Eenmaal buiten kan ik van verbazing niet ophouden met praten. Wat een lompe man, het is een hork. Het valt mij in dit dorp vaker op. De mensen in de winkels hier zijn niet zo vriendelijk. Telkens opnieuw verbaast mij dat. Het is toch niet zo moeilijk om een beetje aardig te zijn en iemand begroeten. Het is voor mij alleen al een kwestie van fatsoen.
Maar naast de verbazing ben ik ook blij. Stel je voor dat de verkoper niets had gezegd en er lijm op mijn ‘doeken-klaar’ was gekomen, dat zou een ramp zijn geweest. Thuisgekomen zie ik dat de schuimrubberen dingen, buizen-pijpen-rollen op zo’n manier zijn gemaakt dat ze zonder mes of schaar geopend kunnen worden.
Wat er is gebeurd?
Ik wil isolatiemateriaal hebben van schuimrubber. Van die buizen-pijpen-rollen, die bijvoorbeeld om gasleidingen in huis worden gedaan. Ik heb ze nodig ter bescherming van de schilderijen die op de grond staan. In een vakantiehuis kun je niets ophangen, er mag natuurlijk geen haak in de muur.
We gaan naar de Hubo en in het magazijn bekijken we het assortiment. ‘Deze zullen wel geschikt zijn’ zegt Man, ‘ongeveer anderhalve centimeter doorsnee.’ Ik kijk nog even naar het rode plastic draadje dat uit het schuimrubber komt, bedenk dat het is om de buizen-pijpen-rollen te kunnen openen en neem er een stuk of wat mee.
Bij de kassa zit een man aan de laptop. Als ik al denk dat hij meteen op zal staan en ons zal helpen, dan heb ik het mis. Hij blijft zelfs nog een poosje zitten, maar net als ik wil vragen of we kunnen afrekenen, staat hij op. Kijkt naar de koopwaar en slaat een bedrag aan op de kassa. Een begroeting van hem hebben wij niet gehoord.
‘10,90.’
Man betaalt.
‘Ik gebruik mijn aankoop niet om leidingen te isoleren.’
‘Het maakt mij niets uit waarvoor u deze dingen gebruikt.’
Totaal perplex. Hoor ik dit goed?
‘Ik schilder en gebruik dit materiaal om de boven- en onderkant van schilderijen die klaar zijn. Zo kan ik ze op de grond zetten en gebeurt er niets mee.’
‘Dan moet u andere nemen. Zonder lijm. Deze zijn met.’
Op dat moment weet ik meteen waarvoor het rode plastic draadje dient.
‘Wat fijn dat u het zegt. Ik zou al mijn doeken hebben beschadigd.’
Kijkt mij eens aan, mompelt ‘verrekenen het dadelijk wel’ en stampt door de winkel. Kan de man nauwelijks bijhouden.
‘Het zou erg geweest zijn, beschadigde schilderijen. Moeilijk om dat weer te herstellen.’
Geen reactie. Intussen zijn we bij de stelling met de schuimrubberen dingen, buizen-pijpen-rollen aangekomen. Hij pakt zelfs andere van de plank. Weer terug naar de kassa. Geeft Man 5 euro en draait zich om. Een ‘bedankt en tot ziens’ horen wij niet.
Het idee om de schilderijen op deze manier te beschermen heb ik gezien in het atelier van Marleen. Gepikt van haar. Ik denk dat zij het mij niet kwalijk neemt. Nu kan ik de doeken zonder te beschadigen tegen elkaar aanzetten.
16 reacties. Reactie plaatsen
Die man zou een voorbeeld kunnen nemen aan het beschermende zachtaardige materiaal dat hij verkoopt.
Dat zou geweldig zijn, Joke. Misschien zou hij dan wat vriendelijker zijn, maar gevoelsmatig staat hij daar niet voor open.
Inderdaad, wat een hork.
Ja, zo zie ik het ook, maar gelukkig gaf hij mij het goede materiaal mee, Wilma!
Wat een mooie opmerking van Joke!
Inderdaad een hork en bovendien iemand die niet met plezier werkt.
Ik zeg er iets van als iemand zo doet. Vraag of ze weleens gehoord hebben van een cursus klantgerichtheid. Al worden ze dan vaak nog chagrijniger, hahaha 🙂
Ik vind het ook een ‘echte-Joke’ opmerking, Marjolein. Past bij haar 😊
Ik was zo verbaasd dat ik niet eens geërgerd was. Meer dat ik niet kan begrijpen dat iemand, in dit geval een detaillist, zo onvriendelijk naar klanten is. Ik zou er niet zo gauw iets van zeggen en dat komt omdat ik dan verbaasd of perplext ben, klap dicht. Gelukkig wel het goede materiaal kunnen meenemen!!
beeldend verhaald Ellie. en we denken maar zo, liever een hork die het goede aanreikt dan een lieverd die dat niet doet
Anne, zo kun je het ook bekijken. Ik was natuurlijk heel blij dat de man ondanks zijn horkerige gedrag, mij het goede materiaal aanreikte. Heb later bedacht dat ik hem misschien wel heb overvallen met het gebruik ervan, niet voor leidingen…
Hoop dat hij het nu ook kan zien als bescherming voor bv een schilderij of andere kwetsbare dingen en zo meeneemt in de verkoop. Toch begrijp ik zijn houding niet helemaal. Eenmanszaak in een dorp, bij alle ‘grootheden’ op dit gebied in de buurt. Maar goed, het gaf mij voer voor een blogpost!
Filmisch verteld, ik voel je ongemak. Inderdaad, wat een hork. Wat jammer ook, wel deskundigheid maar weinig communicatieve gaven.
Ja, het is echt jammer, vooral voor hemzelf. Klandizie zou hierdoor zomaar weg kunnen blijven, of het nu onvriendelijkheid is of minder geschoold in communicatie, dat laatste kun je leren, aan het eerste kun je ook iets doen, lijkt mij.
Misschien, heel misschien had deze meneer iets heel anders aan zijn hoofd waardoor hij er niet helemaal bij was. In elk geval ben je wel goed geholpen en heb je er een mooie blogpost aan over gehouden. Ik heb in elk geval weer met plezier gelezen.
Dat zou zomaar ook kunnen Sonja, dan nog vind ik zijn onvriendelijkheid een beetje vreemd. Ik gun hem ook het voordeel van de twijfel, uiteindelijk ben ik blij met het goede materiaal naar huis gefietst.
Helemaal geen probleem Ellie! Fijn voor je schilderijen! Jammer van je ontmoeting met de verkoper maar het levert dan wel weer n leuk verhaal op!!! Toppie!!!!
Jouw idee (of van Har 😊) is geweldig! Ondanks het onvriendelijke van de man, toch met het goede materiaal blij naar huis gefietst! Het verhaaltje meteen geschreven.
Wat een geluk dat je je niet hebt laten afschrikken door de hork en bleef uitleggen waar je ze voor wil gebruiken. Niet vriendelijk maar wel geholpen.
Er zijn best omstandigheden te bedenken waardoor de man zijn opgewekte zelf kwijt is. Maar het is inderdaad niet aangenaam om zo onheus behandeld te worden.
Je hebt e.e.a. wel weer erg mooi beschreven.
Ja, de man had misschien een slechte dag of communicatief niet heel handig, maar desondanks heeft hij mij, door mijn praten, het goede product aangereikt. Op het moment zelf was ik zo verbaasd dat ik ook probeerde hem te laten ontdooien….dat doe ik wel eens vaker bij stugge of onvriendelijke mensen, maar bij deze man lukte het niet zo.