Vandaag is Dromen – 8 aan de beurt. Vannacht had ik er geen én heb ik niet geslapen. Van dat laatste heb ik regelmatig last. Soms lukt het dan als ik even uit bed ben geweest of als ik even lees. Of warme thee met honing drink. Afgelopen nacht niet. Voor iedereen die nu roept dat ik warme melk met honing moet drinken, ik lust geen melk. Als kind heb ik er flessen doorheen gejaagd en van genoten. Dat kun je hier nog lezen.
Om Man niet langer uit zijn slaap te houden ben ik uit bed gegaan. Klaarwakker. Met een deken en de laptop op de bank geploft. Concepten voor blogpost geschreven. Ook allerlei steekwoorden genoteerd. Van persoonlijk tot boek tot kwast en kleur tot plant en van alles.
Van de concepten wil ik er vandaag een gebruiken. Het schrijven zal een makkie worden, immers het grootste deel is al geschreven. Alleen nog schaven en schrappen en op fouten controleren. Foto erbij zoeken en klaar.
Maar eerst nog het nieuws lezen. Het bericht van Vriendin beantwoorden. Binnengekomen post van een van mijn favoriete bloggers lees ik ook nog even. En dan begint het.
Plots komen er zoveel herinneringen en dromen van toen naar boven. Daarover nadenken geeft een gevoel van melancholie, geen spijt. Ik had wel graag, maar het leven heeft anders bepaald. Alles vertellen wat mij te binnen schoot is teveel. Maar over een een paar dromen van toen wil ik wel wat zeggen. En welke droom is uitgekomen? Niet een van mijn vannacht geschreven concepten gebruik ik. Er ontstaat een totaal nieuw stukje door het lezen van deze blogpost.
Als kind wilde ik leren paardrijden. Piano spelen. Zag mezelf zittend in een stoel, boeken om mij heen, altijd lezend. Daar droomde ik van. Toen kwam daar langzamerhand de hang naar schrijven bij. Ik had Nederlands willen studeren. Al vroeg een eigen atelier willen hebben. Een plek voor mij alleen waar ik kon schrijven en schilderen. Door allerlei gebeurtenissen bleef alles lange tijd op de achtergrond. Sluimeren deed het wel.
Het bleef bij het maken van wandkleden. Verzamelde daarvoor allerlei restjes stof en kraaltjes. Sierdozen maken. Vanaf het snijden van het karton tot en met het bekleden met boekbinderslinnen en beplakken met mooi papier. Ik tekende wat met potlood of pen. Schilderen deed ik met waterverf. Schrijven, daar begon ik ook mee. In schriftjes die ik vele jaren later heb verbrand. Daarna stopte het.
Lezen heb ik altijd gedaan, kan niet zonder boeken. En jaren geleden heeft een vriend mij de kans gegeven dat te doen wat ik heel graag wilde. Bij hem in het atelier kon ik aan de slag. Ik ben gaan schilderen. Man heeft zo op mij ingepraat dat ik ook het schrijven weer heb opgepakt. Besefte dat het nooit te laat is weer ergens aan te beginnen.
Nu vul ik mijn dagen met taal en kunst. Heb er de tijd en de rust voor. Ik schrijf en stuur een deel ervan de wereld in. Schilder ook en laat mijn kunst aan iedereen zien, zie het nu als mijn werk. Daar ligt mijn hart.
Welke dromen hadden jullie? Zijn die uitgekomen?
33 reacties. Plaats een nieuwe
Mooie nachtelijke overpeinzing Ellie! Dromen, ja ik wilde lezen, zo veel mogelijk. Dat mijn schrijven, zo laat begonnen deze vorm zou krijgen, daar was geen droom voor. Dat dichten daar ook bij kwam, geen droom die daar ooit op hintte.
Wat heerlijk Cora, dat je naast het lezen ook bent gaan ‘spelen’ met woorden op papier. Je schrijft prachtige verhaaltjes en gedichten. Ik lees je erg graag!
Slapeloze nachten, ik heb er weinig last van. Het valt me wel op dat, áls het gebeurt er inderdaad een golf inspiratie omhoog borrelt. Als kind droomde ik van schrijven en een huis vol dieren, kinderen en liefde. Ik kan niet leven van het schrijven het is nog altijd een hobby. Met twee kinderen, een hond en een hamster is mijn huis niet vol maar mijn droom is op een of andere manier toch uitgekomen
Slapeloze nachten kwamen bij het ouder worden, dat hoeft jou natuurlijk niet te overkomen 😉 heerlijke dromen had je als kind en zo te lezen heb je wel een leven waarin deze dromen zijn uitgekomen. Hartstikke fijn en dank voor jouw verhaaltje over dromen.
Dat is iets waar ik nog geen last van heb gehad: slapeloze nachten. Ik ben een gelukkig mens, wat dat betreft. De zee heeft me altijd aangetrokken en nu woon ik in de buurt van onze Noordzee. Nog niet helemaal op de plek waar ik oud wil worden, maar het komt al heel dichtbij. Ik geniet al iedere dag van de dag zelf en mijn dromen blijven bestaan.
Warme groet, Ellie.
Mieke, volgens mij komen die slapeloze nachten dan ook niet meer. Met de zeelucht binnen bereik slaap je volgens mij altijd als een roos. Heerlijk daar te wonen en je merkt vanzelf wel wat er nog gaat komen. Ik droom trouwens nu ook nog gewoon verder en geniet van de dingen waar ik mee bezig ben. Lieve groetjes xx
Inspirerend, Ellie, en lekker vlot geschreven.
Mijn ouders gaven mij het goede voorbeeld wat ik niet wilde: ik wilde niet zoals mijn vader almaar dezelfde baan en ik wilde niet almaar dezelfde zorgen van buren aanhoren zoals mijn moeder.
Dokter leek me wat, dan kon ik visites rijden en telkens andere mensen met telkens andere zorgen helpen ~ toneelspeelster leek me ook wel wat, dan kon ik telkens iemand anders spelen.
Op mijn 16e kreeg ik een vriendje die haalde een muziektekst aan ‘do what you like’ – dat resoneerde tot de dag van vandaag en nu doe ik dat dan eindelijk ~ schrijven, knutselen, tuinieren, fietsen, kippen, katten en daarnet nog gestofzuigd/gezogen, had ik zomaar zin in ~ maar voor het zover was, moest er heel wat gebeuren… 🙂
Mijn reactie aan jou is per abuis ergens verder weg gepost 😳
Mijn droom was, overigens realiseerde ik me dat pas later, om naar het conservatorium te gaan. Of ik daar werkelijk gelukkig van was geworden weet ik niet. Je hoort veel over het gesappel om een inkomen bij elkaar te sprokkelen.
Ik heb een klein deeltje waar kunnen maken door twee jaar geleden de Schumann Akademie te gaan volgen. Gewoon voor mijn lol en zonder een direct doel. Ik begrijp meer van muziek dan twee jaar geleden. Het is leuk om dingen in de muziek uit te zoeken en daardoor te begrijpen hoe een muziekstuk in elkaar steekt. Ik ben er blij mee.
Verder schrijf en schilder ik ook, maar daar heb ik vroeger nooit een droom bij gehad. Dat kwam allemaal pas veel later.
Wilma, fijn dat jij ook vertelt hoe de dingen bij jou gelopen zijn. Heerlijk dat je met zang en piano spelen bezig kunt zijn en daarbij ook schrijven en schilderen. Denk dat je het sowieso wel in je hebt gehad, misschien onbewust. Gelukkig is het allemaal tot bloei gekomen.
Mooi dat je op deze manier je bestemming gevonden heb en de dingen doet die je graag wilt doen. Zelf heb ik altijd alles redelijk doelloos op me af laten komen. Ik ben niet zo’n planner van dingen. Ik schrijf wat en lees als pure hobby. Ik heb natuurlijk ook een baan – dit jaar nog maar 4 dagen – en dat slurpt wel wat tijd op. Dingen gaan zoals ze gaan. En ze gaan bij iedereen anders.
Ook leuk dat jij vertelt hoe de dingen zijn gelopen, Mies. Eigenlijk heb ik niets gepland, het leven nam een loopje en ik was niet in de gelegenheid te doen wat ik graag zou willen. Ben dolblij met de hulp die ik van van anderen heb gehad. Nu laat ik ook alles een beetje gebeuren, maar naast het schilderen en schrijven. Die twee dingen slorpen de meeste tijd op en dat vind ik niet erg 😉
Mooi, Ellie, zoals je vertelt hoe je tot schrijven en schilderen bent gekomen. Ik lig ook wel eens wakker, geen hele nachten, maar wel een paar uur. Dan ga ik altijd verder verzinnen aan het verhaal dat ik wil schrijven. Daarbij val ik vanzelf weer een keer in slaap, waarschijnlijk omdat het verzinnen totaal ontspant.
En dromen? Als kind keek ik met bewondering naar boeken. Hoe geweldig om zoiets te schrijven, maar ik dacht altijd dat ik geen fantasie had.
Selma, leuk dat ik je hier weer zie! En zo te lezen komt dat boek van jou er. Zou het ontzettend leuk voor je vinden, zet ‘m op, je kunt het, maak waar die droom!!
Leuk, dromen en wensen! Na jaren slapeloosheid heb ik daar gelukkig niet veel last meer van. Inslapen kan lastig zijn, maar ik kan altijd wel slapen.
Ooit wilde ik toeristisch informatrice worden omdat ik voor stewardess te lang was. Ik wilde hoe dan ook de wereld zien! (Dat lukt inmiddels aardig zonder baan 😉 ) Die avontuurlijkheid compenseerde ik met boeken, boeken, boeken. Ik las 4 boeken per week tot de overgang, toen het opeens moeilijker werd. Geen idee waarom of waardoor, maar sindsdien lees ik maar af en toe een boek.
En ja, ook ik had als volwassene Nederlands willen studeren. Ik wilde sterven als doctorandus. Belachelijk om dat te willen en gelukkig kan dat niet meer 🙂
Maar soms kriebelt het nog: zal ik er nog een taal bij gaan leren? Zal ik het Frans weer oppakken?
Gisterochtend een cursusje gehad om een bepaalde vlinder te vinden en dat al vond ik reuze interessant. En dan realiseer ik me dat ‘het’ terug is. De nieuwsgierigheid die mijn mijn leven lang gedreven heeft.
Dat voel en proef ik bij jou ook Ellie x
Mooie bijdrage aan mijn blogpost, Marjolein. We zijn doorzetters, maken er altijd iets van en zo gebeurt het dat we vaak toch iets doen wat we eigenlijk altijd gewild hebben. Al sluimerend in ons misschien. Onze drang naar, noem het vernieuwing, leren, openstaan, helpt ons daar zeker bij xx
Dank, Anne. Wat een mooie bijdrage over dat wat jij wilde, zo leuk om te lezen! Gelukkig ken ik je en weet hoe jij nu geniet van het bezig zijn met creëren, de tuin, het huis, Lukkie en de kippen. Dat alleen al is een droom ❣️
Toen ik dit allemaal las, dacht ik: hoe is het mogelijk, dat had ik kunnen schrijven.
Al nadenkend realiseer ik mij: zijn mijn dromen uitgekomen? Ik heb ze los moeten laten, het hier en nu moeten aanpakken, mijn hele leven door.
En ja, al loslatend zijn delen van mijn dromen uitgekomen, al herken ik ze niet meer als droom maar als mijn werkelijkheid.
Jouw blogs, lieve Ellie zijn altijd een eye-opener en een feest om te lezen.
Wij hebben elkaar destijds en later weer, niet voor niets opgezocht. Gelijkgestemde zielen. Ik denk dat ieder mens situaties kent waarin dromen losgelaten moeten worden, ik ook. Dan telt inderdaad alleen het accepteren in het hier en nu. Je doet nu zeker dingen die je ooit ook graag wilde, ‘wat je in je hebt, raak je nooit kwijt’…intussen ben ik daarvan overtuigd geraakt. Dank voor die les, Athy.
Ellie, ik droom nog steeds en daar kan ik mij helemaal in verliezen! <3
Wat fijn, Jannie! Gelukkig kan ik ook nog dromen xxx
Het is nooit te laat je droom te volgen!!!
Absoluut niet, ik ga er dan ook voor 😊
Eliie vaak zegt men dromen zijn bedrog. Geloof dit niet zo direct. Toen ik jong was had ik veel dromen om Iets te bereiken. Is aardig gelukt. Dan stap je in het huwelijksbootje krijgt kinderen. De opvoeding daarvan. Heb een groot deel van mijn leven viool gespeeld. Dit was toen mijn grootste droom. Vooral de tijd in het
Leidens Symphonieta. Nu houd ik mij bezig met de dichtkunst en schrijf gedichten.
Ellie leuk jouw stukjes te lezen zo hebben wij allen onze dromen en ook de schrijfsels van je volgers leuk om te lezen.
Lieve groeten Trudy
.
Het is leuk dat jij ook iets vertelt over je dromen van toen en dat de grootste droom is uitgekomen. Geweldig! En nu de dichtkunst. Misschien heeft het schrijven ook altijd in jou gesluimerd. In elk geval geniet ik daar ook van, Trudy!! Lieve groetjes!
Wat fijn dat je toch met je dromen van nu en eigenlijk van altijd kunt genieten. Leuk geschreven!
Je vraagt om dromen. Zat midden in 1 van m’n dromen, werken bij de krant (dat speelde ik als jong meisje) toen ik verplicht werd die droom op te geven. Na lang revalideren en me afvragen of ik ooit nog een droom of meer zou willen uitkomen was het er toch. Bezig zijn met hen die ik nu zo goed begrijp en voor wie ik wat kan betekenen.
Het leven kan onze dromen ook verstoren, dat is een bittere pil. Voor ons allebei herkenbaar, Marnel. Ook ik moest ‘m door omstandigheden laten varen, maar zowel jij als ik hebben toch een droom laten uitdijen.
Wat een hoeveelheid aan reacties heeft het los gemaakt en wat heerlijk om al die onvervulde of vervulde dromen en verlangens de revue te zien passeren. Een volgende overpeinzing dient zich aan. ‘Toeval bestaat niet.’ Welke meerwaarde heeft de gelopen race gehad, voordat we op ons paradijselijke plekje en in ons element terecht kwamen. <3 Dank Ellie voor je mooie overpeinzing.
Mooi inderdaad dat lezers hier hun dromen of wensen die zij hadden kenbaar maken, mooi ook om te lezen. Zo krijg je weer een inkijkje in het binnenste van iemand. Alles, de groei naar, is denk ik nodig geweest om te komen tot waar we zijn, Berna. Dus ja, voor mij althans heeft het zeker meerwaarde gehad. Door omstandigheden te leren ontdekken wat er bij mij paste. Deze dromen of wensen zijn bij mij blijven sluimeren en eenmaal (in een stabielere tijd) ermee in aanraking gekomen, het explodeerde van binnen en nu kan ik niet meer zonder ‘kwast en pen’.
Lucky us! 😉
Absoluut 🔥
Geen dromer hier, ook geen planner. Ik laat me maar gewoon leven en zie wel. Mijn ervaring is, is dat teveel dromen en hopen alleen maar leidt tot teleurstelling. Dus dat heb ik afgeleerd in de afgelopen jaren.
Klinkt zuur en teleurgesteld als ik het zo teruglees, maar dat ben ik geenszins.
Ik denk je te kennen en neen, absoluut niet zuur, integendeel. Een goed, open en eerlijk mens, rechtdoorzee 😊 dat jij -dromen en hopen op- aan de kant hebt geschoven snap ik als geen ander, ook ik heb dat gedaan. Maar af en toe vonkten die dromen, vooral in mijn jeugdjaren en zie, ondanks alle gebeurtenissen, kwamen die dromen met hulp van, voor mij toch uit. Nu droom ik nog steeds, wel op een andere manier dan toen. Het leven plannen, daar houd ik ook niet zo van, het meeste liet en laat ik ook gewoon maar gebeuren.