Dat ik van kunst houd en zelf ook schilder, is bekend. Ook dat ik graag een museum, galerie of beeldentuin bezoek. Liefst samen met Man, dat vind ik het leukste. Hij is ook liefhebber.
Afgelopen zondag zijn wij naar Trividha gegaan. Een galerie en atelier gevestigd in de molen in Sint Odiliënberg, het dorp waar ik ben opgegroeid. Onderweg komen de herinneringen. De molen, dicht bij het huis waar ik ben opgegroeid en het bos waar ik als kind heb gespeeld. Waar mijn vader met een groep oud-mijnwerkers heeft gewandeld. Daar waar de gemeente Sint Odiliënberg destijds, nu heet het gemeente Roerdalen en vallen er meerdere dorpen onder, een hut in het bos heeft gemaakt waar de wandelaars kunnen uitrusten. Bij koud weer lag er altijd een stapel houtblokken klaar zodat er vuur gemaakt kon worden en men zich kon warmen alvorens weer huiswaarts te lopen.
Normaal gesproken is het een ritje van drie kwartier. Nu duurt het wat langer. Het begint er al mee dat de oprit tot de A2 is afgesloten. Het verkeer wordt via de A67 richting Venlo geleid. Onderweg kunnen wij via de A73 richting Maastricht. Gelukkig ken ik in die omgeving de weg.
We gaan eerder van de snelweg af. Het eerste stuk schiet aardig op, maar dan. Tweebaansweg en ‘zondagsrijders’, geen goede combinatie. Een slakkengang van vijftig waar tachtig kilometer per uur gereden mag worden, slecht weer. Limburg en regen zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden, onderweg altijd slecht weer.
Aangekomen in Roermond sluiten wij aan in de file. Ik had het kunnen weten. Drukte naar en van de parkeerplaats van het outletcenter en ook nog wegwerkzaamheden, de doorgaande weg is afgesloten. Weer een omleiding, maar ook hier ken ik de weg. Van doorrijden geen sprake. Een auto met aanhanger waarop een kolossale bak met water. Langzaam rijdend en slingerend. Telkens hoop ik dat de bestuurder naar een van de boerderijen zal gaan die her en der verspreid tussen de akkers staan. Ik sukkel erachteraan tot in ‘mijn’ dorp.
Eindelijk, na anderhalf uur zijn we er. De molen is dicht, maar in de bijgebouwen de galerie in de benedenruimte, op begane grond behoudens een paar stenen trapjes, het atelier. Een warme ontvangst, prachtige doeken aan de wand, goede sfeer bij binnenkomst al voelbaar. Hier kan alleen maar iemand met gevoel en compassie werken.
Marleen Hansen, therapeutisch tekenaar, beeldend kunstenaar, docente en coach. Open over haar werk, waar haar prioriteiten liggen en hoe zij haar doeken maakt. Een ‘veel-kunner’, een bijzondere vrouw. Haar twee boeken heb ik aangeschaft. Ik blijf bladeren, lezen en kijken. Prachtige boeken waarin je nog meer ontdekt van de mens achter de kunstenaar. Een leuke en inspirerende ontmoeting.
Van andere kunstenaars is er ook werk te zien, keramiek, glaskunst en tassen. Drie kwartier na vertrek weer thuis. Geen afsluiting, geen omleiding.
11 reacties. Plaats een nieuwe
Mooi reisverslag en goed beschreven hoe de sfeer daar was. Het was een mooie dag daar met leuke mensen en mooie kunst ! Genoten😊
Fijn dat jij ok zo genoten hebt 😀 x
een zielsverwant ontmoeten in het dorp waar je bent opgegroeid en twee mooie boeken, een rijk gevoel Ellie!
Het was echt een fijne ontmoeting, Anne. Bovendien ook nog een oud-dorpsgenote, nooit geweten dat Marleen zich op deze wijze heeft ontwikkeld. Toevallig op fb haar naam gezien…social media geven soms wat nodig is om weer verder te komen of nieuwigheden te ontdekken xx
Mooi beschreven reis…de hindernissen geven de bestemming extra glans.
Liefs Joke
Ik heb erg genoten van de ontmoeting met Marleen Hansen en zelfs van de ‘hobbelige’ reis door gebied uit mijn jeugd. 💚
Die dag kan niemand je meer afnemen. Je hebt zowel een ander als jezelf ontmoet. Rijk!
Zo voel ik het ook Athy, waardevol!
Prachtig werk inderdaad en heel kleurrijk. Ik kan me voorstellen dat het jou aansprak Ellie!
Zeker nu ik weet waar de kunstenares door geïnspireerd raakt. En de ambiance heel mooi, nostalgie vor mij!
[…] opgegroeid, maar kom er nauwelijks nog. Nu in korte tijd twee keer. We hebben onlangs de galerie Trividha in de molen bezocht. Man stopt op het kerkplein. Op een bankje aan de Roer worden spullen […]