Had ik vorige week last van uitstelgedrag en kwam ik nauwelijks aan schrijven toe, deze week blogpost Gepikt – 2 van hier en daar wat uit de week ‘gepikt’. De afgelopen dagen gebeurt er veel, zowel privé als om mij heen. Creëren lukt het best met een ‘leeg’ hoofd, los en vrij, maar daar is momenteel geen sprake van.
In mijn directe omgeving zijn mensen erg ziek. De hele dag zijn zij in mijn gedachten. Voor mijzelf liggen er nog enerverende ‘witte-jassen-dagen’ in het verschiet. Ook daar maak ik mij druk over nu ik wacht op oproepen voor verschillende onderzoeken. Spannend en beladen met veel emoties. Daar word ik door belemmerd. Daardoor kom ik eigenlijk niet echt tot iets. Geen zin. Ook niet kunnen. Het is zwoegen met schilderen en ook met schrijven.
Er zijn mensen die mij te zacht of te gevoelig vinden. Die zeggen: ‘Het hoort bij het leven en je kunt niet overal bij stilstaan.’ Dat laatste begrijp ik wel, maar iedereen, en zeker de mensen die heel dichtbij staan, gun ik alleen maar het goede. Geen pijn, geen verdriet, geen ziekte. Niets van dat alles.
Voor boeken ben nog wel op pad geweest, dat is een vaste traditie in de Boekenweek. Bij de kassa realiseer ik mij dat ik boeken heb uitgezocht inherent aan het thema van de Boekenweek ‘de moeder de vrouw’. Ben mij daar bij het uitkiezen totaal niet van bewust geweest. Een ervan heb ik al uit, ‘Dit is mijn moeder’ van Tommy Wieringa.
Zondagavond heb ik naar Project Rembrandt gekeken en tot nu toe heb ik alle uitzendingen gezien. Het gaat om de techniek, maar dat je door het publiek weggestemd kan worden heeft voor mij iets oneerlijks en doet afbreuk aan het programma. Het publiek ziet iets herkenbaars of niet en heeft waarschijnlijk geen of niet goed kijk op de schildertechniek zoals die van de kandidaten wordt verwacht. Daar is een jury voor. Evengoed verheug ik mij op aanstaande zondag op de finale. Hoop dat de beste deelnemer wint en zich de beste amateur kunstschilder van het land mag noemen.
Ik weet eigenlijk niet of het publiek zondag ook weer mag stemmen. Een uitspraak van jurylid Lita Cabellut na het stemmen door het publiek, is mij bijgebleven: ‘Het is niet mijn keuze.’ Ik kon het daar toen alleen maar mee eens zijn. Zonde dat de jury, gerenommeerde vakmensen, het niet alleen voor het zeggen hebben. Wie van jullie kijkt er ook naar? Wat vinden jullie ervan?
Nu ik een cursus intuïtief portret schilderen en ook tekenlessen heb gevolgd, zelfs voor het eerst van mijn leven een zelfportret heb gemaakt, kijk ik totaal anders naar zo’n programma dan ik ooit eerder gedaan zou hebben. Herkenning zie en hoor ik. Voor mij is dit programma ook weer een cursus. Ik steek er veel van op. Jammer dat het na zondag is afgelopen. Zelf heb ik ook nog geschilderd. Ben bezig met abstracte schilderijen. Die laat ik jullie zien als ze klaar zijn.
En gefietst heb ik. Dat doe ik bijna elke dag. Dat fietsen en buiten zijn is totale ontspanning. Een van mijn favoriete rondjes is om een groot water, de Lange Vlieter hier in de buurt. Er is altijd wat te zien. Veel groen. Vooral nu in het voorjaar ziet het er elke dag anders uit. En net zoals in onze ‘achtertuin’ veel eenden en meerkoeten in het water.
Een aantal maanden is er door de watermaatschappij gewerkt en moest ik het laatste stuk over het fietspad. Nu het werk klaar is kan ik helemaal rondom het water. En vandaag heb ik iets heel bijzonders gezien. Iemand, een wandelaar of een fietser, misschien een werknemer van de watermaatschappij, heeft aan de rand van het water twee mooie beelden gecreëerd. Keien genoeg. Een onverwacht cadeautje.
39 reacties. Plaats een nieuwe
Mooi, die gestapelde stenen <3
Hier ook alles in het teken van dokters en witte jassen, verwachtingen en realiteit (en die valt enorm tegen). Soms is het alsof je door stroop loopt met zoveel pittigheid om je heen.
Gelukkig hebben we lieve buren die helpen met boodschappen en met ziekenhuisvervoer. Dat maakt het te doen (en je moet wel, dus die flinkheidsmodus kan niet zomaar uit).
Knap dat jij fietst!
Ik wandel elke dag een aantal keren het rondje met het hondje en geniet van een vlinder of van bloeiende pinksterbloemen. Broedende meerkoeten en nestelende eksters, duiven en kleine vogeltjes. Heerlijk!
Ik heb alleen de eerste aflevering van Project Rembrandt gezien en merkte toen dat het publiek mag stemmen. Dan haak ik af. Die voelen zo anders, die zien niet wat de deskundigen zien. Ben het dus helemaal met je eens!
O en ik lees De stille patiënt, helemaal in stijl 🙂
Dikke knuffel en liefs, en zomaar een 'blog' terug!
Bij jullie in huis is er ook veel te doen qua alert blijven, zorgen, opknappen, de moed erin houden, maar het gaat jou en Jos zeker lukken, Marjolein.
Ik vind het knap dat jij met het hondje wandelt! Dat kan ik niet meer, nog geen kwartier, daarom juist de fiets, beweging en buiten en….zelfs met ondersteuning, al bijna vier jaar. Op een gewone fiets kan al lang niet meer. Op onze manier en ons kunnen snuiven wij de buitenlucht 😊
Afhaken bij Project Rembrandt is niet eens bij mij opgekomen, vind het buiten mijn ‘op- of aanmerking’ heel interessant en leerzaam. En er zit ook een andere kant aan, lees onderstaand van Marleen, ook daar kan ik mij in vinden, kunstenaars hebben inpubliek nodig dat kijkt.
Het boek dat je leest ken ik niet, ik ben begonnen aan ‘Klaar’ van F. Starik.
Dank voor je uitgebreide bijdrage aan mijn blogpost, je kunt het nog 😉 beterschap voor Jos, sterkte voor allebei 🍀
Foutje 🙄 ben begonnen aan ‘Moeder doen’ van F. Starik, daarna is ‘Klaar’ pas aan de beurt xxx
Mooi watertje om een rondje omheen te maken. Heerlijk lijkt me dat.
Geen idee wat Project Rembrandt is. Nu wel een beetje dus. Ik mis denk ik 93,67% van wat er op tv te zien valt.
Mies, het is hier in en rondom het park prachtig qua natuur. Daar geniet ik nog steeds van!
Gelukkig heeft een vriendin mij op het programma gewezen, zou het anders ook niet hebben gezien. Wij pakken een boek of ik ben in het atelier en Man luistert muziek. Tv kijken is hier ook zeldzaam tenzij we plots weer eens zin hebben in een serie van Netflix, dan kijken we in één weekend een heel seizoen.
Hoi Ellie
Je krijgt ook wel heel veel te verwerken momenteel. Knap hoe je er mee omgaat en heel begrijpelijk dat het ten koste gaat van creativiteit.
Wat het project Rembrandt betreft: als kunstenaar ben je niet alleen afhankelijk van “kenners” maar ook van mensen die kunst kijken en een eigen mening hebben. Ik vergelijk het met exposeren. Het publiek kijkt en oordeelt. Ik ben het ook niet altijd eens met de keuze van het publiek maar dat is het format. Spannend is het ook.
Leuk de kadootjes onderweg tijdens je fietstocht. Ik denk speciaal voor jou gemaakt!!
Lieve groetjes xxx
Ik ben het wel met je eens dat de kunstenaar publiek nodig heeft, ook dat dit het format van het programma is, maar als men iemand zoekt die de werkwijze van Rembrandt zo goed mogelijk kan weergeven/overbrengen op doek, dan is daar volgens mij een gedegen vakvrouwman voor nodig om te beoordelen.
Maar evengoed vind ik het super om naar te kijken, heel leerzaam en ook heel spannend.
Roerige tijden gaan ook weer voorbij, daar denk ik altijd aan. Soms is het wat veel als je er middenin zit en er ook onzekerheid of spanning is. Maar dat vergeet je zodra je onderweg zo’n mooie cadeautjes krijgt toebedeeld, ‘Steenmannetjes’ in dit geval. Zo worden ze genoemd in de reactie van Raam Open, mooie titel! Lieve groetjes 😊 xxx
Dag Ellie,
Heb je verhaal gelezen. Soms is er een moment dat het anders loopt zoals je schrijft.
Veel gebeurtenissen om je heen. Zij vergen dan alle aandacht en liefde.
ik weet Ellie dat vergt veel energie. Ik zag de foto van het water waar je veel fietst
Heerlijk buiten ontspannen het jonge groen de planten en vogels om ons heen alleen met onze gedachten. En gevoel.
.
Lieve groet Trudy
Trudy, als je er middenin zit is het soms wat veel, maar ik vertrouw erop dat alles goedkomt. Het leven is een aaneenschakeling van golfbewegingen, erop meedeinen is het beste, ook al lukt dat niet altijd. Daarvoor is ontspanning nodig. Dat vind ik op de fiets en in de natuur, daarvan genieten doe ik met volle teugen. Lieve groetjes 🌺
Ik kijk ook graag naar Project Rembrandt en heb nog geen aflevering gemist. Ik kijk uit naar de finale. Die gestapelde stenen hebben denk ik een spirituele betekenis en ik geloof dat A.V. daarover ook iets in haar eerste boek heeft geschreven als ik me goed herinner. Ik hoop en wens de mensen in jouw omgeving die het nodig hebben het allerbeste en kan me voorstellen dat je daar mee bezig bent Ellie. Trek je van mensen die een mening hebben over jouw gevoeligheid niet te veel aan, dit is jouw beleving en daar heb jij alleen de regie over. Verder weer graag gelezen en tot de volgende! 😉 xxx
Leuk dat je het programma ook volgt, Jannie! Als je in kunst geïnteresseerd bent voelt dat als rijkdom, ervaar jij dat ook zo? Knap dat jij hebt onthouden dat gestapelde stenen en de spirituele betekenis daarvan genoemd worden in ‘Sophie, Genius Loci’ van Anne Vellinga. Ik kan het niet opzoeken, het boek in de doos in de opslag. Hopelijk leest Anne dit en geeft zij ons daarover zekerheid 😉 dank ook voor je vele lieve woorden, dat doet goed ❤️
Liefje ondanks alle onrust in je en om je heen heb je weer een week beschreven. Onderhoudende blog. En ja zondag de finale. Ik weet wie je favorieten zijn en wie absoluut niet. We gaan het zien. 🤗
Wat fijn dat jij het zo verwoordt, mooi complimentje xxx En zondag bijtijds de tv aan, we willen natuurlijk niets missen van de finale 😊
Steenmannetjes! Die zie je vaker in gebieden met een rotsachtige ondergrond. (Met onze natte klei lukt bouwen moeilijk.)
Het programma heb ik niet gezien, maar ik kan mij voorstellen dat het voor jou boeiend en leerzaam kan zijn.
Ik wens je meer rust toe.
Wat leuk, nu weet ik hoe de beelden genoemd worden. Echt een bijzondere verrassing onderweg! Het programma voelt voor mij ook als ‘les nemen’, zo boeiend vind ik het. Dank voor je lieve wens Karin, doet goed!
Hi Ellie
Veel sterkte met alles om je heen…rustig aan en probeer maar te ontspannen aan je mooie meer!
Leuk dat je Rembrand serie inspirerend vindt! . Ik moet helaas nog half terugkijken… veel gemist … 😉 Fijn weekend XX
Dank Yvon, voor je lieve woorden. Alleen daarvan knapt een mens al een beetje op, het voelt dan weer hoopvoller. En het programma vind ik erg boeiend, kijk maar snel terug voor zondag als je daar de tijd nog voor hebt! Het wordt een spannende finale schat ik zo in. Wens jou ook een mooi weekend, met zon en inspirerende dngen xxx
Mooie foto’s bij je blog.
En uiteraard kijk ik ook naar project Rembrandt. Ik vind het prachtig om te zien wat deze kunstenaars in een paar uur neerzetten. Bewondering dat ze zoveel uren achter elkaar door kunnen schilderen. Dat is iets wat ik niet kan. Na een uurtje, soms anderhalf, zie ik niet meer goed waar ik mee bezig ben en stop ik. Net als jij heb ik er een hoop van opgestoken. En eindelijk vind ik het niet gek meer dat een schilderij in het begin nergens op lijkt. Dat blijkt vrij normaal te zijn/
Dat is wat mij ook telkens weer verwonderd, hoe kun je uren bezig blijven, maar ook in die tijd een portret of een andere opdracht neerzetten. Dat is echt geweldig, denk alleen alaan de spanning die het metrisch meebrengt. Kan ik ook beslist niet, Wilma. Had trouwens niet anders verwacht dan dat jij ook zou kijken. Leuk, deze gedeelde interesses 😊
Zeker leuk. En ook ik vind het jammer dat er een publieksjury is. Aan de andere kant vond ik de opmerking dat dat juist de mensen zijn die kunst kopen ook wel weer een eye opener. Maar voor dit project hadden ze ze beter weg kunnen laten.
Mooi dat je er nog op terugkomt, Wilma. Het is vaak een gevoel dat je hebt en leuk ook dat er dan discussie ontstaat.
Mooi. Er is meer dan alleen maar geluk…
Ate, welkom hier, leuk! Zeker is er meer…ik koester dat geluk, als kracht ook voor de minder goede tijden.
je blogpost is alweer zo leuk, het leest als een trein en ik kan helemaal meegaan met je gevoel over Rembrandt – ik vind het ook niet (meer) kunnen dat er een publieksjury is die zo belangrijk is in de eindfase – het gaat hier immers niet om aankoop/verkoop, maar of ‘Rembrandt’ eruit komt – ik vind de donkere jongen de winnaar – hij ontwikkelt zich het meest en schildert uit zijn gevoel – ik ben benieuwd!
Soms vraag ik mij wel eens af of het niet saai is mijn lezers te ‘vervelen’ met wat ik heb gedaan, maar als ik dan jouw reactie lees geloof ik dat hetgeen ik wil overbrengen is gelukt 😀
De meningen zijn verdeeld over wel of geen publieksjury, maar als het gaat om aan-of verkoop heb je inderdaad geen publieksjury nodig. Weer een andere kijk op dit onderwerp, mooi en dank Anne. Intussen weten we wie er gewonnen heeft, gun het deze jongeman ook van harte!
Sebas was heel lang mijn favoriet, ik gun het hem ook van harte – en hij is nog zo lekker jong, kan zich nog heel ver ontwikkelen en onze andere favoriet was ineens wel erg bezig met zijn twijfel in plaats van zijn plezier – misschien heeft hij daarom indertijd de kunstacademie verlaten… hopelijk heeft hij nu toch zijn passie hervonden en gaat hij op eigen kracht verder ~ ja, ik denk er dan vaak nog dagen over na 🙂 –
Je verwoordt het precies zo, zoals ik er ook over denk. Zijn ‘thuiswerk’ kwam op mij over als ‘uit het hoofd, niet uit het gevoel’, waarschijnlijk door de twijfel. Ik hoop oook van harte dat hij in elk geval zijn passie weer heeft gevonden en ervan gaat genieten. Ook bij mij suddert zoiets na 🙂
Wat ik helemaal vergeet, zijn de gestapelde stenen – bijzonder leuk dat Jannie zich het slot van mijn debuut herinnert – en weet je wat het leuke is? Sindsdien komen wij op allerlei plekken in het Fichtelgebergte steenstapeltjes tegen. Op afgelegen plekken worden ze o.a. gemaakt als markering van begaanbare, veilige paden, ook is het een vorm van meditatie, het vinden van het evenwicht, de rust, de stilte. Enig dat jij er eentje tegenkwam op je fietstocht rond je geliefde meer. Wie weet ga je er zelf nog een maken 🙂
Ik zie ineens dat de ondertitel van mijn derde boek ‘Axis Mundi’ (de ‘wereldas’, bij de mens de ruggengraat) – verscholen ligt in het slot van mijn eerste.
Anne, wat ontzettend leuk dat je jouw ‘weten’ en ervaring met steenstapeltjes of ‘steenmannetjes’ zoals de ‘beelden’ hierboven worden genoemd, ook vertelt. Ik vond het een prachtig en onverwacht cadeau, werd erdoor gevangen…de lijm van Bison heb ik al binnen, maar in de opslag. Destijds nav jouw blogpost over de verschillende soorten lijm van Bison, ook toegestuurd gekregen, weet je nog? Het is nog altijd de bedoeling een kunstwerk van stenen te maken, maar eerst heb ik de tuin nodig waar ik het dan kan plaatsen 😀 !!! Mooie ontdekking over ‘Axis Mundi’…
Ja, wat was dat leuk hè ~ overigens ‘mogen’ de stenen niet gelijmd worden… het gaat er echt om dat ze door vorm en gewicht en plaatsing blijven liggen… voordeel is dat je zo’n stapel kunt verplaatsen, eenmaal gelijmd moet er een kraan aan te pas komen…
XXX
Ha ellie, beetje laat hoor. Ben wat te druk geweest. Fietsen met een motortje, maar liever wandelen. Vandaag nog. Op de omgeving in Beest van Marienwaard bij Beesd. Prachtig. Te ver en dat moet ik dan weer bekopen mar buizerd, ooievaar, kievit en specht gespot en dan al weer helemaal blij. Kijk altij uitzending gemist Rembrandt. Omdat ik het knap vind wat ze doen in de gegeven tijd en af en toe zitten er gave tips bij. Vooral Jaap als mentor vind ik interessant.
Heerlijke omgeving bij jou. Enjoy met volle teugen
Liefs
Berna, het is nooit te laat hier ‘binnen te komen’, op alle tijden van harte welkom 😊 wat zul je genoten hebben van de vogels en misschien ook de bloesem in Beesd, Mariënburg, een prachtig gebied, ken het ook!
Project Rembrandt is afgelopen en de winnaar bekend! Heb erg genoten en vond het ontzettend boeiend en heel leerzaam, vooral ook Jaap een uitstekend mentor, net als jij. Lieve groetjes 😊
Beest is Beesd en eigenlijk had dat niet dubbel gemoeten!
Kniesoor die erop let…ik geniet er gewoon van dat je hier bent, Berna ❤️
Dank je wel Ellie, het is wederzijds! <3
❤️
Anne, ik ben van plan ‘klein’ op een grotere platte kei te beginnen en ik wil die keitjes dan lijmen, ook om het gevoel van de lijm erbij te krijgen. Naderhand wil ik dan ‘groot’ 🙂😀 en stapelen maar…
De keien-beelden ken ik vanuit Noorwegen, Zweden en IJsland. Wat leuk dat iemand dat hier ook gedaan heeft. Van Noorwegen herinner ik mij de legende van wachters-vrouwen uitkijkend over zee, verbeeld in steen.
Ook ik vind het niet in orde dat de jury niet het eindwoord heeft bij het kiezen van de beste amateurschilder, bij iedere nieuwe opdracht. Toeschouwers kijken met hele andere maatstaven, ja doet afbreuk aan de serie. Toch zal ik volgend jaar weer kijken.
‘Wachters- vrouwen’ uitkijkend over zee, een legende, mooi!! Eigenlijk ben ik daar nu heel nieuwsgierig naar, Athy.
Het gegeven van een ‘publieksjury’ is voor mij toch ook nog steeds discutabel, ook al hebben kunstenaars ‘het publiek’ nodig. Maar het ging hier niet om koop-verkoop, dus was die extra jury hier wel nodig?? Toch kijk ook ik weer als er nog eens zo’n programma komt!