Afgelopen week wilde ik zoveel in het atelier doen, maar soms loopt het anders. Zoveel ideeën die op het doek geschilderd willen worden en ik heb ook veel zin in het schetsen van portretjes. Met gewassen inkt, met houtskool, met potlood, met acryl en water of met pastel. Er is niet veel van terechtgekomen.
Had ik donderdag in plaats van een persoonlijk consult bij de longverpleegkundige een telefonische afspraak, werd ik naar aanleiding daarvan vrijdagochtend vroeg al gebeld. Of ik even later bij de huisarts wilde komen. Oei.
Mijn zomergewaad voor thuis snel verruild voor een wat nettere jurk, tas mee, hup in de auto en op weg. De assistente heeft mij aan de telefoon goed voorbereid. Mondkap voor, handschoenen aan, een minuut voor tijd naar binnen komen, niet eerder en niet in de wachtkamer gaan zitten, niets aanraken en regelrecht doorlopen naar de spreekkamer. De deur staat open, de dokter wacht u op. In beschermende jas en ook met mondkap voor en handschoenen aan word ik bevraagd en onderzocht.
Ik moet veel hoesten, nog meer dan voorheen. Heb ik Corona en geen heftige griep gehad? In februari ben ik erg ziek geweest en achteraf werd pas bekend dat het virus toen (stiekem) al in het land was. Of is de copd zo verslechterd? Vandaag ga ik voor een antistoffentest. Ik ben Covid-19 verdacht, zo staat het in de aanvraag.
Natuurlijk ben ik heel benieuwd naar de uitslag. Als die positief is ben ik besmet geweest en heb antistoffen aangemaakt, maar ben ik toch nog steeds niet echt veilig tussen de mensen. Helaas behoor ik tot de risicogroep, wat een akelig woord vind ik dat. Of kwetsbare groep, nog erger. Het lijkt alsof ik in een hokje word geplaatst en daar houd ik niet zo van. Ook gezonde mensen kunnen met dit virus besmet raken en erg ziek worden of in het ergste geval zelfs doodgaan. Maar goed, hier wil ik niet langer over uitweiden.
Overigens, dat was mijn eerste uitstapje na ruim drie maanden. Op bezoek bij de huisarts en persoonlijk contact met iemand anders buiten Man om. Ik vond het zelfs spannend na zo’n lange tijd alleen maar thuis te zijn geweest. Afstand houden en nergens aankomen. Dat is in het eigen huis gemakkelijk, daar heb ik mij die regels nog niet eerder eigen hoeven maken. Nu moest ik goed opletten en nadenken.
En als we toch in de buurt van die winkel zijn wil ik meteen een nieuwe laptop bestellen. Man heeft dat trouwens gedaan. Ik heb in de auto gewacht. Al eerder hebben we uitgezocht wat ik wil en waar ik geen belang aan hecht. Dat bestellen gaat in sneltreinvaart. Helaas is de laptop niet op voorraad, maar gisteren heeft Man die toch al op kunnen halen. In het weekend ga ik ermee aan de slag. Eerst installeren wat nog gedaan moet worden en dan kan ik daar de komende paar jaar mee werken.
Deze blog typ ik nog op het ‘oudje’. Ook al was hij eerder aan vervanging toe, ik heb er zo lang mogelijk mee gedaan. Niet te gierig of te armlastig om een nieuwe te kunnen kopen, maar heb geen zin er een uit te zoeken en ‘het komt wel’, terwijl de monitor bij de minste beweging al regelmatig op ‘zwart’ is gegaan. Ik wil met andere dingen bezig zijn, met lezen, schrijven en schilderen en niet met zoiets technisch als HDD en SSD, RAM en harde schijf, intern geheugen en een videokaart ja of neen en wat allemaal nog meer. Wat een geluk heb ik trouwens gehad dat ik toch nog steeds alles uit de krochten van het ding terug heb kunnen halen. Zelfs vandaag nog terwijl ik deze tekst schrijf.
Ik ben dol op lezen maar als ik iets technisch of een gebruiksaanwijzing moet lezen kan ik mij niet concentreren. Vooral dat laatste doe ik nooit, ik begin gewoon. Ik ben eerlijker als ik zeg dat ik daar totaal geen zin in heb. Neem de tekst dus ook niet op en uiteindelijk zeg ik tegen Man: ‘Lees jij het eens.’ Ik wil altijd alles zelf doen en probeer ook zoveel mogelijk in alles bij en zelfstandig te blijven, echter dit soort dingen kunnen mijn aandacht niet vangen. In grote lijnen weet ik wat ik wil en in gewone taal in overleg met Man heb ik precies voor ogen wat, in dit geval een laptop, het moet worden.
Uitstapjes kan ik de komende tijd nog steeds niet doen. De huisarts heeft het mij zeer afgeraden en al eerder is hetzelfde gezegd door longarts en reumatoloog. Voorlopig ben ik nog steeds aan huis gebonden en tijdens het journaal of als de schemering valt fiets ik een rondje over het park. Rond dat tijdstip kom ik bijna nooit iemand tegen. Mensen zitten dan voor de televisie.
Gelukkig vermaak ik mij goed en kan lang zonder input van buitenaf. Ik heb nog plantjes in een pot gezet, gelezen, de laatste afleveringen van een serie op Netflix gekeken, geluierd, met Man samen gekookt en genoten van het mooie weer. En zo komt het dat ik weinig in het atelier ben bezig geweest. De dagen vliegen voorbij.
Toch zou ik soms wel eens even met iemand willen praten en elkaar aankijken in plaats van door de telefoon of via social media contact te houden. Misschien doe ik dan wat meer inspiratie op. Die is overal wordt altijd geroepen en dat klopt ook wel. Er is zoveel te zien in de natuur om je heen of als je kijkt en luistert naar het nieuws. Je ziet, leest of hoort altijd wel iets om over te schrijven, maar het lijkt toch of ik er de laatste weken wat meer moeite mee heb.
De blog van vorige week ‘Herinneringen aan mijn moeder’ is heel vaak gelezen. Heb er veel reacties op gekregen, niet alleen op de website en op Facebook, maar ook privé. De berichtjes hebben mij ontroerd en laten lachen vanwege de herkenning en ook omdat er vaak met zoveel humor over de herinneringen werd geschreven. Veel dank daarvoor.
Het is fijn te weten dat mijn stukjes gewaardeerd worden en het inspireert mij door te gaan met schrijven over dagelijkse en ook over persoonlijke dingen. Gewoon zoals jullie het tot nu toe van mij gewend zijn. Tot volgende week weer.
28 reacties. Plaats een nieuwe
Oh, Ellie, wat ellendig. Ik heb ook zo’n griep gehad met veel hoesten, maar die begon begin januari. En dat er niet veel uit je handen komt, herken ik ook. Het is gewoon een rare tijd.
Beterschap!
Selma, het is inderdaad een rare tijd. Ben erg benieuwd hoe die zich ontwikkelt, of er ook daadwerkelijk dingen in levensstijl veranderen, maar vooralsnog moeten we een beetje oppassen en onszelf en elkaar beschermen. Hoorde gisteravond trouwens dat het virus in januari al in ons land was.
Ha lieve Ellie, hier ook veel hoesten, maar dat is sinds januari nog niet anders geweest, toen had ik het RS-virus te pakken. Ja het is wat met die zwervende venijnige beestjes.
Ik ga duimen dat je het gehad hebt, dan mag en kan je misschien weer naar buiten, weliswaar voorzichtig maar toch. Ik vond twee maanden al lang. Heel veel liefs e straks is de rust weergekeerd om die andere leuke dingen weer te doen. Ja, portretjes op allerlei manieren. Super. Dag lieverd, hou je haaks <3
Berna, dat hoesten is toch een lastig iets. Bij mij ook dagelijkse kost, maar bij tijden wordt het plots veel erger, nu is dat ook het geval. En die beestjes, ze komen om de haverklap bij mij langs, maar dat is voor jou ook herkenbaar. Hopelijk vandaag de uitslag en wie weet mag en kan ik dan eens even iets doen. Het hoeft niets spectaculairs te zijn, maar voor een moment een andere omgeving zal mij zeker goeddoen. Later weer meer als de rust is weergekeerd. Ben wel blij dat ik het schilderen heb. Dag lieve Berna <3
Het lijkt me heel lastig als je, zoals jij, bij een risicogroep hoort en daardoor geen contact met anderen hebt buiten man. Zelf kan ik ook goed zonder, maar ik hoef niet zonder die contacten.
Wat ik goed herken is het niet lezen van een gebruiksaanwijzing. Ik snap die dingen gewoon vaak niet of wil het niet snappen. Het is alsof ik in een vreemde taal lees. Zaterdag ga ik de gebruiksaanwijzing van de naaimachine van mijn dochter lezen en kijken of ik het ding aan de praat krijg. Zij heeft de draad verkeerd door de naald gedaan en alles zit in de knoop. Mijn eigen naaimachine begrijp ik, weet blindelings wat ik met die draad moet. Ik hoop het voor haar op te kunnen lossen.
Je zegt het zo mooi Wilma ‘Zelf kan ik ook goed zonder, maar ik hoef niet zonder die contacten.’ Zo is het precies. Ik kan heel goed alleen zijn en heel lang zonder prikkels van buitenaf, maar af en toe ‘moet’ er iemand zijn om meet te praten, om je aan te te toetsen, om dingen van een andere kant te bekijken of gewoon door het kijken naar bv kunst weer inspiratie op te doen. Ik moet er zelfs voor waken dat ik mij niet helemaal opsluit, gelukkig is daar social media en Man die oplet 😉 Succes morgen met het herstel van de naaimachine en weet je, het gezonde verstand is vaak beter om iets op te lossen dan het lezen van een gebruiksaanwijzing, zo voel ik het. Naald en spoel eruit, draad doorknippen, naald weg, nieuwe naald en spoel er weer in? Misschien te simpel gedacht, maar ben wel benieuwd hoe je het oplost!
Wat leuk dat je benieuwd ben naar mijn oplossing. Mijn dochter bleek het deel waar de spoel in moet gewoon uit elkaar te hebben gehaald. Er waren dus wat losse onderdelen. Het duurde even voordat ik dat opgelost had, maar uiteindelijk lukte het. De spoel deed ik er op dezelfde manier in als bij mijn eigen naaimachine. Dat werkte dus niet, dan kwam de naald ergens tegenaan. Gelukkig keek mijn lief mee en die stelde voor om de spoel er andersom in te zetten omdat daar een opening zat waar de naald doorheen kon. Daarna deed de naaimachine het en heb ik een zoom in een lap stof genaaid. Een soort gordijn voor het bed van mijn kleinzoon.
Ik was er heel erg benieuwd naar, Wilma! Ontzettend knap van je en ik zie de foto van jou voor mij na gedane arbeid 😀 Zoals je het beschrijft zie ik het voor me, waarschijnlijk omdat ook ik jarenlang achter de naaimachine heb gezeten en de garderobe’s maakte voor andere Man, schoonzus en mezelf en zoveel andere dingen maakte, zoals machinale quilts en nóg meer. Nu staat mijn naaimachine werkloos in de opslag. Jouw dochter zal blij zijn geweest!
Het zijn wat de contacten betreft toch wel erg lastige tijden. Dat zal zeker niet meevallen. Gelukkig lijdt je schrijven er niet onder.
Wat een fijn compliment Mies, dankjewel. Inderdaad een lastige tijd, al was ik al niet zo’n ‘uitgaander’, ben liefst thuis. Aan de andere kant geniet ik ook van de rust die er nu veel meer is, Man die thuiswerkt en het niet ‘moeten’.
Ellie, we hopen voor je op n spoedig beter en gezonder zijn!!! Succes voor vandaag en hopelijk snel n cure voor n energieke toekomst!!!
De rest komt dan vanzelf.
Lieve groet
Marleen
Dank voor zoveel ‘oppep’, dat is altijd een goed medicijn. Ik vertrouw ook op vooruitgang. Lieve groetjes 🙂
Ik hoop dat de uitslagen van de diverse testen goed mogen zijn Ellie. Ik wens je veel gezondheid toe en een hoop geduld, zodat je straks weer je hart kunt ophalen als je eropuit mag. Geniet voorlopig van jullie mooie plekje bij het water en je creativiteit en kunstuitspattingen. Fijn dat je er toch heel positief onder blijft, dat is niet iedereen gegeven. 🙂 Liefs!
Jannie, altijd zijn daar de betere tijden, deuren die weer opengaan, dat zal nu ook zo zijn. Maar ik prijs mij toch gelukkig dat ik heel goed zonder prikkel van buitenaf kan en ook ben ik heel blij met al mijn kwasten doeken en verf 😉 gelukkig heb ik het schilderen.
Ik vind het knap dat je elke week weer inspiratie en energie vindt om je blog te schrijven, trouw aan jezelf, trouw aan ons. Niets weerhoudt jou, je bent echt een topvrouw en ik heb weer genoten van je wekelijkse bezinning op je/het leven dat zoveel herkenning wakker roept. Chapeau.
Anne, de inspiratie is er altijd weer en komt als ik ‘het’ gewoon maar over mij heen laat komen, denk dat het voor jou herkenbaar is. Iets waar je graag mee bezig bent blijft, het zit in je en zoals Athy zegt, dat raak je nooit meer kwijt. Vind het fijn te lezen dat je ook deze keer weer herkenning vindt in mijn stukje. Dank ook voor je complimentjes >3
Wat een onrust – zo’n telefoontje van de huisarts. Hoop dat de uitslag je mee valt.
Je beschrijft het geweldig – alsof ik er bij ben.
Ben benieuwd hoe het dit weekend gaat met het installeren van de nieuwe laptop. Mij is de laatste keer erg meegevallen. De moderne systemen installeren zich zelf. En dat is maar goed ook, want ik heb een bloedhekel aan handleidingen.
Sterkte!
Margo, van het telefoontje schrok ik niet zo zeer, het gaf meer spanning mij na ruim 3 maanden weer onder de mensen te begeven en de regels van afstand houden eigen te maken. Onrust was er natuurlijk ook wel een beetje, met een minder goede gezondheid gebeurt er wel eens iets en ook is het dan altijd afwachten wat er gaat komen of hoe erg het is. Dank voor je geweldige compliment, ben daar heel blij mee <3
Ik typ nu op de nieuwe laptop, het gebruiksklaar maken is niet zo moeilijk geweest, het kost alleen wat tijd. Alles wat ik erop wil hebben staat erop, alles overgeheveld aan foto's, docu's enz. maar ook dat is gemakkelijk via de Icloud, het enige dat ik het lettertype van het e-mailaccount nog niet groter heb kunnen maken, per e-mail kan dat, maar niet permanent, nog niet tenminste...daar moet ik mij nog eens heel 'kwaad' aan maken.
Hoi Ellie, wat een verhaal! En wat goed geschreven weer, alsof we samen naar de huisarts geweest zijn. Heb je trouwens de uitslag al? Ik hoop dat het goed nieuws is.
Die foto van je, die achtergrond met dat gras, dat is prachtige inspiratie! Eend weglaten, super!
Van jou ook al zo’n mooi compliment over beeldend schrijven, altijd fijn om van lezers een compliment terug te krijgen. Hopelijk komt vandaag de uitslag, niet dat er dan heel veel verandert, maar het zorgt misschien voor wat duidelijkheid. Vind het zelf ook een mooie foto om te gebruiken als inspiratie, er is hier zoveel te zien!
Is altijd een spannende tijd ik hoop dat alles goed komt heb vertrouwen alles komt goed geniet straks als je weer naar buiten kunt
Agnes, je kent mij wel een beetje, ik zal niet snel opgeven. Gelukkig kan ik heel goed thuis zijn, maar fijn ook dat je mij zo steunt met je woorden, altijd een goede ‘opsteker’!
Ja Ellie het is een heel spannende tijd voor
een ieder van ons. Hoop dat je snel de uitslag krijgt.
De beelden en verwarring geven veel onrust. Soms naar mijn gevoel wordt teveel angst hierdoor veroorzaakt. Ik wacht het maar af. Denk dat dit nog heel veel verandering brengt de komende tijd. Ik realiseer me dit ten volste.mAr hoop doet leven. Liefs van Trudy 🍀🌹🍀
Trudy, ik hoop dat het naast een spannende tijd ook voor veel mensen een tijd van bezinning en tot rust komen is. We kunnen alleen maar afwachten hoe het zich allemaal ontwikkelt en er verder een zo goed mogelijke tijd van maken met elkaar en voor elkaar. Hoopvol blijven is wel belangrijk. Lieve groetjes.
Oh wat spannend Ellie, en een dokter in een astronautenpak stelt ook niet gerust. Ik hoop dat je snel de uitslag krijgt en opknapt. Ik kijk uit naar een nieuw blog vanuit je nieuwe laptop. En hoop natuurlijk dat daar een positief verhaal uit je handen stroomt. Want schrijven kan je. Een dikke digitale knuffel 🌹
Ondanks dat het een beetje onrust gaf was het wel fijn over het een en ander te praten. Het relativeert ook en maakt hoopvol. De uitslag waarschijnlijk vandaag. De reacties nu al vanaf de nieuwe laptop, een opwarmertje voor weer een nieuwe blog volgende week 😉 Wat lief dat je zo’n mooi compliment geeft, dankjewel! Lieve groetjes en ook veel succes met schrijven <3
Hi Ellie, met aandacht je verhaal gelezen. Heb je regelmatig aan de telefoon gesproken en ik moet bekennen dat de gedachte aan corona regelmatig bij mij boven kwam.
Ik hou niet van bangmakerij dus heb ik het voor mij gehouden. Als het dat is geweest kun je niet zeggen dat je het licht hebt gehad dus enige bescherming zal je dan nu geboden zijn. Wat niet weg neemt dat je voorzichtig moet blijven. Maar het is nog afwachten geblazen.
Wat heb je je in dit stuk ook weer goed verwoord, je bent naast een schilderes ook een schrijfster. Zo helder, zo duidelijk en zo veelzijdig. Ik lees je met zoveel plezier.
Heb het goed lieve El en zorg dat je weer aansterkt en succes met je nieuwe labtop, daar moet ik echt niet aan denken. Gelukkig heb jij Man die veel verwarring in deze kan ontwarren. Doe hem de groeten alsjeblieft. En jij een dikke knuffel, op afstand mag dat, gelukkig.
Athy, toen ik zo ontzettend ziek in bed lag had nog niemand het woord Corona gehoord of gelezen, achteraf blijkt dat het toch al in het land was. Of ik besmet ben geweest hoop ik vandaag te horen, dan nog mag ik geen contacten, maar is misschien wel duidelijk waarom ik mij nu vaak nog zo belabberd voel. Of de copd heeft een opdonder gehad en daar ben ik natuurlijk helemaal niet blij mee. Ik wacht het af, gelukkig kwast en doek bij de hand, al vanaf 19 februari in lockdown, al kost het mij nog niet heel veel moeite, het is toch best al een lange tijd. Zoals ik schreef wil ik weer eens met iemand face to face praten, op ‘uitgaansgebied’ heb ik zeker nog geen plannen. De nieuwe laptop is al in gebruik, maar daar hoeft Man eigenlijk niet aan te pas te komen, wat dat betreft ben ik gelukkig redelijk zelfstandig 😀 liefs ❤️