Op 5 september 2013 schreef ik onderstaande blogpost ‘Lezen’.
Lezen is een van mijn favoriete bezigheden. Van kindsbeen af heb ik alles ‘gelezen’, ook toen ik nog niet kon lezen. Maar met het ontdekken van de leesplankjes, de letters en de woorden die je daarmee kon maken, ging er een wereld voor me open. Ik zie me nog naast de haard op de grond zitten, knieën opgetrokken en met mijn neus in? Ja in wat? Iets, een krant, een reclameblad waarin tekst, foto’s en plaatjes. Ik zat daar en wilde lezen. Er waren in mijn ouderlijk huis geen boeken, tenminste toentertijd niet, later wel. Geld om boeken bij de bibliotheek te lenen was er niet. Wanneer ik voor het eerst een boek mocht gaan lenen en van wie ik het dubbeltje daarvoor heb gekregen, weet ik niet meer. Voor mij was het een triomftocht door het dorp, op weg naar de bibliotheek.
In die bibliotheek, gevestigd in een oud schoolgebouw, stonden drie kasten met boeken: een ‘meisjeskast’, een ‘jongenskast’ en een ‘volwassenenkast’. Ik mocht alleen kiezen uit ‘de meisjeskast’, daar werd streng de hand aan gehouden. Maar iedere week een boek lenen betekende dat ik alles uit de kast in korte tijd gelezen had, zoveel boeken waren er niet. Ik mocht uitzoeken uit de ‘jongenskast’, die boeken trokken me allesbehalve. Waar ik de moed vandaan heb gehaald is me nu nog een raadsel, maar ik liep naar de ‘volwassenenkast’. Vol verwachting was ik, maar de ‘biebjuf’ vond het niet zo’n goed idee. Ik werd weggeplukt, letterlijk vastgepakt in mijn nek en naar de ‘meisjeskast’ gebracht. Wat een teleurstelling dat was kan ik nu nog voelen. Ik kan me niet meer herinneren hoe het verder ging en of ik uiteindelijk toch een boek mee naar huis heb genomen. Wel kreeg ik korte tijd later, met mijn verjaardag, een paar ‘eigen’ boeken. Ik heb ze nog, muf ruikend, los in de band door het vele bladeren en steeds weer herlezen. Ik koester deze boeken: ‘Annemieke en de club van Jan-Pak-An’ geschreven door Anneke Bloem en ‘Loesje springt in de bres’, ook geschreven door Anneke Bloem. 
Nu staan in alle kamers van mijn huis volle boekenkasten, er liggen boeken op de grond, op tafel, in een doos naast het bed, overal boeken. Ik ben nu nooit zonder boek, het zijn er zoveel dat ik soms niet eens weet welk te kiezen. Dan ga ik met een stapel naast me op de bank zitten en blader, leg weg, pak op, pak weer een ander boek in de hand. Ik wil alles tegelijk lezen, uiteindelijk begin ik in een ervan, ben vol verwachting! Ik ben gaan lezen en er niet meer mee opgehouden. Voor mij is taal fascinerend, ook leerzaam en geeft me stof tot nadenken. Ik raak erdoor geïnspireerd.
2017 Dat lezen ben ik blijven doen, mijn leven lang. Altijd. Overal. Op alle tijden. Tot ongeveer een jaar geleden. Geen zin meer. De boeken lonken niet meer. Kopen doe ik ook niet meer, een enkel boek daargelaten. Weet niet eens wat er uitkomt. En toch mis ik het. Mensen die mij goed kennen, begrijpen er niets van, laat staan dat ik het zelf begrijp. ‘Leesmoe’, bestaat dat? Nog steeds overal in huis stapels boeken. Naast het bed, op de tafel, op of naast de bank en op de grond omhoog gestapeld. Maar deze week heb ik dan toch weer gelezen. Eindelijk. Zou de impasse doorbroken zijn? In 4 avonden had ik het boek uit. Het volgende ligt al klaar. Ik heb er weer zin in. Lezen hoort bij mij.
13 reacties. Plaats een nieuwe
Ook ik heb wel eens een leesdip, maar nooit een zo heftig en zo lang als jij had. Dat is geen dip meer te noemen, maar ‘een zoektocht naar waarheid’ is wellicht een betere beschrijving. Ik hoop dat je jouw weg gevonden hebt, Ellie!
Mieke, als je ‘met een zoektocht naar waarheid’ bedoelt of ik lezen nog wel leuk vind of graag wil, dan weet ik dat al. Mijn weg te gaan, daar hoort lezen bij! X
Ja, die leesdip heb ik ook gehad en nog veel ernstiger. Onlangs heb ik van jou twee boeken geleend, waarvan ik Tonio heel snel uit had. Het boek greep mij weer als vanouds.
En nu heb ik weer een verlanglijst, ik wil voor het eerst in lange tijd weer boeken hebben!
Het komt goed, Ellie, ook bij jou al – lezen blijft voor altijd <3
Fijn dat jij weer genoten hebt van het lezen Marjolein. Ik ook weer van het boek van Sonja Barend ‘Je ziet mij nooit terug’. Ben benieuwd of dit weer de opening is naar gewoon lezen zoals ik het altijd heb gedaan.
Heel herkenbaar, behalve die leesdip, die heb ik nooit gehad.
Mijn moeder zei vroeger vaak tegen mij: “Kind, je verleest je verstand nog eens.”
Leesmoe of een leesdip, wat het ook is Wilma, ik vond het niet leuk. Hopelijk krijg ik er weer net zoveel plezier in als voorheen!
Dat hoop ik ook voor je.
Mijn moeder vroeg hoogst persoonlijk in de bibliotheek of ik in de kast van de grote meisjes mocht zoeken, alle andere boeken had ik al gehad.
Je hebt met het bovenstaande vergeten herinneringen bij mij boven gehaald, wat goed van jou.
Verder heb je vanmiddag met plezier in mijn boekenlasten gesnuffeld en gebladerd door enkele boeken. Lezen is een stroom volgens mij en soms wordt er even een dammetje opgegooid. Lezen hoort bij jou zoals je schrijft en wat bij jou hoort kun je niet kwijtraken al zou je het weggooien. Dus…..
Wat leuk Athy dat ik onbewust vergeten herinneringen bij jou naar boven heb gehaald! En heerlijk om je laatste zin te lezen: ‘Wat bij jou hoort kun je niet kwijtraken al zou je het weggooien’. Die woorden geven mij een enorme rust en zorgen er mede voor dat ik op mezelf blijf vertrouwen.
Ik heb ook een leesdip gehad. Ik weet niet eens meer door welk boek ik weer ben gaan lezen.
Wel is in de loop der jaren mijn smaak veranderd. En ik kan boeken die mij niet boeien wegleggen. Vroeger moest elk boek uit. Maar nu niet meer. Liever iets anders pakken dan doorlezen in iets wat irriteert.
Die leesdip vond ik verschrikkelijk, hopelijk is die voorbij, Selma! In de loop der jaren verandert iedereen wel een beetje qua voorkeur voor iets, men ontwikkelt zich of interesses verschuiven, ook in het lezen, denk ik. Ik moest van mezelf ook altijd het boek uitlezen, nu heb ik er al een weggelegd…😀
Ik heb dat ook heel lang gehad, sedert ik ging schrijven. Ik las wel op vakantie, maar verder niet, ik had mijn eigen werk dat ik moest doorlezen en herlezen. Maar op een bepaald moment kwam het toch weer, nu nog met vlagen. Vroeger deed ik inderdaad niets liever als een boek uitlezen, zo snel als ik kon, haha. En dan weer een ander en dan…
Dani, volgens mij heeft het ook te maken met ‘altijd lezen’ en komt het in de verdrukking omdat je in de loop der tijd andere hobby’s of bezigheden erbij krijgt. De laatste weken heb ik een aantal thrillers gelezen, een manier, hoop ik, weer op gang te komen. Ik mis het wel…nu bovenop de stapel het nieuwste boek van Christine Otten ‘We hadden liefde we hadden wapens’…