Zo. De autoperikelen zijn voorbij. We hebben ook al een andere gekocht. Komende zaterdag halen wij hem op. Deze week rijd ik samen met Liesje in een huurauto. En Man kan op een snellere manier naar zijn werk dan met het openbaar vervoer.
De afspraak voor de ‘witte-jassen-dag’ die door de panne onderweg niet door is gegaan, heb ik afgelopen maandag ingehaald. In de Franse auto sjees ik naar Nijmegen. Eerst heb ik daar een afspraak met A. Sinds mijn tienerjaren heb ik hem niet meer gezien. Hij weet nog precies wanneer. Ik niet. Op zoek naar herinneringen uit zijn jeugd heeft hij ‘mij’ via een blogpost ‘gevonden’. Willen jullie weten welke? Lees dan Uit de ‘oude doos’.
Ergens te komen waar ik de weg niet ken gebruik ik de navigatie van google maps op de Iphone. In de huurauto niets waarop ik het houdertje voor de telefoon vast kan zetten. Dat klik je op een ventilatierooster. Maar deze Franse auto is vanbinnen helemaal glad. Geen rooster te bespeuren. Dan moet ‘Liesje’ maar naast mij op de passagiersstoel. In het centrum van Nijmegen kan zij het echter niet meer bijbenen. Liggend op de stoel ‘vangt’ zij waarschijnlijk niet genoeg prikkels vanuit de lucht. Totaal van slag. Zij blijft roepen. Zo ongeveer:
‘Ga in westelijke richting en neem de eerste afslag rechts’
Doe ik dat zegt zij weer:
‘Ga in westelijke richting en neem op de rotonde de eerste afslag’
Geen rotonde te zien..
‘Keer om en ga in oostelijke richting. Neem daarna de eerste afslag links naar de Curacaostraat’
Geen Curacaostraat. Wel de Antillenstraat. Daar rept Liesje niet over.
We zullen de schuld maar aan de Franse auto geven. Niet eens een roostertje om de houder voor een Iphone op vast te zetten. Ik rijd er trouwens ook niet graag in.
Voor mijn gevoel heb ik half Nijmegen doorgereden. In werkelijkheid ben ik steeds heel dicht bij de locatie geweest. Huisnummer 2 heb ik ook gezien. Daar moet ik zijn. Toch niet bij de kinderopvang? Gelukkig zie ik bij een poort aan de overkant een bordje op de muur met een straatnaam die mij bekend voorkomt. Daar ga ik in. Op het terrein zelf rijd ik nog een rondje. En ook nu weer een vriendelijke en behulpzame man die mij vertelt waar ik moet zijn. Daar is de parkeergarage, aan de overkant het restaurant. A. is er al. We drinken koffie en halen herinneringen op. Het is leuk en totaal niet raar om elkaar na zoveel jaren weer te zien.
Daarna ga ik naar de kliniek. Kan ik in de garage de auto niet zo snel terugvinden. Bij aankomst heb ik waarschijnlijk een andere ingang genomen. Er zijn er een paar. Verder is die dag alles goed gegaan. In de kliniek en op weg naar huis.
22 reacties. Plaats een nieuwe
Het lijkt me dat je na zo’n portie stress wel bekaf geweest moet zijn! Goed dat het weer achter de rug is, Ellie.
Mieke, al met al blij weer thuis te zijn, heerlijk onder de deken op de bank…daar heb ik maandag, naast het leuke weerzien met A., ook van genoten. Lieve groet!
Ik heb een vorstelijke kleine Franse auto met een heleboel richeltjes, maar via de Iphone navigeren loopt vaak in de soep. Liever TomTom ik op ooghoogte. Wat fijn zo’n gouden ontmoeting na een heel leven. <3
Ha Berna, als de Iphone in het houdertje had gekund, was Liesje ook op ooghoogte meegegaan 😉 heb jarenlang met plezier gesjeesd in een kanariegele Renault 4, daarna kon ik niet meer zo best met de Fransen overweg…
k ook de renault 4, daarna laguna nu twingo en scheuren met die kleine!
Leuk Berna, scheuren 😉 Ik heb dat ook gedaan met Polo en vanaf volgende week weer met een Polo…😉
Om Liesje heb ik hard gelachen, wat een grappig verhaal. Maar wel met een serieuze ondertoon: de ontmoeting met iemand van vroeger. Gelukkig kon het doorgaan, ondanks de tegenwerking van Liesje.
Liefs Joke G.
Ik had onderweg ook wel schik met Liesje…van hot naar her zijn we samen gegaan, Joke. Uiteindelijk met een leuk weerzien op een mooie plek! Liefs xx
Het is weer een heerlijk verhaal geworden. En nu lekker bijkomen en krachten verzamelen voor de volgende rondgang.
Je bent wel een bikkel hoor, in je Franse auto.
Dank je wel voor je complimentje, Athy. De ‘rondgang zoeken’ is klaar. Vanaf zaterdag hebben we weer een andere Polo!
Leuk is dat, zo’n ontmoeting na jaren en dan voor je gevoel de draad gewoon weer oppakken. Met sommige mensen heb je dat gewoon.
En in jouw doek zie ik een vogeltje. Leuk!
Je verwoordt precies hoe deze ‘ontmoeting na jaren’ was, Wilma. A. en ik pakten inderdaad de draad weer op.
Het vogeltje is ontstaan, een cadeautje vond ik het destijds, het was hard werken aan dit doek…dat herken jij vast wel, Wilma.
Ja dat is zeker herkenbaar. Maar leuk dat zoiets “ontstaat”!
Het gaat niet altijd van een leien dakje…ook het schilderen niet. Gek, sommige mensen denken dat je maar wat speelt of aan het hobbyen bent. Nou, voor mij is het iets uit mijn binnenste, ik moet het doen, zou zeer ongelukkig zijn als ik niet kon schilderen en schrijven. Het is een doel in mijn leven.
Beetje late reactie van mijn kant. Maar inderdaad heb je gelijk als je dat zegt. Mensen denken inderdaad dat je maar wat aan het hobbyen bent.
Eens zei een vriendin over mijn piano spelen: Voor jou is piano spelen net zo belangrijk als ademen.
En dat geeft aardig weer hoe dat bij mij werkt. Met muziek meer dan met schilderen en schrijven, maar ook daar zou ik niet buiten kunnen.
Het blijft spannend Ellie, maar ook hier……eind goed – al goed! 🙂
Overigens…..een prachtig werk boven dit blog. Ik zie er een prachtige vorm van een groene vogel in. Chapeau!
Dank voor je mooie complimentje, Jannie! Tijdens het werken aan dit doek, kostte overigens nogal wat kruim, het wilde maar niet lukken, ontstond deze vorm…een echt cadeautje 😊
Jannie, alles goed verlopen. Polo exit, andere Polo halen we zaterdag op en daarin kan Liesje weer op ooghoogte mee 😉
Liesje verdient weer een plek in onze nieuwe auto. Gewoon in het roostertje mag ze weer op de juiste hoogte ons de weg wijzen. Beeldend geschreven 🤗👍🏻😊
Ja, jij ziet het voor je, Liesje in het roostertje op de juiste hoogte! Leuk ☺️🤗
[…] zou nog bijna iemand vergeten. Liesje. Zij gaat vaker mee en dat kun je hier al lezen. Wie Liesje is? Onze hulp in vreemde gebieden, zij loodst ons naar de juiste plek. Horen […]