Een poos geleden heb ik blogpost geschreven over ‘Poes en Buurpoes’.
Daarin is te lezen dat het tussen onze poes en de buurpoes niet altijd koek en ei is. Dat hoeft het met mensen onderling in een straat ook niet te zijn.
Aanleiding kunnen hoge struiken of bomen zijn. De hond of de kat. Rotzooi die mensen niet opruimen en waar een ander last van heeft. Geluiden van muziek of brommers. Ruziënde of spelende kinderen. Iedereen maakt wel eens geluid. Ook wij.
Het kan dat er totaal geen contact is.
Er kan meteen afstand zijn bij de eerste kennismaking.
Het kan zijn dat je twijfelt of je wel contact wil.
Het kan ook zijn dat je intuïtie je vertelt dat het niet is wat het lijkt. Dan ben je altijd op je hoede. Altijd voorzichtig. Dan hou je steeds rekening ‘met’.
Maar het kan ook zo zijn dat het contact goed is.
Dat er bij de eerste ontmoeting ‘herkenning’ is.
Dat je een leuk gesprek met elkaar hebt.
Dat je een kopje koffie met elkaar drinkt.
Dat je tijdens vakanties voor elkaars huisdieren of de tuin zorgt.
Dat je elkaar in nood helpt.
Kunnen wij mensen niet gewoon een beetje aardig voor elkaar zijn? Een beetje rekening met elkaar houden? Of is dat de wens van de gedachte? Of naïviteit? Is het een utopie in het leven van nu waarin drukte, stress en gejaagdheid vaak op de loer liggen of ons dagelijks leven beheersen?
24 reacties. Plaats een nieuwe
Mijn ervaring en dus geen utopie: Met relativerende humor, goede wil en gemeende vriendelijkheid kom je heel ver.
Soms toch wel een utopie. Niks aan te doen.
Het begint ermee dat je allebei elkaar moet zien. Kijken naar een ander en contact hebben. Soms is dat vluchtig: ships that pass in the night. Soms is er een klik. En soms klikt het niet, ook prima.
Maar er zitten pareltjes tussen in contact met mensen. Soms ook wanneer je elkaar nog nooit in levende lijven gezien hebt. Zoals bij ons, Ellie. Even informeren hoe het gaat. Even elkaar echt zien. Ik ben blij dat ik je ken.
Soms heb je de mooiste ontmoetingen op de meest onverwachtse plaatsen! Zo heb ik heel wat interessante mensen leren kennen via mijn blog!
groetjes Mickey
Of er ontstaat een tussenvorm. Eentje die op de één of andere manier mijn voorkeur geniet. Omdat ik zo in elkaar zit waarschijnlijk. En dat is dat ik met bijna iedereen een vriendelijk en leuk contact heb maar dat ik ook (op één of twee uitzonderingen na) nergens op de koffie ga. Gezellig een praatje maken links en rechts maar geen deuren plat lopen.
Zowel katten als mensen hebben een reptielenbrein en zoogdierenbrein.
Mensen hebben in tegenstelling tot katten een neocortexbrein wat logisch denken stuurt.
Ik denk dat het bij sommige mensen echt niet is ontwikkeld….helaas.
Mijn idee ook, Peter. Meestal is dat ook de manier, soms kom je niet ver…
Soms…
Leuk hè dat een blog voor mooie contacten kan zorgen, dat is mijn ervaring ook, Mickey!
Het is boffen wanneer je iemand treft die net zo open is als jij. En heb je van nature geen vriendelijkheid in huis dat valt het ook nit aan te leren. Maar vergeet nooit, dat ieder mens zijn/haar eigen geschiedenis meeneemt in het leven.
twee schrijffouten, slordig hoor: dan valt het ook niet aan te leren, moet het zijn.
Dank voor je warme en 'echte' reactie Selma, je raakt precies de kern! Ook ik ben blij met ons contact, elkaar nog nooit gezien en toch heel waardevol x
Dat heb je goed gezegd Mies. Het is een gevoel, heel persoonlijk en, ook belangrijk, hoe je in elkaar steekt. Al die dingen tellen mee of je gemakkelijk contact met mensen hebt of meer op afstand blijft. Het mag allemaal!
Beste Anoniem, een mooi lesje biologie.
Mensen onderling zijn heel verschillend, daarom ook veel verschillende contacten. Maar je laatste zin is misschien wel het meest terzake doende. Onze levenservaring maakt hoe wij in het dagelijkse leven omgaan met ontmoetingen.
Ik denk dat ik ook zo in elkaar zit, Mies. En eerlijk gezegd bevalt mij dat goed.
Via Mickeys Blog jouw blog ontmoet en ik heb al veel mensen mogen ontmoeten via blogger en ook in het echte leven kunnen je onverwachte ontmoetingen geven. Gewoon als je al zit op terras of op bankje in het park of bos. En het is wel zo dat vele mensen het zo druk hebben dat zij geen tijd ontvangen voor ontmoetingen maar geheel onverwachts komen deze wel. Mooi blog wat ik ook onverwachts mocht ontmoeten.
Fijn weekend en hartelijke groet van mij Tine en ik kom zeker nog eens terug hoor. Wellicht als je tijd heeft kom je ook mijn blog eens ontmoeten. Elk blog die ik al heb ontmoet is anders ingericht en dat maakt bloggen zo uniek.
Dank Tine voor je mooie reactie! Ik heb je blog al bekeken, ook dat ziet er goed uit! Mooi weekend en tot ziens! 😀
Aardig zijn, een complimentje geven. Het is allemaal niet zo moeilijk…!
Zo denk ik er ook over, Margo!
Elkaar even groeten op weg naar, een glimlach hier en daar, een luisterend oor, ook als er weinig of 'niets' wordt gezegd. Een oogje in het zeil houden, zonder bij te sturen, enz… Contact, vele vormen,veel manieren van leven en even zovele gevarieerde rugzakjes. Leven 🙂 Het kwam zomaar in mij op Ellie. Mooi onderwerp draag je aan!
Jannie, ik kan hier niets meer aan toevoegen, je woorden geven precies weer zoals het zou kunnen zijn tussen mensen onderling. Dank voor deze mooie reactie xxx
Amen.
Omdat ik je blog volg Klief, weet ik dat ook jij wel eens last van geluiden of anderszins hebt. Jij snap het en ik snap jouw 'Amen'!