Vandaag wil ik het hebben over normaal, niet over de band Normaal, maar over anders in het leven staan. Wat is normaal? Wat moet ik mij erbij voorstellen? Hebben jullie wel eens een normaal mens ontmoet, en hoe is dat bevallen?
Jaren geleden heb ik een stukje geschreven over mensen in hokjes plaatsen. Ik wil het er nog eens over hebben, de laatste tijd word ik er door opmerkingen steeds mee geconfronteerd. Het gaat dus over een stukje eigen beleving, maar ik denk dat er mensen zijn die zich hierin zullen herkennen. En dat durf ik te zeggen ook weer uit een stukje eigen beleving.
Kennen jullie het gevoel tegen je zin in een hokje te worden geplaatst? Wat je ook zegt of doet daar niet uit kunt komen omdat mensen blijven volharden in datgene hoe zij over jou denken of hoe zij vinden hoe je iets hoort te doen? Het hun manier van denken is en zij waarschijnlijk niet eens op een andere manier kunnen denken? Dat nooit hebben geleerd of erger nog, dat niet eens willen, daar simpelweg niet voor openstaan?
De meeste mensen hebben een bepaald verwachtingspatroon en gaan er (meestal) automatisch van uit dat je daaraan voldoet. Eerlijk gezegd wil ik dat niet. Nog duidelijker gezegd, ik kan dat niet eens. Mij telkens aanpassen is steeds mijn grens overschrijden. Ik kan heel meegaand zijn, maar als ik op een dwingende manier in een bepaalde richting word gestuurd werk ik niet mee. Gooi ik mijn kont tegen de krib. Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet opensta voor nieuwigheden.
Aanvaringen en als apart bestempeld worden zijn mij niet vreemd, maar ik denk als Ellie, Jantje zoals Jantje en Man zoals Man. Aanpassen wil ik me heus wel, afhankelijk van de omstandigheden, maar ik kan me niet in allerlei bochten wringen om te denken zoals Man, Jantje, zus, nicht, vriendin en buurvrouw. Toch wordt dat regelmatig van mij verwacht, dat ik meega met de stroom.
Heeft het met controle te maken? De drang alles in eigen hand te willen houden? Waarom dingen niet bespreekbaar maken in plaats van onmiddellijk een oordeel hebben: ‘Dat kan niet – dat hoort niet – dat past niet – kun jij je nou niet aanpassen- wat vreemd – dat is toch raar.’
Of in het ergste geval zeggen dat de ander fout is, of niet goed genoeg of misschien niet normaal. Wat is normaal? Wie heeft bedacht wat normaal is? Ik zou willen dat er meer tolerantie zou zijn, meer begrip en respect voor ieders denken en doen. Dat moet toch kunnen?
In het van Dale woordenboek staat bij ‘normaal’:
gemiddeld, zoals men meestal aantreft;
standaard, doorsnee gewoon;
volgens de of een norm;
volgens de regel:
gebruikelijk;
Van de uitleg in het woordenboek word ik niet veel wijzer. Waar komt die uitleg vandaan? Wat is doorsnee, gewoon of gebruikelijk? Wie heeft die definities bedacht en waarom en naar aanleiding waarvan? Dat zou ik willen weten.
Er blijven zelfs mensen weg omdat we tijdelijk op een vakantiepark wonen. We wonen nu eenmaal hier. Dit is ons huis. Maar men vindt het raar of te ver weg. Hoezo raar? Hoezo te ver weg? Omdat dit geen vaste plek is? Of is het omdat men het niet normaal vindt op een vakantiepark te wonen?
Zelf ben ik een laatbloeier. Door vallen en opstaan heb ik geleerd naar mezelf te luisteren, bij mijzelf te blijven. Mijn gang te gaan op zo’n manier dat ik me prettig voel. Me niet meer te laten leiden door wat normaal is en hoe er over mij wordt gedacht, wat veel mensen van mij verwachten. Dat te leren en me daarover niet schuldig, vreemd of apart te voelen heeft nogal wat kruim en tijd gekost. En nog is het niet altijd gemakkelijk en twijfel ik er wel eens aan of ik het goed doe.
Wie herkent zich hierin? Hoe denken jullie hierover?
De term laatbloeier wordt vaak gebruikt als aanduiding voor een persoon, een organisatie of soms zelfs een product dat later dan vergelijkbare anderen bepaalde eigenschappen aan de dag legt. De term ontleent zijn kracht uit het voorbeeld van een bloem die minder snel opkomt of opengaat dan andere bloemen in de omgeving.
Foto eigen werk 40×50 cm
‘Hidden Bird’ Acryl op doek
37 reacties. Plaats een nieuwe
Normaal zijn is gewoon jezelf zijn!!!
Jij bent jij en ik ben ik! Iemand anders kan jou niet veranderen tenzij je het zelf wilt.
Heb je er last van dan aan jou er iets mee te doen. Soms is afscheid nemen de beste remedie!
Ik vind jezelf zijn ook normaal, al denk je anders, of sta je anders in het leven dan ‘iemand’…de ander maakt er vaak een issue van. Ben het wel met je eens 🙂
Eerst een compliment voor je mooie doek!
Het zal je niet verbazen dat ik veel herken. Al ben ik geen laatbloeier en was ik al jong gezien als anders dan normaal en de meesten….. Ik geniet altijd van wat ik van jouw leven lees en vind het zo jij(jullie). Blijf vooral jezelf en als dat niet gezien wordt als ”normaal”? Pech! Geniet en wees Ellie!
Dank Marnel, voor het mooie complimentje ❤️ De herkenning is wederzijds, dat is een gevoel dat ik heb. Ik ben ook mijn hele leven als apart bestempeld of weggezet als brutaal. Als kind snapte ik daar niets van, het is pas later gekomen dat de ander moeite heeft met mij en mij in een bepaalde richting wilde duwen. In die zin wel de laatbloeier.
Wat is normaal? Ik denk dat dat zoiets is als gewoon, grijze muis, saai. Brood is normaal. De krentjes erin maken het speciaal. Of de nachtelijke lucht: de sterretjes zorgen voor het spectaculaire beeld. Shine dear, op jouw eigen manier.
Of misschien bestaat normaal helemaal niet, is het een statistisch gemiddelde.
Wat heb je dit mooi omschreven Mariëlle, heel inspirerend! Fijn dat jij ook je gedachten hierover laat gaan en hier post, daar kan elke bezoeker iets mee (doen).
Normaal is de tegenhanger van gek. Dwz met ‘doe even normaal’ wil men aangeven; spring niet uit de band, hou je in. Verder doorvertaald: ga op in de grijze massa. En dat laatste willen maar weinig mensen. We willen toch allemaal een beetje uniek zijn. Normaal is ook variabel. Als je vroeger rookte was je normaal en nu is dat niet meer zo. Tegenwoordig is de hele dag staren op een smartphone-scherm normaal, en daar hoor ik dan weer niet bij. Ooit vonden mensen mij niet normaal omdat ik geen rijbewijs wilde halen. Tegenwoordig valt dat wel mee, maar ben ik nog wel een uitzondering. Zelf vind ik het natuurlijk heel normaal. Mensen hebben zeer lang kunnen overleven zonder auto.
Welkom met je mooie bijdrage op mijn website, Ximaar. Heel leuk! Vind het mooi de verschillende gedachtes en gevoelens over ‘normaal’ te lezen en hoop dat bezoekers er inspiratie uit kunnen halen, ik in elk geval wel!
Er zijn mensen die het ‘veilig’ vinden als je precies in hun plaatje past en buiten hun lijntjes is eng. Het zij zo, heb er zelf ook ervaring mee en soms ook moeite om me aan de zachte dwang naar een bepaalde hoek te onttrekken. Een column om over na te denken, dank je wel Ellie.
Ingrid, dank voor je reactie. Dit onderwerp is soms niet bespreekbaar want…dan wordt je al als niet normaal beschouwd. Juist daarom ook heb ik dit naar voren gebracht, heb er zelf mee te maken en gehad en misschien kunnen de lezers hier er ook inspiratie uithalen. Het klopt absoluut wat je zegt over ‘veilig’ en ‘buiten de lijntjes is het eng’. Maar gelukkig gaan we over het algemeen wel de weg die bij ons past.
Ook ik ben een laatbloeier en ook ik ben anders dan anderen. Zo voel ik dat ook. Heel lang heb ik hier last van gehad. En soms nog, als anderen iets van me verwachten wat ik niet wil of wat niet bij me past.
Ik speel piano, op hoog niveau. Met mijn ouders en mijn broer/schoonzus kan ik hier niet eens over praten. Gesprekken worden afgekapt of gaan al snel richting iemand anders die ook piano speelt. Ik word daar soms verdrietig van. Ze begrijpen mijn passie niet en het is schijnbaar “eng” als ik daar over wil vertellen. Gelukkig begrijpt mijn lief mijn passie wel.
Bij collega’s sta ik ook bekend als “iemand die anders zijn werk doet dan de rest”. Inderdaad, ik geef er mijn eigen draai aan. Het heeft bij sommige collega’s een jaar geduurd voordat ze ontdekten dat mijn manier anders is, maar daarmee niet verkeerd. Ik heb me er dat jaar weinig van aangetrokken, maar het bepaalt je wel weer bij het “anders zijn”.
Wilma, door de tijd heen hebben we elkaar wel een beetje leren kennen. Het feit dat we laatbloeiers zijn geeft al een extra dimensie, maar gelukkig zijn we gegroeid en kunnen we zelf bepalen hoe we in het leven staan. Dat is zoals jij ook al zegt, niet verkeerd, maar anders. Maar soms is begrip en respect voor de ander ver te zoeken, men heeft helaas regelmatig snel een oordeel. Heeft dat misschien met de veiligheid en het enge te maken wat Ingrid hierboven noemt? Voor mijn gevoel zou dat heel goed kunnen.
Waarschijnlijk wel.
wat is normaal? joh, Ellie, je laat me weer eens nadenken, want daar sta ik eerlijk gezegd nooit bij stil. ik ben gewoon lekker bezig en heb niet in de gaten wat anderen daar van vinden. zal me de reet roesten, zou mijn vader zeggen en dan liet hij een scheet, waar ik ook op kan bogen tot verbijstering van anderen, maar of dit normaal is? en dan twitter. sinds ik de wedstrijden van Ajax versla, krijg ik wel eens opmerkingen van fans van PSV en zelfs van scheidsrechters dat er niks klopt van mijn verontwaardiging of enthousiasme, waar ik dan van in de lach schiet. het is zelfs zo dat een oud-scheidsrechter van 28, ja die bestaan, de moeite neemt mij te overtuigen van mijn onnozele visie die op niets is gebaseerd, want een tackle van achteren hoort echt rood te krijgen, ook als een Ajacied dit doet, ook als die jong is. ik vind dat enig! want wanneer kom je nou in gesprek met zo’n originele jongeman die me de wereld door totaal andere ogen laat zien.
jij krijgt mij altijd aan het nadenken, Ellie, en ditmaal is mijn slotsom dat ik het allermeest hou van mensen met passie, en die heb jij.
Oh Anne, wat een heerlijke verhalen vertel je hier altijd! Die lees ik dan weer met aandacht, smul ervan en je woorden laten mij ook nadenken. Denk meteen aan de scheidsrechters (waarschijnlijk mannen) aan de commentaren op twitter (ook van mannen misschien) aan de oud-scheidsrechter van 28 die echt bestaat. Zijn het de vrouwen waarvan zij een gedachte of een mening niet kunnen waarderen? Voelen zij zich misschien aangevallen in hun ‘veiligheid’ binnen de lijntjes en dat het daarbuiten wellicht eng is? Zomaar spontaan komt dit allemaal bij mij op. Ook jij krijgt mij dus aan het nadenken en als evenknie houd ik ook absoluut van mensen met passie en die heb jij ook 🙂
deze reactie van jou ontdek ik pas nu ik je volgende spannende blog net gelezen heb ~ dat ik de commentaren van die scheidsrechter(s) zo waardeer, is omdat ze mijn onervaren visie zo serieus nemen dat ze er gezouten kritiek op leveren die hout snijdt, zoals die tackle van achteren, nog geen week later zag ik hoe iemand er verschrikkelijk door geblesseerd raakte – dus ik leer er ook beter van kijken – maar zij ook! al geven ze dat niet toe – ik blijk naar mogelijkheden te kijken en zij naar fouten – en dat is dan weer zo’n leuk leermoment – waarin je visie verschilt van anderen, in dit geval scheidsrechters!
Lieve Ellie,
Eigen beleving ja Ellie kan dit nog in deze tijd. Wie staat
hier nog voor open.ik hoor vaak jij bent degelijk jij bent conservatief.
Roger Scruton bekend Engels filosoof en dichter overleed afgelopen week.
Heb veel van hem gelezen en geleerd. verwondering, bewustzijn, schoonheid, volharding.
Nu is er de grote verandering.
Aanpassen zegt men. Voor mij is dit heel moeilijk.
Zeg het eerlijk zeker niet altijd.
Wil het wel maar stuit op zoveel. Ik kom in verzet.
Mijn eigen mening ding doen.niet omdat het moet…
mijn twijfel is zo groot. Plaatste er juist afgelopen dagen een gedicht over TWIJFEL,
Mijn twijfel blijft groot Ellie.
Groet van Trudy
Trudy, dank voor je open bijdrage. Ik begrijp je heel goed en denk dat men ook regelmatig degelijk en conservatief verwart met een bepaalde vorm van fatsoen en respect. Blijf bij datgene waar jij je goed bij voelt, luister naar je hart, daar is altijd het goede antwoord te vinden, dat wat bij jou past. Wat mij betreft, ik zou het waarderen als je het gedicht hier plaatst?!
Bij jezelf blijven hoor Ellie! Vaak wordt zoiets ingegeven door jaloezie en het onvermogen om met de ander mee te denken en of open te staan voor diens gevoelens of manier van leven. Vorig jaar in september, heeft iemand mij enorm gekwetst door allerlei verwijten naar mijn hoofd te slingeren. Ik was er beroerd van, maar heb mijn hoofd niet gebogen omdat het een aanval was op mijn manier van leven, mijn zijn. Afblijven dus, ik ben ik en jij bent jij is mijn advies. Je bent goed zoals je bent, volg je hart. Liefs! xxx
Jannie, ik heb je reactie een paar keer gelezen en ik zou het geschreven kunnen hebben. Niet een keer gekwetst, zo vaak, maar als kind begreep ik het niet, als volwassene begrijp ik dat het het misschien wel het onvermogen is empathie voor de ander te kunnen opbrengen…of misschien zelfs is het soms ook jaloezie, ook dat is wel eens door mijn hoofd gegaan. Dank voor jouw eerlijke woorden <3
Ik vind je schilderijen mooi!
Wat een fijn compliment Hennie, dankjewel daarvoor.
Het zal geen verrassing voor je zijn dat ik het roerend met je eens ben. Ik laat me ook niet (meer) in een hokje duwen. Buiten het hokje is veel meer ruimte. Ik denk dat met ‘normaal’ vaak wordt bedoeld dat jij voldoet aan de verwachtingen van de ander. Daar heb ik en jij helemaal geen zin meer in. Wij zijn al een paar stappen verder gelukkig.
Blij met jouw woorden, Sonja. Die geven aan hoe goed jij in het leven staat, fijn!! Kan mij wat mijzelf betreft hierin herkennen en ook daar bij aansluiten.
Ellie hierbij het gevraagde gedicht. Past bij ons onderwerp.
TWIJFEL
Twijfel en vertrouwen
verloren tijd
ons toebehoort
Is dit onverstand
niet willen geloven
te verstaan
wat verstoord
Opnieuw te beginnen
vinden
de dingen
die samenbinden
opnieuw op weg te gaan
TF
Trudy, heel veel dank. Ook mooi voor de lezers jou hier te leren kennen middels een gedicht.
Schrijfster en Gedichten @trudyfaber
Zo goed verwoord. 🤗. En mooi om al de interessante reacties te lezen.
Deze tekst vond ik ergens en zegt in mijn ogen ook heel veel:
“Normaal en abnormaal zijn relatieve termen die we automatisch gebruiken om onszelf en mensen om ons heen te classificeren. We beseffen vaak niet dat we allemaal in meer of mindere mate anders zijn en dat als je goed kijkt niemand aan de norm van normaal voldoet. Het kan van de buitenkant wel zo lijken, maar als je beter kijkt zie je bij iedereen een unieke afwijking. Blijkbaar is dat normaal”.
Mooie uitleg om aan mijn verhaal toe te voegen. Leuk 😊
Ha Ellie, lang geleden ben ik gestopt met me af te vragen of het normaal is wat ik doe. Als eeuwig buitenbeentje, dat gevoel zat in mij, ging ik me ook uitzonderlijk gedragen. Paste vaak net niet in het plaatje en het bleef bijten tot dat ik besloten had, dat normaal doen voor mij betekende: Jezelf mogen zijn. Daarna viel de ballast weg. Mezelf kunnen zijn was op de eerste plaats jezelf accepteren, zoals je er uit zag, zoals je je voelde. Mij heeft schrijven en schilderen enorm geholpen. Nog steeds wil ik niet als de rest, maar meestal net even iets anders, alleen stoort het niet meer, omdat ik het zelf accepteer. Heerlijk. <3
Wat een mooi open verhaal over jezelf, Berna. Ik vind er veel herkenning in. Ook altijd een etiketje opgeplakt krijgen, maar ook schilderen en schrijven is voor mij heel goed, beter nog, dat is waar ik mee bezig wil zijn en dat is Ellie. Vaar nu ook gewoon op eigen koers, maar heel soms word ik nog wel eens geraakt. ❤️
“Kun jij nou niet eens zijn zoals je nichtjes”…vroeg mijn moeder ooit. Ik keek haar aan en zei:Mam, zo saai. Ze schoot wel in de lach.
“Waarom moet het bij jou altijd anders gaan, moet jij altijd opvallen”…. ook zo’n opmerking. Die keer heb ik niet geantwoord maar mijn schouders opgehaald. En dat doe ik nog, tot op de dag van vandaag.
Door steeds maar weer geraakt te worden door mensen die zichzelf tot norm hebben verheven, geef je ze macht.
De hamvraag voor jou is: waarom doe je dat, waarom geef je hen die macht.?
Jij bent jij, uniek, “one of a kind”. Mensen genoeg die jou wel accepteren, dat je bent zoals je bent. En zo niet…links laten liggen lieve Ellie.
Athy, heel knap dat je als kind je schouders al ophaalde, je was dus een heel sterk kind. Dat was ik niet, daarom heb ik wellicht langere tijd nodig gehad om mijzelf te vinden en gewoon Ellie te zijn. Soms echter komen dingen nog keihard binnen, we hebben het er samen wel eens over gehad, maar kan het nu wel snel ‘wegwerken’ en denken ‘ik ga mijn eigen gang, vaar mijn koers’.
Als je maar verrekte trots bent op die zelf verworven gedachte. Je hebt er hard voor geknokt. Ik heb je wat dat betreft zeer hoog zitten.
Ik ben niet normaal en dat is maar goed ook.
Ik ben ik en het belangrijkste: ik kén mezelf en ik snáp mezelf. Ik begrijp waarom ik bepaalde beslissingen maak en kan ze tegenover mezelf rechtvaardigen. En tegenover mijn kind. En mijn (nog?) man.
En wat de rest daarvan vindt? Nul belangrijk.
Overigens heb ik een fijne psych en die heeft mij bevestigd dat ik niet heb wat anderen soms denken (en ik welk hokje ze me plaatsen) ik ben niet hard, ik heb geen persoonlijkheidsstoornis, ik heb geen hechtingsproblematiek.
Ik ben gewoon ik en daar reageren mensen op een bepaalde manier op. En dat zegt 9 van de 10 keer meer over hen, dan over mij.
Ik ben een laatbloeier hierin geweest, maar gelukkig de goede mensen om mij heen gehad en neem nu ook die beslissingen waar ik achtersta en mezelf goed bij voel omdat ik mijzelf ook ken, jammer als de ander zich hierin niet kan vinden, maar hoef geen verantwoording af te leggen. Het valt mij op dat er altijd mensen zijn die mij toch nog steeds proberen mee te nemen in hun wijze van in het leven staan die totaal niet bij mij past, daar doe ik niet aan mee. Ik ben gewoon Ellie, dat mag ik zijn, heerlijk! De ander vindt vaak van niet, hun probleem. Ik zou er een hele boom over op kunnen zetten, ben ook gewoon benieuwd geweest hoe andere mensen hiermee omgaan, zeker weten dat meer mensen ‘belaagd’ worden. Dat men bij jou geen kans heeft weet ik, je bent zo’n oprecht en (h)eerlijk mens 💕
Heerlijk hoe jij schrijft en ik zie zoveel overeenkomsten. Ik ben vanaf kindsaf aan al geen doorsnee mens.
Dat had voordelen en nadelen. Daardoor werd ik ook wel op de een of andere manier gepest of uitgesloten.
Mijn verlegenheid speelde daarin ook nog eens een rol. Gelukkig dat ik dat overwonnen heb.
Niemand is perfect ook ik niet, maar ik heb geleerd mijn eigen koers te varen wat anderen daar dan ook van mogen denken.
Fijn dat we ontdekt hebben dat we in ons zelf geloven.
Dank voor de mooie blog Ellie.
Cécile, dank voor je mooie en vooral ook ‘open’ reactie over jouw persoonlijke bevindingen over ‘normaal’. Dat jij ook door de tijd heen geleerd hebt je eigen koers te varen, maar bovenal is het fijn dat jij en ook ik en anderen het lef hebben gehad maar onszelf te luisteren en te groeien naar wie we nu zijn!