Een lange stop

Een lange stop

Leven, Schilderen

Eindelijk. Ik heb ruim drie maanden niet geblogd. Ook niet bij collega-bloggers gelezen. Een uitzondering daargelaten. Het was een lange stop, zonder blogpost van mij. Vanaf nu ben ik er weer. Wekelijks met nieuwe blogpost, ga ik ook weer lezen en zo nu en dan laat ik natuurlijk nieuw werk uit het atelier zien.

Drie maanden lange stop waarin ik andere dingen heb gedaan. Ik ben begonnen met de ‘zomerstop’ en ook Man vakantie heeft. We hebben heerlijk geluierd, gefietst, veel gelezen en muziek geluisterd. Ook uitstapjes gemaakt. Een paar exposities bezocht, naar de bioscoop geweest en zijn met de trein naar familie in Amsterdam gegaan. Daarnaast heb ik veel tijd doorgebracht in het atelier. En samen met Man nog een aantal kleine werken die al langer klaar zijn, ingelijst.

Na de ‘zomerstop’ heb ik de ‘herfststop’ ingelast. Tot vandaag dus. Lang hè. Het is nooit de bedoeling geweest zó lang hier weg te blijven. Ik ben ervan uitgegaan dat de website eerder klaar zou zijn, maar door andere bezigheden is het wat later geworden. Hij is er nu en ik ben er heel trots op. Op de achtergrond ben ik natuurlijk doorgegaan met schilderen en schrijven. Dat hoort bij mij. Af en toe ben ik buiten de deur geweest, heb ik met iemand afgesproken, alleen of met Man.

Omdat ik de laatste maanden meer tijd heb gehad in het atelier bezig te zijn, heb ik weer enkele schilderijen klaar. Een paar ervan staan al op de nieuwe website. Hebben jullie ze ook al  gezien? Kijk hier maar eens. Ook inktportretten heb ik nog gemaakt. Die kun je ook bekijken. Voor de foto’s is de fotograaf aan huis gekomen. Mijn fototoestel ligt in een doos in de opslag. Maar of ik er net zo’n mooie foto’s mee kan maken?

Tijdens de ‘stops’ ben ik beduidend minder op social media geweest. Helemaal afgesloten heb ik mij niet. Zo nu en dan heb ik iets op Facebook of Instagram gepost en mijn e-mail bekeken. Gelukkig maar.

Een vraag voor informatie over een inktportret. Een van mijn favorieten gaat in een ander huis wonen. Daar komt zij vast meer tot haar recht. Meer dan in dit tijdelijke kleine atelier waar alles keurig op orde moet blijven en zij tussen andere portretten in een grote stapel ligt. Er is hier anders geen bewegingsvrijheid om te werken.

Om het ingelijste portret in te pakken en op te sturen is nog wel een klus. Daarvoor is verpakkingsmateriaal nodig en dat heb ik niet. Geen plek in het atelier. Maar Man is inventief. Fröbelt een poosje met twee oude dozen. Het moet immers één doos op maat worden. Met veel geknip, tape kriskras over het karton wordt het een pakket.

Gelukkig gebeurt dit allemaal in onze vakantie. Man heeft namelijk veel meer geduld voor dit soort dingen. Ik wil alleen maar schilderen. Daar heb ik alle geduld van de wereld voor. En om te schrijven.

Dan komt er meteen een tweede verzoek over ‘La Familla’ achteraan. Dat schilderij verhuist ook. Niet eerst op proef zoals ik voorstel. Vanaf dag één hangt het definitief in een ander huis. Voor deze verhuizing heeft Man geen capriolen hoeven uithalen. Het doek wordt opgehaald.

Er zijn natuurlijk ook nog andere dingen gebeurd. Daarover schrijf ik nog. Jullie lezen het binnenkort.
In elk geval, ik ben er weer!

Bron foto:
Eigen werk ‘Avondrood 3’
Acryl op linnen 24×30 cm

 

 

Vorig bericht
Een inkijkje
Volgend bericht
Het is in elk geval geen moment saai geweest

28 reacties. Plaats een nieuwe

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Accepteer de voorwaarden om door te gaan