Op mijn veertiende heb ik voor het eerst een biertje gedronken waarna ik een puntzak friet met mayonaise heb gegeten en ’s nachts hondsberoerd ben geweest. Vanaf dat moment is alcohol voor mij een gepasseerd station en nooit meer tot op de dag van vandaag heb ik een glas bier gedronken. Ik vind het zelfs ontzettend vies ruiken. Maar rond mijn veertigste ben ik op aandrang van mijn toenmalige psychiater toch ‘aan de wijn gegaan’. Het zou ervoor zorgen dat ik mij wat losser zou gaan voelen. Jarenlang heb ik uit het allerkleinste Franse glaasje één wijntje per dag gedronken, maar nu drink ik elke dag bij het eten een glas wit of rosé en vind het heerlijk. Nog steeds uit zo’n Frans ding, maar wel een maatje groter.
Er was echter behalve ’s nachts van het biertje en de puntzak friet ziek te zijn geworden nog een reden dat ik mij pas laat aan de alcohol waagde:
Herinnering
Iedere zondagmiddag moet ik op de fiets met mijn moeder mee naar haar ouders in een naburig dorp. Mijn vader slaapt. Hij heeft ’s nachts in de kolenmijn gewerkt. Eenmaal bij mijn grootouders geniet ik wel, vooral van opa met zijn lachende ogen en grote snor. Steevast pakt oma een groot wit brood, houdt het tegen haar borst en snijdt er met een broodmes dikke sneeën van. Die worden besmeerd met veel boter en bestrooid met suiker. Aan het gesprek doe ik niet mee. Ik luister. Ook op deze late zondagmiddag.
Ineens verandert oma’s gezichtsuitdrukking. Haar jongste zoon, met zijn gezin wonend in een ander deel van het huis komt door de achterdeur binnen. Sinds de kerkdienst op een vroeg tijdstip die ochtend heeft men hem nog niet gezien. Na de mis is oom F. naar het café gegaan en uren later komt hij thuis. Hij is heel dronken en Oma is bang. Zij opent een deurtje van de buffetkast en hurkt neer. Oma denkt zich zo te kunnen verbergen voor haar agressieve zoon. Het zien van oma’s angst is schokkend en nooit meer ben ik dat beeld kwijtgeraakt.
28 reacties. Plaats een nieuwe
Een fraai geschreven herinnering. En dat van dat broodmes herken ik natuurlijk. Ik had twee oma’s die hetzelfde deden. Alle oma’s van onze generatie moeten dat gedaan hebben. Ik verbaasde me er als kind altijd over dat er geen bloed vloeide.
Ik heb oma met brood en mes op het netvlies staan, schort voor en hoofddoekje om, onder de kin geknoopt. Ik denk dat alle oma’s het brood zo hebben gesneden en dat er geen bloed vloeide was misschien wel vanwege alle lagen over elkaar heen aan inclusief de gebreide wollen borstrok 😊
En het botte mes, dat als een zaag gehanteerd werd 😀
Er werd echt gezaagd, dat zeg jij goed, Marjolein. Gelukkig hebben we geen van allen dat bloed zien vloeien 😉
Ja, mooie herinnering, je schildert je oma met woorden, ik zie haar het brood snijden en wegduiken bij de buffetkast. Proost Ellie! (ik met mijn beker thee dan, welteverstaan)
‘Je schildert oma met woorden’, een geweldig compliment Cora, dankjewel daarvoor.
Wat een enorme indruk heeft de angst van je oma op je gemaakt. Zo erg, als iemand een kwade dronk over zich heeft.
En geniet jij maar lekker van je wijntje. Het gaat om het genieten, niet om het vocht.
Mooie herinnering.
De angst heeft een enorme impact gehad. Nou was ik ook een bang kind, maar zonder dat, het is naar om agressieve dronken mensen in je buurt te hebben, sowieso als kind.
Ook ik herinner me mijn oma met dat broodmes en het brood tegen haar jasschort aan geklemd.
En een kwade dronk is erg akelig – ik herken dat ook maar al te goed. In die tijd was dat ook de enige uitweg, denk ik.
Zelf drink ik al een paar jaar geen alcohol meer en het bevalt me prima!
Denk dat onze generatie wel meer oma’s heeft gehad met brood tegen de borst en het mes in de hand. Alcohol heeft helaas vele gezichten…
Heel mooi geschreven.
Mijn moeder had zo’n broodmes, en sneed dikke gezonde boterhammen…brrr.
Alcohol heeft veel gezichten…fijn dat jij er op een goede manier van geniet.
Liefs Joke G.
Jouw moeder sneed ‘dikke gezonde boterhammen…brrr’
Mijn oma sneed ‘dikke witte boterhammen, zoutloos…brrr’, wel met veel boter en suiker, dat was toch snoepen 😀
Je reactie had ik nog niet gelezen Joke, maar blijkbaar hebben wij een gedachte, zie ik nu: ‘alcohol heeft vele gezichten’. ❤️
Wijn? Zalig! Ik drink maar 2 dagen per week, wegens slecht slapen op drank én de lijn. Maar ik zou het elke dag wel lusten…
Ik vind wijn ook echt heerlijk nu, heb daar jaren over gedaan, maar wil niet zoveel drinken. Als ik ‘s avonds een glas neem slaap ik ook heel slecht, maar vooral ben ik dan heel onrustig, zelfs paniekerig. Ingebouwde afweer misschien vanwege nare gebeurtenissen in het leven door alcohol.
Ellie Heb je verhaal gelezen en ook vele andere verhalen hiervoor. Vroeger werd er ook veel gedronken en in menig gezin ontstonden daardoor problemen. Toen veel binnenshuis,
De tijden zijn veranderd nu wordt alles veel zichtbaarder buitenshuis. Maar voor ons zijn het de herinneringen die zoals nu door jouw verhaal in herinnering worden gebracht. Af en toe een glaasje wijn op ze,n tijd mag.
Liefs Trudy
Het klopt zeker wat je daar zegt, Trudy. Ik weet wel dat het zo ook gebeurde in het dorp waar ik woonde. Er werd ontzettend veel gedronken. Inderdaad is het een herinnering, nu is het meer algemeen gebruik.
Wat sneu voor je oma, Ellie. Hopelijk is het nooit uit de hand gelopen. Bier is ook niet zo aan mij besteed, maar een kriekje op een warme zomerdag gaat er wel in! 🙂
Drank kan wel wat emoties veroorzaken, dat blijkt ook uit de reacties. Maar gelukkig is het wat betreft oma en haar zoon nooit echt erger geworden. Bier, ik gruw ervan, Jannie 😖
aanstekelijk geschreven, Ellie ~ mijn oma’s heb ik nooit een brood zien snijden op deze manier; zowel de Groningse als de Arnhemse deden het ergens op – of dat het aanrecht was, de tafel of een plank weet ik niet meer ~ wat ik nooit zal vergeten is mijn Arnhemse oma die aan het hoofd van de tafel stond met de groentelepel. een enorm ding waarmee ze een schep groente uit de kom lepelde en die om en om op de borden gooide vanaf haar vaste plaats, met stralende lach – precies zoals ze om vijf uur een schep suiker in het borrelglaasje van opa gooide – en ze had niet eens op korfbal gezeten ooit 🙂
Ontzettend knap van je oma en zij wist het, getuige haar stralende lach 😀 Hopelijk lezen veel mensen dit.
Anne, dank voor je schitterende bijdrage aan mijn stukje!
Mijn moeder sneed het brood op een dergelijke manier tot eind jaren vijftig, toen kwam er een broodsnijmachientje, die je met de hand moest draaien en die plakjes brood afsneed. Goedkoper, want dunnere sneetjes!
O ja, belangrijk was het kruis over het brood heen, voordat je het aansneed!
Dat snijmachientje was natuurlijk een uitkomst, zeker voor de portemonnee. Ik heb het bij oma nooit gezien. Op mijn tiende, dat was in 1962, deed oma het brood nog altijd aan de borst. Stoer vond ik dat trouwens ook, die herinnering borrelt nu ook naar boven. Dat kruis werd ook gemaakt, dat was ik kwijt tijdens het schrijven, leuk dat jij het vermeldt, Berna.
Een hele goede blog van je. Zie het zo voor me. Ken de manier van brood snijden van oma’s en moeder en drank heeft mijn 1e huwelijk kapot gemaakt. Zowel naar mij als zijn zoon…… Er wordt bij ons niet gedronken, ik kan dat heel slecht zien en die geur word ik echt misselijk van. Moest even slikken om je woorden. xx Marnel
Wat moedig van je Marnel, je hier zo kwetsbaar op te stellen. Ik begrijp wel dat er bij jullie niet gedronken wordt. Mijn vorige huwelijk is ook aan alcohol ten onder gegaan. Toch geniet ik nu van het glaasje wijn, maar ben nog altijd heel behoudend. xx
Mooi stukje Ellie. 👍 Ik heb er nog een andere herinnering bij. Mijn oma’s maar ook mijn moeder, klemden het brood tegen buik of dij en ze maakten eerst, met het broodmes, een kruisteken op. Dat moest per se als dank voor het brood. Ik zie mijn oma nog staan, een als een plank gesteven en gestreken smetteloos wit verpleegstersschort voor met galgen gekruist aan de achterkant. Er zaten knoopsgaten in waar je de losse knopen, ja ook wit, doorheen kon doen en zo sloot de schort aan op de maat van de draagster. Leuk deze herinnering. 👍😊
Jacqueline je bent er, het is gelukt, geweldig! En ook heel leuk jouw bijdrage aan mijn stukje, dat kruis was ik dus vergeten. Jouw oma had dus een wit schort voor, kan mij dat soort schorten wel herinneren. Mijn oma had een donker exemplaar met ruitjes, alles was donker aan haar, de jurk en het hoofddoekje om de kin geknoopt, de kousen. Frivoliteit kwam in mijn moeders familie niet voor, zo zie ik het in het licht van die tijd. Gelukkig nu andere tijden en blijven mensen meer in het leven staan.
Wat een mooi stuk weer. Met veel facetten geschiedenis. De oma, bang voor haar agressieve kind, zie haar zitten achter het kastdeurtje.
En dat broodsnijden? Heb niemand gekend die het zo deed maar Hans vertelde ooit hoe zijn moeder brood sneed en dat was, tegen de borst en dat stevige boterhammen. Zie het beeld ineens voor mij.
Mooi dat je de tijd doorheen mijn stukje zo goed ziet, Athy! En ontzettend leuk dat je het ‘brood aan de borst’ kende van Hans, bijzonder 😊