Afgelopen weekend zijn we eindelijk weer eens aan zee geweest. In Bergen hebben we gelogeerd en gegeten en de zee gezien in Egmond aan Zee. Het plan is er wel vaker, maar er zijn ook altijd afspraken of andere bezigheden die met een werkende Man alleen in het weekend kunnen. Dat wil ik toch eens anders gaan doen, behalve de huizenjacht, die krijgt natuurlijk boven alles voorrang.
Man heeft mij verrast en het is heerlijk even weg van het park te zijn, daar had ik behoefte aan. Sowieso is een nachtje in een hotel al goed om op te laden en een vakantiegevoel te hebben. Wil zo wel weer gaan, maar daar moet ik nog even op wachten. Voor komende tijd staan er al andere leuke afspraken en bezigheden in de agenda.
Een uitzondering dat Man nog op korte termijn in ons lievelingshotel in Bergen een kamer heeft kunnen boeken. Het is de laatste nacht in de bekende en gezellige situatie, de volgende dag gaat de verbouwing beginnen en is hotel Blooming in de duinen tot ergens in maart gesloten. We hebben kamer 1111 en tot 11.00 uur kunnen we uitchecken.
Op zondagochtend wordt er al in de bar gesloopt en leeggeruimd bij de receptie. We zien het na het ontbijt. Het heeft iets aparts ineens zoveel stoere en sterke mannen binnen te zien komen en buiten worden door weer andere mannen de steigers al opgebouwd. Ze zijn met z’n allen hard aan het werk om deze klus in een zo kort mogelijke tijd te realiseren. Het is net alsof ze als groep ‘daar gaan we voor’ uitstralen.
We zijn benieuwd hoe het hotel er straks uitziet, we gaan er zeker weer heen. Ieder jaar komen we er wel een paar keer. Ik zou wel in die omgeving willen wonen, heb vaak heimwee naar de zee. Voor zover ik mij kan herinneren heb ik dat altijd gehad. Ik kom er tot rust, alleen al van het geluid en het kijken naar het water.
Weten jullie wat eigenlijk heel gek is? Ik zou ook in het oosten van het land willen wonen. Totale andere streek, maar de ruimte die daar nog is trekt mij enorm. Beide zijn geen optie met een Man die nog werkt. Hij zou dagelijks teveel tijd aan het reizen kwijt zijn. Misschien later. Het kan. De toekomst is toch onbekend?
Heb lang en graag in Apeldoorn gewoond, maar andere man wilde terug naar Eindhoven, naar zijn roots. Denk dat ik er anders nog of in de omgeving zou wonen. Heb nooit de behoefte gevoeld terug te keren naar Limburg. Daar liggen mijn roots. Ik woon er nu uit noodzaak en heb ook in de buurt gezocht naar een huis, maar het is mij wel duidelijk geworden dat ik hier niet meer zo goed kan aarden. Heb langer elders gewoond dan in deze contreien. Ik dwaal af. Wil het hebben over het weekendje weg.
Op de heenweg hebben we een groot deel van de reis slecht weer, maar gaandeweg wordt het droog en komt de zon tevoorschijn. Heerlijk. We genieten al van de rit naar Bergen en van de gedachte op zondag naar Egmond aan Zee te gaan. Traditie van Man en mij die we met plezier in ere houden, maar eerst van deze dag genieten.
We houden van de sfeer in Bergen. De leuke, vaak ook houten huizen buiten het centrum. Ons favoriete lunch- en borrelcafé Fabels, de mooie winkels en museum Kranenburgh met de beeldentuin. We vergapen ons aan de vaak vergane sjiek, aan de vrouwen waarvan we allebei zeggen dat er veel zijn met een chagrijnige uitdrukking op het gezicht. Vooral zien we dat bij de wat oudere vrouwen. We vragen ons af waar dat aan ligt. Nu nog denk ik daarover na, maar heb er geen verklaring voor.
In Egmond aan Zee hebben we een favoriete strandtent die het hele jaar geopend is. Op de kaart lekkere hapjes en drankjes, koffie en taart en je zit er eerste rang om de zee te zien. Zeker afgelopen zondag was dat fijn, het miezerde behoorlijk, geen weer om buiten te zitten.
Op de terugweg naar huis wil ik nog naar de Sint Adelbertabdij in Egmond-Binnen, helaas op zondag gesloten. Zo jammer dat ik daar niet bij stilgestaan heb. Voor mijn gevoel is de abdij altijd open. Heb er op de heenweg ook totaal niet aan gedacht, zo geobsedeerd was ik door Bergen en de zee.
De abdij is een plek waar ik ontzettend graag heenga al is het er de laatste jaren wat drukker geworden. De omgeving is landelijk en er is een prachtige moes- en siertuin waar je kunt wandelen. En er is rust, ook binnen. Er is een kaarsenmakerij waar je in kunt, een boekafdeling, een winkel met kaarten, kaas, drankjes, snuisterijen, kleine boekjes, er hangen schilderijen, er is zoveel te bekijken en de mensen zijn er vriendelijk. Ook is er een ruimte als restaurant ingericht, maar ook daar heerst rust en een fijne sfeer. Mooi uitzicht heb je daar ook nog. Nu de abdij gesloten was heb ik wel een reden heel snel terug te gaan.
24 reacties. Plaats een nieuwe
Heerlijk verhaal, Ellie, even zee ‘proeven’, ik herken het helemaal! (Zie weer zeer uit naar Terschellingretraite in maart).
Fijn dat je het een leuk verhaal vindt Cora, maar ook dat je het herkent. ‘Heimwee’ naar de zee gaat nooit over. Geniet ervan als je in maart op Terschelling bent.
Het wachten meer dan waard.
Mooi verslag van een fijn weekend.
Mooie blog, fijn om je weer te lezen🤗😘👍🏻
Blij dat deze post nog op een andere manier de wereld in kon! Het was heerlijk weer aan zee te zijn 🙂
Het is n heerlijk stukje Nederland. Bergen en omgeving is geweldig! Veel kunst, leuke gezellige dorpjes en de zee! Ik ging hier vroeger vaker n maanden schilderen! Goed voor de inspiratie! Heel fijn om te lezen dat jullie er ook graag komen en genieten!. Gewoon vaker doen.
Leuk dat jij het ook een heerlijk stukje Nederland vindt, Marleen. Ik heb er mijn hart ook aan verloren. Er is sfeer, de zee nabij, de kunst, de duinen, het wandel- en fietsgebied, alles is er om te ontspannen. Dat je er veel inspiratie om te schilderen hebt gehad begrijp ik helemaal. Gewoon nog eens doen 🙂
Heerlijk om bij de zee te toeven. In de abdij ben ik vroeger wel eens geweest toen er een Latijnse mis bezig was. We werden aangetrokken door het gezang. Prachtig. Ik zou zeggen, vervroegd pensioen en richting zee 😉
Ha Berna, wat een prachtige afsluiter in je reactie 🙂 als dat eens zou kunnen…maar zonder gekheid, het is er heerlijk toeven in de abdij en de dorpen in de omgeving.
Hoe herkenbaar, de zee, altijd hetzelfde en steeds anders. Waar je van je af kunt kijken. Je lippen zilt smaken, waar je haar stug wordt van het zout. Heerlijk. Vin ik ook.
Heuvels vind ik ook mooi, maar dan weids. Ik wil uitzicht. Mij moet ik niet in een bos planten.
Ja, de zee intrigeert, altijd hetzelfde en steeds anders. Zelfs elk ogenblik ziet het water er weer anders uit en dan het geluid of juist de stilte en de ruimte. Lopen langs het water kan ik niet, de zilte lippen en het stugge haar gaan aan mij voorbij, maar alleen al er zijn en kijken geeft mij enorm veel rust, aan de andere kant ook energie. Ruimte én groen trekken mij aan Mariëlle, ergens opgesloten moeten wonen maakt van mij geen blij mens.
Mooi verslag, Ellie!
Ook ik ben dol op de zee en kan er nu samen met mijn gezin van genieten. Over een paar dagen gaat mijn voet uit het gips (als het goed is) en kunnen we weer op stap!
Wederom graag gelezen.
Warme groet uit IJzendijke
Wat heerlijk toch voor jou Mieke, dat jullie een woonplek dicht bij zee hebben, dat zou ik ook wel willen. Denk vaak aan je hoe jij daar al jaren van hebt kunnen genieten, eerst deeltijds alleen, nu samen met je gezin. Echt fijn! Beterschap met je voet en hopelijk kun je snel weer op pad, genieten van de zee en de omgeving! Lieve groetjes 🙂
Joh, Ellie, zo leuk, ik herken alles dankzij de vele voettochten met Aal daar ~ ik kan me helemaal voorstellen dat je daar telkens naartoe wilt om op te laden en uit te waaien. Wonen zou ik niet overwegen, zomers verga je er van de herrie van het verkeer, overal files en dan struikel je er over de mensen.
Maar dat de oudere dames allemaal zo chagrijnig keken! Misschien is het de zwaartekracht, hangende oogleden, mondhoeken en onderkinnen, praat me d’r niet van! Het leuke van echt oude dames laten lachen, vind ik de totale metamorfose van hun gezicht, alsof ze een rolgordijn optrekken.
Kortom, ik heb weer genoten van je belevenissen en je hebt mijn gedachten alweer aan het rollen gekregen.
Anne, wat fijn dat door mijn stukje bij jou weer herinneringen naar boven komen, wie weet ook weer stof voor een verhaal. Misschien je schatkist aan woorden plunderen en ons weer laten genieten van je voettochten met je moeder 🙂 Wonen zou ik er wel kunnen, maar dan aan de rand van, ergens achteraf en in de buurt zodat ik snel even naar de zee kan. Dat doet mij weer denken aan een weekje vakantie in Zuid Frankrijk, het is jaren geleden. Waar vrienden mij voor meenamen, gekampeerd op een weiland bij de boer. Op 200 meter afstand de Middelandse Zee en het strand. We kwamen er alleen in de ochtend vroeg en later op de avond als het strand verlaten was op een enkeling na. Ik heb genoeten van de rust, de zonsopkomst en de zonsondergang.
De zwaartekracht wat betreft de oudere dames herken ik wel 😉 Toch was daar iets vreemds, zelfs een totaal gebrek aan vriendelijkheid, geen gedag of iets wat erop leek, misschien had het met de regen en het seizoen te maken. Het is trouwens een leuke metafoor die je gebruikt, het lachen nadat het rolgordijn wordt opgetrokken.
Heerlijk, strand en zee. En dan niet om te liggen zonnen, maar om van de ruimte te genieten. Ik voel me er altijd heel klein worden.
Veel liefhebbers van de zee, wat leuk toch om dit te lezen. Ik lig ook nooit op het strand, houd ik helemaal niet van. Ik wil de zee zien, de stilte en of het geluid ervan in mij opnemen, de rust voelen. Daar kikker ik helemaal van op, Wilma.
Wat leuk te weten dat je in Apeldoorn heb gewoond Ellie. Ik kom zelf uit Nunspeet, dat is daar niet zo ver vandaan. Misschien hebben we wel een poosje dicht bij elkaar in de buurt gewoond, best een leuk idee. En wat fijn dat jullie zo’n fijn weekend hebben gehad en dat het je goed heeft gedaan. Weer graag en aandachtig gelezen. xxx
Jannie, we hebben dan zeker dicht bij elkaar in de buurt gewoond en dat is zeker een leuk idee. Nunspeet ken ik wel, heel veel dorpen daar in de omgeving heb ik bezocht. Heb altijd graag op de Veluwe gewoond. De zee is voor mij zoals een medicijn kan zijn, een totale oppepper, Jannie 🙂 Lieve groetjes xxx
Lieve Ellie het verhaal weer van je gelezen.
Bergen is een plaats die ik goed ken.
Mijn mooiste herinnering de tentoonstelling van Beelden van Rodin. Ik associeer het altijd met het boek Juliette – De liefde van Juliette Drouet en Victor Hugo. Prachtig beschreven en vol gedichten.
Wat heb ik toen genoten. Het is al jaren geleden. Maar nu komt de herinnering weer boven.
Gezellig het centrum leuke winkels en gezellig plekjes . Het was een koude dag en heb er nog een trui gekocht die ik nog steeds draag.
Zelf woon ik vlak aan de kust van Scheveningen. De zee trekt mij altijd. Zodra de zon schijnt zit ik soms op een terrasje met uizicht op zee. De verre horizon de meeuwen vliegend in de lucht.
Kan me voorstellen dat voor jou en je man dit steeds een terugkerend plekje is.
Vertelde veel over mezelf een eigen verhaal maar mag wel toch Ellie een keer.
Geniet Ellie van alles wens je een fijn weekend toe. Groet van Trudy
Trudy, wat een fijne bijdrage aan mijn verhaal, vooral aan mijn gevoel over de zee. Ik vind het juist fijn als de lezers door mijn stukje aan het denken worden gezet of dat er herinneringen naar boven komen en die ook hier vertellen. Trudy, ik vind het dus totaal niet vervelend, juist heel leuk dat ook jij een stukje van jezelf laat zien! Wat heerlijk dat je dicht bij de kust van Scheveningen woont en van de zee kunt genieten, trekt mij ook altijd. Heimwee is het, vandaar regelmatig even een bezoek aan de kuststreek.
Chagrijnige dames op leeftijd?
Teleurgesteld in het leven dat hen zo gunstig gestemd leek.
Hennie, misschien zou het zomaar ‘teleurstelling’ kunnen zijn. Dan hoop ik toch dat uiteindelijk blijheid of opgewektheid weer de overhand nemen. Is zoveel prettiger, ook voor de gezondheid!
Wat een heerlijke verrassing. Als half meerminnetje ben ik ook verslaafd aan de zee en de plaatsen er omheen. Bijna iedere kustplaats heeft wat. Wat leuk dat jullie nog een keer hebben kunnen geniet van jullie plek in oude stijl. Hoop toch dat een vaste plek voor jullie niet meer zo lang gaat duren! Samen in het juiste huis/de juiste jas, dan is bijna iedere streek tot jouw streek te maken…. hoop ik 😉 .
Marnel, wat een leuke en ook lieve reactie. We hebben absoluut genoten van de streek en de zee, voor ons is het daar altijd een beetje ‘thuiskomen’ terwijl de roots in het zuiden liggen 😳 je ziet het helemaal goed, als de plek goed voelt, maar het huis is niet helemaal wat we zoeken, dan toch maken we er ‘ons thuis’ van, dat kunnen wij.