Man man, wat is het druk in die ‘bovenkamer’, geen moment rust. Veel gedachten komen en gaan ook weer. Vliegensvlug. En dan de twijfel. Als die toeslaat komt er geen woord op papier. Niets is toch goed genoeg? Maar de inspiratie is er, dan lukt het schrijven zeker, of toch niet?
Ik bekijk foto’s, lees mijn teksten voor blogpost door, opgeslagen in een digitale map of opgeschreven in een van mijn notitieboekjes. Steekwoorden heb ik ook genoeg, maar die helpen mij vandaag evenmin verder. Ik krijg nog steeds geen ja-gevoel. Ook lees ik de gedichten nog eens. Zo nu en dan schrijf ik er een, de woorden komen vanzelf, maar op een uitzondering na, heb ik er nog nooit een gepubliceerd. Er is echt niets wat mij aanspreekt uitgebreid over te schrijven.
Dan toch maar eerst de was vouwen en kan ik ook wel even op de hometrainer. En de planten hebben water nodig, een formulier dat er al een paar dagen ligt moet worden ingevuld. Voorheen werkte ik zoiets meteen af, was daar ontzettend precies in. Tegenwoordig heb ik helemaal geen zin in administratieve dingen. Ik wil creëren, bezig zijn met schrijven en verder de dag doorbrengen in het atelier.De ochtend is al voorbij als ik eindelijk zit, de laptop in de aanslag. Een wit scherm staart mij aan. Waar zal ik nou toch over schrijven?
Over dat voorval bij het tankstation? De man die zeer agressief reageerde toen ik vroeg of hij wel bij de goede pomp stond. De betaalpaal gaf aan mij andere informatie door dan ik had ingetoetst. Hoe hij met een woeste blik naar mij keek waardoor ik meteen wist niet nog meer te vragen of te zeggen. Ik wachtte af. Mijn pasje opgeslokt waardoor mijn hart wel wat sneller sloeg. Maar een opgefokt iemand met verwilderde ogen bij de pomp was voor mij genoeg me gedeisd te houden.
Na nog eens de gegevens in de betaalpaal te hebben ingetoetst gebeurde er iets. Mijn poging te betalen werd afgebroken en ik kreeg mijn betaalpas weer terug. Daar zijn wel wat minuten overheen gegaan. En de man? Met wazige ogen en veel kabaal reed hij met piepende banden weg. De wietlucht achter zich latend.
Of zal ik wat vertellen over het schilderen. Hoe graag ik in mijn atelier bezig ben en geniet van al die mooie kwasten, van de potten met verf, de kleuren, van het creëren en weer iets moois te maken. Hoe ik geniet van deze wereld waarin ik mij terug kan trekken. Misschien over de zoektocht naar een bepaalde schraper, nodig bij de techniek waarmee ik bezig ben. Ach, dat is toch niet interessant voor de lezers. Of over het paintersbloc waar ik natuurlijk ook wel eens last van heb, net als van een writersbloc.
Over de eerste kennismaking met M.? Op Facebook ben ik met haar al een poos bevriend, maar elkaar ontmoet hebben we nog niet. Dat is nu gebeurd en het was leuk. Ik had een paar kleine doekjes meegenomen en elkaars werk bekijken en bespreken was heel inspirerend. Ook M. schildert.
Of zal ik vertellen over het interview waarvoor Man werd uitgenodigd en afgelopen zaterdag hier in huis is gedaan? Neen, dat idee laat ik gaan. Het duurt nog ongeveer een maand voordat het wordt gepubliceerd. Ik kom er dan op terug.
Over de zoektocht naar een stoel omdat het zitten voor mij steeds lastiger wordt? Al het goede meubilair in de opslag, totaal ingebouwd, daar kan Man niet zo gemakkelijk bij. Dus toch maar snel dat huis vinden en hopen dat ik nog goed zit op de stoel en de bank.
Het is nooit stil in mijn hoofd. Nooit. Ik ben sowieso een denker. En als de twijfel er is komt er totaal niets uit, blijf ik staren naar dat witte ding. Ik zal toch eerst naar buiten gaan. Gewoon een eindje fietsen. Een uur geleden scheen de zon, daarna een fikse hagelbui en nu is het jammer genoeg weer grijs en somber. Toch ga ik, misschien lukt het schrijven daarna wel. Anders moeten jullie het deze week hiermee doen en ben ik er volgende week weer.
Trouwens, ik ga het non-stop schrijven weer invoeren. Helpt altijd om op gang te komen. Freewriting wordt het ook genoemd. Iemand die daar meer over kan vertellen is Sonja Grinwis. Zij geeft zaterdag a.s. een workshop. Op haar website vind je de informatie. Lijkt het je wat dan kun je nog tot vrijdag inschrijven, echt op het laatste nippertje. En anders natuurlijk voor de volgende workshop.
16 reacties. Plaats een nieuwe
Heerlijke overpeinzing die een prachtverhaal oplevert, Ellie! Precies zoals het gaat. Goeie tip ook om weer te gaan freewriten, inspireert op de momenten dat je niet kan kiezen.
Jij herkent het dus, Cora. Natuurlijk ben ik niet de enige, maar denk wel eens ‘wat schrijft de ander toch gemakkelijk’. Wie weet heeft die ander ook lopen piekeren ‘wat zal ik nou eens….’ 🧐🤔 freewriten pak ik zeker weer op
Hé, ik wilde dat ik die M. was. Lijkt me heel leuk om je in het echt te ontmoeten.
Misschien een keer een e-mail om adressen uit te wisselen? Dan kan ik kijken of ik weleens bij jou in de buurt ben. Met mijn werk kom ik in in vele regio’s.
Wat grappig dat je gedichten schrijft, maar ze nooit publiceert. Passen ze niet bij je werken?
Wat is dat nou een leuke reactie, Margo. Wederzijds trouwens, we hebben het er al eens in een ver verleden over gehad, weet je nog? De gedichten bewaar ik voor ‘wie weet bij een werk’, dat idee sluimert al lang! Ik heb er maar een paar hoor.
Het is zo herkenbaar, ideeën genoeg en toch komt er niets uit je handen. Je hebt het mooi onder woorden gebracht. Ik heb niet snel gebrek aan inspiratie, eerder te veel. Freewriten, non-stop schrijven, vrijuit schrijven of welke naam het dan ook heeft, kan zeker goed helpen. Ik kijk uit naar de mooie schilderijen en je nieuwe blogs Ellie en nogmaals dank voor je vermelding
Inspiratie genoeg, ook hier, maar dat hoofd dat zich soms zo druk maakt. Ach, er komt uiteindelijk toch altijd iets uit, anders genoeg dat eens herschreven kan worden, de schatkist is gevuld met teksten. Succes met de workshop a.s. zaterdag en vooral ook veel plezier! En dank voor je mooie compliment, ‘uitkijken naar mooie schilderijen en nieuwe blogs van mij’, dank xx
Dat geschutter in m’n hoofd, net als jij. Herkenbaar, ach je moet ermee leven. Onbeschrijfelijk soms en niet met pillen te dimmen.
Hoe leuk jij het verwoord, Robert. We hebben er allemaal wel eens last van en het is inderdaad niet met pillen op te lossen 😂
Je verhaal is zo herkenbaar en ook ongelooflijk grappig om te lezen hoe dat bij ‘een ander’, jou dus toegaat. Ik vind dat je het verschrikkelijk goed stapsgewijs aan ons weet weer te geven; we krijgen gelijk een veelzijdig beeld van jouw dagen.
Ons hoofd lijkt soms wel een verkeersplein. Het doet me denken aan Sophie, de denker van de drie en haar motto ‘in mijn hoofd zijn duizenden gedachten ~ in mijn hart is alles één’ ~ in jouw verhaal ervaar ik een mooi samengaan van allebei, het lijkt misschien je hoofd, maar ik voel je hart erbij; in elk geval raak je mijn hart. Dankjewel en dikke liefs!
Leuk dat je de blogpost grappig vindt om te lezen en zonder dat ik het eerst zelf besefte was ik een beknopt weekoverzicht aan het schrijven en uiteindelijk tevreden…de start had wel wat energie gekost. Weet je dat ik ook aan je eerste boek dacht, Sophie de denker Van de drie, maar niet zo specifiek zoals jij het hier zo mooi verwoordt. Trouwens, hier zit iemand te gloeien van binnen, zo’n mooi compliment geef je mij mee, dankjewel daarvoor, Anne ❤️
Ja Ellie er zijn van die dagen. Ik heb de oplossing doe ik niets ga heerlijk wandelen. Of luisteren naar klassieke muziek.
En dan komt vanzelf de inspiratie.
Liefs van Trudy
Trudy, ik probeer door te lezen of mijmerend met een kopje koffie tot schrijven te komen. Soms ga ik ook naar buiten, frisse neus halen op de fiets, doet vaak wonderen, komt inderdaad vanzelf de inspiratie. Lieve groetjes 🌸
Zo herkenbaar Ellie, ook in mijn hoofd staat het praktisch nooit stil. Als het te gek wordt, dan heb ik behoefte om te lezen, dan gaan de gedachten automatisch naar dat ene, vooral als het een pakkend verhaal is. En meestal heb ik daarna dan weer wat meer inspiratie voor andere dingen. En soms helemaal niet denken, die knop even omdraaien. Ik las ergens dat je je gedachten niet bent en dat je dus baas kunt zijn over je gedachten. Zoiets als, dit wil ik vandaag niet in mijn hoofd. 🙂 Hoe dan ook, je hebt het in ieder geval verwoord en zo toch nog een blog afgeleverd. Groetjes en geniet van dingen die je het liefste doet. xxx
Jannie, wat mooi zoals je hier vertelt hoe jij de drukte in je hoofd een kopje kleiner probeert te maken. Ik oefen ook, bewust mijn aandacht op lezen of fietsen of de stilte richten en vaak gaat het schrijven of schilderen daarna vanzelf, ben ik uit het hoofd. En ‘je gedachten ben je niet’, dat is een opsteker! Warme groet 💕
Mooi om je weer te lezen. En dat een writersblock als thema toch weer een mooi verhaal oplevert 👍🏻🤗
Het duurde even voor ik op gang was, maar uiteindelijk… 😀