Dat ik met vriendin M. naar de tentoonstelling van Basquiat bij Schunck in Heerlen ben geweest, vol verwachting – vol verbazing erna. Dat heb ik nog niet verteld. Al voor mijn vorige blogpost zijn wij erheen gegaan. Ik verbaas mij nu, ruim een week later, nog steeds over de aandacht, de buitensporige kosten, het schrijven erover, kortom, de bombarie die met deze tentoonstelling gepaard is gegaan. En vooral de slogan ‘Heel Heerlen Basquiat’. Het stoort mij zelfs enigszins.
Vol verwachting zijn we. Bij binnenkomst hangen er meteen vier grote doeken. Hier en daar lezen we wat over de kunstenaar. Telkens als we weer een hoek omgaan, verwachten we meer grote werken te zien. Dat gebeurt niet. Wel veel werk van andere kunstenaars zien we.
Vriendin doet navraag. ‘Zijn er nog meer grote werken?’ De suppoost weet het niet. Werk je daar als suppoost bij een tentoonstelling waar zoveel ruchtbaarheid aan is gegeven en loop je rond om het publiek in de gaten te houden, weet je niet eens of er nog meer grote schilderijen hangen. Het heeft in de kranten gestaan, er is een documentaire op televisie geweest, ook de Limburgse televisie zender L1 heeft er veel aandacht aan besteed. Het is bekend dat het Limburgse bedrijfsleven er veel geld heeft ingestoken om het werk van deze kunstenaar naar Heerlen te halen. En dan weet je niet wat er (ongeveer) hangt? Onvoorstelbaar. En geloof me, de expositie is in de kelder en die is echt niet zo groot.
Er is doorlopend een film van anderhalf uur te zien. Daarin zijn mensen aan het woord die Jean-Michel Basquiat persoonlijk hebben gekend. We hebben maar een stukje bekeken.
Dan kopen we toch een boek van zijn werk of in elk geval met dat éne werk dat we zo bijzonder vinden. Of een mooie kaart van dat schilderij. Niets. Er zijn wel boeken te koop, maar die spreken ons totaal niet aan en kaarten, niet één.
Eerlijk gezegd zijn we erg teleurgesteld. Je mag toch meer verwachten gezien alle ophef? Zelfs de koningin heeft de tentoonstelling geopend. Vriendin en ik snappen er niets van. Vier grote schilderijen. Verder veel teksten en nog wat schetsen, allemaal ingelijst. En dan te weten dat Basquiat in het laatste jaar van zijn leven onder invloed van drugs dag en nacht heeft gewerkt. In dat jaar heeft hij duizend schilderijen en tweeduizend schetsen gemaakt.
Misschien begrijp ik de ophef niet helemaal. Er zal vast een betekenis zijn. Is het dat Heerlen een armoedige stad is geworden nadat de mijnbouw is opgeheven en waar nu veel criminaliteit heerst? De stad een grote bouwput is en wordt opgeknapt om het armoedige imago op te poetsen? Meer aandacht wil voor kunst? Misschien is het de overeenkomst met New York in de tijd van Basquiat?
In Schunck is ook het werk van Aad de Haas te zien. Dit valt onder de vaste collectie en wordt zo nu en dan gewisseld. Deze keer is de aandacht gevestigd op persoonlijke herinneringen die zijn kinderen aan zijn werk hebben. Weer vol verwachting gaan we naar de vierde etage. In een kleine ruimte hangt wat werk. Als we de hoek omgaan, botsen we letterlijk tegen het glas. Daar zijn kantoren gehuisvest. Nu zijn we vol verbazing. Is dit alles? Gelukkig ook hier een werk dat er voor ons uitspringt. Een klein portret van zijn vrouw, ‘Meisjesportret Nel’. Hier wil ik wel een kaart van kopen. Die is er ook niet. Wel is het schilderij afgedrukt op een folder.
Voordat ik deze blogpost heb geplaatst heeft Vriendin proefgelezen. Zij heeft het net zo ervaren.
Het uitstapje hebben we in Roermond met een late lunch afgesloten. Voor ons is dat het hoogtepunt van de dag geweest. Het is gezellig, het eten is heerlijk en er is tijd om te praten.
https://basquiat.schunck.nl/?q=%2Fbasquiat
https://basquiat.schunck.nl/tentoonstelling/
https://heerlen.nieuws.nl/nieuws/74581/heel-heerlen-doet-basquiat/
https://www.npostart.nl/close-up/20-12-2018/AT_2105181
26 reacties. Plaats een nieuwe
Wat jammer ! Maar eind goed al goed en vriendschap is ook zoooo belangrijk!
Je hebt je ervaring gedeeld en ik vond het alleszins weer leuk om te lezen Ellie!
Tot de volgende blog!
Rita, we hebben twee mooie werken gezien van beide kunstenaars. De reis was niet tevergeefs.
Vriendschappen zijn balsem voor de ziel. Van het samen-zijn heb ik erg genoten.
ik ben ook een groot fan van Baquiat – ik zou hetzelfde gevoeld hebben en ik ben blij dat jij je gal hier even uitspuwt, en dat nog heel netjes – we snappen dat ze niet hele muren hebben verscheept, maar kom op zeg – wel profiteren van zijn roem en dat dan afdoen met vier schilderijen? En Maxima snap ik ook niet – zoiets armzaligs ga je je naam toch niet aan verbinden?
Anne, ik proef verontwaardiging in je woorden. Soms twijfel ik aan mezelf of ik iets goed inschat, maar Vriendin had er hetzelfde gevoel over. Jij dus ook en meer mensen die ik heb gesproken, Gelukkig hebben we dan wel twee mooie werken gezien en de vriendschap kunnen vieren met een verrukkelijke en gezellige lunch.
Wat jammer!
We vonden het wel teleurstellend, Wilma. Gezien de grote ophef…
Ja, dat begrijp ik.
Heb het gelezen Ellie. Van Baquiat en van het werk is mij niets bekend. Dus geen antwoord hierop Ellie. Moet vaak denken aan het verhaal de keizer en zijn kleren haha.!
Vol verwachting weer op je volgende blog. Liefs van Trudy
Trudy dat je hier bent en toch een fijne reactie geeft, is heel fijn. Dank ❤️
Het portret van Nel is in iedergeval prachtig. Alleen voor dat schilderij zou ik zo naar Heerlen ga. Dank voor je mooie verhaal!
Dat portret is ontzettend mooi, ben blij met de foto die ik jullie kan laten zien.
Goh, wat jammer Ellie. Ik kan me de teleurstelling goed voorstellen. De eerst genoemde kunstenaar ken ik niet, doet me wat denken aan de naïeve schilderkunst van de Cobra groep, of Herman Brood, zover ik er weet van heb. Het ‘Meisjesportret Nel’ van Aad de Haas vind ik prachtig! Dank voor je goede toelichting op dit gebeuren. Het is heel interessant om te lezen hoe zoiets beleefd wordt door de ogen van twee geïnteresseerde kunstbezoeksters. 😉
Jannie, wat een fijne bijdrage van jou aan mijn stukje. Cobra kwam ook in mijn gedachten, er zijn wel overeenkomsten in sommig werk. ‘Nel’ is prachtig geschilderd. Aad de Haas schilderde haar terwijl zij hem voorlas, dat deed zij vaak. Fijn ook dat je onze beleving over de expo kunt waarderen. Ben van plan toch vaker eens een museum-bezoek-verslag te schrijven.
Een gemiste kans van dat museum. Daar ga je niet zo snel nog een keer heen.Wat jammer. Goed dat vriendin er net zo over dacht, heb je in ieder geval een goed gesprek kunnen voeren over het één en ander.
Anders zou je toch zeggen, wat jammer van je energie.
Bij Schunck worden ook boekpresentaties gegeven, in het gebouw zijn kantoren gevestigd, een bibliotheek en misschien nog meer, dat weet ik niet zo precies. Ik zie het niet echt als een museum, maar dat deert niet als je een grote naam naar binnenhaalt. Dat had er voor ons gevoel niets mee te maken, Athy. We hebben wel van beide kunstenaars twee mooie schilderijen gezien, dat neem ik in gedachten mee.
Wat een teleurstelling zal dat geweest zijn. Goed dat je dit samen beleefd hebt en er dan samen ook weer over kunt praten in alle verbazing!
Buiten de twee mooie schilderijen, van beide kunstenaars elk een, was het Inderdaad een teleurstelling, Mieke. Alles wat na het museumbezoek kwam was alleen maar leuk fijn gezellig en met warmte. De dag had evengoed een mooi randje.
Ik ga het proberen
Het is gelukt Agnes, super!
Vreemd he? Daar ga je dan naar Heerlen voor. Enfin, samen met een vriendin op stap is hoe dan ook leuk dus wat dat betreft was het geen verloren dag!
Met Vriendin op stap was hoe dan ook ontzettend leuk en tenslotte hebben we wel nog twee mooie doeken gezien! Waarvan foto…
Leuk dat je hier was, Regelse Huisvrouw!
En dat was ik dus: vriendin M. Mijn naam is Marleen Hansen, kunstenaar. Jazeker hadden wij ons enorm verheugd om van deze expo van Basquiat in Heerlen samen te gaan genieten. Sterker nog: ik had Ellie hiervoor uitgenodigd. Wellicht waren onze verwachtingen te hoog maar je zou het na alle reclame vooraf ook zeker verwachten. Ik ben het met het hele verhaal van Ellie eens. Maar ik vind het wel belangrijk dat iedereen zelf kiest om te gaan kijken. Heel benieuwd hoe anderen het ervaren!!! Ondanks alles hadden wij een superdag en we gaan zeker nog heel veel expo’s samen bekijken. kortom: er staan er al weer een paar op ons verlanglijstje.
hartelijke groet, Marleen Hansen
Marleen, wat een leuke en mooie aanvulling op de blogpost. Dankjewel daarvoor! Fijn dat jij je in mijn verhaal kunt vinden. Ik weer met het laatste deel van je reactie, iedereen kiest zelf om (nog) te gaan, we hadden samen een super dagje en we gaan zeker vaker. Ik verheug mij nu al!! Lieve groetjes xx http://www.marleenhansen.nl
Wat Een Sof! Mijn man was laatst bij Carvaggio in Utrecht, ook zo’n bombarie over gemaakt, de Meester werd naar NL gehaald! Hing er maar 1 of 2 echte schilderijen van hem, de rest was van Carvaggiovolgers. En, zo’n suppoost zou je toch ook! In kleinere musea waar alleen oudere vrijwilligers suppoosten kom ik ook vaak tegen dat ze NIETS weten. Ze kennen niet eens dat ene boekje dat over het museum zelf gaat en alleen daar te krijgen is. Ze kennen de collectie niet echt, en de website al helemaal niet. Zucht… Hoewel het kantklosmuseum in Horst daar een enorme uitzondering op maakt, hun vrijwilligers zijn goed geschoold en weten erg veel! Ere wie ere toekomt. Maar Kunst is kennelijk iets waar men toch wat schuw van wordt als suppoost ☺
Over Caravaggio in Utrecht had ik dit verhaal gelukkig bijtijds gehoord, wilde erheen, dus niet gedaan. Ook zo’n Sof! Het was voor mij de eerste keer dat mijn mond openviel van het antwoord van een suppoost. Mijn ervaring is dat de meesten toch wel iets weten te vertellen. Intussen heb ik weer het een en ander aan expo’s gezien en heel erg genoten. Ook leuke gesprekken gehad, echter niet met een suppoost 😉
Haha, niet met een suppoost… ☺ Ik wilde dat wij het gehoord hadden van Carvaggio. 2 Kaarten besteld a 20 euro per stuk, want dat moest weken van te voren, anders kwam je er niet in. Waren we allebei ziek en niemand wilde de kaarten… Later moest ik toch nog een keer richting Utrecht, toen is mijn man nog meegegaan om Carvaggio te bezoeken. Duur grapje al met al. Maar goed, heeft hij die NL Carvaggisten in elk geval een keer gezien ☺