De vakantie maanden zijn voorbij en het is vandaag weer de eerste woensdag van de maand met een gastblog van Wilma Den Heijer-Phillipson. Leuk dat ook zij graag gast op mijn blog wil zijn.
Een gastblog schrijven blijkt anders te zijn dan voor mijn eigen website een blog te schrijven. Zo’n verhaal heeft zich vaak al in mijn hoofd ontwikkeld. Dan is het alleen nog een kwestie van het verhaal schrijven. Nu merk ik dat ik nadenk over wat ik wil schrijven en dat blijkt lastiger dan ik dacht. Op deze website zijn mijn verhalen te lezen en is ook mijn schilderkunst te zien.
Sinds kort heb ik een nieuwe uitdaging en reageer ik minstens eens in de twee weken op het nieuws uit de krant. Het leuke is dat negen van de tien keer mijn reactie geplaatst wordt wat vervolgens een grote stimulans is om hiermee door te gaan.
En wie ben ik? Ik ben Wilma Phillipson, bijna 63 jaar oud en ook bijna met vervroegd pensioen. Werken in de zorg op de afdeling Geronto Psychiatrie* wordt me gewoon te zwaar. Het levert wel vaak leuke verhalen op, maar dat weegt niet op tegen gewoon de dingen doen die ik graag doe. Vanaf 1 november dit jaar heb ik daar meer tijd voor dan tot nu toe. Heerlijk, ik kijk er echt naar uit.
Ik schreef er zelfs een liedje over compleet met muziek. Mijn eerste zelfgeschreven liedje, een hele nieuwe ervaring en verraste mijn pianoleraar er tijdens de eerste les van dit jaar mee waarna hij heel enthousiast vond dat ik meer van dit soort liedjes moest gaan schrijven. Wie weet lukt dat.
Hoe zal ik mezelf eens omschrijven? Ben een creatieve duizendpoot en een commerciële mislukking want mijn schilderwerk aan de man brengen lukt niet echt. Zodoende heb ik veel weggegeven en slechts een enkele opdracht gehad. Ach, zolang ik bedenk dat ik het schilderen doe omdat ik het leuk vind en ik het meeste weggeef omdat een ander het geld niet heeft om het van me te kopen kan ik er mee leven. Mijn streven is om de materiaalkosten eruit te halen, maar het blijft vaak bij streven.
Als jong meisje tekende ik ooit het schilderijtje na waarop Dorus Rijkers staat afgebeeld. Dat lukte wonderlijk goed. Mijn oma liet het inlijsten en het heeft daar jaren aan de muur gehangen. Na het overlijden van mijn oma kreeg ik het terug en sindsdien hangt het in onze slaapkamer. Er waren jaren dat ik veel tekende en dan weer jaren dat ik het liet liggen door tijdgebrek. Wanneer ik het druk had en moest kiezen tussen pianospelen en tekenen dan won het pianospelen. Zo blijf je je hele leven keuzes maken.
Schilderen doe ik sinds 2014. Eerst met acrylverf waarbij ik Disneyfiguren voor mijn kleinkinderen op doek schilderde. Ik ging mijn grenzen verleggen en begon ook andere onderwerpen te schilderen. Zo schilderde ik aan de hand van een eigen schets en wat vakantiefoto’s de Stausee van Kaprun met olieverf.
Die olieverf ontdekte ik tijdens een proefles Realistisch Fijnschilderen. Man, of moet ik genderneutraal mens zeggen, wat is dat een fijn materiaal om mee te werken. Sinds vorig jaar volg ik hier de basisopleiding van. Het is een manier van schilderen die mij ligt. Om mijn grenzen te verleggen deed ik laatst een workshop schilderen met paletmes. Een hele uitdaging vond ik het, maar het resultaat, de waterlelies was mooi. Anders dan ik normaal schilder en ik moest er ook even aan wennen.
Inmiddels combineer ik de kwast met het paletmes. Kijk je naar het schilderij van het boemeltje is de trein gedetailleerd terwijl het groen van de boom wat vager is. De suggestie van bladeren wist ik met paletmes te bereiken. Ook de zandgrond met onderaan de paaltjes is met paletmes gedaan.
En dan mijn grote passie pianospelen. Heerlijk vind ik het om te studeren en een stuk steeds meer te zien groeien. Ik speel klassiek en deed laatst mee met een masterclass piano georganiseerd door Pianofest. Een Mazurka van Chopin waar ik heel wat studie-uren in heb gestoken. Misschien vind je het leuk om er naar te luisteren.
Sinds een paar jaar begeleid ik mijzelf ook op de piano tijdens het zingen van Nederlandstalige kleinkunstliedjes. Een van de laatste liedjes is ‘Zwaar leven’ van Brigitte Kaandorp. Een totaal andere manier van muziek maken, maar ontzettend leuk om te doen. En bij dit liedje voegde ik twee zelfgemaakte coupletten in.
Tot slot een stukje wat zich afspeelt op de afdeling Geronto Psychiatrie.
Ze woont nog niet zo lang bij ons en is een beetje aan het dementeren. Het is een schat hoor, maar alles wat ze zegt komt er nogal verongelijkt uit. Ondertussen gaat ze haar eigen gang en staat ze regelmatig in de keuken om fruit uit de fruitschaal te pakken of struint ze de koelkast af naar iets lekkers. Uit hygiëne overwegingen mogen bij ons de bewoners niet in de keuken komen, maar ja, er zijn een aantal hardnekkige bewoners bij die hier maling aan hebben. Daar is zij er één van.
Jammer dat ze laatst niet naar de keuken ging om een servetje te pakken. Zij wilde haar mond afvegen en wij hadden er niet aan gedacht om servetten neer te leggen. In de keuken ligt een heel pak, maar ze besloot naar een andere tafel te lopen waar een man in rolstoel zat. Hij had een hele stapel servetten, maar heeft die ook hard nodig. Hij knoeit nogal tijdens het eten en gooit min of meer het gemalen eten zijn mond in. Zijn servet, zo’n grote die op een slab lijkt vangt ongeveer de helft van zijn maaltijd op. Een ander deel van de maaltijd zit rond zijn mond en aan zijn kin. Hij heeft al die servetten nodig om zijn gezicht schoon te maken.
En nu pakte zij gewoon zonder te vragen een servet bij hem weg. Foute boel, want ze had meteen een klap te pakken. Verongelijkt stond ze te schreeuwen dat ze geslagen was. Slaan vinden wij uiteraard niet goed en mijn collega en ik spraken de man er op aan. Dat viel niet in goede aarde en hij ontkende in alle toonaarden dat hij dit gedaan had. De rest van de bewoners bemoeide zich er ook mee en al gauw bleek hij die ontkenning niet lang vol te kunnen houden. Na een heleboel geharrewar was zijn laatste reactie: ‘Had ze maar om die servet moeten vragen’. Niet dat ze die dan gekregen had, want ze liggen op zijn tafel en zijn dus van hem. Ach ja, een kleuterklas is er niets bij.
*Ouderenpsychiatrie
Nog meer van Wilma beluisteren? Dan kun jij je abonneren op haar Youtube kanaal en dat is hier te vinden.
Foto boven tekst eigen werk
Uit de serie ‘Moods’ 3
‘Longing for the sea’
Acryl wax en zand op Arches papier
26 reacties. Plaats een nieuwe
Met plezier gelezen Wilma uit het leven gegrepen..
Leuk geschreven.
En nu nog meer vrije tijd binnenkort. Veel succes.
Groet Trudy Faber.
Je kunt mijn gedichten lezen op Instagram.
Trudy Faber Gedichten
Dank je wel, Trudy Faber. Ik ga je gedichten opzoeken.
Trudy, wat fijn dat je hebt genoten van Wilma’s verhaal. Ik vond het ook erg fijn haar als gast te hebben.
Genoten van je blog Wilma. Hoop dat je vanaf november als duizendpoot van al je talenten nog meer gaat genieten! Dank voor het inkijkje in je leven.
Dank je wel Marnel. Ik hoop inderdaad van al mijn talenten te gaan genieten en ze nog meer te gaan benutten.
Marnel, zo fijn je hier weer te kunnen begroeten! En het inkijkje bij Wilma erg leuk, vind ik ook!
Weer zo’n leuke gastblog. Met veel plezier gelezen en ik wens Wilma heel veel mooie momenten toe bij haar vervroegd pensioen. Als het meer mooie kunst oplevert is dat mooi meegenomen.
Dank je Sonja.
Sonja, fijn dat je er weer bent! En Wilma is net als andere gasten ook weer een leuke gast op mijn website. Ik ben blij met jullie allemaal!
Wat is het een mooi blog geworden Elly. Dat heb je met veel zorg gedaan en ik heb het zelf ook met plezier gelezen. Verrast was ik door de reacties die er al meteen onder staan.
Dank je wel, Elly!
Wilma, ik ben blij dat je tevreden bent en blij dat je mijn gast wilde zijn. Toch altijd anders dan wanneer je voor jezelf schrijft op eigen website, altijd wel wat lastiger, maar je verhaal mag er zijn net als de schilderijen en je pianospel. Nogmaals bedankt!
Heerlijk om te lezen en mooi met die prachtige schilderijen en muziekstukken erbij.
Dank je, Mies.
Heerlijk om je hier weer te zien, Mies. Fijn dat je van Wilma’s verhaal, haar schilderijen en het pianospel hebt genoten!
Prachtige muziek en hele gave tekening en de schilderijen mogen er ook zijn. Maar jouw kleinkunst en je schrijftalent zijn super geschikt voor eigen repertoire met de afdeling als inspiratiebron. Dank je we. Wilma en Ellie voor dit kijkje in de keuken <3
Dank je Berna.
Berna, zo te lezen heb jij ook genoten van deze gast. Ik ook☺ Het verbreedt ook onze horizon weer, de talenten van een ander leren kennen. Ook dat vind ik heel fijn en zo te lezen is Wilma een echte creatieve duizendpoot! <3
Dit is zo’n blog dat je in één ruk uitleest en dan nog een keer. Wat een vaart zit erin. Bezieling. Recht uit het hart. Knap en bijzonder hoe je ons op Ellies podium laat hu[pelen door jouw levenskunst.
Ik ben het zo met je eens Anne, met bezieling en recht uit het hart is dit stukje door Wilma geschreven!
Dank je Anne. Het is goed te horen dat het een blog is dat je in een ruk uitleest. Zo voelde het schrijven van dit blog voor mij niet. Ik heb er echt diep over na moeten denken.
Leuk om je ook hier bij Ellie te lezen Wilma. Hartelijke groet!
Fijn!
Leuk dat Wilma gast bij mij wilde zijn én dat ik jou ook weer zie hier!
Hallo Wilma,
Je kunst vind ik goed, de kop van Dorus Rijkers ook. Maar je pianospel…geweldig!
Fijn dat je meer tijd krijgt om al deze dingen vaker te doen, geniet ervan en ik hoop dat we nog eens van je zien en horen!
En Ellie natuurlijk, dank voor de ruimte die je Wilma hebt gegeven hier. Anders had ik dit niet kunnen zien en horen.
Groetjes,
Mariëlle
Dank je wel, Mariëlle. Pianospelen is voor mij ook belangrijker dan schilderen, alhoewel het wat meer in evenwicht komt met elkaar.
Mariëlle, die ruimte aan Wilma heb ik graag gegeven! Een geweldig blog van een fijne gast!