De blog van vorige week heeft veel reacties opgeroepen, niet alleen hier, maar ook via Facebook en Instagram en via de contactpagina van de website. Ik ben er een beetje beduusd van geweest, maar voornamelijk blij.
Blij door alle enthousiaste reacties, maar ook blij omdat de post vaak is gelezen. Als kers op de taart is het zwart-witte tweeluik op papier verkocht. Geloof me, het heeft mij enorm geïnspireerd door te gaan met dat wat ik het liefst doe, schilderen en schrijven. Voor diegenen die de post niet hebben gelezen kan dat hier nog.
Daarna heb ik met nog meer plezier de kwast en het doek opgepakt. Maar allereerst heb ik materialen besteld. Met strengere regels in het vooruitzicht en wie weet over een week of vier een totale lockdown in verband met het Corona virus heb ik ervoor gezorgd nergens geen gebrek aan te hebben. In het voorjaar heb ik ruim drie weken op mijn bestelling moeten wachten, dat zal mij nu niet meer gebeuren. Verf en linnen doeken, aquarelpapier, pastels, inkt, baklijsten, alles wat ik nodig heb is er.
Inpakmateriaal zoals tape, bubbeltjes plastic en beschermhoekjes voor de lijsten heb ik ook op voorraad, maar dozen groot en klein niet. Een passende doos voor het tweeluik had ik dus niet. Gelukkig is daar Man. Hij zorgt meestal wel voor een oplossing. Ook nu.
Afgelopen zaterdag is hij naar de winkel voor kunstenaarsbenodigdheden in Eindhoven gereden en heeft daar een lege doos opgehaald om het verkochte werk in te versturen. Dat kan in die winkel veilig. Daar zijn strenge regels al ingelast voor de persconferentie van gisteren. Vijf mensen maximaal mogen binnen en personeel en klanten dragen verplicht een mondkapje.
Omdat er in het atelier zo weinig ruimte is om alles te herbergen is de hal ook opslagruimte. De voordeur is al niet meer in gebruik. Er staan ezels, doeken van allerlei formaat, baklijsten, de bolderkar en een grote krat met porselein omdat ik ook daar nog wat van wil maken. Tijd te kort, de dagen vliegen voorbij, maar dat is weer een ander verhaal.
Werk uitstallen in het atelier kan niet. Er mag geen spijker in de muur. Kan dus niets ophangen. Regelmatig sleep ik alles naar de woonkamer. Zet er ezels neer, schilderijen erop, ook op de rand van de bank, meestal nog een paar op de grond, pak een kruk en kijk. Kijken, kijken, kijken. Dat is misschien wel waar de meeste tijd mee verstrijkt als ik schilder of als ik even niet meer verder kan. Werk dat klaar is moet er ook nog af en toe aan geloven, vooral nu hier de schilderijen alleen maar tegen elkaar aangezet op de grond staan. Ik wil die dan toch weer een keer bekijken.
Er staat ook genoeg werk dat nog niet af is en doeken die ik alvast heb voorbewerkt. Ook schilderijen die klaar zijn, maar waar ik (misschien) nog niet helemaal achtersta. Die laatste, het zijn er een paar heb ik apart gezet. Sowieso gaan zij nog niet naar ‘buiten’. De tijd en het kijken leert of er nog iets aan gedaan moet worden.
Het kan gebeuren dat er een beetje gesso overheen gaat, niet alles dek ik ermee af, er moeten ook nog onderliggende kleuren zichtbaar blijven. Soms is het een enkel klein detail dat ik dan ineens op het doek zet waardoor het klaar is. Dat voel ik dan. Man zegt wel eens dat hij dan een speciale glimlach op mijn gezicht ziet. Hij weet dan dat het goed is. Ben mij er niet zo van bewust, maar aangezien ik dan blijheid voel en ook een beetje een open boek ben zal dat zeker zo zijn.
Bij de online bestelling bij van Beek art kreeg ik een leuk schetsboekje van Talens cadeau, 12×12 cm. Door het formaat juist heel toegankelijk om snel even een klein portret te schetsen. Of ik eindig de dag ermee, of ik begin de dag ermee.
20 reacties. Plaats een nieuwe
Lieve Ellie, alwéér zo’n heerlijke blog, alwéér een hoop herkenning. Wat fijn, alle erkenning voor jou! Fijn ook dat je de komende tijd vooruit kunt met alles wat in de hal staat!
Je portretjes in het kleine boekje, daar is iets wat me opvalt: de vrouwen die je ‘s morgens gemaakt hebt, althans die we hier zien, zijn minder kleurrijk – wat heel iets anders is dan minder mooi!- en ze hebben een ovaaltje om zich heen. Die van ‘s avonds hebben meer kleur en staan los op papier. Ik weet natuurlijk niet of daar iets achter zit, je zou kunnen denken dat je ‘s morgens je haren netjes kamt en borstelt, er piekfijn probeert uit te zien en dat daar aan het eind van de dag door alle activiteiten wat veranderingetjes in zijn gekomen, Wabi Sabi natuurlijk. Maar ik vind ze allemaal goed hoor.
Er is een ding dat ik van je leer: nog minder hoofd gebruiken, niet te moeilijk doen. Gewoon vooruit met de geit. Als je snapt wat ik bedoel.
Fijne week, liefs, Mariëlle
Lieve Mariëlle, wat heerlijk dat je hier weer bent, ik geniet van jouw reacties! En zo leuk te lezen dat er weer herkenning is en je ook weer weet ‘gewoon doen’, niet te veel nadenken, maar dat lukt mij heus ook niet altijd. Het verschil in minder of meer kleurgebruik is niet bewust gebeurt. Het zijn portretjes die gewoon zomaar uit mijn hand vloeien. De ‘losse’ portretjes waren eigenlijk voor een vintage lijstje bestemd, maar daar maak ik weer iets anders voor en bij toeval ontdekte ik dat de uitgeknipte maat in het boekje paste, welswaar schuin, maar heb ze toch ingeplakt. Tenslotte zijn het portretjes. Lieve groetjes 🤍
Zoals altijd weer met veel plezier gelezen. Misschien een tip voor het exposeren van je kunst. Van het merk Tesa kun je bij de bouwmarkt plak haken en spijkers kopen. Die kun je zonder schade ook weer verwijderen. Ze zijn er in verschillende maten en voor verschillende gewichten. Niet goedkoop maar wel weer te hergebruiken, voor straks in dat huis wat voor jullie ergens wacht. Ik heb ze bij mij thuis ook in gebruik want meneer Schrijfhart is niet zo van het boren en ik houd van afwisseling dus ook voor ons een ideale oplossing.
Dank Sonja dat je hier weer komt lezen en natuurlijk ook voor de tip van de haken. Goed idee. Ga ik uitproberen, al kan ik maar een paar schilderijen voor mezelf ophangen en het hergebruik van de haken in een ander huis spreekt mij ook aan! In dit huis kan/mag ik natuurlijk niet exposeren, bezoekers kunnen niet zomaar op het park terecht, heel jammer. Gelukkig ook voor jou deze oplossing zodat je nu en dan in huis iets kunt veranderen. Dat herken ik wel…😎
Schilderachtig verhaal, Ellie. Tekenend! Met grote glimlach gelezen hoe je te werk gaat binnen de aangewezen ruimte. Zonneklaar dat de schilder in jou trappelt om de hal uit te springen.
Schilderachtige reactie van jou, Anne. Ook met grote glimlach gelezen, vooral dat trappelen zie ik letterlijk gebeuren 😊 heel beeldend!
Dat noemden we nou schipperen met de ruimte. Maar je bent er behoorlijk goed in. Ik hoop zo dat dat mooie atelier er komt. Als iemand het nodig heeft, ben jij het wel. Die tes is goed, by the way, maar bij mij staat ook alles op ezels. Een lieve groet <3
Schipperen met de ruimte is mij wel toevertrouwd, moet alleen oppassen dat dit huis niet helemaal vol komt te staan. Zou er wel één groot atelier van willen maken, ook dat zou mij toevertrouwd kunnen worden 😃 Er is weinig plek om veel ezels uit te zetten, dus een paar van die wonder haken zijn welkom en verder het ‘geduld hebben en vertrouwen houden op ‘ niet uit het oog verliezen. Lieve groetjes 🤍
Mooi, Ellie, dit inkijkje in je leven vandaag de dag. Met slechts als een terzijde het gegeven dat deze tijd noopt tot aanpassen en nadenken bij alles wat je doet: hoe, met wie, wanneer. Ik merk dat dit soort positieve getinte alternatieven me goed doen, helpt om nuchter te blijven over al wat gaande is en te focussen op al wat (nog) wél kan!
Cora, wat fijn je hier te zien, altijd blij met je woorden. Deze tijd is er een van onrust, aanpassen, geduld en vertrouwen hebben, een goed gemoed houden en afleiding of bezigheden zoeken waarbij je zo min mogelijk kans op besmetting hebt en zo gezond mogelijk wilt blijven. Op pad gaan is met mijn gezondheid niet erg slim, behalve een fietsronde elke dag daar waar ik zo min mogelijk mensen kan ontmoeten. Gelukkig heb ik werk thuis dat ik nu nog meer uitbuit. Zo heb ik voor mijzelf deze maanden (misschien wel een jaar….of nog langer) kleur gegeven. Focussen op wat wél kan en zorgen dat er een stapel boeken ligt. Ook heel fijn dat Man al die tijd al verplicht thuis kan werken. Denk vaak aan mensen die alleen wonen, heb zelf lang alleen gewoond, voor hen kan deze situatie soms ook wel als eenzaam worden ervaren.
Heel fijn dat je ons mee laat kijken door jouw ogen. Wat belangrijk voor je is en hoe je omgaat met het gebrek aan ruimte heb ik graag gelezen.
Warme groet
Mieke, fijn dat je mijn stukje graag hebt gelezen. Ik weet dat er veel mensen zijn die deze situatie zonder uitgaan, winkelen en vakanties niet goed kunnen handlen, maar er zijn thuis genoeg leuke dingen te doen. Gelukkig heb ik ondanks dat ik een eigen en wat grotere ruimte zou willen hebben het schilderen en schrijven en de stapel boeken, maar er is zoveel meer waar voldoening valt uit te halen.
Mooi Ellie je wordt steeds meer gedreven door je hobbies. En ik vind jouw creaties leuk en afwisselend. Het zwarte tweeluik op papier gemaakt vind ik apart en bijzonder mooi gemaakt. Moet je zeker nogmaals doen. In de Chinese
kunst zie je veel afbeeldingen dIe hierop lijken.
Vaak zo verfijnd deze kunst.
Heerlijk om altijd bezig te kunnen zijn. Geeft ons in deze tijd een goede afleiding.
Mijn gedichten die ik schrijf daarop kan ik soms even af reageren op deze corona pandemie, hoewel ik ook mijn bedenkingen heb zoals dit ons voorgeschoteld wordt. Tijd zal ons verklaren.
Lieve groet ellie 🍄
Het schilderen voelt voor mij als werk dat ik ‘moet’ doen. Na jarenlange zoektocht, je hebt het kunnen lezen in de blog van vorige week ‘de dagen vliegen voorbij’ was er eindelijk dat wat bij mij paste, werk waar mijn hart lag. Het heeft natuurlijk nog wel even geduurd voordat het vaste vorm kreeg. In het atelier bezig zijn voelt ook als gewoon, als eigen gekozen ‘werk’. Het voelt niet als werk dat opgelegd is, maar een hobby die wat is uitgegroeid. Dank voor je compliment over het tweeluik. Ga jij vooral door met schrijven Trudy, je gedichten lees ik graag! Hoe de pandemie zich nog verder ontwikkelt en hoe en wanneer we er weer van verlost kunnen worden is nog onzeker, maar we kunnen met z’n allen wel een beetje op elkaar letten en rekening houden met elkaar. Lieve groetjes 🤍
Weer even gezellig je blog gelezen Ellie! Fijn dat je werk zo leuk ontvangen is, dat geeft voldoening. Lieve groet!
Jannie, fijn dat je ‘mij’ weer hebt gelezen. Alle woorden hier en ook de reacties op mijn werk geven voldoening en inspiratie door te gaan met dat waar mijn hart ligt. Het voelt als een groot cadeau dat het tweeluik door iemand is uitgezocht en gekocht 🤍
Heerlijk stuk weer. Heb de man wel aan het werk gezet. Heel lief en wij zijn er heel blij mee. Het is jammer dat door de situatie nu het niet geshowd kan worden hier. Je bent echt goed bezig met de kwasten.
Marnel, mooi dat je mij weer met plezier hebt gelezen. Het is zo fijn dat het werk bij jullie mag hangen, dat voelt voor mij als waardering, meer kan ik mij niet wensen. En Man helpt graag, soms noodzakelijk, maar ook omdat hij het heel leuk vindt. en trots is. Dat showen bij jullie komt wel en ik laat de kwasten gewoon doorwerken. Lieve groetjes!
Heerlijk zoveel positieve energie je krijgt door de verkoop van het tweeluik!
Het is als een groot cadeau, Wilma! Fijn dat mensen het tweeluik in hun huis aan de muur willen hebben. Meer waardering is er toch niet?