De laatste tijd heb ik veel van mijn blogs doorgelezen, ook ‘Isolement’ van lang geleden. In de loop der jaren heb ik al een paar keer het roer omgegooid en denk anders over bepaalde onderwerpen. Heb gekeken waar ik nog achtersta en heb ook blogs opgeruimd.
De reden dat ik nu op een oude blog voortborduur is het gevolg van de expositie ‘Een Kilometer Kunst’. Dat het een fijne dag was weten jullie al, maar op die dag zijn er ook veel kaarten van mijn werk meegenomen. De website wordt sinds de expositie vaker bezocht en de lijst van volgers is weer langer geworden. Daar ben ik heel blij mee.
Dank dat jullie, de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ volgers de wekelijkse blog willen lezen en het werk van mij willen zien. Ik heb natuurlijk niet elke week een nieuw schilderij klaar, maar regelmatig is er toch iets nieuws te zien op de website. Waar jullie nog meer over mij te weten kunnen komen is onder andere hier
Toen
Mijn agenda baart mij zorgen. Niet dat ik moeite heb met het omslag of de kleur ervan, meer met wat erin geschreven staat. De hoeveelheid afspraken. Weer heb ik er niet voor gezorgd vrije tijd over te houden. Tijd die ik voor mezelf nodig heb zonder iets of iemand om me heen. Geen telefoon, geen mensen, alleen ikzelf. Dan pas kan ik lezen, schrijven of studeren.
De agenda baart mij nu geen zorgen. Op een paar telefonische afspraken na is die vanwege het virus helemaal leeg. Wat ik toen ook al deed, maar er nooit mee naar buiten trad is schilderen. Dat doe ik nu wel, ik laat alles zien, ook werk waar ik nog aan bezig ben. Soms ook foto’s van het tijdelijke atelier. Gelukkig heb ik de mogelijkheid hier te kunnen schilderen, behalve grote doeken, daar is geen plaats voor. In de afgelopen jaren heb ik een paar online lessen bij Yvon van Bergen gevolgd, maar verder geen enkele opleiding. Ben autodidact en houd van imperfectie. Dat komt goed uit, mij aan regels houden tijdens het schilderen kan ik absoluut niet.
Toen
Hoe drukker ik bezig ben hoe drukker ik in mijn gedachten ben. Dan lukt niets meer. Ik kan geen blog meer schrijven ondanks zoveel inspiratie dat ik er wel een paar zou kunnen schrijven. Maar wat ik zal schrijven, dat weet ik dan niet en de zinnen in de juiste volgorde zetten lukt me dan ook niet. Ik kan niet lezen in dat mooie boek om van studeren maar te zwijgen.
Drukte in het hoofd komt nog wel eens voor. Dat ik dan tot weinig kom en niet vanuit gevoel kan schrijven of schilderen is daar een gevolg van. Van te veel prikkels word ik moe en onrustig. Leer steeds beter rustmomenten in te lassen en heb intussen geleerd mijn agenda (op uitzonderingen na) niet vol te schrijven.
Toen
Vaak de deur uit moeten voor een afspraak doet mij geen goed en ik houd evenmin van de drukte en het lawaai van het verkeer. In de stad kan dat enorm zijn vooral als je zoals ik alles op de fiets doet. Dan zijn er nog de dierbaren. Hoeveel ik ook van hen houd en niet zonder hen kan, alle contact kost energie. Vandaar dat ik regelmatig behoefte heb aan isolement.
Dit is ook nog steeds hetzelfde. Van drukte en veel lawaai van verkeer houd ik nog steeds niet. Dat is sowieso al minder, ik woon niet meer in een stad. En bijna dagelijks maak ik een ronde, meestal rondom de Lange Vlieter, een water dichtbij met eromheen veel bomen en struiken. Zonder mijn e-bike kan ik niet.
Sluit mij op in huis en doe de dingen waar ik mij het prettigst bij voel. Dat kan lezen of schrijven zijn, maar ook een uurtje in mijn deken gerold op de bank liggen. Of rommelen in huis en atelier of magazines doorbladeren zodat ik die weer weg kan geven. Het kan zijn dat ik ‘vrouwendingen’ doe, een masker of een geurend voetenbadje neem en mijn nagels lak. Gewoon in mijn tempo de dag vullen met voor mij rustgevende bezigheden.
Tussen afspraken in probeer ik altijd eigen tijd te hebben. Dat is nodig. Zoals het nu is, is natuurlijk anders. Corona en mijn gezondheid gaan niet goed samen, nu is er meer sprake van een isolement. Dat is al sinds half februari en eerlijk gezegd valt het mij de laatste tijd wel wat zwaarder steeds geïsoleerd te leven.
Ik zou nog steeds niet veel afspraken hebben, maar wat zou het fijn zijn elkaar te zien en te praten. Niet te vergeten de mimiek van de ander, ook zo belangrijk. Gelukkig zijn er wel genoeg mogelijkheden even contact te hebben, te delen met elkaar. Telefoon en social media, we kunnen berichten en foto’s versturen. We kunnen facetimen en skypen, je ziet de ander en toch is het anders dan ‘in het echt’.
Toen
Saai? Welnee! Ik kan immers ook genieten van ondernemen of van muziek op vol volume en plots heel hard ‘tralalalala’ roepen of heel vals meezingen. Als ik zo nu en dan de tijd maar een beetje zelf in kan delen zonder de druk van het moeten. Ik word er een aangenamer mens van, intens gelukkig en mijn voorraad energie wordt op die dagen aangevuld.
Het is nog steeds niet saai hoewel we nu met z’n allen een ander leven leiden vanwege het virus. Ik heb nog steeds plezier aan muziek, kan keihard meezingen en dat vooral tijdens het schilderen of gewoon zomaar. En tijd voor mezelf hebben zonder de druk van het moeten is nog altijd een van de belangrijkste dingen
Toen
Dus als u mij ontmoet en ik wat kribbig ben, dan weet u dat ik geen tijd voor mezelf heb gehad. En als u denkt dat deze behoefte aan rust pas met de jaren komt, dat is niet zo. Had er als kind al last van, hield me schuil in een hoekje van de garage.
Mijn agenda zelf kunnen bepalen doet mij goed, geeft mij zelfs energie en daarbij vergeet ik niemand. Ik ben trouw aan de mensen die belangrijk voor mij zijn. Voor een volle agenda en dus veel prikkels pas ik. Er zijn mensen die dit egoïstisch vinden, heel jammer. Het is toch fijn elkaar te respecteren in wat de ene of de andere mens goeddoet? Denk dat het aan ieders geluk zal bijdragen.
24 reacties. Plaats een nieuwe
Nee Ellie, je bent absoluut niet egoïstisch. Wel openhartig, prettig en aangenaam. Omstandigheden en karakter maken vaak dat je moet doen wat het beste voor je is. Dat doe jij, dat doe ik en dat doet iedereen die slim is. Wat een mooi stukje dit. Herkenbaar en eerlijk. Jij zoals je bent dus. Een mooi mens met twijfels en zekerheden. Ga door met schilderen en schrijven. Je doet er veel mensen een plezier mee.
Mies, een hele mooie reactie waarin jij ook openhartig reageert. In mijn jeugd en ook later heb ik lang gedacht dat ik niet normaal zou zijn, stappen en drukte waren niets voor mij, maar gelukkig gaandeweg door het leven heen met vallen en opstaan de balans en het ritme gevonden die bij mij passen. Dat het stuk herkenbaar is voor jou en anderen vind ik mooi. Dank ook voor je mooie complimentjes!
Lieve Ellie wat openhartig geschreven. Vind ook iets van mijzelf hierin. Behoefte alleen te zijn. Tijd die wij voor ons zelf nodig hebben.
Ja contact met anderen kost energie.
Alles op zijn tijd.
Tijden veranderen naarmate wij ouder worden, zeker wij passen ons aan.
Maar kijken meer terug in het verleden. Is het de nostalgie van vroeger?
Wij zijn bezig met onze keuzes jij met schilderen , ik met schrijven en dichten. Toen ik vanochtend vroeg al op was jouw bericht zag werd ik zo vrolijk van jouw studie “dit is Liz” het maakte mijn dag blij en vrolijk.
Deze corona epidemie valt ons zwaar.
Het is afwachten hoe deze tijden zich verder verhouden.
Heb grote twijfels over dit gebeuren.
Lieve groeten van Trudy✍️📚🍁🌼🍂
Lieve Trudy, mooi dat je blij wordt van Liz, ik mag haar ook! Het was niet mijn opzet met schrijven, maar persoonlijke dingen kunnen anderen natuurlijk ook raken. Die tijd voor mezelf heb ik altijd nodig gehad, het geeft mij energie, ik word weer rustiger. Ook als kind of tiener herinner ik mij, altijd zocht ik een uitweg om op mijzelf te kunnen zijn. Ik ben toch meer in het nu en wat ik nog graag wil of laat het gewoon gebeuren. Het verleden is er, ik put uit ervaringen, maar word er niet melancholisch van. Deze tijd met het virus dat rondwaart is onzeker en ook wel een beetje beangstigend, maar we zouden er met z’n allen aan kunnen werken zodat het voorbijgaat. Lieve groetjes, mooi weekend 👩💻👩🎨🍁🍂🍄
De oude Ellie en de nieuwe Ellie; ik zou zeggen de oude Ellie en de meer volwassen Ellie. Hoewel de eerste beslist niet onvolwassen was. Je hebt jezelf gevonden zonder de overlast van buren, zonder de overlast van onzekerheid. Je eigen tijd, er is geen andere en dat heb je inmiddels ervaren. Goed om te lezen.
Aan alles kan ïets”kleven en dat zal altijd zo zijn maar je staat in je eigen midden. En dat is goed om getuige van te zijn, over te lezen en al lezend, een lijntje naar mijzelf te trekken. Inspiratie dus. Dagdag!!
Mooi verwoord Athy! Ik vind het een compliment te lezen dat je inspiratie uit mijn stukje haalt, jou kennende ga je beslist overdenken, misschien wel in je nieuwe tuinkamer, het lijkt mij een mooi plekje daarvoor. Deze verplichte tijd hier zonder eigen ‘eigenste’ plek probeer ik te gebruiken voor groei in alle opzichten en het heeft mij innerlijk al veel gebracht. 🍀
Wat ik vandaag schrijf in mijn blog. Ieder vindt de jas die hij past, als hij kan loslaten, de grenzen kent, openstaat voor het pad dat op je weg komt en je brengt naar waar jouw mogelijkheden liggen. Mooie overpeinzing Ellie. Iedereen gaat zo’n weg en zeker met een lichamelijke beperking. Bekijk de docu van Jochem Myjer en zie waar hij tegenaanloopt na zijn ruggemergtumor. Zo’n ingrijpend beeld van de ongebreidelde gaven die een mens heeft, maar ook de begrenzing die daar deel van is. Dank je wel voor het delen van je gevoel en wat heerlijk om de ontwikkeling te zien om grens en leven passend te maken <3
Berna, je hebt het zo mooi verwoord in je blog ‘Ieder vindt de jas die hij past, als hij kan loslaten, de grenzen kent, openstaat voor het pad dat op je weg komt en je brengt naar waar jouw mogelijkheden liggen.’
Het is precies de weg die wij kunnen volgen, allemaal en de ervaringen in die zoektocht brengen ons bij vandaag. Grens en leven passend maken, mooi uitgedrukt, het is de weg naar de denkbeeldige jas.
De documentaire ga ik zeker bekijken, dank voor de tip voor mij en waarschijnlijk ook voor andere lezers die hier komen. ❤️
Je bent zoals je bent Ellie, en gelukkig heb je de wijsheid om daarnaar te leven. Grappig hoe ik mezelf in jouw woorden herken, als een spiegel bijna. Ik vermoed dat het voor veel mensen beter zou zijn als ze leefden naar hun aard.
Groetjes aan Liz, ze is bijzonder.
Mariëlle, het is mooi om te lezen dat jij je in mijn woorden herkent. Het is soms mooi terug te lezen en dan te overdenken hoe het nu is, kijken of je op de golven van het leven bent meegegaan, dingen hebt omarmd of juist hebt losgelaten. Elkaar respecteren zal aan ieders geluk bijdragen, daar ben ik van overtuigd. Ben blij dat je Liz bijzonder vind, op een of andere manier is het een van mijn lievelingen 😍
Mooie bezinning Ellie; de intense behoefte niets te moeten, maar te zijn wie je bent en dit te uiten.
Mooi hoe dit jou ook lukt.
In deze tijd van Corona zie ik frustraties en verzet ontstaan uit onvermogen gehoor te geven aan onze ingeboren behoefte aan rust en inkeer, waardoor ongenoegen geprojecteerd wordt.
Jij doet dat niet, jij voelt wat je nodig hebt, van jongs af aan en weet hier steeds beter gehoor en vorm aan te geven. En je deelt je verworvenheden. Dankjewel dappertje!
Dank Anne. Die intense behoefte heb ik dus ook echt, kan soms, als ik te veel bezig ben geweest volkomen ‘onderuit’ gaan, zelfs ziek worden en dat is niet leuk. Dat probeer ik nu zoveel mogelijk te voorkomen, het heeft een poosje geduurd voordat het zover was. Niet het ontkennen van de behoefte, maar het accepteren ervan was moeilijker. Door ervaringen leer je een weg te zoeken en juist deze tijd is er toch een van bezinning en inkeer? Ik hoop voor iedereen…
Die frustraties en dat verzet zie en hoor ik ook, jammer, het kost energie en je voelt je nog vervelender. <3
Zeker niet egoïstisch hoor Ellie, ik herken heel veel van wat jij schrijft in mijzelf. Ik zou alleen wat vaker muziek aan moeten zetten wanneer de stilte iets te sterk aanwezig is. Dat kan namelijk ook en waarschijnlijk voelt dit dan aan als isolement, en dan is een fijne afleiding welkom. Overigens vind ik Liz heel erg leuk om te zien. Bij jou is de kleur rood heel sterk aanwezig en persoonlijk vind ik dat prachtig en warm en helemaal Ellie.
Lieve groet! xxx
Jannie, jouw afsluiter is een heel mooi compliment, dankjewel! Misschien heb je het hierboven al gelezen, maar Liz is een van mijn lievelingen 😍 mooi dat mijn blog ook voor jou een stukje herkenning is, dat is wederzijds, zo kunnen we misschien van elkaar leren. Muziek bij het schilderen vind ik fijn, maar wel muziek die ik ken, dat maakt mij vrijer en losser. Bij het lezen of schrijven wil ik stilte en zo tussendoor wisselt het. Als ik erg moe of gespannen ben irriteert het geluid mij. Lieve groetjes >3
Ik herken veel van wat jij schrijft. Het tijd nodig hebben voor jezelf en die ook nemen. Dat heb ik ook en dat voelde vroeger als egoÏstisch, terwijl het dat niet is.
Maar als ik te veel tijd heb, of lang gewoon mijn eigen gang ben gegaan, dan word ik ongedurig, dan wil ik dat er even iets nieuws is. Maar dan blijkt dat je daar gewoon ook zelf voor kan zorgen door gewoon even iets anders te doen dan dat ik normaal gesproken doe.
Mooi geschreven zo over jezelf.
Wat heerlijk zoveel gelijkgestemden hier te zien. Gelukkig hebben we ook geleerd ons over te geven aan die dingen waar wij ons het beste bij voelen. Mooi dat je iets anders gaat doen als je teveel op jezelf bent geweest Wilma, altijd zorgt dat er dan weer voor dat je verder kunt. Ik kan heel goed alleen zijn, weken aan een stuk aan huis zijn, mijn fietsronde en het boek, creëren, maar in dit huis wil ik wel eens iets. Helaas is dat nu door Corona niet mogelijk, maar fietsen kan altijd. Ook zijn wij een paar keer naar een beeldentuin geweest en heb ik hier enkele keren een vriendin buiten op bezoek gehad, dat was heerlijk!
Mooi Ellie, het terugkijken, vergelijken en de bewustwording ervan. Soms wat moeilijk, dan weer een opluchting, je mag trots op jezelf zijn! en ook mooi te lezen wanneer en waarom je je schilderijen liet zien. Ik vind ze prachtig! Dank je wel dat je ze deelt🙏
Ria hoe gul zijn je complimentjes, dankjewel daarvoor. Ik denk eigenlijk dat jij ook heel trots op jezelf mag zijn. Nadat ik je boek ‘Maaike mij’ had gelezen en hoe ik je heb leren kennen heb jij ook je weg gevonden in dat wat goed bij je past. En misschien ben jij je er niet helemaal van bewust, maar ook jij deelt uit, mooi om te lezen 🙌
Voor mij is wat je schrijft veel herkenbaar. Bij drukte raak ik best wel snel overprikkeld. Mee eens dat het virus nu mij de wet voorschrijft en ik niet echt vrij ben om zelf te beslissen met mijn gezondheid. Heel raar ik zit, net als jij, vaak saai 😉 thuis, maar nu kan ik er wel eens nijdig om worden.
Gelukkig kan ik genieten van bv een kijkje in jouw leven en van anderen, maar ik mis een knuffel of dikke kus om te laten merken hoe ik iemand waardeer. Ik hoop dat we weer snel onze eigen agenda mogen plannen <3 .
Marnel, het doet goed te lezen hoe jij met de situatie omgaat, ik weet dat je heel goed thuis en op jezelf kunt zijn, maar deze situatie met het virus geeft veel chronisch zieken onrust, mij ook hoor. En ik heb er nu ook wel eens last van, vind het soms moeilijk en toch ben ik blijkbaar sterk genoeg weer wat op te pakken en er iets van te maken. Ik geloof dat jij dat ook doet, wij verschillen niet zoveel in dat opzicht. Sterkte, lieve groetjes 💚
Mooi verwoord Elly…Steeds weer terug gaan naar jezelf. LOVE IT Naar mijn mening de key van een fijn leven. En muziek jaaaa..daar sta ik mee op en ga er mee naar bed. Mooie website Elly Prachtig. Ga je goed!! Liefs Yvon
Mooie reactie, Yvon! Het teruggaan en kijken naar toen en nu geeft veel duidelijkheid, beter weten waar je staat, wat je nog wilt doen en daarvoor nodig hebt, hoe je dat kunt bereiken zodat je je prettig voelt. Ik moet zeggen dat jij daar met je online lessen, waarin je jouw ervaringen en persoonlijke dingen deelde, zeker een aandeel in hebt gehad. Ik geniet enorm van het schilderen en nog altijd van alles wat je mij hebt geleerd. Blij met het werk wat ik nu op social media en de mooie website durf te laten zien. Liefs 🍀
Mooi hoe openhartig en kwetsbaar Je jezelf opstelt en ik heb Ook de reacties gelezen. Fijn om te zien dat je zoveel response hebt en wat het losmaakt bij anderen. Blijf schrijven ook al weet ik dat het niet altijd makkelijk is.
Soms is het goed dingen van jezelf prijs te geven, misschien is het een steun voor iemand of een eye-opener, maar er zijn natuurlijk ook persoonlijke dingen die ik niet deel. Ik blijf zeker schrijven én schilderen, té leuk en altijd al gedaan. Het hoort bij mijn leven, het is mijn leven naast nog vele andere leuke dingen te doen 😊