Pingpongbal

Herinneringen, Leven

Zomer 1959. Een zondagmiddag in de tuin van de overburen. Die tuin staat nog altijd op mijn netvlies. Groot met fruitbomen, kleurige bloemperken, onder het keukenraam een tafel met bank, bij de vijver nog een kleine tafel met twee stoelen. De vijver rond, aan de bovenkant een witte stenen rand. Daar ren ik omheen, H rent achter mij aan. Ik glijd uit over het natte gras en breek mijn rechterarm. Van de rest van die zondagmiddag kan ik mij niet veel meer herinneren. Wel dat ik een licht gekleurd jurkje aanheb en de arm in het gips in een mitella. Gehuild heb ik, dat weet ik nog, niet of ik veel pijn heb gehad. Ook al is het al zo lang geleden, de breuk in de elleboog is op röntgenfoto’s nog altijd zichtbaar.

Afgelopen vrijdag is deze elleboog weer in doktershanden geweest. Niets gebroken, maar een pingpongbal behoorlijk formaat, heeft zich aan het gewricht genesteld. Die heeft de chirurg weggehaald. Ook heeft hij een klein puntje van het ellebooggewricht afgevijld. Zo heb ik minder kans mij op die plek te stoten waardoor er irritatie ontstaat. Dan zou er zomaar weer een pingpongbal kunnen groeien. Onderwijl de dokter bezig is, heb ik heerlijk geslapen. Bij het wakker worden duurt het even voordat ik besef dat ik niet heb gedroomd, maar in een bed in het ziekenhuis lig.

img_1341

Deze blogpost heb ik met Man gemaakt. Het eerste deel heb ik voor de opname gedaan, het tweede deel vandaag gedicteerd, Man heeft het geschreven. Zodra ik dat zelf weer kan ben ik er weer met nieuwe blogpost. Tot die tijd lig ik waarschijnlijk met een boek op de bank. Bij te komen van het uitstapje naar het ziekenhuis.

Vorig bericht
Een Fransman, Suzie en Polo
Volgend bericht
Levenslijnen

31 reacties. Plaats een nieuwe

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Accepteer de voorwaarden om door te gaan