Soms komen er ineens herinneringen naar boven. Dat kan gebeuren door een enkel woord dat ik hoor of iets wat ik zie of ruik. Dat laatste is vanochtend gebeurd. Bij de uitgang van het ziekenhuis loop ik een man voorbij. Hij beweegt moeilijk, is erg dik en hijgt nogal luidruchtig. Zuurstofslangetje in de neus. Om hem heen een wolk van sigarettenrook.
Voor mij is de pop nog belangrijk, heeft mijn oudste zus al een baan en andere zus en broer zitten al op de middelbare school. Ik ben als kind veel alleen. Ik weet nog goed dat ik dat niet altijd wil, ik ook hunker naar gezelligheid. Die vind ik bij tante Truus en oom Jan met hun drie jongens. Daar ga ik vaak heen. Het is er rommelig en gezellig in huis. Ook mistig van de sigarettenrook, maar wie maalt daar om eind jaren vijftig, begin jaren zestig? Er is altijd snoep en koekjes in een trommel. Er zijn spelletjes. Tante speelt met ons mee. In de berging de rolschaatsen. Die heb ik niet, krijg ik van mijn moeder ook niet, maar gerolschaatst heb ik! Met vallen en opstaan heb ik het geleerd. Voor mij het einde om daar te zijn. Heerlijke uren heb ik in dat gezin doorgebracht.
Enkele jaren later. Ik zal een jaar of twaalf zijn geweest. Mijn moeder verbiedt mij naar tante en oom te gaan. In de schemering mag ik niet meer over straat. Er kunnen mannen buiten zijn. Wat zij daarmee bedoelt, is mij niet duidelijk. Zo bang als ik ben ertegenin te gaan, ik doe het toch. Ik ga.
Voor ‘mijn’ tante Truus heb ik vaak sigaretten gekocht. Golden Fiction.
12 reacties. Plaats een nieuwe
Those were the days. We wisten niet beter. Overal glaasjes met sigaretten die gepresenteerd werden. En dus deden we mee als we groot waren. En raakten verslaafd als we pech hadden. Zoals ik.
Bij ons thuis in die tijd ook glaasjes met sigaretten, in de hele familie, ben zo ook opgegroeid Mies. En ja, heb zelf ook gerookt, vanaf mijn 17de tot mijn 42ste…in 25 jaar nogal wat caballero’s zonder filter en shagjes gerookt..
Caballero was mijn moeders merk. Ik altijd Samson. Tussendoor Raider. Shag in een spijkerbroekpakje. Wie zou dat nog kennen?
De naam Raider zegt mij wel iets, maar kan mij de verpakking niet voor de geest halen, wel een witte buil met rode letters erop, volgens mij ook met een bekende naam 😳 Zelf rookte ik drum…
Bij mijn ouders thuis rookte niemand, maar tijdens een verjaardag stonden er keurig bekertjes met sigaretten en sigaren op tafel. Daar moet je nu niet meer aan denken.
In ons gezin rookten vader, mijn broer en ik, meen ook de zussen zo nu en dan eens een sigaretje. Ik denk dat de meeste generatiegenoten zijn opgegroeid met de rokertjes in een glaasje op tafel. Ik kan mij er nu niets meer bij voorstellen, Wilma.
Goede herinneringen geven ons heden ook kleur. Ik had ook zo’n gezin waar ik ‘woonde’. Mooi neergezet Ellie.
Je drukt het precies goed uit, ‘woonde’… dat was het.
Ellie goed geschreven. Mooi de overgang van nu naar toen. Een mooie herinnering. Ik blijf je volgen 😊
Soms plopt er zomaar iets naar boven en is het snel ‘op papier’ gezet en blijft het bewaard. Dat is ook het mooie van herinneringen, het bewaren. xx
Mooi geschreven en een fijne herinnering.
Dank je wel, Margo. En zo blijft deze herinnering bewaard, ook fijn!