Dat geduld niet mijn sterkste kant is, weten jullie. Dat mijn leven niet altijd alleen maar onder de noemer ‘halleluja’ valt, is ook bekend. Maar waar ik nog niet zoveel over heb verteld is hoe ik van verbazing dichtklap bij onrecht, respectloosheid of niet gehoord worden. Ook al sta ik in mijn recht of weet ik dat iets noodzakelijk is, maar de ander daar maling aan heeft.
Een paar weken geleden had ik weer mijn drie-maandelijkse ‘witte-jassen-dag’. Een lange rit heen en weer, een lange zit in het ziekenhuis. Maar zo’n dag is niet alleen kommer en kwel. Fijn is dat artsen, verpleegkundigen en de medewerkers aan de balie attent en vriendelijk zijn. Tijd hebben, een praatje maken of dat glaasje water aanbieden. Een andere leuke bijkomstigheid zijn de kaaskroketjes. Nog niet zo lang geleden ontdekt, maar niet meer te weerstaan. Tot zover, ik dwaal af. Wil iets heel anders vertellen.
Op die ‘witte-jassen-dag’, werd mij gezegd een afspraak te maken bij de longarts. Mijn laatste bezoek aan hem is twee jaar geleden. Momenteel regelt de huisarts de medicatie. Maar ik hoest de longen weer uit mijn lijf. De volgende dag bel ik de huisarts voor een verwijzing. Die moet de behandelend specialist maar afgeven, hij wil toch dat u gaat?? Na veel heen en weer gepraat geeft hij toe dat hij die verwijzing inderdaad voor moet schrijven, maar eerst van mijn specialist wil horen of lezen waarom dat moet. Daar moet ik dan zelf achteraan gaan. Ik ben met stomheid geslagen. Ben ik in anderhalf jaar tijd al drie keer erg ziek geweest van bronchitis en andere infecties, heeft hij notabene meerdere kuurtjes voorgeschreven, weet dat ik een biological spuit, maar dat niet mag doen bij keelpijn, koorts of andere griepverschijnselen en al zeker niet bij antibiotica of bronchitis. Komen daardoor weer andere klachten. Toch weigert hij die verwijzing af te geven en mij verder te helpen.
Wat is dit? Wil hij macht? Ook over de behandelend specialist in het ziekenhuis? Zit het hem dwars dat ik wel eens een afspraak maak op de dag dat zijn vervangster er is? Ik weet het niet. Wel dat ik naast verbazing nu ook een beetje boos ben. Gelukkig heeft mijn behandelend specialist, die ik natuurlijk heb gebeld, dit opgepakt en contact gelegd met de longarts. Een man naar mijn hart. Luistert en neemt initiatief als het nodig is. Gisteren werd ik door hem gebeld, onverwacht. Voor overleg. Of ik het ermee eens ben dat hij dit regelt en daarmee voorbijgaat aan mijn huisarts. Natuurlijk vind ik dit goed. Ik heb hulp nodig. Misschien kan het tij snel gekeerd worden zodat ik niet zo ziek word als ik onlangs een paar maanden ben geweest en waarvan net een beetje opgeknapt.
En zo heb ik dus nog andere Trekjes Ben ik vaak verbaasd en, ik ben ook maar een mens, soms wel eens boos.
30 reacties. Plaats een nieuwe
Kan me helemaal voorstellen dat je boos bent!
Wat is dit voor een belachelijk gedoe van je huisarts, gelukkig is het nu geregeld buiten je huisarts om, hoop dat je er snel terecht kunt zodat hij je verder kan helpen.
Liefs, Ans XXX
Dank Ans voor je support en voor je lieve woorden. Het was wel weer even stressen op deze manier, maar gelukkig is het opgelost! 🙋❤️
Daar mag je ook best boos over worden Ellie!
Ik weet wel dat de ‘code’ tegenwoordig voorschrijft dat een specialist de huisarts contacteert, die dan op zijn beurt weer een andere specialist benadert. Dit omdat het ‘intercollegiaal consult’ alleen nog mag als de specialismes in elkaars verlengde liggen.
Maar dat de huisarts jou dan niet vertrouwt en niet zelf even contact opneemt met de specialist, dat vind ik ook wel verbazingwekkend en ook zorgwekkend. Je bent immers geen kind?!
Goed dat er doorgepakt wordt; je zou eigenlijk regulier bij de longarts onder controle moeten blijven. Wel extra ziekenhuistijd, maar ook extra kaaskroketjes 😉
Het is denk ik meer een kwestie van macht of arrogantie of of van de huisarts, hij zoekt het nu maar lekker uit. Gelukkig pakt de specialist het op en is het dilemma opgelost. Tot voor twee jaar was ik ook onder controle bij de longarts, maar omdat ik wat betreft die discipline stabiel was, ging ik terug naar de huisarts met de opdracht bij veranderingen aan de bel te trekken. Die veranderingen hebben zich het laatste anderhalf jaar opgebouwd, toch weigert de huisarts mij door te sturen, echt onbegrijpelijk. Overigens, die kaaskroketjes in Nijmegen, of die ook bij de longarts in Uden zijn, dat weet ik niet, Marjolein 😉
Ja, goed voor jezelf opkomen. Dat is erg belangrijk. Gelukkig zijn er ook leuke mensen, en dokter, in de wereld.
Soms moet je gewoon goed voor jezelf opkomen, dat heb ik wel geleerd. Ook gelukkig dat het niet bij iedereen noodzakelijk is, want inderdaad er zijn ook leuke mensen en artsen, zelfs veel meer dan de enkeling die vervelend doet, toch?!
Precies, houd dat maar in je achterhoofd. En alles komt goed 😉
Dank voor je mooie reactie!!
Ik werk in een huisartsenpraktijk en helaas weet ik hoe het gaat. Grote boosdoener? Niet je huisarts, maar de zorgverzekering. Degene die verwijst krijgt dit aan het einde van het jaar al die verwizingen op zijn rekening. Verwijs je teveel? Word je op je vingers getikt en mogelijk gekort of beboet.
Die specialist weet dat ook en daarom schuift hij het af op je huisarts. Terwijl degene die verwijst ook de brief hoort te schrijven.
Kortom: ik snap dat het voor jou als patiënt shit is, maar ik begrijp je huisarts wel.
Hoop dat dit je wat milder stemt?
Sterkte met alles!
Bij het schrijven van dit stukje heb ik aan je gedacht, kliefje. Mijn boosheid was snel gezakt, verbazing is wel gebleven, vooral omdat de huisarts mij al jaren kent, weet wat er speelt. Reuma met biological, ernstige luchtwegproblemen, dus ja, ik zou er de dupe van worden en daar baalde ik ontzettend van. Een dag zonder pijn of moe-zijn is er nooit meer en als je dan weer onderuit gaat is gewoon ‘pet’, krabbel net op van een paar maanden heel ziek. Goed dat jij de uitleg geeft, mensen kunnen er misschien iets mee!
Nou, boos mag je daar zeker om zijn Ellie. Dat is toch geen manier van doen? Ik maakte onlangs ook zoiets mee maar dan voor mijn moeder in Nederland. Ook via de huisarts om een verwijsbrief te krijgen, maar nee, het moet eerst op haar manier om dan uiteindelijk na een tussenstap uiteindelijk een verwijsbrief los te krijgen. Wat ben ik blij dat in België dit soort zaken een stuk soepeler gaat. Een verwijsbrief geen probleem en voor de meeste specialisten ben je ook nog eens vrij in je keuze. Een andere arts, dat gaat ook zonder problemen mits de arts nog ruimte heeft en de apotheek is ook vrij, wil je vandaag bij de ene omdat dit beter uitkomt, dan kan dat gewoon. Maar wel fijn dat jouw longarts het voor je opneemt. Zo hoort het en ik hoop dat alles goed mag gaan verder met jouw gezondheid. xxx
Dank voor het delen van jouw ervaring, Jannie! Mijn boosheid was snel gezakt, maar verbazing en vooral onrust over het uitblijven van de goede hulp maakten mij onzeker. Voor mij is het dilemma opgelost, gelukkig krijg ik de juiste hulp, maar het was wel stressen.
Slechte zaak dat zo’n arts zoveel macht heeft…hij hoort bij te dragen aan de genezing / verbetering van gezondheid bij mensen en niet op zijn witte doktersstrepen gaan staan….bah, wat heb ik een hekel aan dit soort mannetjes. Ben solidair boos met jou lieve Ellie.
x Joke
Dank dat je mij zo steunt, Joke. Het was niet leuk zo voor hulp te moeten stressen en vechten, energie daarvoor ver zoek, maar gelukkig komt die hulp er wel en blijft hopelijk de zorg voor iedereen die het nodig heeft ❤️
Logisch dat je boos bent. Zou ik ook zijn. En soms is het alleen maar heel praktisch om boos te worden, dan gebeurt er nog eens iets.
Jij geeft mij met je reactie stof tot nadenken, Wilma. Boos worden wil ik liever niet, maar werd het wel heel even en soms moet dat geloof ik, ook 😳
Ik vind het zelf ook altijd vervelend om boos te worden, maar heb in de loop van de tijd ontdekt dat het “de ander” wel laat nadenken. En alleen al het feit dat er nagedacht wordt scheelt al.
Dat nadenken van ‘de ander’ is wel wat er meestal ontstaat, ook mijn ervaring, Wilma…soms is iemand niet eens echt boos, maar probeert een ander te prikkelen om zo het dilemma op te lossen.
Of om in ieder geval mee te denken aan een oplossing.
misschien tijd voor een andere huisarts
Die gaat er wel komen, Anne…
Laat je niet wegduwen door iemand die een salaris dankzij ons allen ontvangt, dat vergeten ze soms. Een paar jaar terug heb ik dat uitgesproken en sindsdien loopt alles op rolletjes. Ga anders gewoon op zoek naar een andere huisarts; geen handvol, maar een land vol. Het gaat om jou en niet om hem, tenslotte!
Warme groet, Mieke xxx
Dank voor je bemoedigende woorden, Mieke! Soms moet je op je eigen strepen staan om verder te kunnen. De laatste jaren ook wel een beetje geleerd, maar deze keer, gelukkig voor mij, goede en adequate hulp!
Ik kan me helemaal voorstellen hoe gefrustreerd en boos je hierdoor kunt worden. De verklaring van Kliefje is heel plausibel maar daar schiet je als
patient natuurlijk bar weinig mee op. Er gaat veel mis in de zorg. Vaak is geld de boosdoener. Blijven ageren en je niet weg laten zetten. Triest wel dat het zo moet gaan.
Ja, boos was ik, verbaasd en ook wel een beetje moedeloos. Zonder energie en gammel is het dan toch vervelend zoals het gaat. Maar gelukkig voor mij Mies, is het opgelost. Als de huisarts het niet oppakt en de specialist neemt dan voor mij het voortouw, kan ik daar alleen maar blij mee zijn.
Van iemand met gedegen achtergrond in de zorgverzekering heb ik een reactie gehad. Anders dan wordt verondersteld, is het correct dat de specialist heeft terugverwezen naar de huisarts. Eerlijk gezegd ben ik niet thuis in deze materuie, maar vermeld het hier voor het geval lezers ook eens zo’n akkefiet(je) hebben.
En terecht dat je boos bent. Fijn dat je hierin toch geholpen bent. Ik zou zelf wss van arts veranderen.
Ben erg blij dat het is opgelost 🙂 Een andere huisarts is ‘onderweg’.
Je voelt je de dupe.. maar een huisarts is niet een stempelloket waar je een briefje moet scoren om verder te komen! Je specialist had je eenvoudig intercollegiaal kunnen verwijzen of met zijn collegahuisarts contact kunnen maken per telefoon of brief met verzoek deze verwijzing te maken met onderbouwing waarom . Daarnaast als de huisarts verwijst zonder goede anamnese kom je waarschijnlijk op een wachtlijst terecht waar je ook niet vrolijk van wordt. Soms lijken dingen op muggenziften of wordt gedacht dat de huisarts er geld aan wil verdienen maar dat is in de meeste gevallen echt niet zo
Marielle welkom hier. Mooi dat je meedenkt en je mening of idee geeft.
Ik begrijp dat ik niet zomaar een briefje bij de huisarts kan scoren, natuurlijk niet. Dat je het zo noemt vind ik een beetje kort door de bocht. De anamnese is al gesteld, hij heeft mij al jaren in zijn praktijk en de laatste maanden al genoeg kuurtjes moeten voorschrijven om de luchtweginfecties te bestrijden. Als je mijn post goed hebt gelezen weet je ook dat ik nog een aandoening met een biological moet bestrijden. De longarts heeft mij ook al vaak in zijn spreekkamer gehad…Maar eigenlijk heb ik geen zin om het nog verder uit te leggen. En wie hier wel of geen geld aan verdient, daar heb ik nog nooit over nagedacht.
Per definitie ga ik om de huisarts heen met een grote boog. Ze hoort alleen maar wat ze wil horen. Heeft na vijf woorden al genoeg gehoord.
Ik denk dat de meeste huisartsen en de goeden niet te na gesproken, niet uit de mond van een patiënt willen horen wat ze moeten doen. Gemiste kansen alom, natuurlijk.
Ga jij maar een goede huisarts zoeken, El.