Soms ben ik een vat boordevol inspiratie. Gebeurt er van alles, maar vind ik het niet goed of leuk genoeg er een blog over te schrijven. Zo’n dag is het vandaag. Woensdag – Schrijfdag is het, maar ik kan jullie vertellen dat lunchtijd al voorbij is. Het zelfs al later in de middag is en er tot nu toe nog geen letter op papier staat.
Ik kan over Sam schrijven die miauwend kenbaar maakt dat zij aangehaald wil worden. Altijd weer.
Over de merel die aan het baden is. Hij of zij neemt het er uitgebreid van. Hoe andere vogels ruziën bij het brood of elkaar van de container met vogelzaad proberen af te duwen. Ik blijf kijken, het kan mij niet lang genoeg duren.
Of over de huizenjacht. Over dat ene leuke huis, maar helaas in de verkeerde buurt staat of het huis dat gehorig blijkt te zijn. Of te veel achterstallig onderhoud heeft of het lijkt ons geen knus huis zoals wij het graag zouden willen en ook niet te realiseren is denken we. Over de onrust die dat soms geeft.
Kan ook nog schrijven over lijsten die onderweg zijn. Samen met Man de schilderijen inlijst die ik op 6 september aanstaande bij de expositie wil laten zien. Dat ik mij daar enorm op verheug. Wie weet kan ik jullie er ook begroeten. In elk geval welkom.
Het is een alternatieve expositie, anders dan anders. Meer daarover ongeveer een week voordat het zover is. Zal het dan ook nog in de blog vermelden en mochten jullie die kwijtraken kun je altijd nog op de pagina Exposities kijken.
Wij met dit warme weer ’s ochtends vroeg al fietsen. Het is dan nog heerlijk koel. Later op de dag komt het er in deze hitte niet van. Om zeven uur al op het zadel zitten, rondom de Lange Vlieter gaan en nog een omweg erbij maken. Tien kilometer hebben we dan in de benen en Man is weer bijtijds terug voor zijn werk.
We vanochtend op het park een moederpoes met drie kittens zagen en onderweg nog net de witte kontjes van de konijnen voordat ze weer in de struiken verdwenen. Op het water een zeer druk verkeer is van eenden en meerkoeten, honderden hebben we er gezien. Elke ochtend dezelfde wandelaars en hardlopers zien en één bejaarde man op de fiets. Meer verkeer is er op het pad niet. Het zijn heerlijke fietstochtjes.
Maar voortdurend heb ik een excuus om nog niet met schrijven te hoeven beginnen. Eerst heb ik tekeningen op papier ingelijst. Kan niet wachten om te zien hoe mooi die worden met een passe partout in een lijst. Ook nog even opruimen. Niet dat het zo rommelig is, maar gek genoeg is het plots van het grootste belang in het atelier spullen terug op hun plek te leggen.
Kleding die de kast in moet. Geen berg, enkel een huisbroek en een t-shirt, maar het moet nu. Tussendoor de afwas doen en er kan toch ook nog wel een wasje worden gedraaid? De kamerplanten krijgen water en in de tuin staan een paar potten die ik ook dringend van water moet voorzien. Heb ik last van uitstelgedrag of heeft het misschien te maken met de situatie of de plek waar ik eigenlijk niet meer wil zijn?
Toch gek. Ben wél iedere dag bezig. Geïnspireerd door video’s over bepaalde schilder technieken, sommige ervan spreken mij zo aan dat ik meteen aan de slag ga en er zo soms toch weer iets moois ontstaat. Daar kan ik mij heel gelukkig bij voelen. Ik lees kranten, boeken, andere bloggers en die zijn vaak ook een inspiratiebron. Heb via e-mail en social media contact met mensen en toch is het alsof er minder voeding is. Ik merk nu ik al ongeveer een halfjaar zo goed als geïsoleerd leef dat het moeilijker wordt met schilderen en schrijven.
Leven jullie weer zoals voor het Corona virus? Ondernemen jullie weer meer of zijn er toch dingen veranderd? Waar halen jullie inspiratie vandaan om bijvoorbeeld te fotograferen, te tekenen, te schrijven of te schilderen, beter gezegd voor elke vorm van creativiteit? Ik lees het graag in de reacties.
18 reacties. Plaats een nieuwe
Nee hoor, nog lang niet als voor Corona. Werken in het ziekenhuis of als waakmaatje is er voorlopitg nog niet bij. Kinderen knuffelen, vriendinnen knuffelen ook niet, beperkt boodschappen en anderhalve meter.
Alles is het waard om over te schrijven El, ik lees je graag. Zo’n vogeltafereel is schattig en geeft ook weer nieuwe inspiratie. Mooie vogels zoeken, Michael Borremans, Mankes, Helmantel, ze schilderden dode vogeltjes, maar erg mooi.
Lekker buiten schilderen kan nu goed. Zelfs olieverf droogt sneller. O ja, tip van vriendin, gebruik oliekrijt, ik kende het niet. Moet vast heerlijk zijn bij bijvoorbeeld de portretten.
Lieve Ellie schrijf maar lekker van je af. Wij lezen het met liefde die door je woorden heen klinken.
Lieve groet, Ber.
Berna, het is ook nog niet de tijd om weer ‘gewoon’ bezig te zijn. Knuffelen en verzorgen kan nog natuurlijk nog niet, maar gelukkig zijn de kinderen er, heb je zussen om mee te wandelen en ‘kofferbak-koffie-visites’ te doen, naar je Bernagie te gaan, te schilderen enz. Allemaal leuke en inspirerende dingen. Zo fijn dat je graag leest wat ik hier beleef, overpeins of waar ik mee bezig en ook ik lees jou heel graag. Nu haal ik hier eigenlijk alles uit de natuur en het fietsen. Dank voor je lieve complimentjes en de tips over de schilders. Van Jan Mankes’ werk ben ik fan, het werk van Michael Borremans en Henk Helmantel ken ik niet zo goed, hoogste tijd om mij in te verdiepen. Ik kan ochtend vroeg buiten even schilderen, maar het huisje staat de hele dag in de zon, aan alle kanten en over het dak heen, gaat moeilijk met acryl (olie in opslag), maar portretjes kunnen altijd, inlijsten ook, het creëren gaat wel door, alleen wat minder en lezen heel veel! Je vriendin bedoelt pastelkrijt denk ik, lees het graag als het anders is, ben ‘in’ voor nieuwe dingen 😊 lieve groetjes ❣
Klinkt 😉
😎
Het ontbreken van inspiratie geeft ons wel een druk dagje om te lezen 😉 . Als afsluiter een prachtige foto! Dat is nu juist waarom ik je stukjes graag lees. Het meekijken in jouw leven waardoor je meeleeft met het huis, je prachtige schilderwerken en ook je gebrek aan wat dan ook.
Marnel, dank voor je compliment, je had het voor mij niet mooier uit kunnen drukken. Dat je geniet van mijn stukjes over het hele ‘gewone’ dagelijkse leven in deze tijd van isolatie. Zoals je het verwoordt is juist voor mij weer nieuwe inspiratie 😊
Hoi Ellie, het leven hier is ook echt nog niet zo als vóór Corona. Wil ik dat eigenlijk wel, het leven van voor deze tijd? Naar yoga met een boodschappenbriefje zodat ik die erna kon doen? Afspraken voor ‘s morgens en in de middag? Dit geeft rust. Maar ik ben wel even mijn inspiratie een beetje kwijt. Dat gebeurde eerst ook, dat komt ook wel weer goed.
Minder mensen zien, dat zeker. Maar tijd voor mijn aquarelleercursus, tijd om Zweeds te leren, online, een nieuw kantklos project te zoeken, te lezen. Veel te lezen. Met deze temperaturen schieten de viool en de tuin erbij in.
Ik maak me niet druk, overal is een tijd voor en alles verandert. Go with the flow dear, al stroomt die nu langzamer. En jouw verhalen, altijd heerlijk om te lezen. Liefs!
Mariëlle, wat leuk dat je de positieve dingen van deze onzekere tijden noemt. Dat je meer tijd hebt voor leuke cursussen en meer leest. Jij je afvraagt of je wel terug wilt naar de hectiek van vóór Corona, zouden meer mensen zich kunnen afvragen in plaats van ‘boos’ zijn omdat dingen niet kunnen of mogen.
Een druk leven heb ik nooit gehad, bij mij zal er niet zo heel veel veranderen ná Corona. Natuurlijk wel iets. Weer eens familie of vrienden zien, een keer ergens lunchen of naar de film en de boekwinkel. Dat is de voeding die ik mis, maar verder houd ik enorm van rust, ben ik geen ‘uitgaander’, dat is altijd al geweest. Het stroomt dan wat minder, door alle mooie en lieve reacties op deze blog hier en elders voel ik de kracht om door te gaan met de dingen die er nu zijn en dat dat ook goed is. Voor mij heerlijk om te lezen dat je de blog graag leest, dank je wel 😊 lieve groetjes.
Dag Ellie laat ik beginnen te zeggen je ziet er stralend uit.
Het genieten in de tuin van de merel die baadt. de vogels die zingen.
Bloemen en planten die bloeien en geuren. Zou er haast een gedicht over willen maken.
Dit maakt alles zo blij.
De alternatieve expositie in september. De voorbereidingen, ben erg benieuwd,
De fietstochten in jouw omgeving lijkt mij heerlijk. Allemaal bezigheden die ontspannen. Zo blijven wij ondanks de corona perikelen alert ondanks wat ons allemaal voorgeschoteld wordt.
Heb steeds meer en meer mijn bedenkingen over alles.
De tijd zal het verklaren.
Liefs en succes Ellie.
Trudy, dank voor je mooie compliment over de foto. Wat mooi ook dat je blij wordt en geïnspireerd raakt over de ‘gewone’ dingetjes die ik beschrijf. Wat houd je tegen? Schrijf dat gedicht, ik kijk ernaar uit!
Ook al is het een onrustige tijd door het virus dat rondwaart, ik probeer natuurlijk toch creërend bezig te blijven, zowel hier op mijn blog en met kwast en doek of werken op papier. Lieve groetjes en wens jou ook veel succes met schrijven 😊
Leuk, zo’n stukje waarin het je ontbreekt aan inspiratie en er vervolgens toch voor ons een heel verhaal is om te lezen.
Mijn leven zoals het was voor Corona is nog niet terug. Ik merk ook dat ik door de tegenstrijdige berichtgeving druk word in mijn hoofd. Dan wrikt het in mijn gevoel.
Wel gaan wij weer meer op pad. Gewoon naar mijn werk is aldoor gebleven. Maar ook naar mijn ouders gaan wij weer. Ze hebben bij ons een paar dagen gelogeerd, wat geen succes meer bleek te zijn. Daar worden ze te oud voor en mijn moeder is te bang door Corona. Ze gaan ook allebei wat kwakkelen, zodat ik er vaker heen ga. Nee, dat wordt ook niet meer hetzelfde als voor de Corona.
Mijn schrijfinspiratie haal ik uit wat ik meemaak of uit mijn verschrikkelijke drukke brein op dit moment. Ik ben weer aan een nieuw olieverfschilderij begonnen en tussendoor aquarelleer of teken ik. Die inspiratie is er aldoor wel, alleen door de warmte blijft het vaak steken bij de inspiratie.
Verder merk ik vaker gedachten bij mezelf als: “Waar doe ik dit eigenlijk voor?” Gelukkig kan ik die gedachte wel weer ombuigen, want ik word gewoon blij van deze dingen. Ik speel zelfs piano met deze vreselijke warmte en in het stukken uit mijn hoofd leren spelen heb ik weer een nieuwe uitdaging gevonden. En ach, soms vind ik dat ik gewoon niet zo moet zeuren. Zeker niet als ik me vergelijk met de bewoners van het verpleeghuis.
Wilma, ik begrijp uit je reactie dat het leven zeker niet meer hetzelfde wordt. Zeker niet wat betreft je ouders. Er zal misschien meer behoefte aan contact zijn en jij zult er meer heengaan, meer zorgen om hen. Fijn dat je wel door kunt gaan met piano spelen, tekenen, schilderen en je werk is er natuurlijk. Ik denk bezigheden genoeg die inspirerend zijn en je goed laten voelen. En je niet afvragen waarvoor je alles doet, je weet het al, je wordt er namelijk blij van. Dat is met allerlei vormen van creëren, dat merk ik ook. Het goede gevoel, de blijdschap, de glimlach op mijn gezicht hoor ik van Man, redenen genoeg om door te gaan al is het ook op een lager pitje omdat ik ‘voeding’ miste, maar die heb ik door alle reacties weer ruimschoots gekregen.
Alsof we mee mogen kijken in je gedachtenwereld ~ je opmerkzaamheid voor alles wat zich rondom afspeelt en tegelijk de aarzeling daar een stuk over te schrijven ~ je laat zien dat het gaat stromen als je eenmaal begint. Herkenbaar en leuk om te lezen.
Dan je vraag. Waar haal ik inspiratie uit: uit het materiaal dat ik in de loop der tijden verzameld heb. Dat is het fijne van assemblages en mozaïeken. Nu kom ik er aan toe en ben productiever dan voor de Corona.
Ik vind dit een interessante tijd, dat ik dit meemaak! Hoe een virus de wereld op zijn kop zet; ik zie het als trigger ons te bezinnen en te recetten. Hoe belangrijk is dat vliegreisje naar de andere kant van de wereld? Hoe bijzonder is je eigen tuin.
Ik verbaas me over een heleboel zaken. De dualiteit die sterker wordt, hoe het ego groeit bij de een en het hart bij de ander. Hoe extremisme zijn kans grijpt, zoals dat altijd gebeurt tijdens crises.
Ik ben blij en dankbaar dat ik van kleur en vorm houd en van de natuur. Net als jij.
Anne, zo fijn dat je herkenning vindt in mijn stukje. De aarzeling, het observeren en het uitwerken ervan op papier, voor mij ook zo herkenbaar bij jou! Het is mooi te lezen dat jij ook door deze ‘onwerkelijke tijd door een virus’, voelt om te bezinnen. Veel mensen doen het af omdat ze vinden dat hun leven zonder vliegvakanties of andere luxe bezigheden minder waardevol is. Ik begrijp dat nooit zo goed. Kennen of missen zij de rijkdom van het gewonere minder luxe maar ook goede leven, van het hergebruik, van het creëren, van het geluk dicht bij huis. Nou moet ik zeggen dat die dingen voor mij altijd al heel gewoon waren, er zijn ook altijd mensen geweest die mij toch wel wat saai vinden, maar ik heb niet zo’n behoefte aan altijd maar weer ‘dit of dat’. Dualiteit, ook iets wat juist ontstaat door steeds ‘meer’ willen denk ik, steeds minder gunnen aan een ander, ieder voor zich, steeds minder zien wat er al voor geluk in de nabijheid is. Ik ben blij en dankbaar voor wat er is, waar ik van houd, wat mij gelukkig maakt. Net als jij 😊
Wat een prachtige foto van jou, Ellie. Wat betreft de inspiratie, die is er soms wel en soms niet. Ik heb besloten daar geen punt meer van de maken en het te omarmen als het er is. Dan geniet ik er extra van! Graag gelezen weer en groetjes! xxx
Dank voor je compliment, Jannie! Wat heerlijk dat jij wel of geen inspiratie zo kunt laten golven. Ik vind het wel eens frustrerend iets te willen doen en het niet lukt. Maar ‘het laten gaan’ geeft juist lucht en dan komt het vanzelf, weet het ook wel eigen ervaring ☺
Het zijn bijzondere tijden. Een ongekend toeslaand virus en een ongekende hittegolf. Rustig en kalm zien te blijven, is het motto. Maar ook dan waait het schrijfonderwerp vanzelf mijn verhitte bolletje wel in.
‘Maar ook dan waait het schrijfonderwerp vanzelf mijn verhitte bolletje wel in.’ Wat een geweldige afsluiter van je reactie, Mies. Hier haal ik absoluut inspiratie uit, vooral de les dat ik mij niet druk moet maken, het komt gewoon vanzelf en vaak is dat ook zo. Wat betreft de tijd waarin we leven, die is onzeker. Rustig en kalm blijven en ons aan regels houden zodat het voor iedereen weer aangenaam leven wordt, dat is wat ons te doen staat.