Allerheiligen
Die dag is een herinnering, we gingen naar de kerk, mijn vader en ik. Het was Allerheiligen, een november, een zondagmiddag. Op die dag werden de doden herdacht. We gingen naar het ‘lof’ van drie uur. Ik keek naar hem op, mijn vader met zijn stuurse gezicht. Er werd niets gezegd, mijn vader praatte niet met mij, nooit. Ik begreep niet dat we ook naar het kerkhof zouden gaan. Er lag daar ‘een oma’ begraven, de moeder van mijn vader. Maar hoe kon dat nou? Ik had nog twee oma’s, iedereen had er twee, geen drie. Het had iets geheimzinnigs en het had ook iets heel iets beangstigends voor mij. Ik was een beetje bang voor mijn vader, dat was ik altijd. Toch vroeg ik aan hem: ‘Waarom heb ik 3 oma’s, één in Posterholt, één in St. Odiliënberg en één op het kerkhof?’ Mijn vader zei niets, negeerde mijn vraag, ik durfde niet verder te vragen. Voelde me angstiger dan voorheen. Ik was een jaar of 10.
21 reacties. Plaats een nieuwe
Mysterieus. Maar eigenlijk horen kinderen van die leeftijd niet zo angstig te zijn. Ik ben dan ook blij, dat ik niet zulke herinneringen heb.
Vroeger werd er sowieso niet zo veel gepraat met kinderen. Althans, dat denk ik. Maar zoals jij het schrijft is het wel heftig. Het heeft dan ook iets geheimzinnigs waar je je heel alleen door voelt.
Zo jammer, dat je vader schijnbaar niet het vermogen had om met meisjes te kunnen praten. Tenminste, ik ga er een beetje vanuit dat dit er mee te maken kan hebben. Maar ondanks dat, voel ik toch jouw respect voor hem, ondanks je angst die heel sterk aanwezig was….. Kort verhaal met veel inhoud, Ellie! xxxx
Fijn dat je er weer bent Ellie. Tja, je vader… volgens mij lijk je qua karakter niet veel op hem, want jij bent de hartelijkheid zelve. Het stukje maakt me verdrietig.
Een geheimzinnig verhaal in een paar woorden. Invullingen voor rekening van de lezer en dat maakt het verhaal alleen maar groter.
Mooi ingetogen verhaald, Ellie.
Als kind voelde de onwetendheid als een soort bedreiging. Later heb ik alles begrepen en ook begrip gekregen voor het zwijgen.
Het zwijgen behoorde in de dorpscultuur en in die tijd over het algemeen genomen. Voor mij als kind met vragen, vervelend en beangstigend. Het 'alleen voelen' heb ik heel sterk ervaren.
Het praten was over het algemeen genomen moeilijk voor mijn vader. Gelukkig is het allemaal goed gekomen in zijn laatste levensjaar en dat is een 'groot goed', Jannie! Dank voor je compliment xxx
Irma, gelukkig heb ik ook een andere kant van mijn vader leren kennen. Alles is uiteindelijk goed gekomen!
Peter, je woorden raken mij zeer! Dank daarvoor!
Dank je wel, Anne. Op deze dag moest ik het nog eens vertellen.
Intrigerend… Want wie was nu de derde oma?
Dat was de biologische moeder van mijn vader….haar heb ik nooit gekend. Zij is getrouwd met de man die mijn vader heeft geadopteerd, mijn stiefopa die na het overlijden van de 'echte' moeder weer hertrouwd is, voor mij dus ook oma en de moeder van mijn moeder was dus ook mijn oma, zo kom ik aan 3 oma's. Kun je het nog volgen, een kleine chaotische uitleg.
Een klein maar o zoveel zeggend stukje tekst van jou!
Het heeft veel indruk op mij gemaakt, Margo.
Mooi, Ellie, maar ook triest dat je vader niet in staat was om iets te zeggen op je vraag. Wonderlijk dat sommige herinneringen zo duidelijk op het netvlies staan, tot in details.
Vele jaren later realiseerde ik mij dat hij het niet kon, antwoord geven, praten was moeilijk, maar uiteindelijk in zijn laatste levensjaar was dat niet meer het geval. We hebben toen zoveel besproken, heel fijn! Er zijn herinneringen, zo scherp alsof het gisteren gebeurde, Selma..
Dan heeft jouw vader dus ook niet zo'n leuke jeugd gehad. Echte vader uit beeld, echte moeder dood… misschien is hij emotioneel veel tekort gekomen en heeft hij niet veel ervaring met een warme ouder-kind relatie. Fijn dat het op het eind van zijn leven nog goed is gekomen tussen jullie.
Een geschenk, Marie-José! En in dat laatste jaar was er zoveel warmte, genoeg voor de rest van mijn leven. Ik koester de herinneringen van het laatste jaar!
[…] Zoals vandaag. Een november. Allerheiligen. Ook zo’n bijzondere dag waar ik herinneringen aan heb. Het staat op mijn netvlies hoe wij daar samen de trappen op liepen. Lees het hier Allerheiligen […]