Mensen – Amsterdam

Leven

We nemen wat te eten en drinken mee. Dat doen we meestal als we voor langere tijd van huis gaan. Ons ‘overlevingspakket’. Van alles zit erin. Water, koffie, repen met noten en rozijnen, dadels, een appel of banaan, ongezouten noten, voor behoefte aan ‘snelle pep’, gezouten noten. En brood, maar vandaag nemen we dat niet mee. Onderweg gaan we ergens lunchen. Een leesboek stopt Man ook nog in de fietstas.

Het is een kleine eetgelegenheid, sober ingericht en uitgebaat door twee mannen. Eerst koffie. Als lunch bestellen we een salade met geitenkaas en een glas rosé.

Druk is het er niet, maar er zijn wel mensen die meteen mijn aandacht hebben. Een Engels gezin. Moeder, vader en zoon. Hun tafel staat vol met eten en drinken. Soep, brood, salades en grote glazen bier. Aan tafel is het stil. Vader en zoon zeggen af en toe een paar woorden tegen elkaar, moeder daarentegen zwijgt. Zij zit diep voorovergebogen, haar hoofd met een hand ondersteunend. De vrouw eet snel en aan een stuk door zonder op of om te kijken. Met verbazing kijk ik naar haar. Zou zij altijd op deze manier eten? Heeft zij een slecht humeur, geen zin om te praten? Is zij boos of verdrietig? Last van heimwee? Als het gezin weer buiten staat zie ik dat de vrouw wijst naar een winkel aan de overkant, zie dan ook haar mond bewegen.
 
Aan een tafeltje naast ons een vrouw en man. De andere twee stoelen beladen met inkopen die zij hebben gedaan. Het eten al op, de glazen leeg, beiden druk met de smartphone. En telkens weer vertellen zij aan elkaar dat zij geen verbinding hebben…
 
Een vrouw alleen aan de andere kant, staart stilletjes voor zich uit. Drinkt haar koffie en eet gebak.
 
Tegenover ons een man op een hoge kruk. Telefoon in zijn hand. Kaal hoofd, een ronde donkere bril, zijn ogen mooi opgemaakt. Zijn nagels lang en gelakt in een opvallende kleur groen. Hij draagt een dun wit shirt met opdruk en een blauwe broek met witte strepen over de zijnaden. Verheft menigmaal zijn stem en kijkt boos. Een enerverend gesprek. Intussen drinkt hij met grote slokken rode wijn. De ober schenkt regelmatig het glas weer vol. Wie is hij? Waar komt hij vandaan? Is het iemand die graag vrouwenkleding draagt, daarbij ook make-up en nagellak gebruikt? Of is het een man die in een nachtclub of een besloten club gekleed als vrouw optreedt? Misschien aangesloten bij een escortservice?
 
Na anderhalf uur verlaten wij het eetcafé. De man is nog steeds in gesprek. Nu met een glimlach op zijn gezicht. Man heeft ook een glimlach op zijn gezicht. Hij weet al dat ik popel om te gaan schrijven.

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Vorig bericht
Buikpijn
Volgend bericht
Voorbije dagen-niet bloggen

20 reacties. Plaats een nieuwe

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Accepteer de voorwaarden om door te gaan