Vijf jaar.
Rennend rondom de vijver bij de overburen. Ik glijd uit over het natte gras. Op mijn netvlies zie ik mijzelf, arm in gips en mitella. Gebroken.
Veertien jaar.
Onder begeleiding mag ik voor het eerst naar het jeugddansen. Dat is zo nu en dan in het dorp in een oud schoolgebouw. Als ik na afloop naar huis ga struikel ik over het rooster bij de voordeur. Een paar jongeren hebben het schuin omhoog gezet. Komend vanuit een verlichte gang het donker in is dat niet te zien. Alleen de knieën geschaafd, maar als ik na een paar dagen weer tegen een deur aanloop en de traptrede niet goed zie, mag ik naar de huisarts. Zware hersenschudding.
Vijf jaar geleden.
Fietsend met Man. Op de stoeprand, hand in hand, twee kleintjes. Ik twijfel of ik door zal fietsen, maar het lijkt erop dat zij blijven staan. Op het moment dat ik voorbijga stappen zij toch van de stoep af. Probeer hen nog te ontwijken en de fiets overeind te houden. Dat lukt niet. Val met het achterhoofd op de stoep. Een vrouw schiet te hulp. Zij raapt de fiets van de grond, Man helpt mij overeind. Gelukkig is ‘thuis’ dichtbij. Daar komen de misselijkheid en de tranen. Lichte hersenschudding.
De laatste vier weken.
Zus stapt op haar fiets, glijdt van het pedaal af en valt. Probeert onder de fiets uit te komen wat niet gemakkelijk is. Haar pols in een vreemde hoek. Gebroken. Veel pijn, morfine en een operatie later gaat het nu wat beter.
A ontwijkt een auto. Gooit het stuur naar rechts. Valt. Blijkt zij goddank ‘alleen maar’ gekneusde ribben te hebben. Zou niet in haar schoenen willen staan. Uit eigen ervaring weet ik hoeveel pijn dat doet. Dat is weer een ander verhaal.
T trekt koffer achter zich aan. Haar voeten en benen worden erdoor geraakt. Zij valt. Ontzettend veel pijn. Wordt met een ambulance naar een ziekenhuis vervoerd. Schouder uit de kom.
V mist de laatste traptrede. Kan zich staande houden, maar haar voet slaat naar buiten om. Enkel op drie plaatsen gebroken.
M op fiets. Schrikt, slingert en valt. Komt onder zijn fiets terecht. Opstaan lukt niet. Gelukkig helpen omstanders hem. Gekneusde ribben.
D op zeilboot struikelt. Valt overboord. Iemand die het ziet gebeuren springt hem onmiddellijk achterna. Na de eerste poging komt hij weer alleen boven water. Na de tweede poging komen zij gelukkig samen boven water. Het slachtoffer had voor een moment het bewustzijn verloren.
De bloem op de foto voor deze pechvogels. Dat zij zich snel weer kwiek voelen.
19 reacties. Plaats een nieuwe
Dat zijn een hoop pechvogels. Hopelijk hebben zij (en jij) volgende keer wat meer geluk.
Wat betreft mijzelf is het al wel even geleden Wilma, maar ik werd eraan herinnerd door de valpartijen van mensen om mij heen. Hopelijk zijn zij snel weer zonder pijn!
Fijn dat je het hebt opgeschreven, Ellie, lekker kort en krachtig… en ook fijn dat we allemaal weer overeind zijn gekrabbeld! Zou het in de lucht hangen? Het is wel heel toe-VAL-lig!
Dank voor je mooie bloem XXX ik kan alleen niet op de naam komen, geen aster, geen …… dahlia! Leuk dat het me op de VALreep te binnen schiet. Liefs
Anne, ik heb het bewust zo kort en krachtig gehouden, heb niemand om toestemming gevraagd, vandaar ook alleen de voorletters. Maar nog niet iedereen is opgekrabbeld, maar dat gaat zeker gebeuren! Leuk dat je de dahlia herkent, zelf geplant en ontzettend trots op, mooie bloem, net een kunstwerkje 🙂 lieve groet en tot weer xxx
En weer zo'n mooie woordspelingen…dat is echt knap van jou <3
Zo hebben we allemaal onze 'pech'-momenten, waarbij we ons vooral gelukkig mogen prijzen dat we weer opkrabbelen <3
Zo denk ik er ook over, Marjolein! Het is ook het leven, daarin kan van alles gebeuren <3
Pech en geluk wisselen elkaar af in het leven…mooi opgeschreven, dat is dan weer het geluk bij alle pech.
X Joke G.
Er zijn in het leven vaak tegenstellingen, o.a. pech versus geluk, maar juist die tegenstellingen zorgen er ook voor dat het leven de moeite waard is! Dank voor je compliment, Joke <3
En weet je, extra voorzichtig zijn helpt niet, in tegendeel…dat is juist gevaarlijk. Ik wens alle pechvogels van harte beterschap en juist voor de nacht veel sterkte. Want dan is afleiding gering en de pijn meer aanwezig.
Nooit leuk, valpartijen Ellie. Mijn moeder valt ook zo nu en dan, ze vertelt me dan lachend over een paar blauwe plekken die allerlei kleuren vertonen. Gelukkig (afkloppen) gaat het de laatste tijd aardig goed, al stootte ze laatst weer een teen……*zucht*
Wat een lieve reactie, Athy! Al die pechvogels lezen dit, daar ga ik van uit, en zullen zich door jouw woorden meteen weer wat beter voelen! En je hebt ook gelijk als je zegt dat extra voorzichtig zijn niet helpt, juist dan…
Soms kan een valpartij een zeer ongelukkig gevolg hebben, maar vaak krabbelt iedereen uiteindelijk toch weer op, van de grond en fysiek. Hopelijk blijft je moeder op de been, voor haar, op haar leeftijd, helemaal belangrijk!
Oei, dat zijn wel heel wat – akelige – valpartijen. Niet leuk. Daar zullen ze blij mee zijn, de pechvogels, met het leuke bloemetje!
En gelukkig knapt iedereen weer op! Mijn bloemetje de pleister op de wonde…
Dat is wel heel veel pech in korte tijd. Sterkte aan allen
Dank voor je bericht, Paul! Ik zal het doorgeven aan de pechvogels. Leuk trouwens jou hier te begroeten 🙂
Nog nooit iets gebroken.
Nog nooit geen hersenschudding gekregen.
Het eerste is misschien door luiheid.
Het tweede wordt door sommigen geweten aan het ontbreken van hersens.
Sterkte en beterschap voor alle pechvogels!
Vriendelijke groet,
Dank voor je leuke reactie, Rob! Ik zal de wensen aan de 'pechvogels' overbrengen!