Soms gebeurt het gewoon en soms is het ook gestuntel van mijzelf. Onlangs heb ik er nog over geschreven. Te lezen in Ongelukjes
Elke dag een lekkere maaltijd verzinnen vind ik wel eens moeilijk. Gelukkig eten Man en ik graag bonensalade. Die staat dan ook regelmatig op tafel. Voor dat recept heb ik blikjes met verschillende soorten bonen in huis. En tonijn. Een tic van mij is altijd de houdbaarheidsdatum te controleren. Dat doe ik al in de winkel. Of Man dat ook bij een blikje doet? Nooit gevraagd. Maar zoals gezegd, een tic van mij. Ik kijk er toch wel naar. Behalve deze keer.
Het blikje al geopend en de olie eruit laten druipen. Dan kan ik de datum aan de onderkant bekijken. Natuurlijk gaat het blikje scheef de hoogte in en zit er nog olie in en natuurlijk alles onder de vette troep. Het aanrecht en zelfs de vloer. Waarom haal ik er niet eerst de tonijn uit? Zou zoveel gemakkelijker zijn geweest. Niet aan gedacht.
Er zit niets anders op dan te poetsen. De kraan draai ik alvast open. Het duurt even voordat er warm water uit komt. Intussen kan ik een emmertje pakken. Terug in de keuken alles nat. Het aanrecht, het raam, de vensterbank, het fornuis, de kastdeurtjes, de vloer, werkelijk alles. Staat er nog een bakje in de gootsteen. Daar komt het water eerst in terecht en spuit dan alle kanten uit. Ja, ik heb de kraan te ver open gedraaid. Ja, ik weet dat het een harde straal is. En toch. Ook niet aan gedacht.
Deze keer duurt het lang voordat de bonensalade klaar is.
Jullie kennen vast de blikjes tomatenpuree met een ringetje op het deksel. Wel eens gehad dat je het opentrekt en de inhoud op de muren en overal elders in de keuken terug te vinden is? Dat overkomt mij ook wel eens. Dan duurt het ook wat langer voordat de bolognesesaus klaar is. Moet er ook eerst gepoetst worden.
20 reacties. Plaats een nieuwe
Kleine tip: als het blikje nog dicht is, kun je het zonder risico omdraaien…
Wel zeer herkenbaar. In onze onoverzichtelijke voorraadkast raakt weleens iets zoek. Zoonlief kijkt wél altijd naar de houdbaarheidsdatum en heeft pas wat producten weggegooid. De ergste had een datum in 2005.
Mooi schilderij. Je uitzicht?
Ja, had ik het blikje toch dichtgelaten en dan pas gekeken 😉 gewoon even snel de salade maken en als het blikje open is pas beseffen dat… Gebeurt mij nooit meer, voordat al die olie is weggepoetst van een GROOT blik tonijn. Dank voor je complimentje over het schilderij, niet mijn uitzicht, maar ook dat is mooi op ons tijdelijk adres!
Oh Ellie, ik kon er wel om lachen. Heerlijk klunzig. En dat heeft iedereen wel eens, maar de meeste mensen vertellen het niet.
Mijn ouders hebben ooit in de caravan 1 deurtje van een kastje niet goed afgesloten voor ze gingen rijden. Bij aankomst op de camping bleek een flesje maggi aan de wandel te zijn gegaan. Alles zat onder de kleverige zwarte vloeistof. Een bende!
Ha Selma, ik durf gerust nog meer te vertellen, er zijn immers handige, maar ook heel onhandige dagen 😊
Het verhaal van je ouders is nu ook een giller, destijds zal het vast een bende in de caravan zijn geweest en niet een waar je meteen om kunt lachen, misschien achteraf…
Ik zag het al gebeuren, het was alsof ik er langs stond en ik kon er echt niets aan doen Ellie, maar er verscheen toch een glimlach op mijn gezicht!
Fijn dat ik je een glimlach ontlokt heb Mieke, maar blijkbaar ook herkenbaar voor jou…😊
O, Ellie, wat een troep heb je dan!
Sinds de tomatenpuree mij ook eens “noodlottig” is geworden, durf ik die blikjes niet meer aan. Voor of over de houdbaarheidsdatum maakt niets uit. Bij mij zijn die blikjes in de ban.
Ojee Gerda, jij hebt dus ook al eens een aanvaring met ‘het blik’ gehad. Hier geen ander ‘blikvoer’ in huis dan de bonen en de tonijn voor de salade en tegenwoordig ook in plaats van de tomatenpuree een pak gezeefde tomaten 😉
Zo herkenbaar Ellie! Ik stuntel mijn hele leven ook al wat af, al geef ik niet om houdbaarheidsdata 😀
Ooit een grote hoeveelheid bietjes in de snelkookpan om bij mijn schoonzus in te vriezen. Ze had net haar keuken laten witten en dat kon dus na mijn kookpartij opnieuw …
Ik kan er wel een boek over schrijven wat ik allemaal aan stunteligheid heb gedaan!
Marjolein, dan weet jij natuurlijk precies wat ik bedoel. Ik had nog wel meer kunnen vertellen, denk dat iedereen wel eens bloopers heeft…
O, en dan komt alles ook in één keer.
Ja Wilma, precies en de volgende dag ontdekte ik ook nog muizenkeutels in het aanrechtkastje, daar was ik niet blij mee. Gelukkig tot nu toe eenmalig!
O bah, da’s niet fijn.
In eigen huis zou ik dan al meteen alle gaten en kieren gedicht hebben, in een vakantiehuis mag dat niet en men vond het hier ‘gewoon’ toen ik het meldde…
“Gewoon?” nou ja zeg………………
Wilma…blijkbaar is het heel ‘gewoon’ op een evt. klacht of mededeling, zo te reageren..
Hoe herkenbaar en hoe heerlijk die bonensalade.
Heb je de tomatenpuree goed van de muur gekregen of moeten jullie nu overschilderen of witten?
Niet leuk allemaal maar je bent niet de enige. Dat helpt.
En, het is geen leedvermaak waarmee ik geniet van jouw schrijven maar puur plezier om je schrijfstijl. Daar kan geen tomatenprut tegenop, lieve El.
Athy, ik heb begrepen dat dit soort calamiteiten bij meer mensen gebeuren, gelukkig ben ik niet de enige! En het compliment van jou maakt mij heel blij. Fijn dat je hebt genoten van mijn ‘gestuntel’!
ja, elke dag dat eten, praat me d’r niet van ~ of liever wel en graag van die bloopers, dat biedt veel troost als ik weer eens in de bonen ben…
Anne, leuk dat mijn bloopers een troost voor jou zouden zijn 😊 Denk (weet wel zeker) dat er vast nog meer zijn of weer komen. Ik zal er dan speciaal voor jou een stukje over schrijven xxx