Ik kom niet echt toe aan schrijven. Trouwens ook niet aan al die andere dingen waar ik blij van word. Zoals schilderen. Of lezen. Of anders. Toch gebeurt er natuurlijk wel van alles. Hier een paar voorvallen van de laatste dagen die allemaal een ding gemeen hebben, ‘op de fiets’.
Avond. Donker. Het regent. Voor allebei kost het moeite tussen de druppels door goed te kunnen zien. Man fietst ‘gewoon’, ik met ‘ondersteuning’, al fiets ik er nooit echt hard mee. Het is meer dat ik niet zoveel kracht met de knietjes hoef te zetten. We gaan over het fietspad door het bos. Aan een kant hier en daar met een lantaarnpaal verlicht.
Het regent ontzettend hard. We willen sneller. Ondersteuning hoger. Plots uit het niets, man met hond. Hij een donkere broek en jas aan, de hond zwart. Jullie snappen hoe hard ik de remmen heb dichtgeknepen en mijn lijf zich heeft afgezet tegen een val. Man slingert baas en hond voorbij. ‘Gebruik potverdorie een reflecterende band, zowel voor de hond als jezelf.’ Die woorden rollen zomaar uit mijn mond.
Een paar honderd meter verder. Donker. Een straatlantaarn, veel groen, man met hond. Iets eerder dan zojuist zie ik hen. De man weliswaar ook in het donker gekleed, maar de hond licht van kleur. Gelukkig gebeurt ook dit keer niets. Maar weer rollen dezelfde woorden er een beetje bozig uit. En beide hondenliefhebbers (???) hebben de hond aan een lange lijn. Schrikt het beest, maakt het een beweging, misschien bezeert het zich en passant valt. Gelukkig overeind gebleven.
Op weg naar de winkel voor kunstenaarsbenodigdheden. Geen regen, maar zon. Een heerlijk fietstochtje. Met twee potten verf ga ik weer naar huis. Blij. Ik neem de bocht naar rechts. Een tegemoetkomende scooter neemt in volle vaart de bocht naar links. De jongedame rijdt gewoon door, kijkt niet op of om. Ziet mij niet eens of heeft nooit de verkeersregels geleerd. Ik kan niet meer overeind blijven, ware het niet dat een reus van een vent op het randje van de stoep staat en mij met alle kracht tegenhoudt. Ik heb mij (maar dat was noodzaak) tegen zijn lijf gevleid. Het was dat of vallen.
Enkele kruispunten, stoplichten en oversteekplaatsen later, ga ik bij de groen verlichte fiets verder. Nog geen 20 meter verderop slaat een grijze auto, pal voor mij langs, rechtsaf. Weer moet ik hard de remmen inknijpen. Gelukkig heb ik op die korte afstand nog geen fietsvaart gemaakt. Deze jongedame achter het stuur geeft geen richting aan, kijkt niet op of om. In een flits zie ik haar met een hand draaiend aan het stuur en met de andere hand tikkend op haar smartphone. Zo blij met zo’n goede vriendin naast mij Engelbewaarder
22 reacties. Plaats een nieuwe
Pffffff Pas je wel op!! X
Doe ik wel, maar heb gemerkt hoe kwetsbaar je op de fiets bent. Dank voor je lieve reactie xx
Dat is een hele goede Engelbewaarder! Je zult wel dankbaar zijn. Ik ben er ooit slechter van af gekomen, maar leef gelukkig nog. Heerlijk blijven fietsen, maar wel voorzichtig!
Joke, wat is er dan gebeurd? Deze engelbewaarder is voor mij goud waard, gaat ook altijd mee en ik besef wel hoeveel geluk je soms hebt, zeker ook bij de man die mij zo opving. Ik blijf zeker fietsen, rijd graag auto op langere afstanden, niet in Eindhoven en de dorpjes eromheen. Met de fiets ben ik dan eerder op de plaats waar ik zijn wil en ik fiets heel graag.
Gelukkig heb je toch de tijd gevonden om dit artikel te schrijven. Blij toe dat bij met de schrik vrijkomen is gebleven. Die engelbewaarder verstaat haar vak!
Dat schrijven mis ik dan, hè. Net zoals schilderen en lezen, maar soms hebben mensen of andere dingen aandacht nodig. Een engelbewaarder van goud 😊
Gelukkig liep het allemaal goed af. Over “het verkeer” kan ik maar één ding zeggen: “Het lijkt alsof bijna iedereen de verkeersregels aan z’n laars lapt. Hufter gedrag noem ik het.”
Ben heel blij dat ik het heb kunnen schrijven, Wilma. Dat huftergedrag zoals je het noemt (en je hebt gelijk) is een van de redenen waarom ik mij ook wel eens boos maak op mensen onderweg. Tegenwoordig is er zoveel agressie in het verkeer…
herkenbaar Ellie! vorig jaar kon ik net een aanstormende auto ontwijken die op de verkeerde weghelft de bocht nam waar ik net aankwam, met val tot gevolg die weer drie gekneusde ribben tot gevolg had; ik vermijd die hoek nu en zoek de fietspaden, want er zijn veel automobilisten die geen zier om fietsers geven, zelf waarschijnlijk nooit fietsen. ik ben blij dat jij zo’n goede engelbewaarder hebt! en reuzen langs de weg 🙂 en stiekem blij dat deze passanten je inspireerden tot dit lezenswaardige verhaal.
o ja, als ik op ‘like’ druk, zie ik dat er twee bloggers liken, maar de mijne komt niet door – heb net mijn mac ge-upload en hij doet meer dingen anders dan voorheen….
Anne, ik weet nog goed hoeveel geluk je had en ‘enkel maar’ gekneusde ribben. Hoe vaak ik al niet tegen Wilko heb gezegd dat je op de fiets je leven niet zeker bent, maar ik wil fietsen, buiten zijn en bewegen, maar het betekent wel nog meer extra ogen nodig hebben. Gelukkig is tot nu toe mijn engelbewaarder er een van goud ❤️ dank voor je mooie compliment, ben er blij mee! Ik kan met Apple alleen maar liken als ik ben ingelogd, misschien geldt die regel voor jou nu ook en eerlijk is eerlijk, hoe mee likes hoe meer zichtbaarheid. Dat heb ik zo vernomen 😉
Een hele onderneming zon fietstochtje…
Deze tochtjes gingen zeker niet van een leien dakje, maar gelukkig die befaamde engel bij mij ❤️
Jesses Ellie, wat een stomme idioten en je bent zo kwetsbaar als de neten. Kan ik wel zeggen “kijk je uit”….maar jij doet dat en redt het net. De rest moet verdorie uitkijken. Maar wel weer mooi geschreven, wij hebben er wel een verhal aan over gehouden.Dagdag!
klein foutje zie ik. Wanneer een a gaat ontbreken is dat het signaal voor migraine om uit de coulissen te komen. Maar die duurt nooit langer dan een kwartiertje.
En hopelijk geen hoofdpijn nu, maar fit om deze dag leuk te besteden!
Ik proef een beetje bezorgdheid in je reactie, maar lieve woorden en een mooi compliment Athy, ik kijk dubbel uit incluis ogen op de rug! Want inderdaad moet je dat in het verkeer, zeker op de fiets.
Oei!
Ja…maar een engelbewaarder die op mij let, Margo 😊
Ja Ellie, vanwege dit soort toestanden pak ik ook steeds minder vaak de fiets. Je moet zo op je hoede zijn. En mensen worden steeds onverschilliger. Maar gelukkig zijn er ook nog oplettende mensen, zoals die man die je opving. En een beschermengel! 🙂
Ik wil graag blijven fietsen ondanks de agressie en onverschilligheid of misschien wel de brutaliteit in het verkeer. De fiets is in de omgeving van de stad en in de stad een fijner vervoermiddel dan de auto. En ja, beschermengelen zijn daarbij wel noodzaak 😉
Die engelbewaarder moet je koesteren. Idd je bent je leven als fietser niet zeker meer in dit verkeer. Mooi geschreven 👍🏻
Jij weet hoe ik die engel koester 😀