Dat is toch raar. Altijd tijd tekort. Zoals jullie weten heb ik geen werk buitenshuis. In eigen atelier (nog steeds tijdelijk een slaapkamer) schilder en teken ik. Alles compact, maar het lukt. Grote doeken maak ik nu niet, daarvoor is er niet genoeg bewegingsruimte. Soms, als het weer het toelaat sleep ik alles naar buiten. Tot een uur of twaalf, dan komt de zon en wordt het te warm. Geen zon, dan is het vaak te koud. Bij het water waait het altijd.
In het andere atelier bij het raam een tafel. Erop de laptop, boeken, gedichtenbundels, snuisterijen. Daar zat ik dan en schreef mijn blogpost en andere teksten. Een tafel van de Amsterdamse School. Heb er lang naar gezocht. Via marktplaats op de kop getikt en opgehaald in Wassenaar. Bijna had ik ‘m niet gehad. Het kostte nogal wat moeite deze in de auto te wringen. Enfin, de tafel staat nu in de opslag. Maar ik dwaal behoorlijk af. Wil iets totaal anders vertellen.
Je zou zeggen dat ik tijd genoeg heb. En nou kom ik pas bij mijn openingszinnetje ‘Dat is toch raar’. Kom altijd tijd tekort. Hele dagen en elke dag kan ik besteden aan creëren. Aan nog meer schrijven en schilderen, aan lezen. Aan fietsen voor de nodige beweging en nog veel meer. Kom er niet toe.
Boeken lezen. Tegenwoordig een ramp zo lang ik over een boek doe voordat het uit is. Ik heb mij suf gelezen. Zo nu en dan ‘moet’ ik toch naar de boekwinkel. Ga er nooit met lege handen naar buiten. De stapel groeit. De krant en het nieuws via internet houd ik wel dagelijks bij. Ik lees aandachtig of bij tijdgebrek of weinig rust om ervoor te gaan zitten, scan ik snel de koppen. Zo weet ik in elk geval wat er in de wereld gebeurt. Later lees ik dan uitgebreider.
Voorheen met verplichtingen buitenshuis deed ik meer. Zo lijkt het in elk geval wel. Ook al heeft een dag bij mijn weten nog nooit meer dan 24 uur gehad en ik daarvan liefst ook nog minstens acht uur wil slapen.
Is het ritme zoek? Doe ik alles op een lager tempo? Loopt het zo, juist omdat ik elke dag vrij ben? Spring ik er te slordig mee om? Elke dag plannen wil ik ook niet. Dat past absoluut niet bij mij.
Zoals ik in dit stukje een paar keer afdwaal, zo gebeurt dat volgens mij ook vaak in het dagelijks leven. Herkennen jullie dat? Je wil van alles doen, gaat ervoor, maar ‘onderweg’ kom je weer wat anders tegen. Vind je dat leuk of doe je dat even tussendoor. En zo tikken de uren voorbij. Heb je niet gelezen of geschilderd. Gewandeld of muziek geluisterd. Vriendin gebeld of tijd gemaakt om te mediteren of de oefeningen te doen omdat die juist goed voor je lijf zijn, je daardoor lenig blijft.
Telkens roep ik ‘wil een maand niks, alleen maar schilderen, schrijven en lezen.’ Altijd staat er wel iets in de agenda. Misschien zou het goed zijn een vakantie in te lassen. Geen afspraken, geen verplichtingen, geen witte-jassen, helemaal niets. Alleen dat wat ik zelf wil. Moet het toch eens regelen. Zelfs dat komt er niet van.
28 reacties. Plaats een nieuwe
Lieve Ellie, ja dit is herkenbaar … Ik heb me aangewend om het positief te labelen: ik verveel me nooit. En dat een mens kan kiezen tussen activiteiten is ook een groot goed! In mijn ‘betaaldwerkentijd’ kon dat niet, kwam er geen eind aan de lijst met wat ik allemaal zou willen. Nu er meer tijd is, doemen er ook meer mogelijkheden op. Ik schrap af en toe bewust: facebook deactiveren levert me een kostbaar uur extra per dag. Deze en volgende week veel afspraken maar de week daarna staat leeg in de agenda, verrukkelijk, zie ik naar uit! Niets moeten, gewoon kijken wat zich aandient. En dat lezen, jammer hoor, ik heb net Max, Mischa en het Tet-offensief uit, van Johan Harstadt. Zelden zo’n goed boek gelezen, dus iedereen die ik tegen kom, wijs ik op dit boek: dit moet je ècht lezen! Maar ja, wel 1230 bladzijden …. Schuif het maar even uit het zicht Ellie, maar, wie weet, ooit?
Cora, dank voor je mooie bijdrage aan mijn verhaal. Leuk om te lezen hoe jij de veelheid aan ‘dingen kunnen doen’ ervaart. Het kunnen kiezen en ervan genieten is rijkdom. Ik zou het bij elke reactie kunnen opschrijven, misschien doe ik dat ook wel 😊 ik verlang naar weer meer lezen, dat komt zeker, de stapel boeken groeit, maar tegelijkertijd lonkt die ook, dank voor je leestip!
Ellie, dat stukje over ‘afdwalen’ is heel herkenbaar voor mij. Ik begrijp dat goed. Manlief zegt dat ik meer interesses heb dan goed voor me is, maar ik denk dat ik dat niet kan veranderen. Hij heeft misschien gelijk, maar dan is het maar zo…
Mieke, ik kan mij helemaal aansluiten bij wat je man zegt. Hij kent mij niet, maar met zijn uitspraak heeft hij wat mij betreft helemaal gelijk. Teveel wat ik leuk vind om te doen, gelijktijdig is het rijkdom. Vooral genieten, Carpe Diem xx
Er zijn van die dagen dat ik bewust lijstjes maak van wat ik wil doen die dag. Voor mij werkt dat. Ik heb wel perioden gehad dat ik dan ’s avonds de pest in kreeg als ik niet alles had door kunnen strepen, dus niet gedaan had. Daar heb ik inmiddels geen last meer van. Die dingen schuif ik door.
Maak ik zo’n lijstje niet, dan zit het lijstje in mijn hoofd en doe ik vervolgens ook weinig. Geeft niks, andere dagen doe ik weer meer.
Geen zorgen over maken hoor Ellie.
Ook zo herkenbaar wat je schrijft over wat niet gelukt was Wilma, ervan balen kon ik, maar ook daar ben ik jaren geleden al overheen gegroeid. Probeer de dag te plukken met zoveel rijkdom aan dingen te doen, dat doe jij ook met je muziek, schilderen, tekenen, schrijven, je werk en nog meer. Het is een geluk dat we het allemaal graag willen 🙂
Waarschijnlijk is dat gewoon het probleem. Te veel kunnen en willen en dan die keuzes die je dagelijks moet maken. Maar ik voel me zeker heel bevoorrecht met zoveel rijdom aan hobby’s.
Voor mij is het steeds weer ‘afdwalen’, inderdaad (te)veel kunnen en willen. Dat kàn een probleem zijn, maar ik heb geleerd het te laten gaan.
Hoi Ellie,
Afdwalen, ja dat ken ik. Ren ik als een kip zonder kop bijvoorbeeld van de woonkamer naar mijn atelier, ben ik weer zoveel dingen tegen gekomen onderweg , gezien dus, waar ik dan bij blijf hangen en waar het in eerste instantie om ging is weg. Maar kunst maken valt niet te plannen. teveel in je hoofd zitten lukt iets kunstzinnigs maken ook niet. Overal de stekkers uit. Deurbel uit, computer niet opstarten, mobieltje verstoppen in een laatje. Onderduiken noem ik dat en wellicht kost het je 1 dag maar dan raak je in de flow en word je één met je werk. Heerlijk. Ik kan dagen onderduiken………………kost je ook vrienden maar dat is een keuze. toi toi toi, Marleen Hansen
Door dat afdwalen doen we eigenlijk vaak nóg meer andere leuke dingen heb ik het idee, Marleen. Ik voel mij rijk met alles en proef het in de reacties van andere lezers ook, een groot geluk is dat. Je hebt gelijk wat betreft dat ‘kunst maken’ niet te plannen valt. Je omschrijft het heel goed. Dat het vrienden kost is ook waar, maar dat gebeurt ook vaak omdat je je eigen weg wilt volgen. Dat wordt vaak niet begrepen. Dat is vervelend, maar zolang je op die weg gelukkig bent is het een goede keuze. Een leeg hoofd, werken vanuit gevoel, geen afleidingen, blijven daar waar je bent, in de flow, dan lukt het pas om te creëren. Dat onderduiken kan ik ook, het is voor mij meer geen afspraken, op mezelf zijn, afgesloten van alle prikkels, in een cocon.
Dag Ellie Heb je mail gelezen ook leuk de andere volgers op jouw site te lezen altijd.
Wat mij verwonderd is dat iedereen het zo druk heeft met allerlei zaken.
Ik heb voor mijzelf iedere dag een planning waarin ik mijn dingen doe. Altijd eerst de dingen die voorrang hebben bv. ’s morgens altijd eerst ontbijten daarna mijn gedichten schrijven en op Instagram zetten. Elke dag wat huishoudelijke taken. Verder is de dag voor mij lezen borduren wandelen of fietsen, Met de kleinkinderen gezellig uit .2x in de week haal ik mijn boodschappen. Verder gezellig om half zes koken en ’s avonds nee voor mij geen televisie meer alleen ergenis en slecht vermaak.De weekenden verheug ik mij altijd op mijn kenissenkring en leuke bezoeken. Hoop dit nog lange tijd in stand te mogen houden bij het verstrijken van de jaren. O ja doe ook een kwartier dagelijks mijn gym oefeningen.
Och Ellie zo doet ieder zijn eigen ding. Groetjes van Trudy
Trudy, dank voor je mooie bijdrage aan mijn blogpost. Rijkdom ook voor jou lees ik, met zoveel moois jij alle dagen doorbrengt. Ik denk dat de meeste reacties gebaseerd zijn op de veelheid aan dingen die men leuk vindt om te doen, niet zozeer dat men zo druk is. Ja, wel druk met juist die leuke dingen te doen. Voor mij is wel duidelijk dat iedereen geniet van de dag, daar draait het toch om. Lieve groet!
Nou en of dat herkenbaar is!Het is of je met jouw leven het mijne beschrijft. Maar tegelijkertijd voel ik me heel rijk,al die keuzes die ik maken kan!Jezelf goed onderhanden nemen af en toe:is dit wat ik wil?Je hebt er een erg leuk stuk van gemaakt!Wees maar rijk met al die mogelijkheden!
liefs Aaltje van Wieringen
Aaltje, welkom! Leuk je hier op mijn website te kunnen begroeten! Fijn dat mijn stukje zo herkenbaar voor je is, voor mij een groot compliment! Het voelt inderdaad rijk zoveel mogelijkheden te hebben en die rijkdom proef ik ook uit de reacties van de andere lezers. Tot ziens hier, warme groet!
Ik vind juist dat ik dankzij dat afdwalen veel doe op een dag en dankzij mijn spierpijn en vermoeide ogen doe ik ook zoveel verschillende dingen en het fijne is dat ik het allemaal graag doe ook nog. Dat niets moet. Zo heeeeerlijk! Neem vandaag. Ik ben altijd rond 7 uur wakker. Eerst ontbijt op bed gemaakt voor Kees en mij. Het nieuws gekeken op datzelfde bed, RTL met Jan de Hoop, die geeft echt hoop zoals die man van toon is en van woord. Heerlijk. En dat grapje op het eind. En die groet. Ja, zo kan ik de wereld aan.
Daarna kattenbak geschoond, kippen gevoerd, hok schoongemaakt, vogels gevoerd, alles in de pyjama. Waterval aangezet en het geklater bracht de merel tot antwoorden, een roodborstje verscheen, een muisje schoot onder een struik en het wespennest gonsde al van bedrijvigheid.
Toen was het nog maar acht uur en voelde ik me al verbonden met de wereld, mijn lieverds, mijn tuin. Half negen fris en fruitig een spelletje Rummicub met Kees gespeeld, een aanrader! Zo blijft je man bij de les, ofwel hij vertelt zijn plannen voor de dag, want je hebt vaak geen idee wat in zo’n man aan plannen omgaat als je zelf niet plant! Iets met zonnepanelen en een watersysteem voor de tuin, sproeiers en sprinklers en slangen met en zonder gaatjes, op en onder de grond. Hoe zo’n man dat bedenkt en doet! Het bracht mij bij onze broedse Bleu die geen ei legt, maar dat van Suus steelt en er niet af te krijgen is en hoe ik dat wil aanpakken. Kopje koffie erbij. Echt zo knus.
Als ik zo minutieus doorga, komt er geen eind aan de dag en zo voelt het in het echt ook, net als toen ik kind was.
Kortom; klein stukje verder gewerkt aan mijn muurmozaïek met oosters aandoende wandversiering die ik gisteren vond bij de Action voor 1,99. Dat natuurlijk wel eerst een van goud voorzien en een stellage gemaakt omdat het anders van de muur dondert omdat die lijm tijd nodig heeft te hechten. Een spannend proces waar ik helemaal in op ging tot mijn maag knorde en het alweer tijd voor de lunch was.
Daarna even rustig zitten met mail en blogs en twitter, lezen en antwoorden. Planten water geven. Uur met vriendin bellen over onze diepste roerselen en hartstochtelijk gelachen. Voorbereidingen getroffen voor onze voettocht morgen en overmorgen. O ja, de was gedaan.
En nu is het nog maar 12 uur verder dan vanochtend. De boodschappen op de fiets vergeet ik nog. En hoe ik met glas aan de gang ben. Torens bouw ik ervan, stukje bij beetje, zo leuk zo’n klein bezigheidje binnen aan tafel.
Joh, Ellie, dit herken je toch gelijk? Zo zie ik jou bezig met eenden, ganzen, exposities, vriendinnen, fietsen, kat, man, witte jassen, schrijven, kleuren, schilderen, communicatie en dan als klap op de vuurpijl een wekelijks inspiratie blog schrijven en ons en mij uitdagen ook een eindweg te schrijven. Je bent een duizendpoot, een kanjer.
Dankjewel voor de inspiratie die je zo kwistig uitdeelt.
Lieve Anne, je hebt hier op deze plek zowat een blogpost geschreven. Geweldig zoveel moois jij ons hier laat lezen, ben er ontzettend blij mee! Jij inspireert nu ook weer zoals weinig anderen dat kunnen. En ik kan het weten, ken je persoonlijk waarvoor ik erg dankbaar ben ❤️
Dat potje rummicub samen met Kees, vroeg in de ochtend om half 9, daar ben ik jaloers op. Dat je ons daarmee ook meteen een wijze les leert, te weten te komen wat er in het hoofd van de man omgaat als je plant, is echt geweldig!
Hoe je zorgt en zorgzaam bent voor al wat leeft, bloeit en groeit, dieren, planten, het is een lust om te lezen. Ik zie het gebeuren daar op jouw eigen veilige warme plek. Hoe je de dingen aanpakt, geniet, doet waar je hart ligt, gewoon zoals het zich voordoet. Ik hoop ook echt dat veel mensen jouw stukje hier lezen en erdoor geïnspireerd raken.
En ja, ik herken het zeker. Er is zoveel moois en leuks te doen en om van te genieten. Bijna nooit gepland behalve woensdag-schrijfdag, de rest laat ik gebeuren. ‘Go with the flow’, het voelt echt als rijkdom. Dank ook voor je bijzonder lieve complimentjes, zo voelt dat bij mij xxx
hoi lieve Ellie, net terug van de wandeltocht, en al gauw jouw warme reactie gelezen, voelt als thuiskomen en dat is fijn na zo’n tweedaagse voettocht met vrienden – altijd even wennen dat ze weer uit het gezichtsveld zijn na zoveel delen in de regen en de drup en de droogte tussendoor. Wat is de Veluwe mooi! Geen wolf gezien, geen eikenprocessierups, vredig was het. Ik heb er wel een zere knie overgehouden aan een valpartijtje op mijn te gladde reserveschoenen, de andere waren doorweekt. Maar het opveren is dan zo fijn, dat je overeind kunt komen en verder kunt lopen. Vallen en opstaan. Zolang we dat kunnen, kunnen we alles aan.
Ik ga je woorden nog een keer lezen, zo lief en omhullend. Dankjewel mooi mens.
Anne, fijn te lezen dat jullie genoten hebben van de schoonheid op de Veluwe. Ik heb lang in die streek gewoond en mij ook altijd gelaafd aan de natuur. Vervelend dat je uitgleed, maar ook hier haal jij en dat ben jij, positiviteit uit: ‘Vallen en opstaan, zolang jij dat kan- wij dat kunnen, kunnen we alles aan’. Wijze woorden, dank xxx
Onderstaande reactie van Jannie Harmsen verdween zomaar 😳 op Facebook heb ik ‘m gekopieerd, wil graag dat deze bewaard blijft!
Ik had een reactie onder je blog geplaatst en die is ineens foetsie! Nu hier dan maar even. Het kwam er op neer dat ik schreef, dat het fijn is om zoveel interesse en creativiteit te mogen beleven, maar dat er een zeker mate van rust nodig is voor het brein, en of een zekere afleiding. Dus even een aantal dingen parkeren tot een moment dat de tijd er rijp voor is. Ik doe dit door het lezen van een boek, waarvan ik weet dat het me ontspant en al het andere even doet vergeten. Daarna komen die andere activiteiten en ideeën als vanzelf weer op je pad. Doe wat je hart je ingeeft Ellie, en vooral, geniet ervan! :*
Jannie, ik ervaar dat het pure rijkdom is te putten uit zoveel mogelijkheden de dagen te kunnen vullen. Het afdwalen komt juist door de veelheid aan leuke dingen te doen. Jij beschrijft het mooi, het brein heeft rust nodig. Dat doe jij door te lezen, ik soms ook wel, maar voor mij werkt het beter mij totaal af te sluiten van de buitenwereld, geen afspraken, nergens heengaan, geen prikkels meer toelaten. Wel zijn er dan nog altijd de leuke dingen en ook dan dwaal ik af 😉
Dani van Doorn reageerde ook en haar woorden wil ik graag bewaren:
Ja, herkenbaar! Altijd die tussendoortjes en vooral als ik aan de computer zit. Mailtjes, iets opzoeken of regelen. Even nog dat en dat bekijken of iets op facebook plaatsen… etc. Maar ik ga een vrije week plannen in augustus ☺ Geen computer, alleen even checken of er belangrijke berichtjes binnenkomen. En geen werk. Kijken of het lukt, I did it before! Huwelijkstherapie ☺ want dat lijdt onder die eeuwige tussendoortjes
Zo herkenbaar én open en grappig hoe je het vertelt, Dani. Tussendoortjes op de pc, maar hier ook last van die tussendoortjes in het huis. Plannen die week vrij en vooral genieten!
Deze reactie van Carl Schreinemacher weggehaald op Facebook, hier blijft hij bewaard, daar meteen in het zwarte gat. Te fijn dat er trouwe lezers zijn!
Een mens kan heel veel doen wanneer hij veel verplichtingen heeft. Heb wel het idee dat we steeds meer moeten. Mijn grootouders gingen wandelen of kaarten om de tijd te doden. Dat gevoel heb ik nooit !
Carl, zou het ook zo zijn dat er meer ’verleidingen’ zijn zoals iPad iPhone, het internet dus. Heel fijn dàt het er is, het voegt ook iets toe, maar hopelijk voor veel mensen niet ‘in de plaats van’ gekomen. Wandelen en kaarten…ken het ook zoals jij het vertelt.
Ik heb drie motto’s die ik koester. ‘Go with the flow’, want de energie die je hebt kan je goed gebruiken, dus niet verspillen aan als-dan of had ik maar…’First things first’. Lang geleden bedacht om het brein niet te laten overlopen..
Maar de allerbelangrijkste stelregel voor mij is ‘Geniet en verwonder’. Van en om alles wat op je pad komt en maak het eigen.Zelfs dit mag je naast je neerleggen. Hahaha. <3
Berna, zoveel rijkdom in ons leven. Dan is het goed daar een bepaald evenwicht in te hebben om niet dat brein te tarten. Je beschrijft erg mooi en open hoe jij de dingen te doen en wilt doen, te lijf gaat: ‘Go with the flow – First things first – Geniet en verwonder’. Dank daarvoor. Ik hoop dat veel mensen jouw reactie lezen. Trouwens heel fijn dat we niet meer telkens ‘het moeten’ voelen, maar dat we ‘mogen’ ❤️
Precies Ellie daar gaat het om
❤️
Ja, zo voelt het ook ❤️