Deze week ook weer schrijven op woensdag. Immers de vaste schrijfdag naast alle andere dagen dat ik daar tijd aan besteed. Ben ik hierin niet streng genoeg voor mezelf raakt het in het slop. Ik wil gewoon, naast een aantal stukjes die ik als concept voor nood bewaar, elke week nieuwe blogpost schrijven.
Eerst nog eens koffie. De planten kunnen wel wat water gebruiken, dat van de bloemen moet ververst worden. Even contact met een lieve vriendin. Funda bekijken. Wie weet. Misschien is er vandaag een ‘nieuw’ huis te koop gekomen. E-mailtjes beantwoorden. De krant lezen. Blogpost van anderen. Een paar kaartjes schrijven, de was in de machine stoppen. Er lonkt een doos met oude magazines. Vooral nu niet openmaken. Via marktplaats op de kop getikt, door Man opgehaald. Bedoeld om inspirerende plaatjes te zoeken. Kan van alles zijn. Die scheur ik uit en plak ik in zodat ik altijd inspiratieboeken heb mocht ik eens vastlopen met schilderen. Want ook dat gebeurt.
In het atelier heb ik nog wat op te ruimen. Gisteren was ik daar te moe voor. Alles gelaten voor wat het was. Wel nog hangend over de gootsteen heen de kwasten uitgespoeld. Die zijn droog en kunnen weer opgeborgen. De potten met verf weer op hun plek, kleur bij kleur. Snel nog een inktportretje inlijsten. De doekjes waaraan ik bezig ben zet ik op de bank. Koffie erbij en kijken. Alleen maar kijken.
Uitstelgedrag en niet zo’n beetje ook. Vandaag lukt het dus niet zo met schrijven te beginnen. Zal ik eens met pen proberen? Dat mooie schrift inhoud geven? Misschien ontstaat er dan vanzelf wel nieuwe blogpost. Geen idee of dat iets uitmaakt. Inspiratie heb ik genoeg. Daar ligt het niet aan.
Waar zal ik dan over schrijven? Als die gedachte eenmaal door mijn hoofd gaat kan ik het wel schudden. Dan blijf ik malen over allerlei onderwerpen of belevenissen van afgelopen week. Loop ik vast. Normaal gesproken vraag ik mij dat niet eens af. Ik ga zitten en begin. Nu echter chaos in het hoofd. Dan komt er helemaal niets op papier.
Deze week heb ik jullie niet meer te bieden. Behalve dat we naar het Limburgs Museum zijn geweest. Naar de tentoonstelling van Evert Thielen. Het er zo loeidruk was dat men in de rij moest aansluiten en al schuifelend langs de schilderijen kon lopen. Met een rolstoel in zo’n drukte is dat haast onmogelijk. We hebben wel wat gezien natuurlijk. Lang niet alles. Hoeft ook niet. We hebben een indruk en het boek gekocht. Zo kan ik thuis ook van het bijzondere werk van deze kunstenaar genieten.
25 reacties. Plaats een nieuwe
Hartstikke leuk verteld hoe het bij jou ‘werkt’, Ellie. Wow, dankzij dat ‘uitstelgedrag’ komt er verschrikkelijk veel klaar, geweldig. En je ziet ook nog kans naar inspirerende collega’s te gaan! Bij mij is het omgekeerd, ik ben opgehouden met ‘moeten’, dat geeft me teveel druk, dus ik ga gewoon aan de gang met waar ik op dat moment zin in heb, en dat zijn nu twee dingen: keukenplanken in de Anny Sloan zetten en verder met mijn mozaïek – dus bij mij dwarrelt stof, kun je niet door de ramen kijken en komen kwasten regelrecht in een pot groene zeep en van inlijsten komt het al helemaal niet – wel koffie natuurlijk, met jouw gezellige blogpost en Lukkie, je-weet-wel. Fijne dag!
Anne, wat een heerlijk reactie van jou op mijn post. Dat ‘moeten’ is voor hetgeen ik hierboven heb geschreven, er komt anders niets van terecht, dan malen al die woorden door het hoofd 🙄 Voor de rest vul ik mijn dagen met dat wat zich aandient en dan ook alleen als ik er zin in heb. Ik geniet van de vrijheid, veel verplichtingen bekomen mij niet zo goed. Soms kan er ook nog wel een patroon zijn dat doorbroken moet worden…je stemt mij met je woorden tot weer eens nadenken over het woord ‘moeten’ en of dat nog veel invloed heeft. Zonnige groet 🌞
Zo zie je maar, uitstelgedrag is soms nodig om ergens toe te komen. En chaos in je hoofd is zo herkenbaar. Soms wil die chaos niet wijken, wat je ook doet. Laatst heb ik anderhalf uur gelopen en was de chaos alleen maar groter geworden, terwijl wandelen meestal de boel herschikt, maar deze keer niet.
Zo was ik verrast dat door het overdenken en opschrijven van alles wat ik had gedaan dit stukje ontstond. Weet je zelf wel waarom de boel door de wandeling niet op orde kwam, Wilma? Hopelijk is de chaos wel weg, die kan soms echt een beetje pesten.
Ik heb geen idee. Later heb ik de chaos weg geschilderd. Soms werkt het één en soms het ander.
Zo werkt het ook bij mij, Wilma. Dan het een, dan het ander. Wij zijn gelukkige mensen, graag met iets creatiefs bezig, dat maakt ons weer los en vrij.
Wij zijn gewoon enorm bevoorrecht!
Zo denk ik er ook over, Wilma!
Uitstelgedrag, zo herkenbaar!
Wat goed dat je dan toch kunt schrijven. Ik kan dat niet. Genoeg ideeën, maar geen rust in de kop.
Dus in het slop geraakt. Ach, wie weet.
Fijn dat jullie naar een mooie expo zijn geweest, balen dat je weinig kon zien. Maar je was er! <3
Ik ging maar gewoon zitten en schreef op wat in de gedachten kwam en wat ik gedaan had. Zo was er uiteindelijk toch blogpost en ik blij. Het zag er niet echt naar uit dat ik iets te bieden had tenzij ik in de schatkist met voorraad was gedoken 😀 Wie weet komt jouw blog ook weer tot leven!! Al heb ik bij een tentoonstelling maar één mooi werk gezien, dan is het bezoek al geslaagd.
Vertel mij niets over uitstellen. Het schrijven is zowat het enuge dat daar aan weet te ontsnappen. Fijn dat je blogpost desondanks gelukt is. Met plezier weer gelezen.
Wat heerlijk dat je eerlijk vertelt ook last te hebben van uitstelgedrag…volgens mij komt het meer voor. Zo nu en dan is het bij mij nadrukkelijk aanwezig, ook bij ‘andere dingen te doen’..dan ga ik gewoon andere dingen doen 🙃
Mooi werk van Evert Thielen, dat is dan toch ook weer mooi ‘meegenomen’ zo’n tip van jou, Elly. Dat uitstelgedrag herken ik wel, overkomt mij ook en het komt vooral omdat er zoveel is dat ons interesseert. Eigenlijk een fijn probleem waar we ons voordeel mee kunnen doen, alleen werkt dit niet altijd zo door de verschillende omstandigheden in ons leven. Ik loop hier ook steeds tegenaan en kan dit alleen aanpassen door echt de beschikbare tijd voor mijzelf in te vullen, al ‘klinkt’ dit misschien wel erg raar. Dit heb ik nog min of meer beschreven in mijn vorige column. Een begripvolle groet en liefs!
Een bijzondere expositie, Evert Thielen maakt ook bijzondere kunst. Je hebt helemaal gelijk Jannie, er zijn zoveel dingen waar we mee bezig willen zijn, die we leuk vinden, waaruit we vaak ook kunnen kiezen en dat laatste is ook wat gebeurde met schrijven, zoveel onderwerpen waarover ik zou kunnen schrijven, maar in mijn gedachten lukte het niet er een uit te pakken, het uitstelgedrag was daar het gevolg van. Zal toch nog eens je laatste column lezen. Liefs en warme groet!
Heerlijk zo’n gedeelte van de dag met je meeleven. Vind het al knap dat je probeert op vaste tijd te schrijven! Voor geen inspiratie of onderwerp is deze toch heel goed gelukt.
Eerlijk gezegd plan ik maar een paar dngen en daar is een blogpost schrijven op woensdag er een van. Soms gaat het niet zo goed zoals deze week, maar uiteindelijk is het toch nog gelukt. Dank voor je compliment, Marnel xx
Heerlijk, die beschrijving van dat een beetje aankeutelen en toch lekker bezig zijn. Chaos is wel lastig en vermoeiend, maar gaat meestal vanzelf over. (Hoop ik voor je.) Na een paar nachtjes slapen of op een onverwacht zonnige dag.
Is het voor jou herkenbaar, Karin? Tijdens het schrijven verdween de chaos al min of meer. Heel fijn trouwens 😊
Dag Ellie,
Nog heel even en de lente verrast ons en alle vermoeidheid is verdwenen.
Een heerlijke zomertijd breekt straks aan, vol energie gaan we verder.
Groetjes Trudy
Het is soms al een beetje lente, geniet je ervan, Trudy? Dat geeft al wat energie en misschien ook voor jou wat inspirarie. Veel buiten zal ons trouwens goed doen, veel licht en ruimte ook. Dank voor je fijne reactie!
Ondanks uitstelgedrag een mooi verhaal met n persoonlijke touch. Heel herkenbaar!!!
Dankjewel voor het compliment!
Chaos in mijn hoofd, onrust in mijn lijf, schrijven is echt een uitlaatklep. Heerlijk herkenbaar stuk
We hebben het geluk bezig te kunnen zijn met dingen die ons weer rust brengen. Fijn hè, Sonja!
[…] Sluijters ben geweest én naar de opening van Exposure in België, staat de tentoonstelling van Evert Thielen in het Limburgs Museum in Venlo ook nog op stapel. Intussen ben ik ook nog naar een […]