Zonder na te denken schrijf ik Pauline een mail. Dat ik met het schilderen vastgelopen ben. Totaal niet weet hoe verder. Wat te doen. Wat kan ik doen. Dat ik haar graag wil bezoeken. Een paar doeken mee wil nemen. Feedback van haar wil op die doeken.
Zij reageert snel en spontaan. Al de volgende dag hebben wij een afspraak. Ik leg een paar schilderijen in de auto. Groot en klein. Een, gemaakt naar aanleiding van een workshop, lang geleden. Een doek waarvan ik denk dat het klaar is. Een ander waar ik net aan ben begonnen en waarmee ik ook niet verder kan. Naast mij op de stoel een tas waarin koffie en een lunchpakket. Door Man gemaakt. Dat doet hij altijd als ik op pad ga. Heb enorm veel zin om te gaan. Blij dat er iemand is die interesse heeft in het werk van een ander en daarover ook iets wil zeggen. Dat was immers mijn verzoek.
Een zwak zonnetje. Voor het grootste deel bekende weg. Drukte, vooral veel vrachtverkeer. Sinds lang weer eens muziek tijdens het rijden. Vandaag is Roy Orbison favoriet. Ik zing luidkeels mee. Ruim anderhalf uur later ben ik er. Een hartelijke ontvangst. Voel mij welkom en nadat er koffie is, gaan wij meteen aan de slag. Pauline vraagt, ik vertel. Zoals zij zelf zegt zijn het ‘waarom-vragen’. Die heb ik het liefst. Die dwingen mij na te denken en maken tijdens het gesprek al het een en ander aan mijzelf duidelijk.
‘Waarom schilder je?’
‘Hoe komt het dat je bent gaan schilderen?’
‘Tekende je al toen je nog een kind was, heb je daar herinneringen aan?’
‘Waarom schilder je met deze kleuren?’
‘Waarom breng je met zand en pasta structuur aan?’
‘Waar loop je voor weg en wat is je verlangen?’
En zo komen er verschillende dingen aan bod. Ook de woorden ‘kracht’, ‘opwinding’ en ‘intensiteit’ vallen. Die woorden dwarrelen de dagen erna en nu nog steeds door mijn hoofd. Het bezoek aan haar is leerzaam en inspirerend geweest. Dat betekent niet dat het art block opgeheven is. Ook niet dat ik al veel heb geschilderd. Ik ben wel bezig, maar gun mij meer de rust om te kijken wat er gebeurt. Wat het schilderen met mij doet en wat de kleuren met mij doen. Telkens weer komt er iets naar voren waardoor ik denk dat ik juist daarom die kleur gebruik en die structuur maak.
We hebben afgesproken dat ik haar over een poos nog eens zal bezoeken. Ik verheug mij er nu al op. Bij het afscheid verrast Pauline mij nog met een dichtbundel die zij heeft geschreven.
Naast het schilderen maakt zij ook nog prachtige oorbellen. Deze zijn te zien en te koop in haar online webshop www.apolloniah.nl
Haar kunst, gedichten en andere dingen zijn te zien en te lezen op www.paulineluijben.nl
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=8x2tG4X0cdc&w=320&h=266]
18 reacties. Plaats een nieuwe
Toch mooi om te weten dat je niet alles alleen hoeft op te lossen of te doen. Goede mensen om je heen zijn als een knapperend haardvuur in de winter.
Heel mooi, dat je dit hebt ondernomen Ellie. Het zal vast allemaal gaan bezinken, nu misschien nog niet echt merkbaar, maar dat komt, reken maar! Het gaat groeien en openbloeien….
Elke stap die je zet is een bewijs dat je niet stil blijft staan, Ellie. Er is op dat moment al vooruitgang. Dat is hoe ik het zie. Super! xx
Je ongeduld en je gretigheid om creatief te zijn spelen je parten, maar deze excursie lijkt me een prima remedie om dit te beteugelen. Sterker, volgens mij helpt zo'n welbestede time-out om de inspiratie te laten rijpen. Succes!
Ook wanneer je niets doet ben je an het schilderen…in je kijken, beelden tot je nemend. Dus…..
Mensen hebben elkaar nodig, Peter. Niemand kan alles alleen. Als je Feedback 1 ook hebt gelezen, weet je hoe ik Pauline Luijben heb 'gevonden'. Dat moest op dat moment zo zijn…
Wat heb je dit weer mooi gezegd, Jannie. Belangrijk nu is dat ik geduld heb, niet mijn sterkste kant 🙂
Ik wil nog altijd nieuwe dingen leren, uitdagingen aangaan…ik voel dat er vooruitgang is, niet dat ik nu weer zoveel presteer, dat hoeft ook niet, maar het feit dat ik deze stap weer heb gezet om mij verder te ontwikkelen!
Jij kent mij te goed, Koen 😉 Je hebt gelijk als je mijn ongeduld en gretigheid benoemt. De rest van je reactie bevestigt voor mij dat het goed is geweest feedback te zoeken!
Wijze woorden…relativerend voor mij. Dank daarvoor, Athy!
Wat goed dat je dat al zo snel gedaan hebt, Ellie.
Wat een fijn bezoek moet dit geweest zijn. Hopelijk dat je jezelf nu iets vrijer voelt om je creativiteit toe te laten. Leg jezelf vooral geen druk op!
Ik wilde meteen, wist ook meteen dat ik dit moest doen!
Het bezoek aan Pauline was in alle opzichten heel goed! Het is nu dat ik nog niet veel schilder, maar veel nadenk over wat mij bezighoudt en ik 'probeer' ook het geduld te bewaren, belangrijk!
Wat een geestverruimend bezoek is dat geweest, creatief met kleuren, zintuigen en verstand. Goed van je om te doen. Ik kom over een tijdje de kunst bij jou afkijken, dan snijdt het mes aan twee kanten. Jij leert, ik leer en beiden hebben plezier en voldoening. 🙂
Het was in alle opzichten een geslaagde date met Pauline. En wij tweeën gaan elkaar zeker een keer lesgeven. Eerst de zomer en de vakantie, geniet ervan, Jacqueline <3
mooie vragen van Pauline, ze maken benieuwd naar je antwoorden, die overigens niet direct bewust hoeven te worden, maar wel een proces op gang brengen dat heel waardevol is voor de verdieping van je schilderkunst. Wie weet is dat de intrinsieke zin van je painting-block…
de vragen van Paulin brengt me Lisa Borstlap in herinnering, misschien kun je daar iets aan hebben in deze fase; op haar tekenopleiding leerde zij ons in gesprek te komen met onze tekening en dat begon ongeveer zoals Pauline jou bevroeg – op dezelfde manier kun je je schilderij bevragen, en het wonder ontdekken van de antwoorden die dan komen… misschien direct, als pijlen, misschien in de nacht…
Anne, jouw woorden moet ik laten bezinken, zoveel waardevols bevatten die voor mij in mijn zoektocht, dat voel ik bij het lezen ervan. De foto boven de blog geeft al antwoord op een deel van een van de vragen, als kind al waterverf en een penseel, maar totaal geen herinnering. De woorden 'kracht', 'intensiteit' en 'opwinding' kwamen tijdens het gesprek naar boven, maar thuis, een paar dagen later, kwam het woord 'rust'…dat dwarrelt nog steeds door mijn hoofd…dat is misschien ook een 'leid-woord' bij het schilderen.