Interview – 5 Vragen van Irene

Leven

Een paar weken geleden werd ik benaderd door Pix. Wie? Ireen Bertholee. Wie is dat dan? Tot voor kort kende ik haar ook niet, maar dat is (gelukkig) veranderd. Om haar te ontmoeten kijk je op haar website VerWonderVrouw.nl

Pix heeft mij een interview afgenomen. Vandaag te lezen op mijn blog en vergeet niet haar website te bekijken. Op Facebook kun je haar vinden onder de naam Ireen Bertholee.

Als blogger zat ik eigenlijk altijd in datzelfde kringetje. Totdat ik op een mooie dag het waagde eens mijn blogs te promoten in een andere Facebook-groep. En ik me omringd wist door evenzo creatieve mensen met een verhaal. Het hoefde daarom niet lang te duren eer ik Ellie Schmitz tegen het digitale lijf liep. Dus vuurde ik ook op haar mijn vragen af, en hieronder staan haar antwoorden. 

WIE BEN JE (BESCHRIJF JEZELF OP DE MEEST SAPPIGE, VROLIJKE EN INTENSE MANIER)? 

Nu het door iemand anders wordt gevraagd wie ik ben, moet ik daar eens goed over nadenken. Omdat je normaal gesproken in je leven leert en verandert, verandert daardoor natuurlijk op sommige punten ook het antwoord. In het verleden heb ik vaak de horoscoop van de Waterman en de Vis bekeken, ik zit namelijk aan het eind van de Waterman periode. Geloof me, ik herken mij er niet zo heel goed in, een beetje, maar ook in Vissen een beetje. Wie ben ik dan? In elk geval erg op mezelf, een rasechte huismus. Vaak anders-denkend en dat is niet aangeleerd zoals men wel eens veronderstelt en men mij daarom op een negatieve manier ‘apart’ noemt. Ik kan niet anders denken dan dat ik doe. Ik ben empathisch, creatief, autodidact, af en toe opvliegend, zie soms beren op de weg, maar over het algemeen positief en opgewekt. Ben met heel weinig tevreden. Geef niets om luxe en heb een hekel aan arrogantie. Laat mij gewoon mijn vrijheid met lezen, schrijven en schilderen en je hebt geen hinder van mij.

WAAR KOM JE VANDAAN (BESCHRIJF JE JEUGD, FAMILIE, RELATIE, KINDEREN, HUIS, WOONPLAATS)?

Ben geboren en getogen in Midden-Limburg. Op een zonnige zaterdag voor carnaval heb ik mijn komst aangekondigd. In het ziekenhuis heb ik volgens mijn moeder heel snel de weg naar buiten gevonden. Mijn vader kwam pas veel later geschminkt en verkleed bij zijn vrouw en kind op bezoek. Hij had carnaval gevierd. Ik ben de jongste uit het gezin met vier kinderen. Mijn vader was mijnwerker, mijn moeder zorgde voor de kinderen en het huishouden. Na een paar relaties en verhuizingen woon ik nu met man en poes Sam in Waalre in een gezellig huis met een tuin en de garage verbouwd tot atelier.

NEEM ME STAP VOOR STAP MEE IN HET PROCES DAT ERTOE HEEFT GELEID OM (HIER) TE KOMEN WAAR JE VANDAAG DE DAG BENT. WAT WAS HET EERSTE WAT JE DEED? EN HET VOLGENDE?

Mijn eerste herinnering: op mijn hurken, spelend met een aluminium kookpan waarin zand en water, leegmaken en weer opnieuw vullen met zand en water. Ik was drie. Niet lang daarna verhuisden wij. De spullen op een fietskar, mijn kale pop lag bovenop. Vaak vluchtte ik het huis uit. Zittend in een hoekje van de garage, buiten de drukte van het gezin, droomde ik van een lichte kamer met veel boeken en tekenspullen. Dat zal een paar jaar later zijn begonnen. Op een normale manier de lagere school gevolgd en met veel gezeur naar de mulo mogen gaan. Met het diploma op zak wilde ik Nederlands studeren, daar kwam natuurlijk niets van terecht. Er moest geld worden verdiend en met kruiwagens en straffe blik werd ik op een kantoor geplaatst. Op jonge leeftijd heb ik Limburg verlaten. Nu weet ik dat het goed is geweest eigen ontwikkeling te zoeken en te maken.

ALS EEN KIND OP JE AFSTAPTE EN JE ADVIES ZOU VRAGEN EN JE HAD MAAR EEN PAAR MINUTEN DE TIJD OM HET BESTE VAN JEZELF TE GEVEN, WAT ZOU DAT DAN ZIJN?

Ik zou het vooral meegeven naar haar of zijn gevoel te luisteren, er mag zijn, kansen mag grijpen en mag leven waar het zich prettig bij zou voelen. Zich niet door angst te laten belemmeren, dat eerlijkheid en vriendelijkheid goede waarden zijn, humor en zelfspot te omarmen en empathie te hebben voor de medemens.

WAAR WIL JE LIEFST HEEN (MET JE BLOG/) JE LEVEN?

Volgens mij doe ik nu waar ik mijn hele leven naar heb gezocht. De taal, lezen, schrijven en schilderen. Tekenen kan ik absoluut niet, maar met kwast, ezel en doek voel ik mij geweldig. Het is allemaal ontstaan uit een verlangen. Duidelijk is dat ik niet zonder kan. Natuurlijk is het leuk als mensen mijn stukjes lezen en er plezier aan beleven. Of als men een schilderij van mij in huis wil hebben. Daar ben ik trots op. Zo geniet ik nu mijn leven en zo wil ik ook verder.

De vrijheid hebben en ook nemen om te kunnen lezen, schrijven en schilderen, dat klinkt vast herkenbaar. En nog een mooie wat opvalt: je niet door angst laten belemmeren. Dank je wel, Ellie, voor jouw bijdrage!

 

 

Vorig bericht
Foto’s 10 – Even weg
Volgend bericht
Prik in de bil

13 reacties. Plaats een nieuwe

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Accepteer de voorwaarden om door te gaan