Vandaag is het de geboortedag van mijn vader, maar ik hoef geen moeite te doen deze datum te onthouden. Dat gaat vanzelf. Het geheugenmachientje in het hoofd werkt en zeker bij speciale gelegenheden. Of het nou verjaardagen zijn, trouwdagen, een overlijden of andere speciale gebeurtenissen. Mijn vader zou vandaag negenennegentig jaar zijn geworden. Bijna zeventien jaar geleden hebben we afscheid van hem genomen.
Mijn blogpost van vorige week heeft nogal wat losgemaakt. Voor diegenen die het stukje hebben gemist, hier is Afscheid te lezen. Er waren veel reacties en niet alleen op de website en via social media. Er zijn ook nogal wat berichten via e-mail binnengekomen. Ik werd er ‘stil’ van. Afscheid nemen heeft veel impact, ook veel gezichten en elk mens ervaart het anders.
Daarom wil ik vandaag enkele gedichten over ‘afscheid’ plaatsen. Geschreven door Coby Kraaijeveld, Joke Gunter en Yvonne Franssen. Op hun website is meer te zien en te lezen. Onder andere over de boeken die Joke en Yvonne geschreven hebben en Coby, die prachtige schilderijen maakt. Dank dat ik jullie woorden in deze blogpost mag gebruiken.
‘Verbinding’ door Coby Kraaijeveld
opnieuw
nadert een onstuimige tijd
waarin het blad
zijn laatste krachten verspeeld
in de aanschijn
van een onafwendbare dood
statige bomen
wiegen de broze skeletten, getooid
met een verstilde
haast bovenaardse schoonheid
ontroerend, tot op het bot
zoveel seizoenen ongemerkt voorbij
maar in de herfst…voel jij dichter
dichter bij mij
‘Zonder titel’ door Yvonne Franssen
de zon schijnt
het leven
lacht
maar ik mis
de kracht
om
de warmte
te voelen
en de
eenzaamheid
schrijnt
‘Het andere kind’ door Joke Gunter
je bent anders
dan het kind
dat ik verwachtte
je lijkt niet op het plaatje
van het kind
in mijn hoofd
je voelt hetzelfde
als het kind
onder mijn hart
je bent van mij
alleen dat telt
al mijn liefde is voor jou
www.gedichtinevenwicht.blogspot.com
www.jokegunter.nl
www.yvonnefranssen.nl
16 reacties. Plaats een nieuwe
Prachtig…
Je hebt een snaar geraakt Ellie! Wat een prachtige gedichten… (bij het lezen zingt mijn eigen gedicht over afscheid weer in mijn hoofd)
Dank je wel, Cora. De gasten hebben mooie gedichten geschreven. Wat let je om jouw gedicht over ‘afscheid’ hier ook nog te plaatsen? Dat mag, wees welkom!
Dank je wel, Karin. Ik ben ook blij met de bijdragen van de gasten!
Mooi!
Dank voor compliment, Wilma.
Wat mooi Ellie, zoals je over het afscheid van je vader schrijft.
Je hebt mij, zoals vele anderen geraakt, met je blogpost over afscheid.
Het is een universeel thema waar wij allemaal mee te maken hebben.
Het leven is een aaneenschakeling van afscheidsmomenten met daartussen natuurlijk ook veel andere momenten. Wat fijn dat je nu opnieuw aandacht geeft hieraan en in dat licht o.a. een gedicht van mij hebt geplaatst. Een grote eer!
Liefs,
Joke G.
Joke, dank voor je bijzondere gedicht als bijdrage aan mijn blogpost vandaag. En ook dank voor je compliment en jouw mooie reactie, waardevolle woorden over afscheid ❤️
Je raakt en de gedichten raken ook …
Die data, ik herken dat. Zelfs van allang geleden uit mijn leven verdwenen mensen weet ik verjaardagen en trouwdagen. Het gaat vanzelf.
Prachtige gedichten.
Geniet van je tompouce vandaag, ik blijf het prachtig vinden om je ouders zo te gedenken <3
Marjolein, de gedichten zijn bijzonder mooi, ben erg blij met de bijdragen. Wat leuk dat jij de tompouce noemt, een traditie bij de geboortedagen van mijn ouders. Zo gedenk ik hen op die dag een beetje meer 😊
Prachtig, Ellie!
Dank, Mieke!
Ellie van mij ook een gedicht over het afscheid van geliefden.
Trudy Faber
HERINNERING
Ik zat deze avond in uw kamer
In de stoel onder de lamp
Het licht herinnerde aan vroeger jaren
De boeken stonden op de plank
de bladeren vielen in de grachten
de avonden stil en verlaten
de smalle lege straten
Hoe had ik het ervaren
dit alles in vroeger jaren
De herinneringen keerden weer
de ademloze kamer
Waarin zij zat nooit meer.
Trudy, dank voor je gedicht. Een bijzondere bijdrage aan deze blogpost.
Afscheid nemen is inderdaad altijd een heikel punt. Ikzelf verloor mijn moeder op 56 jarige leeftijd ten gevolge van borstkanker. Ikzelf ben nu zelf 53 jaar, een rare gewaarwording als je eigen moeder jong gestorven is. De sterfdatum is ook bij mij in het geheugen gegrifd: 10 april 2000. Haar dood ” leefde ” een lange tijd niet voor mij, ik kon het gewoon niet verdragen dat ze er niet meer was. Later ben ik er gedichten over gaan schrijven, een hele bundel zelf. Eéntje wil ik wel delen. Misschien een rauw gedicht, maar zo was het destijds wel….
Naar de knoppen
In Memoriam F.L., mijn moeder
Want elke voorbije dag werd een verloren moederdag.
Het vergeten theeservies, de half gelukte kindertekening,
het ontbijt op bed met het hard gekookte ei.
Tot er vanwege de kanker in je lijf niets anders dan
blijven liggen over bleef. Mijmeren, dat wel en zeggen
dat zwijgen er niet toe deed.
De natuur kwam en uiteindelijk ging jij met haar mee.
Zoals ik jou aanschouwde, zag ik jouw lente, hoorde ik
een nieuw geluid en wenste jou sterkte –
Elbert Gonggrijp
Een prachtige ode aan je moeder. Dank Elbert, dat je die hier wil delen. Fijn dat je door het dichten de dood van je moeder kon verwerken. Ook mijn moeder overleed in 2000, mijn vader in 2001, mensen, dagen en data die ons altijd bij zullen blijven.