wordt overal.een groter probleem. Er wordt overal gebouwd. Maar dit zijn meestal huurwoningen. De prijzen zijn huizenhoog.
Hoop dat jullie iets nog kunnen vinden. Want wat ik zo lees voelen jullie je hier ook niet meer zo veilg als voorheen. Veel 🌿🌹🌹☘️ succes samen.
Liefs en groet van Trudy
Trudy, dankjewel voor je lieve wensen voor het vinden van een huis. We gaan er nog steeds voor, maar het is echt heel erg lastig en soms om totaal wanhopig van te worden. Lieve groetjes 🤍
Ik kijk al vier jaar mee of er geschikte huizen zijn: die zijn er niet. De architect van Kijken zonder Kopen is geweldig en er wordt werkelijk gekeken naar al je woonwensen. De tien minuten dat je in beeld bent, wegen niet op tegen de jaren dat je zelf moet zoeken en vervolgens verbouwen.
Het zou me niet verbazen als de programmaleiding jullie uitkiest en dat je net zo blij bent als de anderen die het ook doodeng vonden en eigenlijk niks voor zichzelf maar je moet wat…
Maarrr… ik blijf ook uitkijken en al je lezers ook!
Dat je voor ons meekijkt en -meedenkt is ontzettend lief, dat ik daar blij mee ben dat weet je, Anne! ‘Kopen zonder kijken’ is blijkbaar heel erg ‘in’ en vorige week heb ik de uitzending ook gezien en misschien is het waard het te proberen, maar ja, toch twijfels.
Hoi Ellie,
Natuurlijk kijk ik mee, dat weet je, en natuurlijk vind ik niets, dat weet je ook. En misschien is Kopen zonder Kijken toch een goed idee? Als al die andere mensen tevreden waren….
Je niet veilig voelen waar je woont is heel erg. Zelf ben ik wel van waar ik ben, daar woon ik, maar ik begrijp jou ook wel.
Is een hond een optie?
Groetjes,
Mariëlle
Ik weet dat jij ook kijkt of er een huis te koop is of komt en ons tipt, dat is echt ontzettend fijn, Mariëlle! ‘Kopen zonder kijken’, ik weet het niet…Ik heb altijd honden om mij heen gehad en zou het ook wel weer willen, maar niet hier, het is wel het beste beveiligingsmiddel dat je kunt hebben.
Ook ik ben fan van het programma ‘Kopen Zonder Kijken’. De makelaar en de architect gaan ervoor! Zo iemand moeten jullie ook hebben. Maar waar vind je die….ik weet het niet.
Een makelaar heeft geen tijd meer om er echt voor te gaan, die vind je nu niet zo gemakkelijk, zij zijn te druk met verkoop en sowieso zijn er weinig huizen te koop. Drie in de arm genomen, maar je moet zelf zoeken en aandragen. Dat is het beleid op dit moment hebben we ervaren.
Ik kan me voorstellen dat je dit onderwerp voor je blog gekozen hebt Ellie. Maar ik gun je een blog waarin je vol enthousiasme kunt schrijven dat jullie DE woning gevonden hebben. Mocht ik iets zien in Noord Brabant waar mijn dochter met haar gezin woont dan zal ik het je laten weten. Zij wonen in Vlijmen en nog niet zo lang geleden stond daar een mooi huis te koop, vrijstaand en dichtbij het dorp. Het is echter al verkocht, maar ik weet niet of dit een goede afstand is voor jullie, er staat wel eens vaker iets moois te koop daar, zou er zelf ook wel willen wonen in zo’n mooie streek. Veel succes in ieder geval met de al zo lang durende zoektocht! Lieve groet van Jannie.
Jannie, wat lief dat je dat zo zegt, een blog gunnen waarin ik schrijf dat we HET huis hebben gevonden! Reken maar dat die blog ooit geschreven gaat worden, we houden vertrouwen! We zoeken in een straal van ongeveer een uur vanaf de high tech campus in Eindhoven. Lieve groetjes 🤍
Hallo Ellie, ik kan mij zo goed voorstellen dat je weg wilt van dat Park. Een eigen huis en tuin….
Mijn buurvrouw wil volgend jaar haar huis verkopen, maar dan kom je naast mij te wonen. Ik weet niet of je dát wilt.
Ik houd ogen en oren voor jullie open.
Anne, het zou vast heel gezellig zijn naast je te wonen. We houden deze tip in gedachten, maar hopen natuurlijk al eerder een huis te vinden. Fijn dat jij ook voor ons kijkt!
We blijven zoeken en dat huis komt.
Fijn om te lezen dat je lezers je zo steunen en graag een huis voor ons willen. Dat helpt zeker mee in de zoektocht naar die mooie veilige plek 🙏🤗😘
Natuurlijk gaan we door, we kunnen ook niet anders en hoop en vertrouwen voelen we nog altijd! Als ik deze blog al eerst niet wilde plaatsen, onzeker omdat ik niet zeurderig wilde overkomen ben ik blij dat ik het toch heb gedaan, inderdaad veel steun van de lezers en het bekende hart onder de riem, echt om dankbaar voor te zijn! 🙏🏻😘
Lieve Ellie, zoals je weet heeft zoonlief vorige week in het programma zijn huis gekregen, maar voor dat half uurtje tv ben je wel anderhalf jaar zoet met opnames, bezoekjes, en spannende uitdagingen. Zoonlief en zijn vrouw zijn dolgelukkig en inderdaad was het meer dan alle moeite waard.
Je niet veilig voelen doet de grootste afbreuk aan het welbevinden. Ik ga zo verschrikkelijk hard duimen voor jullie, want ik gun jullie die eigen plek onder de zon. Heel veel liefs. ❤️❤️❤️
Berna, het was zo leuk de blijdschap te zien bij je zoon en zijn vrouw, andere situatie, andere leeftijden, alles anders. We hebben er wel eens over nagedacht en ook nu weer na de reacties op mijn blog, maar een huis moet passen, voelen, je roepen en dat is iets wat ik niet uit handen kan geven, nu niet meer op deze leeftijd en bovendien is er nog de kwestie van je geld dat ook door een ander wordt gebruikt. Had ook wel ingeschat dat er lange tijd overheen zou gaan, we zoeken verder en misschien komt er uit onverwachte hoek of van een van de lezers toch een tip, wie weet! We blijven hoopvol! Dank voor je lieve woorden, Berna ❤️
Lieve El,
Je hebt het al zolang volgehouden, dat vind ik heel knap en dat jullie soms de wanhoop naar de lippen stijgt….
Er zijn verschillende programma’s met mensen op huizenjacht, ook met mensen die meelopen met een programmamaker. Dan zie je wat je aangeboden krijgt. Wanneer ik zo’n programma bekijk moet ik vaak aan jullie denken, zo van waarom doen jullie niet…..maar of dat echt bij jullie past. Bij hoge nood waarschijnlijk wel.
Een stoel onder de klink schrap zetten voor de nacht, of een lamp laten branden? Dat doe ik tegenwoordig ’s nachts, een kleine lamp. Ik krijg steeds meer het gevoel dat we in een ongezonde maatschappij leven, weinig politiek inzicht in den Haag en dat geeft onderlinge onrust met korte lontjes. Ik weet dat jij je altijd weer herpakken zult, maar die nachtelijke onrust moet je wel even verwerken.
Heel veel sterkte, volhouden en moed voor jullie beiden. Liefs!!!
Athy, ik kijk verder nooit naar deze programma’s, ken het bestaan ervan niet eens. Afgelopen week heb ik het gezien en het lijkt leuk verleidelijk en wat niet meer, maar zonder inbreng waardoor wij ons senang voelen lijkt mij een beetje lastig. We hopen en vertrouwen, maar het is soms lastig dat ondanks teleurstelling steeds weer op te brengen. Dat onveilige heb ik al van het begin af aan gevoeld, we wisten dat er van alles gebeurt, maar zo dichtbij voelt nu toch anders, bedreigender, erger. Dank ook voor je lieve woorden Athy, liefs!
Het je niet veilig voelen in je “eigen” huis is verschrikkelijk. Dat gevoel hoef je niet per se alleen te hebben in een woning op een vakantiepark. Zelf ben ik in 2012 van Noord Holland naar de Noordoostpolder verhuisd. We zijn inmiddels voor de tweede keer verhuisd en wonen nu in een huis waar ik me veilig en fijn voel. Het huis waarin ik bij mijn lief introk voelde al gauw niet veilig door allerlei omstandigheden. Het huis daarna leek die veiligheid wel te bieden tot bleek dat we tussen twee stellen in woonden die ruzie met elkaar hadden. Daar tussenin zitten voelt al vervelend, tot zich iets voordeed waardoor beide stellen zich tegen ons keerden en gingen samenzweren. Weg veilig gevoel. Ik ben echt blij dat ik nu hier in dit kleine dorp woon. Ik hoop echt van harte dat jullie ook iets vinden waar het fijn wonen is. Dat gun ik jullie echt van harte.
Wat is het toch belangrijk dat je prettig kunt wonen, maar dat toch niet altijd lukt, dat blijkt ook weer uit jouw verhaal, Wilma. Een conflict met buren of sowieso een onbestemd gevoel kunnen je woonplezier aardig verknallen. Gelukkig heb je het nu naar je zin waar jullie wonen. Ik vertrouw erop dat ook wij weer een fijne plek zullen vinden al is het soms moeilijk positief te blijven.