Ik herinner het mij nog goed uit mijn jeugd, voorjaar en schoonmaak en heb er ook al eerder een blog over geschreven. Je kunt die blog hier nog lezen. Blijkbaar is er nog niet zo heel veel veranderd, tenminste niet hier in het dorp.
Ook hier zijn de vrouwen druk met de voorjaarsschoonmaak, het is lente en Pasen is in aantocht. Tijdens de fietsrondjes wapperend goed aan de waslijn, lakens, dekens en dekbedden, de matrassen op het tuinmeubilair of in de raamopening.
Zelfs op het park is te merken dat het voorjaar is. In de huizen rondom ons heen is het een drukte van belang. De bewoners die hier een tweede huis hebben en niet verhuren zijn de hele dag bezig. De meubels worden naar buiten gesjouwd, de ramen gelapt en de hogedrukreinigers brommen volop. Busjes rijden af en aan met schilders, stukadoors en de man van de plaatselijke Hubo. We kijken elkaar aan en zeggen tegelijk ‘de voorjaarsschoonmaak is weer begonnen.’
En net als vroeger ook nu nog huizen waar de ramen met kranten zijn dichtgeplakt. Wedden dat de kamer daar wordt behangen of het plafond gewit? Die dichtgeplakte ramen, ik heb het altijd gek gevonden. Blijkbaar mag men niet zien wat er gebeurt, toch weet iedereen dat er dan gewit, behangen en geschrobd wordt.
Bij mij geen grote schoonmaak, ook voorheen in het eigen huis niet. Ik loop niet rond met een rode zakdoek om het hoofd geknoopt en gewapend met een ragebol en een emmer met sop erin. We poetsen als het nodig is en bovendien hoeven we hier niet te behangen en te witten, het mag zelfs niet als huurder. Was ik vroeger toen ik het ouderlijk huis verliet iemand bij wie elke week alles moest worden schoongemaakt en ik elke week hetzelfde poets programma had, dat is niet meer. Gelukkig heb ik dat afgeleerd. Er zijn zoveel andere leuke dingen te doen. Met al dat gepoets zou ik daar geen tijd voor hebben, het zou toch zonde zijn als ik niet meer kon schrijven en schilderen.
Nieuwe kleding heb ik ook niet gekocht wat nog veel mensen doen omdat het voorjaar en bijna Pasen is. Ik heb geen spullen nodig, er hangt genoeg in de kast. En ik hoef niet per se in het nieuw omdat het Pasen is. Het is wel bijna zeker dat ik gewoon het schilder schort voor heb, het atelier lonkt altijd.
Foto boven tekst eigen werk
‘Stillness’ Acryl, pastel en wax
op linnen, tweeluik in witte baklijst
2x 40×50 cm
16 reacties. Plaats een nieuwe
Leuk Ellie dat je hierover schrijft. Ik herinner mij nog een versje uit vroeger tijd.
De schoonmaak is in volle gang, nooit zag je zo een rommel, het hele huis is
vol lawaai, gerommel en gestommel, blijf hier vanaf kom daar niet aan, jaja het is niet mis, wij leven niet voor ons plezier als het grote schoonmaak is.
Het was vroeger een jaarlijks terugkerend gebeuren wanneer het voorjaar kwam.
Misschien is deze traditie verdwenen.ik weet het niet zeker?zal er eens op letten bij de buren. Maar zie zelden meer de ramen zelfs openstaan waar ik woon. Tijden veranderen. Wens ieder fijne Paasdagen en veel liefde toe..💖🌹💖
Trudy, jij herkent de voorjaarsschoonmaak dus ook, maar het versje erbij is mij totaal onbekend. Volgens mij is het sowieso in de stad beslist minder bekend, maar in de dorpen op het platteland zal er vast nog geboend, geschrobd en gewit worden! Mooie paasdagen, lieve groetjes 🐣
Goedemorgen Ellie. Heerlijk jouw woorden te lezen van wat wij hier in het dorp ook zien. Voor mij is het iets onbekends. Mijn moeder had wel een rode zakdoek op het strand in de zomer, maar dat was alles. Ze werkte hele dagen en had voor de poets iemand die regelmatig kwam, maar een schoonmaak deed ze niet aan. Waanzin vond ze het. Ze heeft mij ook niet opgevoed met goede poetsgebruiken. Ik ging als poetsmaagd het huis uit en volgens mij ben ik dat nog 😉 . Laat mij maar heerlijk genieten van jouw werk, mooi wat je laat zien! Net als jij hou ik het gewoon wel glad indien nodig.
Zelfs vrouwen met een theedoek om het hoofd geknoopt zag ik vroeger, mijn moeder had dat niet, maar deed wel aan ‘de grote schoonmaak’ terwijl zij altijd poetste, zij kon het niet laten. Ik heb begin twintig, net het ouderlijk huis uit nog heel veel gepoetst, maar was er snel van ‘genezen’, zoveel ander leuks te doen. Laat mij maar schrijven en schilderen, ben ik gelukkig!
Hoi Ellie,
Hoe jij erover schrijft, de Grote Schoonmaak, ik zie het voor me!
Mijn oma deed het, mijn moeder was verschrikkelijk van de poets dus die hoefde het niet te doen alhoewel ze in het voorjaar wel extra dingen deed omdat alles dan zo fijn naar buiten kon.
En ik…doe het niet. De ragebol hanteer ik wanneer het nodig is, zonder rode zakdoek. Heb er eigenlijk een? Ik doe de dingen wanneer ik daar zin in heb, of even niet verder kan met schilderen, en verder houd ik het bij. Mijn moeder trok dan ook de kasten van de muur, bed ging uit elkaar, vreselijk.
Op mijn slechte dagen bedenk ik dat ik daarvoor gewoon te lui ben maar ik vind andere dingen gewoon belangrijker. Vroeger, toen er nog op kolen gestookt werd, was het wel nodig omdat dat stof, rook en slakken gaf maar met c.v. heb je daar echt geen last van!
Weet je trouwens dat vroeger, in de jeugd van onze ouders, de kachel tijdens de Grote Schoonmaak naar de zolder ging? Daar kwam hij dan in het najaar weer vanaf. Wat een gesjouw! Daar zou ik echt te lui voor zijn geweest.
Bovendien is er een Engels gezegde dat inhoudt dat een huis zo schoon moet zijn dat het hygiënisch is en zo vies dat het gezellig is. Daar zit wat in, een compleet opgeruimd, alles-schoon-en-aan-kant-huis is niet leefbaar, dan ben je zelf de rommel!
Ik heb dat gezegde dus tot mijn huishoudelijk credo gemaakt en wij gedijen erbij.
Schilder ze, geniet van de zon,
Liefs, groetjes,
Mariëlle
Mariëlle, mijn moeder poetste altijd, was er niets te poetsen verzon zij het wel, maar evengoed de grote schoonmaak. Ben met poetsen opgevoed en heb er zelf last van gehad, maar al snel werd het minder en ging ik wandkleden maken, boeken lezen, schrijven, in de tuin werken. Nu heb ik noodgedwongen naald en draad opgeborgen en schrijf en schilder ik, dat is wat ik altijd zal blijven doen. Poetsen doen wij hier samen op zaterdagochtend en eenmaal weer op een eigen plek zoeken wij gewoon weer iemand die een halve dag wil komen helpen. De haard naar zolder ken ik niet, wel dat de ruitjes van een of ander materiaal, mica geloof ik moesten blinken, net als de gaspitten die dagelijks met staalwol werden geschuurd en het kacheltje in de keuken dagelijks gepoetst werd. Tijdens de schoonmaak gingen ook de kasten en de bedden van de muur, de matrassen naar buiten en die werden met een mattenklopper ‘mishandeld’. Een totaal steriel huis vind ik ook niets, gezelligheid en leuke dingen doen staan bij ons ook vooraan. Lieve groetjes, mooi weekend 😊
Alweer een ding gemeenschappelijk! Ik heb ook echt last gehad van het feit dat ik opgegroeid ben met een altijd poetsende moeder. Die de zenuwen kreeg van plaksel, viltstiften om over verf en klei niet te spreken. En die klaagde dat breien, ik was bezig met het breien van mijn eerste trui, zoveel stof veroorzaakte….
Ellie, ik vind dat wij er goed overheen gekomen zijn en dat is héél knap van ons!
Wij zijn er zeker goed doorheen gekomen, Mariëlle. Kan mij niet herinneren dat ik ooit geknutseld heb met lijm, viltstiften, klei of verf….had het niet eens en het zou niet gekund hebben, dat gaf troep. Gelukkig kan ik nu alles doen wat ik graag wil en noem mijzelf dan ook een ‘laatbloeier’ 😊
Het is dat jij het vertelt, de grote schoonmaak, want hier is niemand ermee bezig. Mijn moeder paste haar schoonmaak aan de schoolreisjes van mijn vader aan. Als hij een weekje op Tessel kampeerde met zijn klas, gingen de meubels de kamer uit en sloeg zij aan het behangen met ingewikkelde patronen die aan moesten sluiten en richting de ramen geplakt moesten worden of juist er vanaf, anders zag je de naden. Het leukst was nog dat ze dan naar Piet Patat ging en we elk een zak friet met mayonaise kregen. Dit was zo’n feest, dat ik nog altijd na gedaan gezwoeg graag een patatje-met eet.
Mijn eigen grote schoonmaak is na ieder voegwerk, wanneer vloer en bok en tafel bezaaid zijn met scherfjes, klodders voeg, lijm, lijmstokjes en meer van dat. Als de werkplaats opgeruimd is, ben ik zo moe als een maai (uitdrukking van mijn vader) en in de rust die ik an neem, borrelt het volgende project op en begint het opnieuw!
Anne, zo leuk hoe je moeder het aanpakte. De man van huis en zij kon haar gang gaan, heerlijk en dan dat frietje met mayonaise dat zij dan voor jullie haalde…waarschijnlijk ook voor zichzelf, maar als kind ervaar je dat toch als feest? Voor jou gelukkig geen nare herinneringen aan poetsen en stress. Dat je de werkplaats na ieder voegwerk opruimt begrijp ik wel. Ik zie het als het afsluiten van een project waaraan je hebt gewerkt en bij het schoonmaken borrelen waarschijnlijk alweer nieuwe ideeën op als die al niet eerder geboren zijn of zoals je zelf zegt tijdens de rust na gedane arbeid. In elk geval hoop ik dat jij je volgers nog lang laat genieten van je prachtige kunstwerken! Liefs!
Leuk om te lezen, Ellie! Mijn herinneringen brengen weer een heleboel stress mee. Niet van mij, hoor. Echt niet. Dat was meer onze moeder die niet begreep dat ik niet begreep waarom dat op dat moment in het jaar nodig was.
Graag gelezen.
Mieke, ik kan mij daar wel iets bij voorstellen. Het was ook bij ons niet de leukste tijd thuis, trouwens poetsen ging altijd voor, dat gaf ook stress en spanning, ook bij mij. Lieve groetjes 😀
O jee, hier zie ik geen grote schoonmaakactiviteiten in het dorp. Zelf doe ik dat ook niet. Wel heb ik wat vaste dagen waarop ik iets in huis doe. Mooi verdeeld over mij en mijn lief. Komt vast doordat ik op andere dagen moet werken. En vanochtend werd ik wakker en dacht: “Hè bah, alweer stofzuigen.” Toch maar gedaan.
Mijn moeder vind nog steeds dat de gordijnen elke paar weken gewassen moeten worden. Raakt daar ook van in de stress. Maakt niet uit als ik vervolgens zeg dat de gordijnen niet vies zijn. Het is een soort heilig moeten.
Wilma, ik kan mij voorstellen dat jij op vaste dagen wat dingen in huis doet, zo heb ik het buitenshuis werkend ook altijd gedaan. Denk dat hoe meer naar het zuiden hoe meer er in de dorpen aan grote schoonmaak wordt gedaan. Dat ‘heilig moeten’ van je moeder herken ik zo goed, mijn moeder poetste en waste altijd, alles volgens programma.
Heerlijk Ellie, gewoon doen waar je zin in hebt. En als het nodig is aan de poets, doe ik ook! Fijne Paasdagen samen. 🙂
Heerlijk hè Jannie dat we dat kunnen, doen waar we zin in hebben en als het nodig is huishoudelijke karweitjes of andere noodzakelijke dingen. Mooie paasdagen voor jullie ❣️