Onderstaand stukje over prikkels heb ik enkele jaren geleden geschreven. Vandaag post ik het, enigszins aangepast, nog eens. Niet omdat ik niet iets nieuws wil schrijven, puur omdat alles wat ik destijds schreef, nog steeds relevant is. Ik plaats het ook voor alle anderen die hooggevoelig zijn. En voor de mensen om hen heen. Dat zij inzicht en begrip krijgen voor hen die soms wat overprikkeld raken.
Als je gevoelig bent voor indrukken en prikkels van buitenaf, je alles met meer dan gemiddelde intensiteit beleeft, dan kan het wel eens teveel worden. Of dat je, als je maar lang genoeg aan jezelf voorbij bent gegaan, steeds weer de grens verlegt, ziek wordt. Of oververmoeid en afspraken af moet zeggen. Dat je het niet meer aankunt sociaal te zijn en bezig. Dan wil je niets meer. Enkel alleen zijn. Er is tijd nodig te verwerken en op te laden.
Mensen om je heen die weten en begrijpen wat er aan de hand is, geven je de kans tijd voor jezelf te nemen. Rust te hebben. Door die rust en je af te zonderen kom je langzamerhand weer ‘bij’. Krijg je weer zin en energie om dingen te doen. Hopelijk leer je er ook weer van. Al is het maar volgende keer bijtijds die grens aan te geven.
Er zullen altijd mensen zijn die het niet kunnen of willen begrijpen. Die haken af als je zo nu en dan ‘neen’ zegt. Dat gebeurt pas wanneer je doodop bent. De grens voorbij. Maar het wordt niet altijd op prijs gesteld. Dan ben je egoïstisch of ongezellig. Of, misschien nog erger, mensen die vragen of je nou nóg niet beter bent? Je bent toch niet ziek? In hun beleving heeft het lang genoeg geduurd. Als mensen zo over je praten of denken kan dat bovenop de vermoeidheid en het niet prettig voelen, een domper of een aanslag op je zelfvertrouwen zijn. Het is dus zaak stevig in je schoenen te staan. Alsof je dat nog kunt na heel veel prikkels.
Mensen die hooggevoelig zijn hebben voor zichzelf wat meer tijd, ruimte en rust nodig. Zij hebben niets tegen jou. Zij hebben wat vaker behoefte aan alleen-zijn. Zo functioneren zij beter.
Ik zie het niet als ziek-zijn, maar behept met een extra emotie. Als ik te vaak mijn grens heb overschreden, dat gebeurt, word ik onrustig. Slaap slecht, ben oververmoeid, sneller geïrriteerd en ga door de drukte in mijn hoofd en om me heen, transpireren. Dan wordt steevast gevraagd of ik last van opvliegers heb. Neen, daar heb ik geen last van.
De laatste dagen heb ik geen afspraken gehad. Wel geschilderd en gefietst. Frisse lucht en beweging. Daar knap ik van op. Net als van rust, slapen en op mezelf zijn. Vooral dat laatste. Volgende week weer nieuwe post.
34 reacties. Plaats een nieuwe
Lieve Ellie,
Dit is zo herkenbaar. Het valt niet altijd goed uit te leggen waarom het even niet lukt om ‘gewoon’ mee te doen. Pas goed op jezelf, jij voelt het beste aan wat wel en wat niet haalbaar is.
En jij voelt mijn woorden heel goed aan, Sonja. Tijdens het schrijven heb ik aan je gedacht. Bewaak jouw grens oook goed! Lieve groet xx
Mooi omschreven, Ellie. Ik denk dat hooggevoelige mensen zich juist vaak naar anderen schikken. En dat ze totaal niet egoistisch zijn. Doordat ze zo vaak doen wat een ander wil, wordt het als egoistisch gezien door de ander, als ze zichzelf een keer voorop zetten.
Een voordeel van hiogsensitiviteit is het enorm kunnen genieten van iets fijns. Met volle teugen.
Selma, ik zou het niet beter kunnen verwoorden. Alles klopt aan jouw bijdrage, zo wil ik je reactie noemen, die is zo duidelijk!
Dag Ellie,
Een goed en duidelijk stuk Ellie wat je schrijft over hooggevoelige
mensen. Soms is het moeilijk elkaar te begrijpen.
Wij hebben een eigen ziel, een eigen leven.
1 + 1 =3
Samewerken is het enige vaak. Complementariteit vanuit vertrouwen
en te delen dit is vaak de oplossing.
Zo wel positief als negatief.
Delen delen. Ik heb mijn relatie er kortgelden door verloren.
Lieve groeten Trudy
Ach Trudy, wat vervelend dat je relatie is verbroken. Wat is het soms ook moeilijk een evenwicht te vinden, zowel in liefdes- als vriendschaps- en familierelaties. We zijn mensen en allemaal verschillend in voelen.
Ellie maar wij houden wel vriendschap! 🌸
Natuurlijk doen wij dat, Trudy!
Mooi stuk. Zo is het.
Dank, Mies. Altijd schipperen is een kunst op zich.
Herkenbaar. Ik kan er de laatste jaren goed mee omgaan, zelfs in mijn werk. Daar komt veel empathie bij kijken, maar teveel empathie is niet goed. Grenzen aangeven en nog eens grenzen aangeven.
Mooi geschreven.
Dank Wilma voor jouw reactie. Empathie en grenzen aangeven…daar wil ik nog aan toevoegen, genoeg moed hebben om goed voor jezelf te zorgen, maar dan moet je altijd alert zijn en dat kost ook weer veel energie. Maar vaak lukt het, zoals bij jou 😊
Door schade en schande wijs geworden lukt het bij mij inderdaad vaak. Gaat jou ook lukken hoor.
Zeker weten, Wilma!
Gaat dit over mij?
Tijdens het schrijven ‘zat’ je in mijn hoofd, dus ja, het gaat ook over jou, Ka. Maar wij weten al uit voorgaande stukjes dat we op elkaar lijken, er is vaker herkenning xxx
Zoals anderen al reageren, zo herkenbaar, mooi verwoord!!! 👍🏻😊
Voor jou is het absoluut herkenbaar hoeveel impact het op iemand kan hebben als er van alles teveel is. Jij ziet bij mij de gevolgen daarvan. Dank voor altijd weer je goede zorg xx 😊
Mooi om dit extra onder de aandacht te brengen. Misschien dat sommige hardleerse mensen je nu wel begrijpen. Liefs, een andere hsp-er
Er zullen altijd mensen zijn, in wat voor relatie dan ook, die zich er niets bij kunnen voorstellen. Dat mag, maar is soms lastig als het jou of mij en vele anderen een beetje teveel is geworden. Grenzen bewaken, wel eens moeilijk. Lieve groetjes 😊
Gevoelig voor prikkels…tijd voor jezelf. We hebben er allemaal in meerdere of mindere mate mee te maken. Mooi geschreven Ellie!
Liefs Joke G.
Dank voor je compliment, Joke. Het is altijd schipperen om de grens aan te geven, voor iedereen denk ik, soms lukt het, soms niet. Ik denk dat veel mensen zich hierin herkennen, maar het is natuurlijk door omstandigheden ook niet altijd mogelijk de grens scherp te stellen.
Heel herkenbaar en niets is zo helend als een pas op de plaats. Ik praat erover, schrijf erover en hoop dat mensen me begrijpen in de beweegredenen ertoe. Krijg veel begrip en af en toe is het moeilijk voor anderen om zich in te leven. ook niet erg. Ik heb wel er voor gekozen in deze fase absoluut ook voor mezelf te kiezen, omdat ik weet dat het tot betere kwaliteit van leven leidt. Als je de behoefte voelt, gewoon stilvallen en doen: Fietsen en schilderen en schrijven! Liefs, Ber
Wat een mooie eerlijke open bijdrage aan mijn stukje, Berna. Het geeft mij en anderen weer eens ‘het weten’ toch vaker voor jezelf te kiezen. Lieve groetjes ❤️
Als mantelzorger en ook als hoofgevoelig persoon zit ik er middenin Ellie. Je hebt het met bovenstaande tekst heel goed verwoord. Helaas krijg ik niet altijd het begrip dat ik nodig heb, maar ik herken mij in veel van wat je schrijft. Dank je wel! xxx
Jannie, het zal zwaar voor je zijn. Ik hoop dat je, ondanks het mantelzorgen en het onbegrip, wel steun van de mensen om je heen hebt en je ook af en toe wel even kunt afzonderen, het is anders niet vol te houden. Ik herken het met de zorg het laatste jaar voor het overlijden van mijn vader. Ik denk aan je ❤️
Ellie, ik herinner me dat ik de vorige keer dat je dit plaatste reageerde met iets als: dit ben ik … Weer lees ik het, iets scherper nog, nog meer to the point. En weer denk ik: Amen, zo is het. Ik ben zo bij met de herkenning bij anderen die hetzelfde ervaren. Dat je niet altijd hoeft uit te leggen want dan gaat het lijken op een ziekte en dat is het niet: het is hoe je bent …
Dat jij je het stukje herinnert van voorheen, doet mij wat. Ik vond het nodig het weer eens een keer te plaatsen, weliswaar wat aangepast, scherper zoals jij het noemt. Om mij heen reacties, van begrijpend tot veroordelend, hoor het ook van anderen. Daarom ook heel blij met jouw positieve woorden, dank, Cora.
Dag Ellie,
Dit is me op het lijf geschreven. Ook ik weet dit al heel lang en toch trap
ik nog wel eens in die valkuil van teveel ja zeggen en eerst aan de ander denken. Hier moet ik steeds voor boeten met migraine en vage klachten. Maar…we zijn nooit te oud…
groeten Ria xx
Het Is ook mijn valkuil, Ria. Te vaak aanpassen, soms teveel willen. We overleven het telkens weer…maar ik denk wel dat we toch nog iets te leren hebben, beter voor onszelf zorgen….Lieve groet!
Een reactie op of over een ander zegt meer over de persoon die reageert, dan over de persoon die het voor zijn/haar voeten krijgt geworpen.
Vaak is dat wel zo, Athy. Onbegrip, onkunde, jaloezie, wat je allemaal voor reden kunt bedenken, maar hopelijk komt de boodschap van mijn stukje over, ook tav andere mensen die snel overprikkeld raken.
Ellie, luid en duidelijk.
[…] weinig moeite. Dat is voor mij eigenlijk altijd heel gewoon geweest. Zoals jullie al eens eerder hier hebben kunnen lezen trek ik mij graag terug van de buitenwereld. Heb dan geen behoefte aan iets of […]