Vandaag kom ik terug op de bouwvakker uit de vorige blog, speciaal voor Anne, maar ook voor de mensen die er nieuwsgierig naar zijn. Ik heb er nogal wat vragen over gehad. Veel mensen kennen mij zo niet.
Ik schreef hier ‘Moeten jullie weten dat ik met andere Man een echte bouwvakker ben geweest. Dat we samen een casco huis hebben afgebouwd en een huis uit 1926 totaal gerenoveerd hebben.’
Ik heb gegraven, gezaagd, geboord, geschuurd, gespijkerd, geschroefd, rioolbuizen gelegd, buizen voor de waterleiding en elektriciteitsdraden getrokken. En gesloopt ook waarbij een splinter meer of minder of een zere voet waar iets was opgevallen, mij niet bespaard bleef.
Aan twee huizen hebben we gewerkt. Het ene had hij casco gekocht en toen we elkaar leerden kennen moest het nog worden afgebouwd. Enkel de keuken was al geplaatst. In die tijd heeft andere Man het meeste gedaan. Ik had een drukke baan als secretaresse bij een woningbouwvereniging, hij was wat flexibeler met kortere werkdagen. In dat huis heb ik alleen maar zo nu en dan iets vast moeten houden, maar veel gezaagd, geschuurd, gelakt en geverfd en van het stukje grond een gezellige tuin gemaakt. Gespit, gras gezaaid, struiken en bloemen geplant en de pergola getimmerd.
Een bed hadden we niet. Doorlopend in de vloer hebben we een bak getimmerd, bed klaar. De wanden afgewerkt met biezen tegels. Het geld was op en het was een goedkope manier. We vonden het nog mooi ook, maar na een paar maanden zagen we plots iets op het dekbed liggen. De volgende dag weer. Bleek het ongedierte, piepklein en het kwam uit de biezen tegels.
Jullie hebben geen idee hoe snel wij die dingen van de muur hebben gerukt, het beddengoed ik weet niet hoe vaak heet gewassen, het dekbed naar de stomerij gebracht en de gloedje nieuwe matrassen op een speciale manier laten reinigen. Daarna hebben we de muren toch met hout afgewerkt.
Het tweede huis kochten we in 1985. Aan de buitenkant mooi in de verf, antiek groen met crème, maar waar verder binnenshuis nooit iets was gemoderniseerd. Zelfs het eerste en tweede behangetje nog op de muren. Daar waren we best blij mee. De kamer en suite was er nog, de mooie oude paneeldeuren, de koperen trekbel aan de voordeur en de marmeren schouwen waren daardoor natuurlijk ook bewaard gebleven. Ook de plavuizen in de gang waar we wel maanden aan gewerkt hebben om de lijmresten vanaf te schrapen. Het was het waard.
Het allereerste aanrecht stond er nog, te laag met deurtjes erin die we niet meer dicht konden doen. Een nieuw aanrechtblok met toebehoren gekocht en zelf geplaatst en afgewerkt. Hier dezelfde tegeltjes als in de gang, gelukkig niet onder een of ander zeil weggemoffeld.
Hoeveel stekkerdozen er niet lagen, allemaal met elkaar verbonden van het ene naar het andere stopcontact. De elektriciteit moest worden vernieuwd. Ook deze klus hebben we zelf gedaan met het risico dat we de subsidie die we daarvoor aan konden vragen niet zouden krijgen. De controleur wist het, maar kon er helemaal niets op aanmerken en regelde de subsidie. Niet mijn verdienste, maar van andere Man.
Jullie begrijpen wel dat we boven ook nog een badkamer hebben gemaakt en in de bijkeuken beneden een nieuw toilet. Hoe we dat hebben gedaan weet ik niet meer zo goed, de herinnering daaraan is wat vaag. De riolering was ook aan vervanging toe. De gresbuizen waren hier en daar totaal verbrokkeld.
Daarna hebben we boekenkasten gemaakt, een grote tuintafel en een houten tuinhuis. Alleen al de geur van het hout, heerlijk en dat vind ik nog. Het enige waarmee ik niet uit de voeten kon, wilde ook niet denk ik, was de cirkelzaag. Daar liep ik met een grote boog omheen.
Een houtkachel hadden we al en daar hebben we ook zolang ik in dit huis heb gewoond de kamers beneden mee verwarmd. Er was geen verwarming, boven hingen gaskachels. Voor het hout werd in de tuin een hok van 25 kuub getimmerd. De boer bracht het met een tractor met grote trekker en kiepte het in de oprit. Zien jullie het voor je? Een berg stammen van anderhalve meter of groter. Dat moest eerst naar de tuin worden gebracht. Daar werd gezaagd en gekloofd.
Dat hebben we een paar jaar gedaan, daarna kochten we gekloofd hout en met lege afvalcontainers brachten we dat van de oprit naar het hok. Het werd steevast vol gestapeld en het werd ook bijna allemaal in een winter opgestookt.
Helaas heb ik van al deze werkzaamheden en ik in bouwvakkerskleding of met de schop of kettingzaag bezig geen foto voorhanden. Iets wat ik ontzettend jammer vind, maar zoals zoveel andere spullen, ook alle foto’s in dozen in de opslag.
Nu nog heb ik een fascinatie voor gereedschappen. Ik kan nog steeds als een kind zo blij zijn met mijn gereedschapskistje in het atelier. Hamer, priem, schroevendraaiers, tangetjes groot en klein, een houten meetlat, rode timmermanspotloden en een schuurmachine. De boormachine en de rest van het materiaal, er is namelijk nog veel meer, in een kist in de opslag.
In onze zoektocht naar een huis twijfelen we ook wel eens. Man en ik kunnen best kleine klusjes doen, maar een totale renovatie is een brug te ver. Hij heeft er de tijd en de kennis niet voor, ik kom nu fysiek tekort. Dus geen huis om te renoveren, maar luxe hoeft ook niet, daar geven wij niets om. Wel een plek waar we met potten verf, houten vloeren en onze allerleukste spullen (wat hebben we nog allemaal?) weer zelf een warm en veilig thuis kunnen maken. Dat kunnen we wel samen.
12 reacties. Plaats een nieuwe
Geweldig, wat leuk om deze kant van jou ook te leren kennen! Een echte doener. Mis je dat nu dat niet meer in die mate kan/mogelijk is? Of voorziet het creatieve handwerk nu in deze behoefte?
Cora, het was destijds heerlijk om te doen, nog jong en vol energie en niets onder de leden. Nu kan het niet meer, mis het niet echt en kleine klusjes samen kunnen nog altijd. Het schilderen is ook ‘maken’ en dat geeft me voldoening.
Ons eerste huis hebben we ook grondig verbouwd samen en met hulp van ouders en familie. Erg bijzonder om op zo’n manier een huis eigen te maken. Toch zou ik dat nu niet graag meer doen. Het is een fysieke aanslag die we niet meer kunnen volhouden. We blijven duimen voor een mooie plek voor jullie.
Het was heerlijk zo een eigen ‘nest’ te maken. Nu kan het niet meer en heb ik ook volledig geaccepteerd, mijn energie gebruik ik nu om anders te creëren, heerlijk! De huizenjacht gaat onverminderd door.
O Ellie, wat een gaaf inkijkje. Razend knap als je dat allemaal kan. Die biezen tegels trouwens, haha, die heb ik ook nog tegen de muur gehad. Wat een stofnesten eigenlijk en inderdaad veel verborgen leven en soms niet eens meer verborgen. Nee, eenheel huis aanpakken zou ik niet kunnen, toen niet en nu helemaall neit meer, maar inderdaad, sfeer brengen dat lukt goed. Ik hoop dat je dit jaar weer fijn tussen je eigen spulletjes komt te zitten. Ga voor je duimen. Lieve groet <3
Het was toen heerlijk om te doen, maar nu gaat de energie naar iets anders, het schilderen zoals je weet. sfeer maken blijft wel, ook zonder een renovatie en kijk erg uit naar onze eigen spulletjes! Het verbaast mij totaal niet dat jij ook biezen tegels had ❤️
Wat een leuk stuk, Ellie en ook nog speciaal voor mij geschreven. Enig. Dankjewel!! Zoals je weet, ben ik gek op huizen, van vogelhuis tot slakken huis tot kasteel, Het Roer Om enz. Net als jij/jullie hebben wij ook heel wat verbouwd. Met alle know how die Kees in huis heeft, hebben we ons evenwel nooit gewaagd aan het leidingwerk. Dat jij dat gedaan hebt! Riolering en elektra! GEWELDIG. En al die kuubs hout! Zelf zagen en kloven. Heel zwaar werk, zelfs Bernd, je-weet-wel, is er mee gestopt omdat het hem nu te zwaar en tijdrovend is geworden. Kwestie van met je tijd meegaan, maar dan anders. Schilderen en tegelen doe ik nog steeds met plezier, een schroefje hier, een plankje daar, maar dit huis is zo te voelen de laatste grote verbouwing geweest. Ik voel me hier volledig thuis en wil nooit meer weg. Dat gevoel is zo fijn, helemaal thuiszijn, op je plek, dat gun ik ieder mens en jou speciaal. Ik blijf voor je uitkijken en duimen. Want dat huis is er, ook in deze hectische tijd. We moeten het alleen zien te vinden!
Anne, van het werk dat jij en Kees in jullie huizen hebben verzet ben ik een beetje bekend mee en wil ik voor buigen, echt grote verbouwingen zijn het geweest. Ook ik heb iets met huizen, heb er ook enkele op een klein doekje staan en die zullen mijn atelier nooit verlaten. ik houd ook van huizen. Zo’n verbouwing destijds kon met iemand die dat allemaal zelf kon doen en ik was jong, actief, de wereld een groot speelplein. Nu is het anders, zou dat verbouwen niet meer kunnen, de energie en de kracht ervoor verdwenen, maar met verf en spullen kan ik op mijn manier nog wel een gezellig thuis maken. Nu nog dat huis vinden!
Ik zie je voor mij, wat een verhaal, dat gaat verder dan een beetje klussen. Vind je het lastig om dat los te laten? Weten dat je het allemaal hebt gedaan en met plezier maar dat je dat nu niet meer kan opbrengen, het grote werk?
Ik hoop zo dat jullie je huis vinden, vind het zo knap hoe jullie deze jaren hebben stand gehouden in wat jullie wensen, in wat jullie hebben achter gelaten en in hoe jullie je toekomst dromen.
Dat huis is in de buurt, dat moet wel. Hou vol lieve Ellie.
Athy, het is ooit lastig geweest, maar daar heb ik nu geen last meer van. Ik heb er de energie ook niet meer voor. Het kon ook onder aanvoering van andere Man, in mijn eentje was het mij ook niet gelukt. Nu bouw ik op doek en papier, als de plek er is ook met keien en porselein, heel anders maar het maken zit blijkbaar in het bloed. Een huis vinden is een grotere kluif geworden dan we ooit hadden kunnen bedenken en wij willen er ook op blijven vertrouwen dat het er is en binnenkort tevoorschijn komt! We moeten volhouden!
Ik zie het je gewoon doen Ellie, en wat stoer! Ik heb een hekel aan machines, heb ook eens een paar cursussen voor vrouwen gevolgd: klussen in- en om het huis voor vrouwen. We moesten onder andere eens een paar messen leren slijpen aan zo’n draaiende slijpsteen. Ik vond het doodeng en heb het klusje aan iemand anders overgelaten. Maar natuurlijk heb ik er ook wel wat aan gehad, en klein materiaal vind ik heel prettig om mee te werken, maar gelukkig heb ik ook een handige man in huis die wel met machines kan en durft om te gaan. Ik ben nu liever creatief op andere vlakken en dat gaat jou ook goed af. 😉
Jannie, leuk dat je cursussen hebt gevolgd, maar ook leuk dat je een handige man hebt die de klusjes wel kan klaren, dat begrijp ik tenminste uit je woorden. Ik heb zoveel gedaan, maar als er messen moeten worden geslepen laat ik dat aan Man over, of moet er ergens een stekkertje aan? Loop ik ook aan voorbij. Die grote klussen waren toen goed en fijn om te doen, nu kan en wil ik het niet meer, schilderen en het huis en de tuin gezellig maken is genoeg, dat doe ik nu liever ❤️