Apart

Stiltecoupé

Leven
Een en al geroezemoes. Hoezo stiltecoupé? Tijdens mijn laatste treinreis heb ik mij een beetje gestoord aan, maar vooral verwonderd over het gebrek aan stilte.
Bewust hebben Man en ik deze coupé opgezocht nadat we de drukte van de stad achter ons hebben gelaten. Er zitten maar een paar mensen. Een ouder echtpaar, lezend in een boek. Een vrouw alleen, laptop voor zich. Een jongeman, pen in de hand, een dik pak papier op schoot. Naast mij, aan de andere kant van het gangpad een oudere vrouw. Starend door het raam en zo te zien, genietend van haar boterham. Op elk station komen nieuwe reizigers binnen. Zich niet bewust dat zij plaatsnemen in een stiltecoupé of men weet het wel, maar het deert hen niet.
Een verliefd stel. Zij giechelend, pratend en zo nu en dan innig kussend met haar metgezel. Als Man wijst op het vignet van de stiltecoupé vonken voor een moment haar ogen, echter niet van verliefdheid.
De conducteur, luid pratend met een jongeman die geen kaartje heeft en op weg is naar Maastricht. Hij heeft geluk. Geen boete onder voorwaarde dat hij in Breda uitstapt.
Bij het naderen van een volgend station wordt omgeroepen in welke trein we zitten, waar we zijn, waar we heengaan, op welke stations we nog stoppen en waar de reizigers dienen over te stappen naar…
Na weer een aantal minuten naar het gekraak van de intercom te hebben geluisterd vergeet de conducteur de microfoon uit te schakelen. Zo is ook nog het gesprek tussen hem en de machinist te beluisteren.
Een vrouw zit bij de ingang van de coupé. Bij binnenkomst heeft zij haar kinderen erop gewezen stil te zijn. De kinderen rennen door het gangpad, onderwijl roepend naar elkaar. Als zij door een vrouw op hun gedrag worden aangesproken, geeft een van de kleine mannen een grote mond terug. De moeder kijkt niet op of om, zij leest een boek.
De conducteur, waarschijnlijk klaar met de controle van de kaartjes, loopt neuriënd langs.
De man zonder kaartje is er ook weer, weggedoken in een hoek. Stil.
    

Bewaren

Vorig bericht
Foto’s 2
Volgend bericht
De pasfotobus

28 reacties. Plaats een nieuwe

  • Dat was dus een geval van 'wishful thinking'? Jammer, dat het zo moet gaan. Mooi beschreven, Ellie.

    Beantwoorden
  • Toch is het verliefde stel het leukst 🙂

    Beantwoorden
  • En haar ogen vonkten… schitterend!

    Beantwoorden
  • Zeker had dit met verwachting te maken, Mieke. Helaas…
    Dank voor je compliment en leuk dat je 'mij' weer hebt gelezen!

    Beantwoorden
  • Zoals verliefde mensen zijn, Margo 😉

    Beantwoorden
  • Dank Irma, een heel mooi compliment! x

    Beantwoorden
  • Zo beeldend geschreven Ellie, ik zie het voor me. Ik zie zelfs het geluid dat er niet mag zijn.

    Beantwoorden
  • Dat je daar alleen maar lichtelijk geïrriteerd van raakt …
    Ik ga over de rooie als men zo doet en mijn ogen vonken dan ook 😉
    Beeldend beschreven, ik voel het!
    Liefs, Marjolein

    Beantwoorden
  • Jannie Harmsen
    juni 7, 2016 16:06

    En de man in het hoekje speelt verstoppertje, “blijf zitten waar je zit, en verroer je niet!' Ben benieuwd of hij ook echt in Breda is uitgestapt Ellie 😉 Alle personen leuk beschreven!

    Beantwoorden
  • Mooi compliment, Suma! Het is fijn om te weten dat ik het goed heb verwoord!

    Beantwoorden
  • Jacqueline Pronk
    juni 7, 2016 16:25

    Ik sluit me aan bij Marjolein.

    Beantwoorden
  • Jannie, wij hebben uit nieuwsgierigheid opgelet en hem niet in Breda zien uitstappen. Volgens ons heeft hij heen en weer gelopen of zich op het toilet verstopt…zoiets, maar het is natuurlijk niet netjes om zo te denken 😉

    Beantwoorden
  • Dank, Jacqueline! Leuk je hier weer te zien 🙂

    Beantwoorden
  • Volgens Man was ik zo nu en dan meer dan een beetje geïrriteerd 🙁 eigenlijk meer over het gebrek aan fatsoen dat men in die coupé niet 'stil' is. Dank ook voor je mooie compliment, Marjolein! X

    Beantwoorden
  • Ik moest toch ook maar weer eens met de trein. Maar dan dus maar niet voor de stilte. Leuk stukje.

    Beantwoorden
  • Eigenlijk was het ook hilarisch, Mies. Alle tekens van Man, mij en medereizigers dat het een stiltecoupé was, hadden geen effect. Men keek alsof wij gek waren.

    Beantwoorden
  • Leuk geschreven!
    Dat hele idee van een stilte coupé is ook niet voor iedereen weggelegd. Vooral niet met kinderen, natuurlijk kun je ze dat aanleren, maar mijn ervaring is dat ze meestal niet stil zijn op momenten dat je het van ze verwacht :-(.
    Een treinreis op zich is wel altijd erg leuk. Lekker mensen kijken en inspiratie opdoen.
    Voor de volgende keer hoop ik dat je reis wat rustiger mag verlopen!
    groetjes Mickey

    Beantwoorden
  • Ik begrijp wel dat het voor kinderen moeilijk is om tijdens een reis 'stil' te zijn, ik denk dat een stiltecoupé voor hen ook niet de juiste plek is, dat had de moeder wellicht beter in kunnen schatten. Reizen per trein vind ik ook altijd leuk, mensen observeren nog leuker! Dank ook voor je compliment, Mickey 🙂

    Beantwoorden
  • ik ben zelf zo'n sukkel die niet door heeft in een stilte coupé te zitten, desalniettemin ben ik meestal wel stil want reis altijd alleen in de trein en kijk dan net als jij – je hebt het heel leuk beschreven

    Beantwoorden
  • Anne, dat het een stiltecoupé is wordt ook niet zo heel duidelijk aangegeven, ik snap wel dat mensen er ongemerkt in terecht komen. Maar dat mensen, nadat zij erop worden geattendeerd, toch doorgaan met praten vind ik wel wat onfatsoenlijk.

    Beantwoorden
  • Ik zie het voor me, maar vrees dat ik me het meest geërgerd had aan de grote mond van die kinderen. Het lijkt bij veel kinderen alsof het respect voor anderen er gewoon helemaal niet meer is. Zelfs niet voor hun eigen ouders.

    Beantwoorden
  • Wilma, ik begrijp je heel goed. Ook wij zaten enigszins verbluft te kijken en te luisteren hoe mondig (lees: brutaal) die jongen reageerde.

    Beantwoorden
  • Dag Ellie, je bent er weer! Genezen? Mooi herkenbaar stukje heb je geschreven. Ik heb begrepen dat men binnenkort stiltecoupés herkenbaarder gaat maken. Veel volk heeft niet door dat ze in zo'n coupe zitten.

    Beantwoorden
  • Het was een lange tijd moeilijk creatieve dingen zoals het schrijven en schilderen te blijven doen. Wel had ik nog een paar maal hier wat foto's gepost. Heb je die al gezien? Maar langzamerhand kriebelt het weer, heb ik de dagbehandelingen afgesloten en 'ga ik er weer voor'! Leuk dat ik je hier ook weer zie Marijke, dank voor je reactie 🙂

    Beantwoorden
  • Zo herkenbaar! Mooi beschreven 🙂

    Beantwoorden
  • Misschien was de hoop op stilte of de verwachting dat het 'stil' zou zijn te hoog. Dankzij ons treinreisje had ik wel stof tot blog 😉

    Beantwoorden
  • athy van meerkerk
    februari 28, 2020 14:06

    Stilte, soms zou je het even willen uitgillen, zo hard dat iedereen er van schrikt. Je hebt het zo geweldig beschreven, zo herkenbaar. Meestal zit ik er alleen in want met een dochter of kleinkind lukt het niet stil te zijn. Fijn om weer te lezen Ellie.
    Om de één of andere reden kom ik niet bij je griepverhaal, dat moet ik weer leren geloof ik. Dagdag.

    Beantwoorden
    • Athe, wat een heerlijke verrassing om bij dit ‘oude’ verhaal van mij alsnog een reactie binnen te zien komen. Als de dag van gisteren, zo levendig staat deze gebeurtenis mij nog voor de geest. Het moet wel gezegd dat het slecht zichtbaar is dat het een stiltecoupé is, maar over het algemeen vind ik mensen heel luidruchtig in de trein, tram of bus.

      Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Accepteer de voorwaarden om door te gaan