Vandaag nog een keer foto’s. Niet wegens gebrek aan inspiratie, die heb ik genoeg, meer vanwege andere bezigheden. Ik heb afspraken, verplichte en leuke. Tussendoor ook nog steeds lichttherapie, daarvoor fiets ik driemaal per week naar het ziekenhuis. Eindelijk ben ik dingen aan het opruimen. De kledingkast wordt uitgemest en uit de keukenkastjes en de servieskast pak ik spullen die nooit worden gebruikt. Dat laatste is een klusje waar ik wel aan denk om eens te doen, maar waar ik dan vervolgens geen tijd voor maak. Schrijven, dat heb ik ook gedaan. De mapjes met eigen teksten opgeschoond en een paar ervan geredigeerd. Blogpost geprint en tussendoor een paar foto’s gemaakt.
Een paar keer per jaar komt de schaapsherder met zijn kudde naar de campus in Eindhoven. Een lust voor oog en oor, de etende, slapende en blatende schapen. Ze verblijven er een week en trekken dan verder naar het volgende grote grasveld.
Voor Man een pakketje bij de post, een driedubbel elpee van Nick Cave and The Bad Seeds. Ik krijg het nieuwste boek van Jan Siebelink, ‘De buurjongen’.
Een vierkant metalen kistje van oma komt uit de kast. Al jaren niet meer ingekeken, nu op de grond leeggekiept en deze foto’s komen tevoorschijn. Mijn lieve nichtjes, nu 39 en 41 jaar oud en allebei moeder…
…en ook deze kaart met hondjes, gericht aan mijn hond. De tekst acherop ontroert mij, geschreven door dochter van ‘oudste’ vriendin.
En tot slot, ‘gevonden’ op facebook. Deze uitspraak typeert mij wel.
6 reacties. Plaats een nieuwe
Je staat in je kracht, zo ervaar ik je nu en van daaruit heb je geschreven. Mooi Ellie.
Dank Athy, voor weer een mooi compliment!
Heerlijke uitspraak over ‘waterman’!
Ja hè? Bij jezelf kunnen en mogen blijven is toch zoals het ‘moet’ zijn? Geldt overigens voor iedereen..
Wat een mooie ‘verzameling’…hartverwarmend!
Liefs Joke
Voel nog de ontroering van de gevonden ‘schatten’ in het kistje Joke, maar ook de blijdschap met het cadeau-boek en het mooie van de schapen op het grasveld. Stuk voor stuk cadeautjes ❤️