We hebben een stormachtige week achter de rug. Geen persoonlijke stormen, maar echte stormen. Het begint al onderweg in de auto naar de veerboot in Den Helder. Eenmaal op de boot, uit de auto en aan dek, moeten Man en ik elkaar vasthouden en steun zoeken bij de stoelen of aan de wand. Je zou zo overboord slaan. Terug naar de auto kunnen we alleen als we achteruit lopen. Ook dan houden we elkaar vast.
Op Texel staat ook een stevige wind. Af en toe denk ik dat er een straaljager overvliegt of dat er een auto met hoge snelheid over de weg rijdt, dat gebeurt namelijk wel eens in onze eigen straat, maar het is gewoon de wind. De weersvooruitzichten beloven storm en regen. We gaan op pad met de auto.
Verlaten, somber, deprimerend, maar ook rustgevend kan het hier zijn. Dat bedenk ik als we door weids en kaal gebied rijden met steeds dezelfde kleuren.
Grijze luchten, het is grijs van de regen, kale akkers en weilanden met schapen. Bij het zien van al die beesten vraag ik me hardop af waar Rianne en Jan wonen, deelnemers aan het laatste seizoen van Boer zoekt Vrouw. Terwijl ik het zeg zie ik twee mannen op wat lijkt een suikerbietenbelt en daar staat Jan.
Ik zie vogelverschrikkers. Sinds mijn jeugd niet meer zo’n mooie gezien als deze met wapperend been.
Aan zee, veilig achter glas in het strandpaviljoen, beuken de golven op het strand. Het uitzicht aan de andere kant mooi. De vuurtoren van Cocksdorp. Ernaast huisjes met rode puntdaken.
We raken aan de praat met een jonge vrouw. Zij woont en werkt op Texel. Op haar elfde willen haar ouders met het gezin vanuit Breda op het eiland gaan wonen. Zij wil niet, wil bij haar vriendjes en vriendinnetjes blijven, maar moet natuurlijk mee. Nu woont zij al 15 jaar op het eiland, wil er niet meer weg. Haar familie is jaren geleden weer teruggegaan naar Breda.
In een winkel kopen we een mooie schapenvacht. Niet van een Texels schaap, maar van een IJslands schaap…
Mooie vintage schoolschriften neem ik ook nog mee. Als ik bij de krijtverf de bijbehorende kwasten bekijk, krijg ik er van de eigenaresse een cadeau.
In de boekwinkel voelen we ons niet echt welkom. Het assortiment is buitengewoon, er is ook nog een expositie, maar de twee dames die de winkel bestieren hebben er blijkbaar geen zin in. Zij keuren ons geen blik waardig. Een groet kan er niet vanaf en tot overmaat van ramp wordt vlak voor mijn neus waar ik een kunstboek van een lokale kunstenaar bekijk, de stofzuiger aangezet. Niet fijn als je in de rolstoel zit en de stank ervan meteen je neusgaten binnendringt. We gaan, hebben op slag geen zin meer om nog boeken te bekijken.
Bij het vragen naar de weg, we weten niet meer precies waar we de auto hebben geparkeerd, worden we voor Duitsers aangezien. ‘Immer geradeaus…..’
Bij terugkomst op het park is het pikkedonker. Waar is ons huisje? We krijgen de slappe lach. Na wat bochtjes, de auto keren en weer verder, nog eens en nog eens, zien we een bekend punt. We zijn er.
Texel is pas het tweede Waddeneiland dat ik bezoek. Schiermonnikoog heb ik een paar jaar geleden bezocht. Bij een volgende korte vakantie gaan we naar een ander eiland spreken Man en ik af.
We zijn een dag eerder van Texel weggegaan. Hebben in Bergen een overnachting geboekt. ’s Avonds eten we in het restaurant van het hotel.
Vanwege de harde houten stoelen pak ik ergens twee kussens en zorg er zo onbewust voor dat een echtpaar op leeftijd een tijdje boos aan tafel zit.
‘Hoe is het mogelijk dat zij zo brutaal is om die kussens te pakken? Het is een schande, die vrouw heeft geen fatsoen.’
‘Dan doe jij dat toch ook. Jij zeurt toch ook over de harde stoelen.’
Haar ogen schieten vuur, haar mond beweegt snel, maar Man hoort enkel een sissend geluid. Dan:
‘Als jij zo begint ga ik naar boven. Wil ik niet eens meer eten en met jou hier aan tafel zitten.’
‘Jij kunt niet op de kamer, ik heb immers de sleutel…..’
De discussie gaat nog even door, maar dooft weer. Het is weer gezellig samen.
In Bergen hebben we het graf van Lucebert bezocht, in Egmond in ‘ons’ strandpaviljoen geluncht. Daarna zijn we naar Hoorn gegaan, op bezoek bij Anne, lieve Facebook vriendin. Een mooiere afsluiting van ‘deze-dagen-weg’ kan ik me niet voorstellen.
16 reacties. Plaats een nieuwe
Ik denk dat die man stiekem hoopte dat zijn chagrijnige vrouw zou wegwaaien ☺. Jammer dat het weer zo tegen zat. Volgende keer Terschelling?
Nou ja, ik weet het niet Irma, maar toen Man mij op de ruzie attendeerde werd ik zowat bang van haar verbeten trek om de mond en de kille ogen waarmee zij mij aankeek. Terschelling zou goed kunnen….zal in het voorjaar zijn.
Nou Ellie, jullie hebben weer genoeg meegemaakt maar zo te lezen ook lekker kunnen genieten ook al waren er dan chagrijnige mensen, heerlijk! Persoonlijk vind ik de herfstperiode de meest ongezellige maar van de andere kant is het ook heerlijk om de wind letterlijk door je hoofd te laten razen. Ik hoop maar dat jouw onlangs gekneusde hersenen de storm hebben overleefd x Yvonne
Texel, een prachtig eiland. In de herfst ben ik er nog nooit geweest. Meestal gaan wij als het mooi weer is. Naar Terschelling zijn we vorig jaar een lang weekend geweest. Weer heel anders. Volgende keer naar Schiermonnikoog. Van elk eiland willen we een miniatuur vuurtoren. We hebben er nu twee, de rest volgt wel.
Dat was zeker stormachtig! Erg leuk jullie gang door Texel te mogen volgen, het weer, het landschap, het dolen en dwalen en net niet verdwalen, de schapen met hun rooie kontjes, de wuivende vogelverschrikker, de schrikwekkende boekendames en de gastvrije kalkverfdame – is dat kwastje soms voor de nabehandeling met was? Heel leuk allemaal, zelfs dat mopperstel – en als kers op de taart zo'n lieve uitsmijter 🙂 Dankjewel xxx
Wat een weertje! Ik hou er persoonlijk wel van.
Yvonne Anoniem, leuke reactie! Ja, de herfst kan droevig overkomen, kaal, leeg en somber, maar de kleuren zijn prachtig. Aan de zee en op de boot heb ik alle muizenissen uit het hoofd laten waaien, dat was nodig en alles is goed gegaan! Tot het feest xxx 🙂
Wilma, om rond deze tijd te gaan kwam op ons pad. Het was er kaal en af en toe somber door de regen, maar eigenlijk maakte het ons niet uit. We waren samen, een weekje vakantie en geen verplichtingen, heerlijk! Ook wij willen alle eilanden een keer 'aandoen'. Leuk die miniatuur vuurtoren, daar heb ik helaas niet aan gedacht….
Er zit hier aan tafel iemand te gloeien….xxx
De kwast is voor de nabehandeling met wax, maar de verkoopster kon er niet veel over vertellen omdat zij die dingen ter decoratie had gekregen bij de krijtverf. Van mij wil zij horen of het een bruikbare kwast is, dan gaat zij er meer inkopen voor de verkoop!
Wij hebben genoten van het fluiten van de wind, Mieke! Ook thuis, waar de storm meestal iets minder intens is, genieten wij ervan!
Ik kan me Texel herinneren uit de tijd dat mijn jongens nog pubers waren en we het Juttersmuseum hebben bezocht, het strand waar heel dikke zeepieren in emmertjes gedaan werden door een man die ze nodig had om te vissen en waar we zelf mosselen raapten met witte zeepokken. En ja natuurlijk ook de wind, die heerlijke wind en de meeuwen bijna grijpbaar op het dek van de veerboot….Ik krijg nu heel nostalgische gevoelens over me heen………
Het huisje bij de vuurtoren stond te koop, alweer lang geleden, maar soms zie ik mijzelf daar wel eens wonen, als ik niet slapen kan.
Ja die storm. Nu stormt het hier, ik vind dat heel vervelend, zelfs het kattenluik vliegt zo nu en dan open. Oorlog in mijn oren, door die wind, onrust boven mijn dak en tegen de ramen. Het schijnt nog erger te worden. Kan er niet tegen. Maar van je verhaal genoten.
Jannie, wat leuk dat je dit met ons deelt….lang vervolgen tijden die jou heel dierbaar zijn. Mooi dat ik dat met dit stuk misschien weer een beetje tot leven heb gewekt, hoewel het altijd in je herinnering zal zijn. Lieve groet x
Fijn dat je mijn verhaal toch prettig vond om te lezen ondanks het stormachtige karakter ervan, Athy! Het stormt hier nu ook…ik vind het wel heerlijk als ik in bed lig of zoals nu aan de grote tafel zit, kaarsjes aan en verder stil….alleen de wind en het tikken van het klokje. Zo zie je hoe verschillend wij wezens zijn…ook mooi, dat houdt het allemaal een beetje spannend!
Wat een knorrrepot, die vrouw, hahaha. Heerlijk zo'n uitje ongeacht het weer. Lekker veel wind heeft ook wel iets hoor. Als Zeeuws meisje geniet ik daarvan 🙂 .
Van alle uitjes genieten wij Simone, weer of geen weer! En een stormachtig windje vinden wij geweldig….het geluid is indrukwekkend, maar ook het besef dat de natuur een geweldige kracht heeft!