Man heeft een vrije dag voordat het weekend begint. Wat meer tijd samen en eindelijk kunnen we de zolder opruimen. Ruime tijd na de verhuizing, nu bijna drie jaar geleden, hebben we al eens opgeruimd. Ook voor de verhuizing hebben we dat al gedaan. Eerst Mans huis, daarna mijn huis. Allerlei spullen ‘te bewaren’ in plastic kratjes gedaan. Spullen goed genoeg voor de kringloopwinkel daarheen gebracht en waar echt niemand meer iets mee kan doen, naar de stort. Zo erg is het nu niet. Deze keer is het meer een kwestie van spullen bij elkaar opbergen en de zolder opnieuw indelen. ’s Ochtends brengt Man eerst een oude zitbank naar de stort. Ik maak al een begin op zolder. Bij terugkomst gaan we samen opruimen. Dat is de bedoeling. Het loopt anders.
We zijn net op zolder als Man een emmer met latex naar beneden brengt en ik luid gerommel hoor. Ook iets wat lijkt op een vloek. Beneden aan de trap ligt hij, de laatste zeven treden gemist. De emmer is open gegaan, de latex stroomt over de trap naar beneden. Een emmer met water en een dweil erin heeft hij in zijn val omgestoten. Witte latex op de trap, op de vloerbedekking en op de overloop vermengd met water. Daarin ligt Man. Hij kan nog niet meteen opstaan, de vloer is spekglad. Ligt daar, voor een groot deel onder de latex en een hand in de lucht. Een vinger gevoelloos en blauw. De pijn komt later.
Bij crisissituaties word ik rustig en daadkrachtig. Ook nu. Handdoeken en plastic zakken pak ik. Help Man met opstaan en uitkleden en met natte handdoeken ontdoet hij zich van de witte smurrie. Ondertussen zijn mijn voeten, het vest en de broek hier en daar ook een beetje wit geworden. We vegen de latex op, dat valt nog niet mee. De vloerbedekking wordt van de treden gerukt, niet meer te redden. Kleding en handdoeken in zakken bij het huisvuil. Daarna naar het ziekenhuis.
Bij de eerste hulp worden we meteen doorgestuurd. Man wordt van top tot teen onderzocht. Tenslotte is hij zeven treden naar beneden gegleden en weet niet hoe het is gebeurd. Gelukkig worden er aan nek en rug geen andere mankementjes gevonden. Beweging van armen en benen is ook goed. Op de röntgenfoto blijkt dat het bovenste vingerkootje van de ringvinger is gescheurd. Nadat de arts het heeft bekeken kan ik Man met vinger in drukverband en arm in mitella weer meenemen naar huis. Een weekend zonder klusjes. De andere arm intussen ook bont en blauw.
38 reacties. Plaats een nieuwe
Lieve help, Ellie, wat een toestand bij jullie thuis. Goed dat je zo rustig en daadkrachtig was in die situatie. En tijdens het lezen moest ik er eigenlijk ook wel om lachen en zag al die latex voor me die bij jullie over de trap naar beneden stroomde.
Gelukkig heeft Man verder geen ernstige dingen opgelopen, maar het was een enorme troep, Wilma. De klusjes zijn voor later.
Begrijpelijk. Eerst maar de de armen en handen laten genezen.
Dat doen wij zeker, Wilma. Eerst rust, daarna weer verder!
Wat een toestand, Ellie. Pijnlijk ook voor je man. Ik hoop dat jullie er later hartelijk om kunnen lachen, als vinger geheeld is en bont en blauw verdwenen is en de trap er weer prima uitziet. Sterkte.
Oh Ellie, wat erg ik kan het me voorstellen. Dit is iets wat mij ook zou overkomen.
Ik ben zo vaak van de trap gevallen dat we maar besloten hebben om hem te bekleden.
Gelukkig is het nog goed afgelopen, het had zoveel erger kunnen zijn, sterkte.
Ria, de trap is bekleed met maantjes van vloerbedekking, ruime maat, dus daar stap je gewoon op. Het is domme pech geweest, zeggen we tegen elkaar. Een ongeluk in een klein hoekje is een waarheid als een koe 🙂
Dank voor je lieve woorden, Selma. Het gaat goed met Man, gelukkig!
jammer dat er geen foto van Wilco in de latex bij zit – alle gekheid op een stokje: wat een verschrikkelijke schrik, en wat fijn dat jij in penibele situaties de koning in jezelf vindt. geweldig hoe je alles naar een goed einde hebt weten te brengen, petje af. de schrik zal bij jou wellicht later de kop opsteken, en vervolgens nog al het praktische werk dat er nu is bijgekomen. ik wens Wilco een voorspoedig herstel en jou de rust die je nu zeker nodig hebt – dikke liefs XXX
Anne, dat er geen foto is van alle troep vind ik nu achteraf ook wel zonde 😉 Het had zoveel erger kunnen zijn wat betreft lichamelijk ongemak, ook Wilko heeft een top-engelbewaarder! Het gaat goed met hem en het huishouden draait even op lagere stand. In plaats van klussen hebben we rust genomen en heb ik een paar avonden voorgelezen <3
Wat een drama, Ellie! Wat zal dat pijnlijk zijn voor je Man en wat een enorm gedoe met al die latex! Dat gaat nergens meer uit.
Ben je niet met terugwerkende kracht geschrokken? (Dat heb ik altijd: eerst daadkrachtig en koelbloedig – al kan ik ook eerst de slappe lach krijgen -, daarna trillen als een rietje!)
Ik wens je Man heel veel sterkte en beterschap en jou kracht en, zoals Anne ook al zei, rust!!
Veel liefs xx
Het was voor mij meteen ‘actie’, geen schrik, voor Wilko pijnlijk en minder leuk Marjolein. Daar staat tegenover dat we onverwacht een rustig weekend hadden en zoals ik hierboven schreef heb ik voorgelezen en er was een serie en er was vinyl op de draaitafel 😉 <3
Jeetje meis, wat enorm schrikken… Gelukkig bleef de lichamelijke schade bij man ‘beperkt.’ Dit is zo al erg genoeg. Beterschap voor hem en sterkte allebei met die strop van spullen kleding. liefs.
Dank voor je lieve reactie, Jacqueline. Het gaat goed met Man en de rest komen wij ook te boven. Niet leuk, maar minder belangrijk 🙂
Oh Ellie en Man, wat een toestand. Ik zie die witte smurrie echt voor me en inderdaad: spekglad. Dat jij de tegenwoordigheid van geest had om handdoeken te pakken, chapeau hoor. Pijnlijk van die gebroken vinger en opruimen zit er voorlopig echt niet in. Rustig aan dan breekt het lijntje niet, zei mijn moeder altijd. Toch heb ik stiekem wat zitten lachen om dit verhaal. Foutje, ik zal het niet meer doen.
Weet je, alles komt altijd weer goed Jacqueline, ook dit. Vervelend voor Man, maar verder gelukkig geen ernstig fysiek letsel. Ik ben een rasecht gevoelsmens, maar bij dit soort zaken of andere paniekerige situaties ben ik een koelbloedig mens 😉 ik handel meteen. Klusjes op een later tijdstip 🙂
Oei wat schrikken..en au wat een vinger..rustig aan maar knuffels x
Lieve woorden van jou, dank Anke <3
Wat een pijnlijke pech voor Man, Ellie. Een ongeluk zit in een klein hoekje zegt men, maar in dit geval lag het op de loer op een traptrede. Ik wens Man heel veel beterschap en ik hoop dat jij je arm niet geforceerd heb bij al dat opruimwerk. Liefs!
Wat heb je dat weer leuk uitgedrukt, Jannie: ‘In dit geval lag het op de loer op een traptrede’…in een mum van tijd kan er zomaar iets vervelends gebeuren, maar gelukkig heeft Man geen ander ernstig letsel. Wat ontzettend lief dat je aan mijn arm denkt, maar het gaat goed met arm en mij! Lieve groet <3
Arme Man en arme Ellie…tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik een lach niet kon inhouden toen ik het las. Het is een mooi ‘verjaardagsverhaal’ als de schrik gezakt is en alles hersteld.
Liefs Joke
Wat heerlijk dat je je lach niet kon inhouden, ik vind het heerlijk dat je bij mijn geschreven blogpost beeld hebt 🙂
Oooo, wat een ellende! Man is er nog goed vanaf gekomen. Maar de trap… ik benijd jullie niet. Sterkte, beiden. Xx
We zijn ‘blij’ dat het enkel een gescheurd vingerkootje is, Mira. Die trap komt wel weer in orde, de kleding was van de serie ‘werkplunje’ 😉 <3
‘Geliked’ en gelukt met negen vingers 👍
Je bent een ‘kei’ 😍
Jeetje wat een pech weer! Maar gelukkig komt t allemaal weer goed. Ook ik heb stiekem moeten lachen, sorry) zag het beeld helemaal voor me. Take it easy 😊
Natuurlijk komt alles weer goed…dat is ook hier in huis de gedachte! Nu dan tijd om te relaxen in plaats van te texen 😊
Mijn hemel, wat een ellende!
Sterkte jullie…
(De latex wel weg gekregen overal???)
Zie je het voor je? Latex die naar beneden stroomt, oh oh oh! Het was wel even ellende, maar alles kunnen opvegen, zelfs de latex van de gewonde vinger af kunnen poetsen 🙂 nieuwe vloerbedekking is besteld.
Daar ging de vrije dag. Zonde van de vloer. Is het al gelukt om de zolder op te ruimen?
Klusjes hebben wij niet meer gedaan, maar misschien komend weekend als Man weer wat kan en mag doen 🙂 de vloer is weer brandschoon!
Haha, gelukkig dat de vloer weer schoon is. Ik hoop voor je dat Man gauw weer uit de duim kan 😉
Het gaat de goede kant op!
Dit noem ik een komische ramp.
Als ik van afstand ernaar kijk, ik ook Mariëtte 😀 gelukkig konden wij ook lachen, enkel troep en enkel een vinger gewond en zeiden we: ‘Het had erger gekund…’
Jeez, wt een schrik en wat een groot geluk dat zijn enkels en benen gespaard zijn gebleven. Om niet te spreken over zijn rug. Hij heeft toch kennelijk zijn val geremd met zijn hand, vandaar dat vingerkootje.
Doet pijn, blijft nog even lastig maar wat is hij er goed vanaf gekomen. Hoop dat de latex geen schade oplevert, zijn jullie verzekerd? Altijd zo voorzichtig waar het de vloer betreft. Chapeau voor jou, mevrouw rust haarzelf. Knap hoor.
Ha Athy, deze blog is nog uit de tijd in Waalre. Het gebeurde wel toen we ons huis te koop hadden gezet, dat was even goochelen om alles weer netjes te krijgen voor de bezichtigingen die al gepland waren. Gelukkig begreep eenieder het en wij hebben natuurlijk weer alles in orde gebracht. Man heeft er niets aan overgehouden, het kootje weer mooi genezen. Trouwens, als er iets gebeurt met een ander ben ik de rust zelf, ik raak nooit in paniek, sta meteen in de ‘handel-positie’, maar later moet ik wel verwerken.