Al langer is het een vast patroon. Op woensdag is het schrijfdag. Ik heb er al eerder eens een blogpost over geschreven. Die kun je hier nog lezen. Vandaag is het ook woensdag. Al later op de dag. Door allerlei gebeurtenissen van buitenaf staat er nog geen letter op papier. Ik heb geen last van uitstelgedrag. Wil graag schrijven, maar er zijn andere zaken die aandacht vragen. De technische dienst van het park staat voor de deur. Er is een ruitje gesneuveld. Ook zijn de mannen van het hoveniersbedrijf rondom het huis bezig met gereedschappen en machines die een hels kabaal produceren. Een kennis belt over een ziek familielid. Ik bel voor de uitslag van een onderzoek.
Tussendoor probeer ik dan een blogpost te schrijven. Dat werkt natuurlijk niet. Net zomin als tussendoor een schilderij maken. Daar heb ik vaak maanden of nog langer voor nodig. Werk sowieso altijd aan meer doeken tegelijk.
Om te creëren heb je vooral rust nodig. Onbeperkt bezig kunnen zijn. Telefoon uit, geen afspraken, helemaal niets behalve de laptop of kwast, ezel en doek. Dan pas kan het schrijven of schilderen ‘los’-komen. Niet bij het schrijven, dan wil ik stilte, maar wel bij het schilderen heb ik graag vrolijke muziek erbij. Man heeft voor mij afspeellijsten met favoriete liedjes gemaakt. Geen reclame tussendoor, geen nieuwsberichten, niets wat af kan leiden. En vanzelf zing ik mee. Dan is er niks anders meer. Puur het schilderen.
Maar terug naar het schrijven van vandaag. Op woensdag heb ik geen afspraken. In de agenda elke week een streep door de dag. Ook deze week. Woensdag-schrijfdag. Maar bij hoge uitzondering heb ik vandaag wel een afspraak. Gemaakt door de huisarts zelf. Ik moet even onder controle blijven. Voel me nog steeds niet lekker door bijwerkingen van de medicatie. Zou het schrijven ook daarom niet zo goed lukken? Ideeën heb ik genoeg. Daar blijft het echter bij.
Dat ik naar Glo’Art in Lanaken ben geweest. Dat ik het heel bijzonder vond en ook heel bijzonder vind dat iemand dit kunstproject op deze wijze realiseert. Een groot perceel, prachtig bebost en begroeid waar ongeveer 1500 kunstwerken te bezichtigen zijn. Hoe het is ontstaan is te lezen op de website van Glo’Art. Of Google de naam van de oprichter. Lees erover op Facebook. Op mij heeft het enorme indruk gemaakt. Het spookt nog steeds door mijn hoofd. 12-13-19-20 Juli a.s. is het kunstcentrum weer geopend voor bezoekers.
Of schrijf ik over het bezoek in Atelier.Galerie Trividha van Marleen Hansen. Daar heb ik kennis gemaakt met een groep schilders die al sinds 1992 samenkomen. Tenminste de leden van het eerste uur. In de loop der jaren hebben zich nog andere mensen bij de groep aangesloten. Leuk hen te horen praten over wat zij doen. Welke techniek zij gebruiken en waar hun hart naar uitgaat.
Ik zou kunnen schrijven over herinneringen die naar boven ploppen. Of over de nieuwe website die op stapel staat en door Sabine Boogaard wordt gemaakt. We hebben er al een paar keer aan de telefoon over gebrainstormd. Ook zijn er al enkele e-mailtjes heen en weer gegaan. Binnenkort lezen jullie er meer over.
Er is genoeg om uitgebreid over te vertellen. Een andere keer.
25 reacties. Plaats een nieuwe
Och Ellie, creativiteit is zo gekoppeld aan rust in het hoofd en een redelijk pijnloos werkend lijf! Ik herken zeer dat schrijven er bij inschiet hoewel je de dagen doorgaat met flitsen van inspiratie, het komt er gewoon niet van. Mede daarom trek ik me even terug van Facebook, merk nu al dat ik meer ruimte heb, meer tijd. Het helpt wel om het te nemen zoals het komt, morgen komt er weer een dag 😉
Cora, het werkt precies zoals jij het zegt. Rust en vrij van pijn en ander ongemak. Soms flitsen van inspiratie, maar lukt het toch niet. Ook al heb ik veel fysiek ongemak, de ruis van buitenaf is voor mij vaak erger omdat het zich wel eens niet laat buitensluiten. Enfin, deze week was het een struggle, maar ben toch blij dat ik een post heb geplaatst.
Wil je laten weten dat ik mij zojuist op jouw website als volger heb aangemeld, hopelijk komt het binnen. Zojuist driemaal geprobeerd te reageren op je gedicht van vandaag, maar telkens krijg ik de melding dat je website niet bereikbaar is…weet dat ik je lees, zoek in elk geval je website op.
Hè wat vervelend, heb geen meldingen gehad dat site niet bereikbaar is/was. Ik zie je inderdaad niet staan bij de emailsubscribers. Zal het doorgeven aan it-zoon. Eerdere reacties van jou kwamen wel door. Vind je het goed om je emailadres te geven, dat wij het ook nog eens proberen?
Cora, ik heb nog eens geprobeerd, maar kan niet eens contact krijgen met je website. Heb zoiets ook nog niet met een andere website gehad. Zo jammer, maar jullie mogen het zeker proberen. Mijn e-mailadres staat onder ‘contact’. Misschien wil je mij het hoe en wat laten weten, misschien via e-mail? Zou ik altijd op die manier nog een reactie op je mooie gedichtjes en verhaaltjes kunnen geen. Maar voel je vrij het adres privé te houden, ik lees je sowieso 😊
wat heb jij toch een discipline of hoe je het ook maar noemen wilt – wederom een stuk geschreven dat ik met plezier gelezen heb; ik zie je zitten in het zomerhuis omringd door allerlei drukte en heerlijk genieten op plekken waar ik te lui voor ben om er heen te gaan, maar als ik jou dan lees en de foto’s zie, word ik blij vanbinnen dat er zoveel creativiteit in mensen is en dat jij dat weet te vinden en mij meeneemt ~ dankjewel
Anne, hier zit iemand te gloeien van binnen <3 dank voor je lieve woorden en de complimentjes, daar word ik blij van. Ben natuurlijk ook niet altijd zo in the mood voor iets, soms ook ronduit lui of heb nergens zin of of. Zaterdag was een cadeautje. Had het in de krant gemist maar gelukkig werd ik er bijtijds door een lieve vriendin op geattendeerd.
Dit is toch weer een logje. 😉
Ja hè 😉
Ik kijk steeds uit naar je blogs, Ellie.
Warme groet uit IJzendijke.
Mieke, wat een fijn compliment! Ik word er blij van, dankjewel ❤️
we waren beiden bij GloArt in Lananken, weliswaar andere tijden maar wel op dezelfde dag van genoten. Als ik de leeftijd er voor had ging ik me meteen opgeven maar helaas. En je kwam me spontaan helpen toen de kunstenaarsbende uit Maaseik op bezoek kwam. Het was heet die dag maar erg gezellig. Nog bedankt dat je er was!!! Super.
lieve groet,
Marleen Hansen
Daar in die prachtige omgeving in Lanaken met zoveel kunst kon alleen maar inspirerend zijn, ook ik wilde van alles en nog wat en twee dagen later de kunstenaarsbende uit België in jouw atelier.galerie, het kon niet op. Ik was helemaal voldaan. Dank dat ik er bij jou bij mocht zijn xxx
Ha lieve Ellie. Niet gestoord worden, Dat is precies de reden waarom ik in de vroege ochtend ben gaan schrijven. Heerlijke rust om vier of vijf uur. Alleen de vogels die ontwaken als muziek. Wat een mooie expositie daar in Lanaken. Vooral de vrouwen, Vrouw 2 prachtig. Ondanks de kleine onderbrekingen toch een stuk geschreven. 😉 waar ik dan weer van genoten heb. Dank je wel. <3
Vroeg in de ochtend is het meest mooie wat er is. De vogels, de stilte, de frisse lucht, alles wat zo’n tijdstip met zich meebrengt en waardoor je kunt creëren. Ik ben alleen soms niet zo goed meer in de vroege ochtend 😉 terwijl ik ooit wel een ochtendmens was. Het was zo groots daar in Lanaken, heel bijzonder. Ik heb maar enkele foto’s geplaatst, er was zoveel te zien. Dank ook voor je compliment, Berna ❤️
Lanaken leek me ook fantastisch. Lekker Ellie en fijn om het te delen. 😉
Een fijn en interessant blog om te lezen Ellie. En het grappige is, dat jij op je schrijfdag werd afgeleid, en ik nu hetzelfde ervaar tijdens het lezen ervan. Er kwam steeds iets tussen zodat ik even moest stoppen. Maar uiteindelijk is het toch gelukt en heb ik ook de foto’s bekeken van Glo’Art. Wat een mooi plekje en die fietser herken ik, want ik heb dergelijke beelden een aantal jaren terug ook gezien en gefotografeerd ergens in Wallonië. Weet alleen niet meer waar dat precies was, maar dat kan ik terugzoeken in mijn afbeeldingen. Maar de herinnering eraan toen we dit spontaan ’tegenkwamen’ toen, vind ik sowieso al heel leuk. Groetjes! xxx
Inderdaad heel grappig dat we beiden bij hetzelfde stukje werden afgeleid, maar heel fijn dat jij toch steeds weer opnieuw de moeite nam het te lezen, dank Jannie. De plek in Lanaken is heel bijzonder en leuk dat je het beeld van de fietser herkent en jou dat weer een plezierige herinnering oplevert. Elkaar volgen en met elkaar ’praten’, ook al is het digitaal, levert voor ons allebei weer veel op! Mooi weekend ❤️
Grapig, Ellie,je schrijft wel vaker een blog vol met mooie teksten aangevuld met foto’s over ‘een blogje lukt niet, want -‘. En natuurlijk lukt het wel om ons te boeien met je verhaal. Elke keer weer.
Ik hoop dat je gesprek met je huisarts nieuwe inzichten oplevert.
Groet, Margo
Margo, ik bloos van zoveel lof voor mijn stukjes, dankjewel ☺️ Het is wederzijds, ik lees jou ook graag! Wie weet, bezoek ik je atelier in Buuren of Buren ook nog eens, denk er vaker aan zoals jij het ook al eens hebt voorgesteld! Lieve groet.
Hoe een dag dan zo kan lopen en uiteindelijk een mooie blog oplevert.
Mooi en goed geschreven en Lanaken was indrukwekkend. 🤗😘👍🏻
Er zijn van die dagen…😊 in Lanaken was het heel bijzonder, de plek en de kunst 🤗😍
Maar je hebt je heerlijk kunnen onderdompelen in activiteit buiten de deur. Dat is dan een goed alternatief voor herrie en rompslomp in en rond je huis. Inspirerend Ellie.
En toch geschreven, een blogpost. Dagdag!
Wonderwel lukte het een blogpost te schrijven. Wat zich in mijn hoofd afspeelde kwam na wat geploeter op papier terecht. Het uitstapje naar Glo’Art was erg bijzonder en heb er zeer van genoten.
Ja Ellie er zijn van die dagen maar ook weer goede dagen die ons veel plezier brengen. Mooi de kunst waarover je schrijft en het bezoek.
Hoop dat je straks naar de badplaats Bergen kan gaan, heerlijk genieten van strand en zee. Was een weekje in Drenthe in de bossen heerlijk daar alleen goede kleding voor teken en rupsen. Nodig was beschermende kleding. De braamstruiken bloeiden al. Een eldorado om ze te plukken straks. prachtige natuur daar.
Lieve groeten van Trudy🌿🐝🍃
Wat heerlijk Trudy, dat je een weekje in Drenthe op vakantie bent geweest. De bossen betekenen ook veel voor mij, ben er opgegroeid, aan de rand van. Vroeger ging ik er ook bramen plukken of zwarte bessen. De zee heeft mij altijd getrokken. Niet om lui op het strand te liggen, dat doe ik nooit, maar de ruis ervan, de ruimte, het licht. Ik word er op slag rustig en het geeft mij een gevoel van ’thuiskomen’. Binnenkort hoop ik er alsnog heen te gaan. Lieve groetjes en fijn dat je nog hier gekomen bent om ‘mij’ te lezen!