‘Plagen’, ‘Het virus’, ‘In de ban van’, ‘Verstild’, ‘Deze dagen’ en zo heb ik wel meer ideeën. Ik ga eerst maar eens schrijven, de titel komt dan later wel, of niet. Is nu nog niet zo belangrijk. Ik laat mijn gedachten gaan en vertel gewoon wat er in mij opkomt. Vandaag dus min of meer non-stop schrijven. Misschien niet volgens de regels, maar er zijn nu andere regels waar we ons aan dienen te houden.
Er is zoveel gaande in de wereld en in ons leven dichtbij. In mijn hoofd is het een wirwar van gedachten die komen en gaan. Onrust en bij velen misschien ook wel angst, verdriet, pijn en ongeloof. Soms is het ook niet te bevatten wat er gebeurt. Af en toe hoop ik dat het een droom is hoewel ik natuurlijk weet dat het allesbehalve een droom is.
Ik lees dat er altijd nog mensen zijn die er nog steeds niet de noodzaak van inzien dat het virus met harde middelen aangepakt moet worden. Dat het zo’n vaart niet zal lopen. Die niet inzien dat we daar met z’n allen voor moeten zorgen. Hopelijk zetten we er wel gezamenlijk de schouders onder om zo goed mogelijk door deze situatie heen te komen. Gaan we allemaal voor het grote geheel, niet voor het individu. Er zijn veel mensen die nu met man en macht werken om het leven weer tot normaal terug te brengen, laten we hen steunen. Zal het leven ooit weer net zo worden als voordat dit virus ons is komen plagen?
Eigenlijk wil ik het helemaal niet hebben over het coronavirus dat ons in de ban houdt. We worden door deskundigen ingelicht, wetenschappers en artsen, er wordt veel over geschreven en gezegd. Wat kan ik dan nog toevoegen?
Ik kan hooguit mijn gedachten ventileren en hoe ik ermee omga. Van kinds af aan heb ik nooit of nauwelijks televisie gekeken, maar nu betrap ik mij er op dat ik de afstandsbediening bij de hand heb. Dat ik om de haverklap het journaal of enige andere uitzending bekijk die ons op de hoogte houdt. Ook via internet het nieuws opzuig en regelmatig met Man praat over ongerustheid, angst, wat kan er gedaan worden, wat kunnen wij doen, pakken wij het goed aan? We hebben het over de dierbaren waar we nu niet zomaar heen kunnen gaan. Gaat het goed met hen? Gelukkig is er telefoon, kunnen we bellen of een bericht sturen en wordt ook de post nog bezorgd.
Man werkt al sinds vorige week dinsdag thuis, verplicht. Niet omdat hij zich niet lekker voelt, maar het werd van hogerhand in het bedrijf waarvoor hij werkt zo geregeld. In de woonkamer is het kantoor gehuisvest. Vergaderingen en overleg gaan ook gewoon door. Gelukkig kan dat tegenwoordig ‘door de lucht’, valt niet alles in zo’n groot bedrijf stil. De economie krijgt toch al een grote opdonder.
Verder ben ik zoveel mogelijk binnenshuis. Op mijzelf zijn kost mij weinig moeite. Dat is voor mij eigenlijk altijd heel gewoon geweest. Zoals jullie al eens eerder hier hebben kunnen lezen trek ik mij graag terug van de buitenwereld. Heb dan geen behoefte aan iets of contact met iemand en vooral niet aan nog meer prikkels. Mijn hoofd zit dan vol en ik heb tijd nodig opgedane indrukken te verwerken. Dat kan met schilderen, lezen en schrijven, alles wat ik normaal ook doe maar dan zonder ‘de wereld’ erbij. Daarna kan ik er weer voor een poosje tegen.
Hoe breng ik de dagen nu door? Verschilt het zoveel van voor ‘het virus’? Zeker niet. Ik lees weer meer. Daar was om wat voor reden dan ook de klad in gekomen, maar nu heb ik het weer opgepakt. Er ligt een mooi stapeltje boeken klaar.
En collega bloggers lees ik ook, maar dat doe ik eigenlijk altijd al. Ik volg er een aantal. Het zijn er teveel om hier op te noemen en hopelijk voelt niemand zich gepasseerd als ik niet iedereen bij naam en toenaam noem. Een volgende keer weer andere namen. Ik lees Mies Huibers altijd, ook Schrijfhart en Michiel Geurtse maar zoals gezegd heb ik nog meer favorieten.
Ik fiets, maar leg geen contact met mensen en nu Man thuis is, gaan we in zijn lunchpauze even naar buiten. Vind het echt een cadeautje dat hij erbij is. Niet alleen, maar samen genieten van de natuur en alles wat we onderweg zien en de moeite waard vinden.
Schrijven gaat nu natuurlijk ook gewoon door, op donderdag ontmoet ik mijn lezers graag.
Na de griep was het er nog niet van gekomen, maar het schilderen heb ik deze week eindelijk ook weer opgepakt. Gelukkig is er weer meer energie om in het atelier bezig te zijn. Een paar doeken heb ik al voorbewerkt, ideeën op papier geschetst en een tweeluik afgewerkt. Dat heb ik al op social media gepost en voor wie geen account op Facebook of Instagram heeft kan het tweeluik én meer ook hier bekijken.
Genieten jullie ook al zo van de zon nu die zich wat vaker laat zien? De vogels die je weer de hele dag hoort fluiten? Ik in elk geval wel. Zie het als een lichtpuntje in deze bizarre toestand in ons leven. De bolletjes bloeien in de potten, de narcisjes, de blauwe druifjes, de witte zijn wat langzamer, de amaryllis in knop gaat open en de hyacint ook.
Moeilijk vind ik het af en toe wel, niet de regels die we na moeten leven, vooral de onzekerheid wat er nog op ons afkomt en af en toe ben ik ook wat emotioneler. Hoe is dat voor jullie? Ziet het dagelijkse leven er nu anders uit? Hoe gaan jullie met de situatie om?
30 reacties. Plaats een nieuwe
Het lijkt erop of de raderen tot stil stand komen. En juist dan gloort er hoop. Burenhulp, afhaalrestauranteten en natuurlijk het voorjaar! Dat dendert gewoon door!
Ik vind het lastig om me te concentreren en gewoon te werken, het liefst ben ik nu in de tuin en de kas. Zaadjes ontkiemen, bollen komen boven de grond. Wat er ook gebeurd, het voorjaar laat zich niet stoppen en de zon geeft ons nieuwe energie om deze bevremende tijd door te komen.
Sterkte.
Margo, dat concentreren is bij mij nu ook minder, merk dat er wat meer onrust in mij zit. Toch geniet ik er vooral van dat het voorjaar zich heeft laten zien met andere kleuren in de natuur en de vogeltjes weer kwetteren, dat is iets om ons aan te laven. En natuurlijk gaat het schilderen en schrijven ook gewoon door. Blijf gezond!
Het virus bepaalt je dag! Je wilt weten, hoe verder, wat moeten we doen, wat mag nog wel! Een onzekere toekomst die lang gaat duren. Nu alle exposities de komende tijd niet doorgaan hebben we zeeën van tijd om door te werken aan nieuw werk! Heerlijk. Er ontstaan weer mooie dingen! En een werkende man thuis. Gezellig aan de eettafel waar de wijnfles staat te wachten tot het mag! Fijne tijd samen en blijf gezond xxx!!!
Het is vooral onzeker, dat gevoel heb ik ook. Soms is er bij mij wat meer onrust, maar er zijn ook positieve dingen zoals meer tijd om te creëren, gelukkig heb ik genoeg voorraad aan verf in huis 😉 heerlijk is het dat er weer nieuwe dingen ontstaan! En het voorjaar heeft zich heeft laten zien, dat is een groot lichtpuntje. Blijf goed gezond xxx
Fijn dat je meer energie hebt, Ellie, fietst en geniet van de ontluikende natuur en vooral ook dat je weer aan het schilderen en lezen bent. Mooie foto’s ook.
Ik sta nog vrij laconiek tegenover het virus; als het me te pakken neemt en ik doodga, is het mijn tijd, wat ik jammer vind want ik vind leven heerlijk, met alle uitdagingen en vragen die daarbij horen.
De ontstane saamhorigheid en creativiteit ontroert me. Het gezamenlijk zoeken naar de oplossing van de gezamenlijke vijand biedt kansen die ik eerder niet zag. Het wordt stiller en schoner, de natuur veert op en als het ons gegeven is wij ook.
Deze situatie in de wereld brengt onrust, maar ook mooie dingen teweeg. Bovendien dendert het voorjaar ook gewoon ‘binnen’ en zolang we kunnen genieten van de saamhorigheid, meer rust in ons leven met de beperkingen, het voorjaar, de fluitende vogels en de bloemen, zullen we kunnen doorgaan naar weer beter!
Vergat dit erbij te zeggen, ‘maar bovenaan staat natuurlijk dat we gezond blijven!’
Tegenstrijdigheid ervaar ik: angst, onzekerheid, meeleven, zorg voor wie direct getroffen wordt door alle beperkende maatregelen, besef van het ongewone, hoe bijzonder het is om dit mee te maken. Maar tegelijk gloort de lente onverstoorbaar, is het heerlijk om net als anders buiten te zijn en te wandelen, met aandacht in en om het huis te zijn, ook dat hoorde toch al in mijn leven. Dat de Terschellingretraite niet door gaat, de Mattheus-ervaring, yoga en sportschool gesloten zijn, ach het is te overkomen. Wat overheerst is de verwondering en het besef van kwetsbaarheid, we denken de regie te hebben over ons leven. Dat hebben we nauwelijks, we kunnen alleen zo goed mogelijk om gaan met wat de buitenwereld ons aanbiedt.
Een mooie reactie waarbij jouw beleving en gevoel duidelijk voelbaar zijn, Cora. Het is een heftige tijd waar we met z’n allen doorheen gaan, moeten zelfs want er is geen andere keuze. Ik denk dat ieder voor zich toch probeert er voor nu het beste uit te halen. Blijf gezond!
Het gesprek van de dag ook in Portugal. Een ongekende nieuwe realiteit. Ontvolkte straten onder een blauwe hemel. Verlaten terrasjes, gesloten pastelarias. Winkels potdicht. Wachtrijen voor de supermarkt. Voorjaar in de Algarve. Veranderd in een wondere wereld van het surrealisme.
Overal waar het virus zich heeft laten zien, zal het dagelijks leven er anders uitzien. Het is aan ons er toch met de gegeven mogelijkheden zo goed als kan mee om te gaan, een beetje naar elkaar om te kijken en er het beste van hopen. Blij gezond, Robert!
In deze tijd vind ik het ook geruststellend dat man hier ook thuis is. Zelf ”werk” ik eigenlijk al tijden thuis voor de stichting en ben momenteel vele uren per dag bezig met chronisch zieken die met enorme angst leven, die ziek zijn. die zonder boodschappen zitten, alles wat we nu horen. Boze zieken die hun zo nodige injectie niet kunnen ophalen bij hun huisarts bv. Dit alles probeer ik nu te regelen met regelmatig een rustpauze. Ook gaat het bij mij, net als bij jou, alle kanten op qua gevoel, wat komt er nog. Laten we hopen dat het niet voor en na Corona wordt…..
Marnel, wat doe jij prachtig werk met de ‘stichting onzichtbaar ziek’, zelfs nu jij waarschijnlijk ook een steuntje in de rug kunt gebruiken en jouw gevoel ook alle kanten op gaat. Gelukkig is Peter ook thuis, een geruststelling net zoals dat voor mij is dat Man thuis is. Gezelliger is het, maar ook een rots. Blijf gezond xx
Mijn leven werd toch al anders, ook zonder dat virus. Verhuisd naar een dorp, op mijn werk draai ik sinds begin deze maand op eigen verzoek alleen maar avonddiensten. Gewoon omdat deze fysiek minder belastend zijn. Dat betekent dat we op die dagen tussen de middag warm eten. Voorheen nam ik een maaltijd mee die we in de loop van de week extra hadden gekookt. Nu zou dat te vaak moeten.
En dan nu het coronavirus. Mijn werk gaat gewoon door. Het verzoek is om alleen met klachten + koorts niet te komen. Verder zo lang mogelijk doorwerken. In het verpleeghuis is het rustiger, geen bezoek, geen vrijwilligers, geen activiteiten. Hierdoor wel wat meer onrust en geprikkeldheid bij de bewoners op de afdelingen.
Geen bezoek om ons nieuwe huis te bekijken. Niet naar mijn ouders, maar wel iedere dag bellen met ze. Verder kijk ik naar het journaal en vermijd ik talkshows en 1 x per dag raadpleeg ik de site van de RIVM.
Wilma, voor jou is het leven buiten het heersende virus om, zeker veranderd. Ander huis, ander dorp, ander ritme met andere werktijden, maar voor zover ik jou ‘ken’ lukt het je zeker er het beste van te maken. Dat we de dierbaren niet kunnen bezoeken is voor iedereen verdrietig, maar ik vind het voor bewoners van wat voor tehuis dan ook extra erg. Gelukkig kan er gebeld worden, FaceTime is nu ook een geweldig medium en natuurlijk is er de post die nog altijd wordt bezorgd. Ik probeer zelf ook iets minder vaak te luisteren en te kijken naar alles wat er geboden wordt aan nieuws, probeer bewust leuke dingen te blijven doen, lezen, schrijven, schilderen.
Lieve Ellie,
Merkte vanmorgen dat ik je mail niet kon openen, maar dacht ik wacht nog even. En ja nu is het weer gelukt. Heb met belangstelling jouw schrijven gelezen.
Ik denk ken de geschiedenis uit het verleden. Dit is een andere “oorlog”zoals het vroeger was.
Nu heerst een ander gebeuren. Is het een test op de wereldbevolking het geheel in een panische angst te brengen. Om alles te kunnen overheersen en in een greep te houden. Statische gegevens zijn zo summier en niet te controleren. Wij worden mondjesmaat geïnformeerd. Verder wil ik alles afwachten de komende weken. Ben erg benieuwd naar hetgeen gaat komen. Angst een slechte raadgever.
lieve groet van Trudy
Trudy, we kunnen in deze omstandigheden niet anders dan een beetje goed voor onszelf en als het kan de medemens te zorgen. De mooie dingen in de natuur blijven zien, muziek maken of luisteren, lezen, schilderen, alles waar we een beetje rust door krijgen is goed om deze situatie door te komen. Blijf gezond!
Sorry Ellie een foutje statistische gegevens moet het zijn.
😊🌷
Hoi Ellie, ja het voelt raar he? Ook ik ben graag alleen, omdat ik dat van huis uit ook gewend ben als enigst kind. Ik kon me goed vermaken met kleine dingen en in een kleine ruimte. Maar ik ben ook net als jij een sociaal mens, heb af en toe graag eens contact met de buitenwereld. Gelukkig kunnen we dat tegenwoordig via sociale media en daar maak ik dan ook graag gebruik van. Zo dus ook nu jouw blog gelezen. Belangrijkste is nu dat we gezond blijven en dat wens ik jou en man dus ook van harte toe. Liefs!
Jannie, gezondheid is zeker het allerbelangrijkste. Hopelijk blijven wij en iedereen toch genieten van wat ons geboden wordt door bijvoorbeeld de natuur, die helpt daar zeker bij. En ook de fijne dingen blijven doen waar we blij van worden. En social media, een manier om contact met de dierbaren te hebben, heel belangrijk! Lieve groetjes xx
Blij dat je weer de energie hebt om je atelier in te gaan, goed voor je ziel. Ik denk dat het rijkdom is om in deze tijd gemakkelijk thuis te kunnen zijn en je te amuseren met je interesses. En dat betekent niet dat je je sluit voor het drama om je heen. Wat goed dat Wilko ook thuis is, maakt hij toch misschien minder uren door niet te hoeven reizen. Heb het goed komende tijd, zorg voor elkaar.
Wat kun je die kwast en dat doek missen, Athy. Zo ziek als ik was moest ik toch af en toe even kijken, volgens mij was dat een goed medicijn. Maar zonder gekheid, ik ben blij dat de energie weer terugkomt. Voor jou zal dat ook zeker een geschenk zijn na de afgelopen periode. Ik zie het als een groot geluk dat ik heel goed lang alleen thuis kan zijn, al is het nu op het park iets minder. Voor Wilko ook fijn om thuis te werken, geen risico te lopen met veel collega’s in een kantoortuin en niet reizen is een fijne bijkomstigheid. Blijf gezond xx
Weet je Ellie, het zijn vreemde tijden, alles is stiller, alleniger. Er is angst maar er gebeuren ook mooie dingen. Saamhorigheid groeit, de natuur komt bij. Alles wat niet door kan gaan, prima. Geeft ook rust. Mensen lezen meer, er worden spelletjes gedaan, er is meer tijd voor hobby ‘s. Ik hoop dat we deze wat soberdere, socialere levenswijze gaan waarderen, dat we gaan merken dat er positieve kanten aan zijn en dat we die vast gaan houden. Dat wens straks niet massaal in een inhaalslag storten. Dat we niet terugvallen in egocentriciteit.
Verder ben ik nu bijna beter, het coronavirus had me tuk, en dat is heel fijn, maar anderszijds voelt het zo raar om de angst voor besmetting niet meer te voelen, ik voel me bijna een buitenstaander. Vreemd. Maar ik kan wel onbekommerder van de lente genieten.
De tijd zal ons leren hoe het verder gaat.
Mariëlle, ik had niet begrepen dat je besmet was met het C-virus, dacht dat je griep had omdat ook die erg heerst, maar natuurlijk heel vervelend en ook misschien beangstigend hoe het zich zal ontwikkelen. Gelukkig knap je weer op, dat haal ik uit je reactie en ik heb gezien dat je ook weer hebt geschilderd, echt leuk! De rust die we nu hebben, weliswaar opgelegd, bevalt mij wel. Dat wil niet zeggen dat ik geen contacten nodig heb, zeker wel, het is fijn prikkels op te doen, je te kunnen toetsen aan een ander en inspiratie op te doen. Blijf vanaf nu gezond!
Mooie blog en zo goed beschreven wat je denkt en wat je voelt in deze vreemde tijd.
Ja het is allemaal vreemd en onzeker. Dat is het.
Zo zie je maar weer dat de mens maar een nietig en klein persoon is op onze mooie aardbol. Hopelijk beseffen we nu eens goed dat het individu niet voorop staat maar dat we het met zijn allen moeten doen. De zwakste schakel bepaalt de sterkte van de ketting. En angst en naïviteit zijn zwakke schakels.
Dat heb je mooi verwoord, kan er alleen maar achterstaan. Vooral het met z’n allen doen is nu van het allergrootste belang! 😊
Het virus brengt ook goede dingen zoals thuiswerken terwijl je werkgever zei dat dit onmogelijk was, tijd voor elkaar & je relatie en nog zoveel meer.
Ik kan alleen maar zeggen: Goede favorieten! 😉 🙂
(Dankjewel voor het compliment X)
Ha Michiel, leuk dat je er bent. Vind mijn favorieten ook echt favoriet 🤗