Voor een paar mensen hebben de laatste twee blogposten duidelijk aanleiding gegeven er eens voor te gaan zitten en mij anoniem een e-mail te sturen. Een van de reacties na Overzomeren was nog grappig en kwam ook in het openbaar. Is zelfs de titel voor mijn post van vorige week geworden Verdwenen in de kledingkast En daar gaat het deze keer over. Openbaar de reactie (lees: sarcasme-kritiek-minachting) onder mijn tekst te plaatsen, durft men blijkbaar niet.
Waarom ik zo moe ben? Ik heb toch weinig om handen in een vakantiehuis? Tijd genoeg om van alles te doen. Daarnaast vast nog tijd over om te relaxen en uit te rusten. De mensen die werken hebben pas recht van spreken. Waarom ik zo uitgeblust ben? Ook zo gezapig. En zo kan ik nog even doorgaan.
Een paar e-mailtjes zijn het. De schrijvers ervan ken ik niet. Laten zich ook niet zien. Alleen onder de naam Anoniem@…..enzovoort.
Het lijkt wel afgesproken werk. Ongeveer dezelfde tekst. Het raakt mij niet. Ik sta er telkens versteld van dat er altijd weer mensen zijn die geen fatsoen of normen en waarden hebben. Respect voor een ander. Hoe je het ook wilt noemen. Vragen deze mensen zich wel eens af wat zij veroorzaken? Bij mij niets. Misschien wel bij diegenen die niet stevig in de schoenen staan.
In een klein dorp waar alles voor het oog van het kerkvolk verborgen moest blijven ben ik opgevoed. Normen en waarden stonden hoog in het vaandel. Maar vooral ook onderdanig gedrag in contact met de huisarts, de pastoor, de burgemeester, alle notabelen van het dorp. Als kind mocht je ook niet samen spelen. Dit om aan te geven hoe de hiërarchie in zo’n dorp was bepaald. Overigens, die strenge regels heb ik in de loop der jaren aangepast naar normen en waarden die bij mij en in deze tijd passen. Voor mij nog steeds belangrijk in het contact met anderen.
Ik wil wel even terugkomen op het woordje ‘gezapig’. Dat vind ik nogal grappig ten aanzien van mij. Mensen die mij persoonlijk goed kennen weten dat ik dat in de verste verte niet ben. Het past niet bij mij om het leven te laten gebeuren. Er zijn zoveel leuke dingen te doen. Lezen, schrijven, schilderen, fietsen, uitstapjes naar hier en daar en het contact met andere mensen. Dat alles zorgt er wel voor dat ik niet gezapig kan worden.
Maar ik ben niet graag in grote gezelschappen. Uitzonderingen daargelaten. Ook niet graag in een druk café. Wel als er een lezing door een auteur wordt gegeven, er een concert is waar ik heen wil of naar een dierbare jarige die er een borrel met happen laat rondgaan en ik daarvoor uitgenodigd ben.
Ik bedoel meer het stappen en naar het café gaan. In mijn jeugd hield ik er al niet van en eerlijk gezegd heb ik het met het ouder worden ook niet onder de knie gekregen. Nog nooit heb ik het gevoel gehad dat het mij leuk lijkt met een groep vrienden of met een paar vriendinnen de kroeg in te gaan. Noem mij gerust saai.
Daarentegen vind ik het wel fijn zo nu en dan even eruit te gaan. Heerlijk met Man of Vriendin te lunchen. Een keer naar de bioscoop en daarna nog ergens een glas wijn te drinken. Naar een museum en afsluiten met een lekker etentje. Ik word er super blij van. De dag erna ben ik nergens te zien, maar dat geeft niet. Genoten heb ik. Van een volle agenda word ik onrustig. Al mijn hele leven heb ik mij regelmatig voor de buitenwereld afgesloten en dat doe ik nog steeds.
Een heel weekend met Man zonder afspraken? Rommelen, schilderen, muziek luisteren, lekker eten, borrelen en misschien ook nog een of meer aflevering(en) van een serie op Netflix bekijken? Wij Genieten met een hoofdletter. Altijd gehad. Gelukkig is Man uit hetzelfde hout gesneden.
En wat is nou het leuke van deze anonieme reacties? Het heeft mij meer dan genoeg stof voor deze blogpost opgeleverd. Daar heb ik dan weer plezier in. Reacties vind ik ontzettend leuk. Dus ja, graag. Wel liever openbaar onder mijn post in plaats van bakken met kritiek anoniem in mijn e-mailbox.
38 reacties. Plaats een nieuwe
Weer een mooie blog Ellie.
Zie al die azijn pissers als een geschenk en laat ze maar voor inspiratie zorgen . Jij bent een sterke persoonlijkheid.
Heerlijk dat jij weer aan het schrijven bent geslagen . Ik kijk al uit naar het volgende stukje.
Linda Deckers
Linda, dankjewel voor je compliment Misschien zijn het mensen die worstelen met zichzelf of juist herkenning vinden in mijn vorige blogpost, er niet over durven praten, maar zichzelf sterk willen maken door ‘te slaan met woorden’. Misschien niet echt leuk, maar bij mij wel inspiratie 😀
Omdat Cora van B door een of ander digitaal mankementje plots niets meer hier kan plaatsen, maar wel zo lief is het op Facebook te doen heb ik haar mooie woorden gekopieerd en hier gepost, zo blijven ze tenminste bewaard.
“Wat zeggen de reacties die je beschrijft veel over de anonieme schrijvers zelf. En wat zegt jouw reactie op hen veel over jou, wijs mens! Hier spreekt de introverte mens die niet begrepen wordt door de extraverte mens die heftigheid wil en veel contacten en sterke meningen over van alles en nog wat. Ik lees mezelf in hoe jij schrijft over jezelf en je leven. Compliment Ellie, je bent wie je bent en wat heerlijk om te genieten van wat je jezelf verworven hebt aan acceptatie en gelukkig zijn met waar jij je fijn bij voelt”.
Is het leven van deze ‘anonieme’ mensen dan zo gezapig dat ze van pure verveling en geestelijke beperking niets anders kunnen bedenken dan laffe berichtjes schrijven? Ellie, jij weet er tenminste weer iets moois van te maken.
PS: als het goed is, staat er een IP-adres onder. Dat nummer kun je naar het zoekveld op internet kopiëren en dan zie je uit welke regio het komt. Je kan zulke mensen met dat nummer ook op de zwarte lijst van jouw webblog zetten, zodat ze nooit meer een reactie kunnen plaatsen vanaf die computer. En als het volgers zijn, kun je ze schrappen.
Ik heb geen idee hoe het leven van deze anonieme schrijvers eruit ziet. Ik kan er van alles bij bedenken, o.a. zoals ik bovenstaand bij Linda al heb verwoord, maar ik ken de mensen niet en het is ook zo dat je nooit ‘in de mens’ kunt kijken om ze te leren kennen. Ik heb er veel over nagedacht, de blogpost is er ook uit ontstaan, maar wilde die wel een beetje luchtig houden.
Het blokkeren en de zwarte lijst zijn mij bekend, maar ik heb niet eens de behoefte er op die manier aandacht aan te schenken. Dank voor de tip, Karin 🙌🏻
Deze anonymi, lege hulzen, klampen zich vast aan anderen als bloedzuigers. Zonder gastheer zijn ze ten dode opgeschreven. Goed idee ze op een zwarte lijst te zetten. Misschien bestaat er een instantie om de IP-nummers aan door te geven en de identiteit te achterhalen. De schrik om hun lijf 🙂
Het is jammer dat mensen zo in het leven staan, bewust of onbewust. Misschien zijn zij eenzaam, ziek of hebben allerlei andere tegenslagen te verwerken. Leuk zijn zulke reacties niet, aan de andere kant heeft het mij inspiratie opgeleverd. Het is mij bekend hoe ik mensen de deur kan wijzen, maar een anoniem persoon kan overal vandaan komen, al ken ik de regio, weet ik nog niet wie het is. Verder wil ik er eigenlijk niet meer aandacht aan schenken.
Jij gezapig en saai? Welnee. Jij geniet van wat het leven, jouw leven, je geeft. Alleen en samen met je man en vriendinnen. En ik zeg, ga daar vooral lekker mee door. X
Eerlijk gezegd heb ik van mezelf ook niet de indruk dat ik gezapig en saai ben 😅 eerder het tegenovergestelde, wil ik teveel en kan het gewoon niet. Ben blij met je mooie reactie, dank daarvoor X
Lieve Ellie,
Als mede introvert herken ik veel van wat je schrijft. Goed voor jezelf zorgen wordt door sommigen als zwak gezien. Een enkeling is zelf zo ‘sterk’ om anoniem gal te spuien. Triest en het zegt veel over de persoon maar helemaal niets over jou.
Stel je bent kern gezond en hebt geen enkele beperking om voluit te leven en je kiest ervoor om de hele dag lui op de bank te hangen, dan nóg heeft een ander daar niets mee te maken.
Maar jij bent niet lui, je schrijft, je schildert, je trekt er op uit, je geniet van het leven op een manier die bij jou past. Blijf daar vooral mee doorgaan.
Ik geniet van jouw schrijven, je schilderen en laat me graag door je inspireren.
Voor de anonieme reaguurders heb ik zelf altijd maar een antwoord: ‘Je will never be criticized by someone doing more than you. You will only be criticized by someone doing less.’
Lieve Sonja, wat kan ik toevoegen? Zoveel riem onder het hart maakt mij warm van binnen. Dank daarvoor. Ik weet dat jij precies begrijpt hoe het is, voelt, je sterk of zwak kan maken. Maar jij en ik en zoveel anderen leven ondanks alles een super leuk leven…dat maken wij er zelf van, we kunnen er trots op zijn!!
Ik ben blij dat je zelf al aangeeft dat je je niks van dit soort ‘rare’ kritiek aantrekt.
Wij kregen onlangs van onze buren het verwijt dat we als een stel bejaarden leven. Zelf hangen zij (voorzover ik dit zie) voor de telvisie en kijken ondertussen vooral op hun smartphone. Wandelen, fietsen, creatief zijn? Ik zie het niet bij ze terug. Toch bleef dit zinnetje heel lang bij me hangen en deed het schijnbaar iets met me. Inmiddels gelukkig niet meer.
Anoniem heb ik gelukkig nog nooit dit soort kritiek gekregen.
En jij gezapig? Dan ben ik het vast en zeker ook.
Wilma, gelukkig is het zinnetje verdwenen. En jullie als bejaarden leven? Jullie wandelen, gaan op vakantie, jij schildert, tekent, speelt piano, zingt, je werkt, weet niet wat Arie doet, maar vast niet leven als een bejaarde. Misschien zijn jullie buren jaloers…
Daar hou ik het dan maar op.
Waar gaat het je buren aan hoe jij leeft, zeg. Pfff… Jaloezie, dat lijkt mij ook en dat denk ik ook van de reacties op Ellies post. De anonymi moeten misschien hard werken om voldoende geld te hebben voor hun pleziertjes en dan steekt het dat een ander dat niet hoeft. Veel mensen meten alles af in geld, dat vergeet je wel eens als je dat zelf niet doet en dan komt er zomaar ineens een sneer… Zielig, hoor.
Dank Dani, dat wat jij benoemt kan zeker een reden zijn, jaloezie. Daar houd ik het soms maar op. En er een beetje goed of leuk uitzien is ook een maatstaf om mensen te bekritiseren. Denk dat ook dat met jaloezie te maken heeft. Maar ik geniet volop van het thuis-zijn, dat is jaren anders geweest. Als je door je gezondheid al op jonge leeftijd je baan kwijtraakt, is het heel fijn als je dan uiteindelijk toch nog dingen kunt doen. En die doe ik met heel veel plezier, heerlijk!! Ik laat deze types gewoon kletsen…😉
Mooi dat je je door dit soort individuen niet uit het veld laat slaan. Wat ik me afvraag: zou het niet één gefrustreerde gladiool zijn die je met verschillende e-mailadressen probeert te intimideren?
Mies, ik kreeg de slappe lach door de ‘gefrustreerde gladiool’, zoiets kun jij bedenken. Het kan zijn, maar ga mij er zeker niet druk over maken. Heb er in elk geval inspiratie voor mijn blogpost door gekregen, dat is mooi meegenomen 😀
Lieve Ellie,
laat je niet gek maken. Je hoeft je helemaal niet te verantwoorden. Een dikke kus en een warme groet uit IJzendijke X
Mieke, ik kan dit soort berichtjes naast mij neer leggen, weet zelf beter! Veel dank voor jouw fijne woorden. Lieve groetjes ❤️
Ach Ellie, die mensen zijn zielig, denk ik altijd maar. Maar omdat men soms persoonlijk wordt, heb ik wel de regie genomen over welke commentaren ik niet toelaat.
Ikzelf ben extravert, maar ik heb op zijn tijd ook rust nodig, ben ook snel moe door overprikkeling of te veel doen. Na een fantastische vakantie moet ik toch bijkomen en grote groepen vind ik ook niet fijn (meer).
Vroeger niet, toen ging ik gewoon door. Totdat het moment kwam dat mijn lijf mij meldde dat ik over de kop ging. Ik snapte dat niet, dus had meerdere burnouts nodig om eindelijk te leren begrenzen.
Kortom: iedereen is zoals hij is en niet iedereen is energiek. Maar moeheid maakt niet saai 😀
Liefs xx
Marjolein, deze berichtjes kwamen via e-mail binnen, weet dat natuurlijk van te voren niet. Maar laat mij zoals Mieke het hierboven omschrijft, niet gek maken, weet zelf beter. Leuk dat je een fijne vakantie hebt gehad. Geniet maar lekker na xx
Wat absurd om anoniem te reageren met zulke vreemde, niet bij jou passende reacties. Velen schreven het al: knap dat je er inspiratie uit ontleent.
Die reacties zeggen veel over de afzender zelf. Azijnzeikers 🙂🤣
Er zijn toch wel rare vogels op deze wereld, Margo. Maar het gaf me veel plezier de inspiratie te voelen, dat is toch een cadeautje? Dank voor je lieve reactie ❣️
Met aandacht gelezen Ellie. Goed dat je die mensen met hun kritiek en negatieve opmerkingen van je afschudt. Volgens mij zijn ze gewoon jaloers. 😉
Jannie, ik ben het helemaal eens met je laatste zin 😊 in de loop der jaren leren we gelukkig wat goed voor ons is en nog fijner, we kunnen er ons leven op inrichten, onze eigen gang gaan. Heerlijk! Daar ben ik blij om. xx
Liefje, krachtig geschreven. En blijf dit doen. En die reacties, je weet wel beter. 👍🏻🤗
Natuurlijk blijf ik schrijven, kan niet zonder, dat weet jij als geen ander. Heb zelfs geen moeite hoeven doen een onderwerp te bedenken waarover te schrijven, de inspiratie diende zich vanzelf aan na het lezen van de e-mails 😊
Wat een heerlijke achterban heb jij. Daar zou ik wel eens een blog over willen lezen. De kritiek zegt altijd alles over zij die bekritiseren, lieve Elie, maar dat is je al lang bekend. Ga maar lekker voort met het leven van je eigen leven. Wij mogen er van genieten. Hoe fijn is dat! <3.
Lieve Berna, dank voor je mooie reactie. Ik leg dit soort dingen snel naast mij neer. Wie zijn het die kunnen oordelen over een ander? Probeer mij er zelf van te verschonen, praten lijkt mij oprechter. Heerlijk dat ook jij geniet van hetgeen ik ‘gewoon’ over mijn leven vertel. Dat is trouwens wederzijds ❤️
Heel goed om/beschreven Ellie. Denk dat zulke mensen het moeilijker hebben met zichzelf dan jij met hun anonieme reactie. Ik verbaas me er altijd over aangezien ik het helaas ook vaak meemaak via de stichting. Zoals jij wilt leven om gelukkig te zijn is je zo gegund!
Het zou best eens kunnen dat ‘zij’ het moeilijker met zichzelf hebben, sneu. Misschien krijgt men er een goed gevoel van, dat is dan fijn, ik leg het naast mij neer. Jammer ook dat jij er via de stichting mee van doen hebt. Dank voor je lieve woorden, Marnel xx
Er is een mooi spreekwoord Ellie leef je eigen leven en blijf gelukkig, lieve groeten van Trudy🌼👒🌸🐝🍷
Lieve Trudy, het is zo waar wat je schrijft. ‘Een eigen leven leiden’, en ik wil daar nog aan toevoegen, ‘een andermans leven, haar of zijn doen en laten respecteren.’
Dank dat je hier weer bent, Trudy xxx
Saaie doos, jij? Haha, jij bent zeer goed van de tongriem gesneden met een heldere en wel doordachte taal.
Jij houdt van vormen en die zet je neer in mooie kleuren, je dromen op doeken, je publiek houdt daarvan.
Die azijn-pissers worden trollen genoemd en vinden zichzelf geweldig, las laatst een interview van zo iemand. Eigenlijk snap ik de lol nog niet. Ik zal wel saai zijn.
Wees verstandig en reageer daar niet meer op. Je geeft ze ammunitie en je schrijft al prachtige blogs.
Je hebt het ook dit keer weer helder en duidelijk geschreven, knap hoor. Ik lees je graag.
Athy, zo nu en dan lekker saai en gezapig zijn mag gerust, maar dan is het ook genoeg. Daar heb ik geen tijd voor, zoveel leuks te doen of te proberen 😀 En neen, laat mij niet hierdoor beïnvloeden, juist leuk vond ik het dat ik zoveel en meer aan inspiratie had door deze maffe reacties. Dank ook voor je complimentje ❣️
Wat heb je toch trieste mensen op deze aarde. Bah.
Dikke kus lieverd.
En nee: je bent nul gezapig, haha!
Als er iemand is die zich bij mijn blogpost iets voor kan stellen, ben jij het wel. Dank voor je lieve woorden. Zoen xx