Met een dikke trui aan, twee paar sokken en nog een sjaal om zit ik hier te typen, het is winter, een witte wereld. De verwarming loeit, maar echt warm wordt het hier in huis niet. Als het al eens warm aanvoelt, dat gebeurt soms in het voorjaar, is er gebrek aan zuurstof. Heb ik hoofdpijn, moeten de deuren wagenwijd open of stap ik op de fiets. Behaaglijke warmte is hier niet, komt ook niet, het tocht overal in huis.
Voor het eerst in jaren is het echt koud, vriest het hard en wordt er gesproken over de Elfstedentocht of een alternatieve toertocht. Die komen er beide niet. Wel heeft de schaatsenslijper het druk, worden er online sleeën besteld en zie je beelden voorbijkomen van langlaufers in een park of in het bos.
Veel mensen genieten hiervan. Ik ook. Niet met lange wandelingen of met schaatsen onder, ik geniet van het kijken naar deze witte wereld. Voor mij is een pak sneeuw een mooi cadeau hoewel daar natuurlijk niet iedereen zo over denkt. Zeker niet de mensen die voor hun werk de weg op moeten gaan.
Het doet mij terugdenken aan de winters van vroeger. In mijn herinnering duurden die lang, was het verschrikkelijk koud, vroor het altijd dat het kraakte en lagen er dikke pakken sneeuw. We hoorden niets over code rood, oranje of geel. Ik liep door de sneeuw naar school, later ploeterend met mijn fiets of mijn brommertje naar het werk in Roermond, maar kon dat echt niet dan pakte ik de bus. Op hoop van zegen, je wist gewoon niet of de bus kwam. Stond je te blauwbekken bij de halte en uiteindelijk liep je weer naar huis en weer terug want misschien zou de bus nu wel komen. Over bevroren rails hoorde je nooit iets. Ik tenminste niet al zullen die toen toch ook zijn geweest.
Afgelopen weekend viel er eindelijk sneeuw. Er werd al dagen over gesproken. Hier eerst alles bestrooid met een laagje poedersuiker en pas later kwam het er toch van, een heus pak sneeuw. Niet zoals elders in het land, daar ben ik toch stiekem een beetje jaloers op. Wel is het een mooie witte wereld geworden. Het is buiten zo stil en ’s avonds als het donker is lijkt het alsof er van bovenaf een lamp op schijnt, zoveel licht, prachtig.
Ik weet dat niet iedereen van dit weer houdt en sneeuw een verschrikkelijk iets vindt. Tegen hen zou ik willen zeggen, het gaat over en als dit volgende week of daaromtrent weer voorbij is, is het al bijna lente. Daar kijk ik trouwens ook naar uit. Een mooi seizoen waar ik enorm van geniet. Vroeger was ik een wintermens, vond het verschrikkelijk als de lente eraan kwam, moest ik weer naar buiten Dat is gelukkig veranderd. Ik geniet nu van alle seizoenen. Hoe is dat voor jullie?
Zou het bijna vergeten te vertellen. Jullie zijn er natuurlijk heel nieuwsgierig naar, maar nee, nog steeds geen huis gevonden. ‘Op’ naar een ander huis, net op Funda geplaatst. Man heeft meteen gebeld, maar een afspraak maken kan al niet meer. Onze namen staan nu op een lijst en misschien, in het geval dat de verkoop niet doorgaat worden we na 19 februari teruggebeld. Dat zal niet gebeuren.
Een bestaand huis, liefst met karakter. Rust en wat ruimte zoeken we. In een straal van ongeveer een uur vanaf de High Tech Campus in Eindhoven. Mijn hart gaat niet uit naar Breda en Den Bosch, leuke steden om te bezoeken, maar daarna wil ik weer richting zuiden en oosten van de provincie en ook naar boven, richting Nijmegen. Ik vertel het maar even, wie weet.
Afgelopen week heb ik vooral geschilderd. Ben bijna alle dagen in het atelier bezig geweest. Soms ontzettend hard geploeterd, soms lukte ‘het’ vanzelf. Ook zo nu en dan te ongeduldig. Laat ik het werk tussendoor niet lang genoeg drogen voordat ik verderga. Gevolg dat kleuren in elkaar overgaan, dat kan heel mooi en onverwacht een cadeautje zijn, maar het kan ook een verschrikkelijke smeerboel worden. Dan ontstaan er vieze kleuren. Vieze kleuren? Bestaan die dan? Zeker bestaan die. Vooral als je dus niet lang genoeg hebt gewacht en in de tussentijd aan een ander schilderij bent verdergegaan of bijvoorbeeld een kunstboek uit de kast hebt gepakt. Daarna begin ik gewoon weer van voren af aan op te bouwen tot ik de kleur hebt die sprankelt, erbij past en vooral waar ik blij van word.
Foto boven tekst eigen werk
‘Eiland’ Acryl mixed media op linnen
In witte baklijst 35×45 cm
24 reacties. Plaats een nieuwe
Het is prachtig buiten, zoveel tinten wit. De bomen en planten die met een laag sneeuw bedekt prachtige vormen en patronen krijgen. ‘s Ochtends als de sneeuw nog maagdelijk en zonder voetsporen ligt te lonken. Het is genieten, eerst vanachter het glas en daarna in het echt samen met de hond. Als een koe dat in het voorjaar voor het eerst weer de wei in mag, zo ‘danst’ en springt mijn hond door de sneeuw, ik geniet van haar capriolen. Even geen somber gedachten over een naar virus, geen verdriet en pijn over mijn privé situatie. Even is de wereld hemels wit, onbezoedeld en onbezorgd.
Het is inderdaad prachtig buiten, Sonja. Ook hier geniet ik er evan, weliswaar zonder fiets of wandelend, maar gewoon thuis. De ‘achtertuin’ is erg mooi en er komen veel vogels op bezoek. Er is brood, zaad, appel, pindakaas en vetbollen waar zij zich aan tegoed kunnen doen. Wandelen met Sam zit er niet in 😃 gaat zij naar buiten, slaat zij eerst met de ene en dan met de andere achterpoot naar achteren. Wat je vertelt over de gekke capriolen van je hond, het is voor mij heel herkenbaar en weet hoe het voelt daarvan te genieten!
Wat jammer van het huis toch maar moed houden en geniet intussen van een mooie witte wereld
Er komt vast weer een ander huis voorbij Agnes en wie weet! Intussen genieten we hier volop van de mooie witte wereld en de natuur!
Hoi Ellie, prachtig is het, deze witte wereld. Bij ons ligt er alleen wel een laag ijzel van zo’n twee centimeter dik onder de sneeuw, uitkijken dus. Gelukkig heb ik goed stroeve sneeuwlaarzen.
De zon schijnt, ik denk dat ik vanmiddag met de camera erop uit trek. Laatst, maandag denk ik, was ik even buiten in het donker. Er was een klein beetje licht dat over de sneeuw lag. Gevolg: een prachtig pinkelende witte laag, de kristallen weerkaatsten dat licht. Zó mooi!
Te lang heb ik ernaar staan kijken, niet voldoende aangekleed. Dat was stom, nu vliegen de zakdoeken er doorheen. Nou ja….
Goed dat je zegt wat je huis-zoekgebied is! Kan de kansen alleen vergroten Ellie! Groetjes, Mariëlle
Heerlijk Mariëlle dat je ook zo kunt genieten van de sneeuw en het licht ‘s avonds dat nog iets extra’s toevoegt. Het is nu ook een mooie gelegenheid om foto’s te maken, de natuur is prachtig als ik naar de beelden kijk die voorbijkomen op televisie en in social media. Die snotneus is minder leuk, maar je hebt in elk geval kunnen genieten! 🙂
Sneeuw die blijft liggen, niet direct gevolgd door regen, ja een cadeautje. Door de vele auto’s hier is het niet meer zo maagdelijk wit als in jouw achtertuin, daar zal het langer mooi blijven. Maar genieten,? Jawel met volle teugen en toch iedere dag dat half uurtje lopen. Gisteren een glijpartij met opvang en een onbedaarlijke slappe lach maar eind goed al goed. Geniet van je winter wonder land in jouw achtertuin.
Mooi geschreven Ellie, aanstekelijk. Dagdag, groeten.
Athy, heerlijk dat je zo geniet, evengoed wandelt, maar glijden is natuurlijk minder. Ik heb het gelezen. Gelukkig een sterke arm in de buurt en heb je er niets aan overgehouden, maar wel de slappe lach gehad. Dat doet een mens toch goed?
Geniet van deze goede week ECHT winter. Lijf niet, maar ik kan niet genoeg foto’s maken. Drie seizoenen geniet ik van, maar de zomer mogen ze van mij overslaan, dat betekent de laatste jaren voor mij een lange tijd van nog zieker zijn. Mijn ongeduld moet ik dan beheersen met al die hoera verhalen. Ook vraag ik me altijd af wat mensen een hele dag in een tuin doen.
Wat ontzettend vervelend dat het maar niet lukt met een eigen stek. Hopeloos als je de woonomgeving niet warm krijgt, hoe mooi ook.
Wat fijn dat jij nu ook zo geniet, Marnel. Ook ik kan niet naar buiten, maar de achtertuin is prachtig, er valt genoeg te beleven en te zien. Ik houd van alle seizoenen, maar niet in alle seizoenen voel ik mij prettig. Vooral niet als het ‘s zomers langer aaneengesloten warm is, dan is de reuma erg actief, de ronde op de fiets ‘s ochtends vroeg is dan wel heerlijk, een driewerf hoera voor mijn e-bike! De huizenjacht gaat onverminderd door, het aanbod is helaas steeds minder. Eens…
Een mooi stukje weer Ellie graag gelezen en met een heel belangrijke laatste regel vind ik 😊 zolang je er zelf maar blij van wordt daar gaat het om, toch?
Fijne dag en een warme groet 💝
Coby, een hele fijne reactie, ik ben er blij mee. Fijn ook je weer hier op mijn website te begroeten en dat je ‘mij’ graag leest! Inderdaad, hetgeen je voelt bij het creëren, dat is wat telt, dat gevoel vertelt je ook wanneer het werk klaar is. Mooi hè! 🌹
Een echt knus winterverhaal voor bij de warme kachel thuis met chocolademelk en een klodder slagroom.
Een toef wit erop maakt alles mooi 🙂
De sporen zijn ook leuk, vertellen het verhaal van stappen naar de voederplek voor de vogels.
De enigen die er echt geen ene moer aan vinden, zijn mijn kippen, al dagen komen ze het nachthok niet uit, zo oogverblindend griezelig is al dat wit. Dus deur naar mijn aangrenzende werkplaats open gezet en nu lopen ze parmantig op hoge poten om mij heen te poepen op de vloer die ik dan direct opschoon. Het wonderlijke is dat je dan oog krijgt voor kippenpoet en dat al die donkere poepjes ter verhoging van de feestvreugde een wit kroontje hebben. En dat verzin ik niet.
Het enige dat nog ontbreekt aan de ware feestvreugde is het huis van je dromen, dat nu maar eens moet komen!
Mooi hoe je dat zegt, ‘een toef wit erop maakt alles mooi’. Dat is zo fijn aan eens eindelijk een echt pak sneeuw, vooral hier, ongerept en prachtig bij het water, de bomen en struiken. Een paar dagen waren er enkel sporen naar de voederplaatsen, nu zijn er meer. Ook bezoekers van het park lopen af en aan, toch geniet ik nog steeds van het uitzicht! Jij kunt elke dag wel iets leuks vertellen over de kippen, heerlijk om ons in die wereld mee te nemen, ik geniet er in elk geval van!
Graag gelezen, Ellie! Oorspronkelijk kom ik uit de regio die je beschrijft, daarom ook even op mijn pagina gedeeld, want je weet maar niet hoe een koe een haas vangt…
Mieke, het is zo fijn dat je de blog graag hebt gelezen en ook nog hebt gedeeld. Het zou mooi zijn tips voor een huis binnen te krijgen en misschien ook meer lezers, dat zou dan nog een mooi extraatje zijn!
Mooi, jouw weg door de winter! Ik waardeer de mooie plaatjes, een a twee dagen. Dan ben ik er klaar mee, gewoon geen wintermens, die kou, die platgetreden vieze zooi na de eerste dagen, brrr… Ik kijk dan ook met verbazing naar de winterhype in de media en om me heen en hoe iedereen alsmaar roept dat je er van moet genieten. Maar alla, wellicht is dit net we nodig hebben, even geen corona. En zondag/maandag zet de dooi in (ik roep zachtjes hoera, ssst 😉 )
Cora, je hebt absoluut heel veel mensen met je mee, ik ken er genoeg die na een dag al mopperen over de sneeuw en de kou. Maar troost je, het gaat voorbij 😉 de lente is al in aantocht, ondanks de sneeuw proef je dat. De vogels zijn er ‘s ochtends vroeg al en het licht verandert, het is lichter. Van mij mag je trouwens heel hard zingen als de dooi inzet. Hopelijk gaat de mens wel een beetje verstandig om met de schaatsen onder, niet dat dàt nou weer een nieuwe golf veroorzaakt.
Ellie wat een mooie foto van het woonpark stralende zon ook vandaag. Zo helder.Heerlijk genieten weg met griep en ongemakken. Heerlijk een wandeling en voor mensen schaatsplezier.
De sneeuw in wintertijd genieten.
Liefs van Trudy
Leuk dat je ook zo enthousiast bent over de sneeuw. We zijn te lang zonder een echt ouderwets pak sneeuw geweest en misschien is het ook wel zo wat Cora hierboven zegt, dat men dit juist nu nodig heeft, even geen Corona. Dit weekend nog van al het wit genieten en dan wordt het weer gewoner en kunnen we ons verheugen op de lente! 🌹
Ik had vroeger ook geen zin om ‘weer naar buiten te gaan’ net als jij Ellie en dat is bij mij gelukkig ook over gegaan. Ik kan nu echt genieten van de lente en krijg er juist weer zin in om naar buiten te gaan en alles weer te zien ontluiken. Ik denk dat ik de lente nu een van de mooiste seizoenen vind, temeer omdat de zomers me de laatste jaren gewoon te warm zijn. Nu nog even genieten van de mooie witte wereld om ons heen! 🙂
Jannie, leuk om jouw eigenheid over de seizoenen te lezen. Maar het allerleukst vind ik dat jij er ook overheen gegroeid bent of wat het ook is, dat je nu ook in de lente naar buiten wilt, de natuur groen zien worden, het licht dat mooier is en luisteren naar het gefluit van de vogels, dat alles is toch genieten?! Nog even wachten, eerst ‘nu’!
Ik hou van deze witte wereld, behalve toen ik zondagmiddag naar mijn werk moest rijden (42 km) en ‘s avonds weer terug. Dat was geen pretje.
En dat van dat schilderen en te weinig geduld hebben om iets te laten drogen herken ik wel. Dat is een lastig iets. Ik heb de “mazzel” dat ik niet dagelijks kan schilderen, zodat de boel vaak vanzelf goed droogt. En anders werk ik even aan een klein paneeltje wat dan net wel droog is.
Als je de weg op moest met zo’n dik pak sneeuw en bij jullie was er ook nog meer gevallen dan hier, dan is dat natuurlijk wel een onderneming, Wilma. Gelukkig ben je veilig gebleven! Geduld oefenen bij het schilderen is soms echt lastig. Heb ook altijd meer werk waar ik aan verder kan gaan, maar vaak is de geest er dan uit, het schakelen van het ene naar het andere doek vind ik behoorlijk pittig, hoewel het mij de laatste tijd al wel beter afgaat. Je bent in een bepaald gevoel, tenminste zo is dat bij mij, dat breek je dan af, dan vind ik het moeilijk dat meteen te hebben bij een ander werk.