Zoals jullie weten hebben wij ons huis verkocht en tijdelijk een gemeubileerd huis gehuurd. We hebben wel nog enkele eigen spulletjes meegenomen. Vakantiehuizen op een park zijn tenslottte allemaal met dezelfde lelijke meubels ingericht. Kussens, dekentjes en een paar accessoires doen dan wonderen. De rest van onze huisraad is opgeslagen. Ook de dozen met kerstspullen.
‘Zullen we een kleine kerstboom kopen? Die kan daar in de hoek staan. Schuiven we een beetje met het kastje. Zonder boom, lampjes en ballen vind ik niet zo gezellig.’ Man aan het woord. Ik ga er meteen in mee. De boom wordt door hem gehaald. Daarna fietsen we samen naar de kringloopwinkel in het dorp. Eigenlijk te laat. De meeste mooie spullen zijn al verkocht. Ik houd van kerstballen van ‘weleer’, niet de glimmende nieuwe van ‘nu’. Uitzonderingen daargelaten. ‘Weleer’ is uitverkocht, die van ‘nu’ zijn er nog genoeg. En gebruikte van ‘nu’. Die kopen we. Ook twee snoeren met lampjes, een engel, een eenzame koning, haakjes om de ballen op te hangen en papier voor om de emmer.
Met een omweg fietsen we naar huis. Een pop-up winkel? Kunst? We kijken elkaar aan. Zonder iets te zeggen stappen we af en lopen naar binnen. De ingang is al bijzonder. Op de grond een beschilderde ‘deurmat’ waar je gerust overheen mag lopen. Kunst gemaakt door verstandelijk beperkte mensen.
Schilderijen, beeldjes, kommetjes, hangers, geluk steentjes, kaarten, teveel om op te noemen. Zo vrolijk en zo kleurig. Daar kun je toch alleen maar blij van worden. Ons enthousiasme slaat blijkbaar over op anderen. Plots is er meer levendigheid. Er is contact met de leidinggevenden, waar eerst door hen afwachtend naar ons werd gekeken en we werden bekeken. Misschien vanwege nieuwe gezichten in het dorp? Zoiets deert mij totaal niet. Contact leggen gaat mij gemakkelijk af. Mensen laten ontdooien lukt mij meestal wel. Onderwijl zoeken Man en ik een paar dingen uit.
Met fietstassen vol ‘Kunst en 2de Kans’ gaan we huiswaarts.
Onderweg het idee voor een ‘proef-aanleg’ in het grandcafé. We hebben zin in koffie en een glas wijn. Dat is een misser. Het is er ongezellig en de mensen die er werken zijn zeer afstandelijk. Vreemd. In zo’n gelegenheid zullen toch wel meer nieuwe gezichten binnenkomen. De naam is uitnodigend, het bord buiten ook waarop drankjes en hapjes genoemd, maar bij de ‘Heere van Heel’ zul je ons niet meer tegenkomen. De mensen daar ontdooien niet.
12 reacties. Plaats een nieuwe
Leuk Ellie! Helemaal jij.
Ik moet weer van alles doen om te kunnen reageren, dus ik houd het kort 🙂
Leuk Anne dat je hier dan toch bent, ondanks dat het ‘digitale gedoe’ je een beetje in de steek laat. Leuk ook dat je mij kent 😉
Leuk zo’n winkel. Zoiets hebben wij hier ook. Mooi dat jullie daar wat dingetjes voor het tijdelijk onderkomen hebben kunnen aanschaffen.
En weet je Mies, Man en ik houden er wel van om in zo’n winkel spullen te zoeken. Dat vinden wij leuk! De winkel in jouw dorp kennen wij ook, hebben immers dichtbij gewoond!
Heerlijk, struinen in Kringloopwinkels.
Wij hebben al jaren twee kleine boompjes staan met kerst. Iedere keer komt er een houten kerstfiguurtje bij. Dus lampjes en houten figuurtjes en een enkele goudkleurig balletje.
Wat zullen dat leuke boompjes zijn, Wilma! Houten figuurtjes en lampjes, soms een spat goud, het kan niet anders dan dat deze boompjes warmte uitstralen. Struinen in krinloopwinkels vind je leuk of niet, wij dus ook, maar ken genoeg andere mensen die er niet aan moeten denken. Hergebruiken is vaak heel mooi en meestal steun je er ook nog een of andere stichting mee.Niet te vergeten de werkgelegenheid!
Heerlijk, een boom met tweedekanspoppetjes. En wat een prachtige Wijze!
Wij zetten voor het tweede jaar een boompje met allemaal oude ballen en veel knijpvogels. Heb van mijn moeder weer een oudje meegekregen en er waren hier al heel veel, dus feest om de boom mee te versieren!
Geniet van de boom en de lampjes <3
Dat zal bij jullie dan ook een mooi booompje worden. De knijpvogels en ballen van ‘weleer’ dus in de opslag, maar toch ook hier evengoed nog een mooi boompje, Marjolein! Genieten jullie ook van de sfeer die het met zich meebrengt 🙂
De Heere van Heel…dat klinkt naar donker gereformeerd, was het vroeger zeker een gebedskring waar alleen op zondag na de dienst oude genever werd geschonken en een citroentje voor de dames. Maar dat is een vrije fantasie van mij. Zie ineens mijn opa.
Wat een heerlijk verhaal Ellie, zie jullie scharrelen en keuren en overleggen.
En in jullie tijdelijke huisje ontstaat een sfeer die het nooit gekend heeft.
De muren zullen vreugde dragen….
Fijne dagen!!
Wat heb je het weer prachtig verwoord, Athy: ‘En in jullie tijdelijk huisje ontstaat een sfeer die het nooit gekend heeft. De muren zullen vreugde dragen…’ Prachtig!!
‘De Heere van Heel’…er was die middag in een achteraf-zaaltje van het hotel een koffietafel voor een overledene. Dat ken ik van vroeger uit mijn jeugd. Sinds mijn vertrek uit Limburg naar andere oorden ook niet meer meegemaakt.
En vroeger, de mannen na de hoogmis kaarten in het dorpscafé, teveel borreltjes op kwamen zij thuis. De vrouwen waren gewoon thuis…zonder citroentje, ook niet een later op de dag. Bij uitzondering of feestdag werd door de vrouwen een advocaatje met slagroom opgelepeld. Zo ken ik het…lijkt voor mij nu ook uit een ander leven.
Een echt kerstverhaal…mooie tegenstellingen: nabijheid & afstand en kleur & zwart-wit.
Liefs Joke G.
Groot compliment! Fijn dat je het onderliggende ook leest voelt en ziet! Liefs xx